تلفن های هوشمند و تبلت های امروزی کارهای خیلی زیادی می کنند. در کسری از ثانیه می توانند وضع آب و هوای زیمباوه یا گینه بیسائو را به شما بگویند، بهترین خرید ها را پیشنهاد کنند، ساعت کوک کنند و غیره. اما با کمال احترام، آنها هنوز خیلی ابتدایی هستند.
اگر از کامپیوتر خود (پی سی یا پست پی سی) بپرسید که یک تکه پارچه چه حسی را به پوست بدن منتقل می کند یا یک سوپ خوشمزه چه بویی دارد، به در و دیوار می خورد و راه خودش را گم می کند، آخر سر هم با سرفه کردن به شما می فهماند که کاری از دستش ساخته نیست!
در ادامه مطلب با نارنجی همراه باشید تا شما را از چشم اندازی که IBM برای کامپیوترهای 5 سال آینده ترسیم کرده با خبر کنیم. پیش از آن هم می توانید پیش بینی قبلی IBM را درباره ذهن خوانی و چیزهایی عجیب تر بخوانید.
مطلب مرتبط: پیشگویی های IBM درباره ذهن خوانی و چیزهایی عجیب تر
سیستم های رایانش شناختی (مبتنی بر ادراک)
دستاوردهای مرتبط با رایانش شناختی (یا ادراکی) هنوز در سطح بالایی قرار نگرفته اند. در اصل اگر فکر می کنید توانایی "رایانش" سیستم ها مساوی است با "فکر کردن" باید دیدگاه خودتان را عوض کنید چون اصلاً چنین نیست. آقای میرسون، نایب رئیس بخش نوآوری در IBM می گوید:
«تفاوت های بنیادینی میان طرز فکرهای مختلف درباره رایانش وجود دارد. [برای رایانش شناختی] باید از اساس، طرز فکرتان درباره جذب داده ها را تغییر دهید. اینطور نیست که فقط یک عکس بگیرید و آن را ذخیره کنید. باید با آن عکس به عنوان یک موجودیت مستقل برخورد شود و نه فقط چند صفر و یک. رایانش شناختی تغییرات بسیار جذابی را برای قابلیت ها[ی کامپیوترها] رقم خواهد زد و این برای ما یک محرک بزرگ است.»
یکی از تفاوت های میان کامپیوتری که قوه ادراک و قابلیت شناختن چیزها را دارد با یک کامپیوتر سنتی، مقوله تمرین است. یک سیستم شناختی، به دادن جواب های غلط و به درد نخور ادامه نمی دهد، بلکه اگر به یک نتیجه گیری غلط رسید، می تواند رویکرد خود را عوض کرده و به شناخت جدیدی نایل آید. آقای میرسون در این باره می گوید:
«در یک ماشین دارای قابلیت ادراک، شما آن را آماده و روشن می کنید ولی این خود دستگاه است که شروع به مشاهده می کند و این کاملاً از آنچه اکنون داریم، متفاوت است زیرا دستگاه های آینده با محاسبات آماری قادر به رسیدن به یک نتیجه نهایی می شوند و با این حال، اگر پاسخ اولیه شان غلط باشد و شما این را به دستگاه بگویید، دوباره احتمالات منجر به نتیجه غلط را این بار با وزن های متفاوت بررسی کرده و سرانجام به نتیجه صحیح می رسد.»
نترسید، رایانش شناختی مساوی هوش مصنوعی نیست
تصور الحاق حواس پنجگانه انسان ها به کامپیوترها، شاید شما را یاد آخر الزمان رباتیک و خود آگاهی کامپیوتر ها و ماشین هایی بیندازد که قادر به تفکر مستقل هستند؛ ولی نه، لطفاً بر اسب تخیل مهار بزنید. آقای میرسون می گوید که دره ای سترگ بین "شناخت کامپیوتری مبتنی بر حواس" و "هوش مصنوعی حقیقی" است:
«این [رایانش شناختی] تکنولوژی واقعاً عظیمی است ولی نمی تواند سر خود جایی برود. برای چنین هدفی طراحی نشده. در حقیقت چیزی که برای آن طراحی شده، عکس العمل نشان دادن برای انسان و یاری رساندن است. اما در عین حال با ارائه ورودی های انسانی (حواس پنجگانه)، این آزادی را به ما می دهد تا به جای برنامه ریزی کردن کامپیوتر، آن را آموزش و تمرین بدهیم. ساده بگویم، آگاهی بیشتری [نسبت به کامپیوترهای فعلی] ندارد بلکه پهنای باند بیشتری خواهد داشت و این تفاوت بزرگش با کامپیوترهای سنتی است.»
1 از 5: لمس
امروزه شما می توانید نمایشگر تبلت یا تلفن هوشمند را لمس کرده و از این طریق به دستگاه خود دستوراتی را بدهید، اما آیا می توانید آنچه را که صفحه لمسی در حال نشان دادنش است هم لمس کنید؟ جواب این سوال فعلاً نه است؛ ولی آی بی ام می گوید فقط تا 5 سال آینده. این کمپانی بزرگ در حال کار بر روی صفحات لمسی با قابلیت شبیه سازی محیط بیرون است!
تصور کنید صفحه لمسی نامرئی که روی نمایشگر تلفن شما است، بتواند بافت پارچه ای را که در یک فروشگاه آنلاین مشغول مشاهده اش هستید شبیه سازی کرده و شما فقط با دست کشیدن روی نمایشگر، آن جنس را حس کنید. یا بافت هر محصول دیگری را فقط با دست کشیدن روی نمایشگر تلفن دقیقاً حس کنید. تصور کنید که از سبد دستی یک فرد روستایی در دامنه آلپ خوشتان آمده: «ای کاش می شد ببینم چه جنسی دارد!» 5 سال دیگر، لمس کردن آن از پشت پنجره ای کوچک یعنی نمایشگر تلفن یا تبلت، دیگر یک رؤیا نخواهد بود.
اما چگونه؟ یکی از تکنولوژی هایی که IBM در حال کار بر روی آن است، لرزش سطح است. آنها می خواهند لرزش (کلمه ویبره آشنا تر نیست؟) را طوری به خدمت بگیرند که با نوسان های مختلف، بتواند حسی از بافت پارچه های مختلف یا سایر چیزها را برای سر انگشت شما تداعی کند.
2 از 5: بینایی
تا سال 2017 کامپیوترهای ما نه تنها قادر به تماشا کردن تصاویر خواهند شد بلکه آنها را درک هم خواهند کرد. آنها می توانند آموزش ببینند که تصاویر و ویدیوها را به "ویژگی های مختلف" تجزیه کرده و چیزهایی مثل توزیع رنگ، بافت سطوح، اطلاعات مربوط به لبه های هر شیء و نیز اطلاعات حرکتی را درک کنند. هر پیکسل، بیش از 1000 کلمه برای کامپیوتر شما معنا خواهد داشت.
کامپیوتر مثال هایی را دریافت خواهد کرد و با تمرین روی آنها قادر به درک هر تصویر خواهد شد. اجزا داخل قاب را تشخیص داده و می فهمد که چه چیزی بیشتر اهمیت دارد؛ برای مثال در محیط شهری تشخیص می دهد که خطوط ساختمان ها و خیابان ها برای درک تصویر مهم هستند.
در مورد ویدیو ها هم به همین شکل. برای مثال در جریان یک طوفان شدید، مردم ویدیوهایی را از مکان های مختلف می گیرند و به اشتراک می گذارند. این به کامپیوترهای دارای قابلیت شناخت، کمک می کند تا وضعیت مناطق مختلف را تحلیل کنند و در صورت لزوم، آژیر خطر برای آتش نشانی یا اورژانس پزشکی را به صدا در آورند.
در زندگی عادی هم به اشتراک گذاشتن ویدیوهایی از تجربه هایی که داریم، می تواند به دیگران کمک کند تا مکان های تفریح یا سفر خود را انتخاب کنند و کامپیوترهای شناختی با کمک آن ویدیوها، می توانند پیشنهادهای خوبی به صاحبان خود بدهند.
اما تصور کنید که بینایی کامپیوتر ها چه کمکی به تشخیص بیماری های پوستی خواهد کرد که عموماً نسبت به آنها بی تفاوت هستیم یا تا زمانی که علائم آنها به سطح خطرناکی نرسند، آنها را جدی نمی گیریم. کامپیوتر می تواند با تجزیه و تحلیل عکس هایی که در طول زمان گرفته شده، تغییرات بافت پوست را تشخیص داده و در صورت نیاز به شما هشدار دهد.
3 از 5: شنوایی
تا 5 سال دیگر، کامپیوترها (در همه فرم های خود) قادر به شنیدن آنچه که مهم است خواهند شد. سیستم های شنوایی آینده با گوش کردن به صداهای مختلف قادر به یادگیری خواهند بود و با استفاده از این نوع ورودی، قادر به شناسایی الگوهای مختلف و ساختن مدل هایی برای تجزیه صداها می شوند. به عنوان مثال خواهید توانست پیش بینی کنید که چه زمانی یک درخت خواهد افتاد یا با ضبط و بررسی صداهای مختلف یک نوزاد، کامپیوتر در دفعات بعدی قادر خواهد شد گریه یا صداهای بی معنای کودکانه ای را که او از خود در می آورد، برای شما تفسیر کند تا بفهمید که آیا کودک خسته است، خوابش می آید، گرسنه است یا احساس درد می کند.
آقای دیمیتری کانفسکی که مخترع ارشد در آی بی ام است و از 3 سالگی شنوایی خود را از دست داده درباره شنوایی کامپیوترهای آینده کار کرده و می گوید که به عنوان مثال درباره رانش زمین در برزیل، می توان از رایانش شناختی استفاده کرد تا سنسورهای مختلف بر اساس شنیدن اتفاقات پیرامونی، مثل تشخیص حرکات کوه ها و بارش باران، از وقوع اتفاقات محتمل خبر دهند و به این شکل جان مردم را از خطر نجات دهند.
4 از 5: چشایی
IBM برای 5 سال آینده، کامپیوترهایی را تصور می کند که از خود شما به سلیقه غذا خوردنتان بیشتر آگاه هستند. ماشینی را تصور کنید که مزه را تشخیص می دهد و از این رو با آنالیز ساختار شیمیایی غذا می تواند چرایی علاقه شما به آن را درک کند. به این شکل، نه تنها غذاهای سالم را به شما پیشنهاد می کند بلکه با کنار هم چیدن جفت غذاهای مختلف، شما را غافلگیر می کند زیرا تا قبل از آن نمی دانستید که خوردن آن غذاها در کنار هم، اینقدر می تواند لذت بخش باشد.
بله یک کامپیوتر به شرط شناخت شما و توانایی تشخیص مزه ها، می تواند با دسترسی به دیتابیس غذاها به شما کمک کند بهتر غذا بخورید. یا مثلاً، تصور کنید که مریض می شوید و دکتر برای شما پرهیز غذایی و رژیم خاصی را توصیه می کند. بنابراین قدرت انتخاب تان محدود می شود، اما در همین محدوده هم کامپیوتر می تواند انتخاب های متنوعی را توصیه و زندگی تان را بهتر کند.
5 از 5: بویایی
تا 5 سال دیگر، کامپیوترها حس بویایی را نیز خواهند داشت. متخصصین سنسورهایی را در دستگاه ها قرار خواهند داد که قادر به تشخیص بو هستند. بوی یک نوشیدنی، یک غذا، یک عطر، یا حتی بوی یک بیماری! بله بیماری ها هم بو دارند و در بیمارستان ها می توان با نصب این سنسورها، کمک کردن که اطلاعات مختلفی در اختیار پزشکان قرار بگیرد یا حتی تصور کنید که تلفن هوشمندتان با برخورداری از این سنسورها، قبل از شما تشخیص دهد که در شرف بیماری هستید!
کامپیوترهای آینده تلاش خواهند کرد با جمع آوری اطلاعات مربوط به هر بو کاری را که در مغز شما اتفاق می افتد یعنی پردازش اطلاعات به دست آمده از مولکول ها را انجام دهند.
آیا همه اینها باعث نمی شود که فکر کنید گجت های امروزی، خیلی ساده و ابتدایی هستند؟
منبع : narenji.ir
