نام حسین(ع)، یاد حسین (ع) و شرح حماسه آفرینیهای شگرف او جهت اعتلای مکتب انسانساز اسلام، قرنهای متمادی است که محبان خاندان رسالت را در سرزمین ایران به سر چشمه های زلال معرفت و عشق رهنمون شده است. ایران حتی پیش از آنکه ابهت کاذب سلاطین و فرمانروایان جنایت آفرین برای همیشه شکسته شود، با عشق و محبت خاندان عصمت و طهارت بیرق افتخار می افراخت و مردمش زندگی را در زیر سایه شوم حکام جور را با عشق به آرمانهای والای این خاندان و آرزوی رسیدن به روزگاری که همه جای سرزمینشان حسینی باشد تحمل می کردند. اگر عشق به خاندان ولایت مکین خانه دل این مردم نبود و اگر رهروان صادق طریق تشیع با استدلال از این خاندان گام برنمی داشتند، اکنون ایران اسلامی «ام القراء» بلاد اسلامی نبود و انوار معرفت و رسالت از آن، چهار گوشه گیتی را نوید روشنی جاوید نمی داد. امروز خجسته روزی است که از دریچه های گشودهای از افلاک بر خاک نور می بارد و جانهای شیفته حسین(ع) از فرط شادی و بهجت در کالبدها نمی گنجد.
کبوتران سپیدبال عشق برگرد بامها و در گستره آبی آسمان به مبارکباد و ترحیب مردم این سرزمین الهی آمده اند تا جشن و سروشان را که در عطر معنویت غرق است شاهدانی امید آفرین باشند.
در ایامی واقع شده ایم که درک لحظه لحظه های آ ن نشاط آفرین و مسرت زاست. این ایام فرخنده و مبارک گذشته از نشاط معنوی، ما را پیامی خاص دارد وآ ن اینکه در این اعیاد خجسته معنویت را با تمام وجود درک کنیم و خود را مهیای ورود به ماه ضیافت الهی، رمضان المبا رک سازیم.
سالروز میلاد خجسته حضرت ابی عبدالله الحسین(ع) را به مناسبتی خجسته تر «روزپاسدار» نامیده اند .حسین(ع) خود پاسدار همه ارزشهای الهی و اسلامی بود : چنانکه بر سر حفظ و اعتلای این ارزشها، خون مقدس خود، فرزندان و انصار وفادارش را نثار کرد.
حسین(ع) شهید جاوید همۀ اعصار در راه پاسداری از دین مبین اسلام نه از خود که از هر چه صیغۀ مادیت داشت، گذشت و با شهادت خویش پیامی روشن به همۀ کسانی داد که بعد از او خواهند آمد و انسان خواهند زیست، وگویی حسین(ع) میدانست که قرنها پس از شهادتش در پهنۀ خاک پیروانی خواهد داشت که پاسدار همۀ ارزشهای انسانی و اسلامی باشند پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره) فرزند صادق حسین(ع) گذشته از امحای تاریکی با خود پیامی دیگر داشت و دارد و آن همان اصل پاسداری از ارزشهای مقدس انسانی اسلامی است. قدسی نفسی که روز میلاد حسین(ع) حافظ بزرگ ارزشهای اسلامی را روز پاسدارنامید، با این نامگذاری خجسته خواست تا درس عظیمی برای همۀ عصرها و نسلها باقی بماند .درس آزادگی، درس ایثارگری، درس انسان زیستن وانسانساز بودن. ایران اسلامی نه امروز که برای فرداهای نیامده نیز اصل پاسداری ازارزشهای انسانی اسلامی را باید سرلوحه امور خود قرار دهد : چه اگر ارزشهای والا واهداف مقدس خدشه پذیر شوند، نقش رسالت و بنیان اصالت مخدوش می شود. روز پاسدار .به مفهومی گسترده تر روز همۀ آنانی است که در ایران اسلامی زندگی می کنند و جهت حفظ ارزشهای معنوی از هر چه صیغه مادیت داشته باشد می گذرند.
اکنون در زیر سایۀ درخت تناوری که از خون شهیدان انقلاب اسلامی برگ و شاخ گرفت و ثمرات شیرین فتح و ظفر آورده، به سیادت زندگی می کنیم .زندگی در سایه سار این شجره مقدس، آنگاه مفهوم ناب می یابد که اصول پاسداری و جانبازی را برای همیشه رعایت کنیم و برای نسلهای بعد نیز درسهای این دو مکتب انسانساز را تفسیری عملی داشته باشیم.
