فیلم مذكور كه با بودجه بی سابقه ای در سینمای ایران و حمایت محمدحسین صفار هرندی، وزیر ارشاد سابق ساخته شد، به دلیل ضعفهای مشهود فنی و هنری موفق به جلب نظر منتقدان سینما نشد و در گیشه نیز با وجود تبلیغات سنگین تلویزیونی و حمایتهای ویژه مسئولان صداوسیما و ارشاد، حتی نتوانست نصف فروش فیلمی كلیشه ای چون پوپك و مش ماشاءالله را به دست آورد.
به نظر می رسد شهریار بحرانی، كارگردان ملك سلیمان كه به رغم استخدام مدیر فیلمبرداری، مسئول جلوه های ویژه و صداگذاری خارجی و پرداخت صدها هزار دلار دستمزد به این افراد نتوانسته بود حداقل معیارهای قابل قبول سینمایی چون انسجام فیلمنامه، شخصیت پردازی، ریتم مناسب، جذابیت دراماتیك و كشش در داستان پردازی را در این فیلم به نمایش بگذارد، سعی كرده با اضافه كردن ۱۷ كلمه فتنه در دوره صداگذاری نهایی فیلم در سال گذشته، نظر مسئولین را از ضعف مفرط این اثر سینمایی منحرف كند.
عملكرد بحرانی در جایگاه كارگردانی در ملك سلیمان، آن گونه ضعیف است كه وی حتی نتوانسته از بازیگرانش بازی معمولی آنها را در فیلمهای كلیشه ای سینما بگیرد و اكثر بازیگران به ویژه امین زندگانی قادر به ارائه باورپذیر نقش خود نبوده و حالت چهره آنها در نماهای درشت به هیچ وجه با موقعیت نقش آنها انطباق ندارد؛ البته در این میان بازیگری نظیر محمود پاك نیت با اتكا به تجربه خود، بازی قابل قبولی ارائه داده است.
تقلید ناشیانه كارگردان از آثار هالیودی نظیر ارباب حلقه ها، جن گیر و ون هلسینگ هم چاره ساز نبوده و جز در تصویرپردازی نسبتا متفاوت این فیلم، در جای دیگری اثر ۵ میلیارد تومان پول هزینه شده در این پروژه كه معادل ده فیلم خوش ساخت ایرانی می تواند باشد، دیده نمی شود.
صداگذاری نامناسب فیلم كه با استفاده از حجم صدای زیاد و ادامه دار موجب آزار بیننده حاضر در سالن سینما می شود، از دیگر مشكلات فیلمی است كه نتوانست گوشه ای از ادعاها و تبلیغات سنگین خود را محقق كند.
ناتوانی كارگردان فیلم در طراحی و اجرای صحنه های اكشن و جنگی كه تنها به یك سكانس فیلم محدود می شود، موجب شده است تا برای پر كردن زمان فیلم به صورت مداوم از صحنه های اسب سواری كشدار استفاده شود، كه خارج از استاندارد این ژانر سینمایی است.
ظاهرا بودجه ۵ میلیاردی این فیلم مصارف ضروری تر از استخدام هنروران برای ایجاد صحنه های آبرومند داشته است؛ چرا كه در هیچ یك از صحنه های فیلم جمعیتی بیشتر از حدود صد یا صد و پنجاه نفر دیده نمی شود و مثلا برای تشییع جنازه همسر پادشاه كه در فیلم گفته می شود مردم اورشلیم حاضر شده اند، حتی صد نفر هم در صحنه حاضر نیستند. در حالیكه در آثاری نظیر امام علی، ولایت عشق، در چشم باد و مختارنامه شاهد حضور بیش از ده برابر این جمعیت در صحنه هستیم.
داستان پردازی فیلم كه جدا از ایجاد یك خط روشن داستانی كه علت حوادث را به تماشاگر منتقل كند، به صورت كاملا سیاه وسفید و سطحی به شخصیتها نگاه كرده و همه افراد را در پایان به جز یك نفر خوب جلوه می دهد، از دیگر مشكلات این فیلم است.
قرار دادن قدرتی فوق تصور برای جادوگران كه با استفاده از جمجمه طلسم شده همسر پیامبر را می كشند نیز اگر نگوییم شبیه سفیدبرفی و سیندرلاست، حد اكثر در حد فیلم كلیشه ای مرلین جادوگر است كه چند بار از شبكه دوم پخش شده و هیچ گونه سازگاری با اعتقادات اسلامی ندارد.
ملك سلیمان در زمینه محتوای دینی نیز با معضلات جدی مواجه است، تبدیل وسوسه شیطانی به حیوانات و خارج كردن آنها به امر سلیمان با مبانی دینی مبتنی بر اختیار مغایر است. اشاره مكرر به بهشت روی زمین و گردن زدن شیطان توسط منجی آخرالزمان نیز از دیگر نكاتی است كه اگر به جای ملك ۵ میلیاردی سلیمان كه با پول جمهوری اسلامی ساخته شده، در یك فیلم هالیودی بیان می شد، میزگردهای متعددی در صداوسیما با حضور آقایان حسن عباسی، نادر طالب زاده و سعیدقاسمی برگزار می شد كه این فیلم حاصل كار صهیونیستهای مسیحی و مخالف اسلام است.
در مجموع می توان گفت در كشوری كه پروژه مختارنامه كه با استاندارهای جهانی هنری به لحاظ اكشن بودن اثر، شخصیت پردازی ریتم، بازیها و تصویرپردازی با بودجه ۲۰ میلیاردی در ۲۱۰۰ دقیقه تولید می شود، یعنی برای هر دقیقه كمتر از ده میلیون تومان صرف شده، سرمایه گذاری روی پروژه ای كه هر دقیقه آن ۵۰میلیون تومان هزینه برداشته و به هیچ وجه از نظر هنری، فرهنگی و دینی قابل مقایسه با مختارنامه، ولایت عشق و امام علی(ع) نیست، جز فاجعه چه می تواند باشد؟
بنابر شواهد، كارگردان متعهد! و تیم تهیه كننده كه با اضافه كردن چند كلمه فتنه گر در صداگذاری، آن هم در صحنه هایی كه حركت دهان بازیگر دیده نمی شود، توانستند این هزینه هنگفت را توجیه كنند، درصددند با استفاده از همین شیوه، پروژه عظیم سریال امام حسین(ع) را تصاحب كنند؛ در حالی كه صرف نظر از دهها میلیارد تومانی كه دراین میان نابود خواهد شد، جایگاه منحصر به فرد اباعبدالله الحسین (ع) در میان شیعیان بیش از آن حساس است كه دستمایه چنین گروه ضعیفی گردد.
به نظر می رسد با وجود انتقادات جدی به سریال یوسف پیامبر و كارگردان آن فرج الله سلحشور، وی گزینه بسیار مناسبتری از بحرانی برای تولید چنین پروژه ای است. چرا كه علاوه بر مهارت بیشتر سینمایی، عطش تقلید دست چندمی از آثار هالیودی را ندارد.
