تحقیقات جدید در سوئد نشان می‌دهد که ویتامین C می‌‌تواند به درمان بیماری آلزایمر کمک کند.
به نقل از مجله بیوشیمی، گروهی از محققان سوئدی در تحقیقات جدید خود به عملکردهای جدید و جالب ویتامین C در درمان بیماری آلزایمر دست یافتند.
این محققان دریافتند که ویتامین C به تجزیه و حل شدن پروتئین های زیانبار و پروتئین آمیلوئید جمع شده در اطراف مغز کمک می‌کند.
پروتئین آمیلوئید در مغز افراد مبتلا به آلزایمر جمع می‌شود و یکی از نشانه‌های اصلی ابتلا به آلزایمر است.
این پروتئین ها زیانبار و در مرگ سلولهای عصبی به ویژه سلولهای عصبی مسئول حافظه سهیم هستند.
یکی از محققان به نام دکتر کاترین مانی گفت: ویتامین C به درمان موش های مبتلا به آلزایمر کمک کرد به گونه‌ای که در تجزیه و حل کردن پروتئین‌های سمی انباشته شده در مغز موفق بود و شدت بیماری را تا حد زیادی بهبود داد.
وی افزود: لازم است که انسان در صورت ابتلا به بیماری آلزایمر به طور منظم میوه و سبزی‌های تازه و مکمل‌های ویتامین C مصرف کند.
دکتر کاترین مانی گفت: در حال حاضر درمانی برای بیماری آلزایمر نیست و درمانهای موجود تنها به کاهش شدت بیماری و علائم آن و کاستن از سرعت گسترش این بیماری در مغز کمک می‌کند.
ویتامین C از خانواده آنتی اکسیدانها است که تاثیر پیشگیرانه در انسان در برابر اکثر بیماریها از سرماخوردگی گرفته تا آنفلوآنزا و بیماریهای قلبی دارد.
بیماری آلزایمر، دمانس یا زوال عقل پیری از نوع آلزایمر و شایع ترین شکل زوال عقلی است.
بیماری آلزایمر یک بیماری پیش رونده و تحلیل برنده مغز بوده که باعث مختل شدن شدید فکر و حافظه می شود. این بیماری شایعترین شکل دمانس یا زوال عقل است. (دمانس یک سندرم متشکل از تعدادی علایم است که از دست دادن حافظه، قضاوت و استدلال و تغییراتی در خلق و خو ، توانایی های رفتاری و ارتباطی را در بر می‌گیرد.
با پیشرفت بیماری، علایمی از جمله گیجی، تحریک پذیری، پرخاشگری، نوسانات خلقی، اختلال زبانی (مشکل تکلم و بیان)، از دست دادن حافظه به مدت طولانی و انزوای بیمار بروز می‌کنند و به تدریج عملکردهای جسمی از دست رفته، در نهایت به مرگ منتهی می‌شود.
ارزیابی پیش شناخت فردی مشکل است زیرا مدت بیماری متغیر است. بیماری آلزایمر برای یک دوره نامشخص زمانی پیش از آن که کاملاً ظاهر شود و سال ها به صورت تشخیص داده نشده پیشروی می‌کند. میانگین طول عمر پس از تشخیص در حدود ۷ سال است. کمتر از ۳درصد از مبتلایان چهارده سال پس از زمان تشخیص زنده می‌مانند.
