هر روز مطالبی زیبا و جالب از تکنولوژی

برای دریافت فرکانس های رادیویی، معمولا آنتن گیرنده و فرستنده بسیار کوتاه است و هر چه فرکانس ها بلند تر باشند، سیگنال ها ضعیف تر می شوند که در این صورت آنتن می بایستی بلندتر باشد که این امر هزینه زیادی می برد.

اما با ابداع آنتن آبی این مشکل بر طرف می شود و فرکانس ها با وضوح بالا دریافت می شوند و از طرفی دیگر آب دریا یک رسانا بسیار خوب محسوب می شود که به تقویت بیشتر این آنتن آبی می انجامد.

پیش از این نیروی دریایی آمریکا موفق به ساخت آنتن آبی شده بود که نمی توانست مدار را به خوبی برقرار کند و موجب از بین رفتن سیگنال ها می شد اما نوآوری که در این نمونه جدید دیده می شود وجود سرفواره عایق شده ای است که سیگنال رادیویی را به ستون آب شور انتقال می دهد.

ضمن اینکه داخل سرفواره عایق شده، لوله ایی با طول موج یک چهارم ساخته شده از مواد عایق دار وجود دارد و آب موجود در سرفواره را از آب اطراف جدا می کند که موجب برقراری کامل مدار می شود.

ترازوهای جدید توسط فناوری WiFi یادآوری‌هایی را برای پیگیری سلامت انجام داده و راه‌حل‌های قابل اعتمادی را برای نیاز‌های مربوط به رشد افراد ارایه می‌کند.

ترازوی WiFi رونمایی شده توسط BlipCareh، اولین ترازویی است که یادآوری‌های لازم را برای حفظ مسیر رشد کاربر فراهم می‌کند. کاربر به‌ سادگی می‌تواند برنامه زمانی مورد نظر جهت سنجش وزن‌ را ایجاد کرده و ترازو تا زمانی که وزن‌کشی روی آن انجام نگیرد، به‌وسیله صدای بیپ و علایم نوری هشدار می‌دهد.

قابلیت‌های کلیدی آن شامل موارد زیر است:

• پیگیری وزن و شاخص توده بدن کاربران تا 10 نفر
• فراهم کردن زمینه اهداف مورد نظر و خوانایی آسان نمودارها
• مجهز به سیستم یادآوری با استفاده از دکمه‌های مخصوص و هشدارهای صوتی

ترازوی Blip به‌خصوص برای افرادی مفید است که نقش فعالی را در سلامت خود و یا بهبود بیماری‌های دوستان، اعضای خانواده و والدین کهنسال خود دارند. هر زمان که کاربر از ترازو استفاده می‌کند، دستگاه علائم زمانی را پس از خواندن اطلاعات ذخیره می‌کند و سپس آن‌ها را به حساب کاربری شخص از طریق ارتباط WiFi منتقل می‌کند. هم‌اکنون کاربران و یا پرستار آن‌ها می‌توانند نمودارها و روند داده‌های دریافت شده را از هرجایی ردیابی کنند.

دستیابی و حفظ وزن ایده‌آل برای سلامت عمومی فرد مهم است و می‌تواند در جلوگیری یا کنترل بسیاری از بیماری‌ها و یا نشانه‌‌های آن به او کمک کند. دکتر Sukhwant Khanuja، مدیرعامل و موسس BlipCare در این رابطه گفت:

ما احساس می‌کردیم که افراد به یک ترازوی راحت و دقیق نیاز دارند تا بتوانند در هر نقطه‌ای نظارت لازم را روی وزن خود داشته‌ باشند، بدون اینکه نگران مسائل ارتباطی مربوط به آن باشند.

او همچنین این موضوع را اضافه کرد که این شرکت قصد دارد تا توسعه بیشتری را روی محصولاتی انجام دهد که به کاربران کمک می‌کند تا نظارت شخصی روی سلامت خود داشته باشند.

طبق گزارشات اتحادیه ملی مراقبت، بیش از 65 میلیون نفر یا 29 درصد جمعیت ایالات متحده، از عضو بیمار یا کهنسال خانواده خود و یا آشنایان در طول هر سال مراقبت می‌کنند.

یکی از کابران استفاده کننده از این دستگاه تجربه خود را از آن این گونه بیان کرد:

ترازوی Blip باعث شده‌ است تا من مراقبت بیشتری را روی سلامت پدرم داشته‌ باشم. من ایمیلی را ساخته‌ام که هنگام اندازه نگرفتن وزن یا کاهش وزن، به طور خودکار مرا باخبر می‌کند. به وسیله این ایمیل می‌توانم گزارشات تهیه شده را به پزشک او ارسال کنم تا بررسی‌ها و کارهای لازم را روی اطلاعات انجام دهد.

ترازوی Blip هم‌اکنون با قیمت 99 دلار آمریکا در دسترس قرار گرفته‌ است و خدمات نظارتی برای آن مادام‌العمر است.

اکثر ما تنها چهره‌های مشهور رسانه‌ای مانند بیل گیتس، استیو جابز و مارک زاکربرگ را به عنوان چهره‌های تاثیرگذار دنیای فناوری می‌شناسیم. اما افرادی هستند که پایه و اساس فناوری‌های کنونی را ساخته‌اند و نقش‌های بسیار مهمی در ساخت آنچه ما امروز به عنوان بخش مهمی از زندگی با آن سرو کار داریم، داشته‌اند. 

آلان تورینگ [Alan Turing]

شهرت او به خاطر ساخت ماشین تورینگ و از همه مهم‌تر نقش او در پایان دادن به جنگ جهانی دوم است. ماشینی که او اختراع کرد به نوعی پدر کامپیوتر‌های امروزی بود و برای رمزگشایی اطلاعات نازی‌ها در جنگ جهانی دوم ساخته شده بود. در طراحی این ماشین نوعی هوش مصنوعی نیز مشاهده می‌شود که نشان می‌دهد باید تورینگ را پدر علم کامپیوتر نامید.

باب کان و وینت سرف [Bob Kahn and Vint Cerf]

این دو نفر، اینترنت را به شکلی که ما امروز می‌شناسیم، در مقاله‌ای تحت عنوان “پروتکلی برای ارتباط‌های بین شبکه‌ای” ارایه کردند. این دو نفر با ابداع پروتکل‌های ارتباطی TCP/IP لقب پدر اینترنت را از آن خود کردند. این پروتکل‌ها در ابتدا باعث شدند تا کامپیوترهای زیادی در نقاط مختلف به راحتی با هم ارتباط برقرار کنند.

سر تیم برنرز لی [Sir Tim Berners-Lee]

مخترع تار جهان گستر وب یا همان World Wide Web یا WWW معروف. او که کارمند شرکت CERN بود، پروتکلی را پیشنهاد داد که طی آن افراد از طریق لینک‌ها بین مطالب و لینک‌ها جستجو می‌کردند. او ابرمتن یا Hypertext را معرفی کرد که بعدها به شکل وب امروزی در آمد. تیم برنرز هم‌چنین اولین مرورگر وب، اولین ویرایش‌گر وب و نیز اولین وب‌سایت را در شرکت CERN معرفی کرد.

رالف  اچ.باور [Ralph H. Baer]

او برای فعالیت‌های داوطلبانه‌اش در صنعت بازی مشهور شد و به نوعی پدر بازی‌‌های ویدئویی است. او که ابتدا یک مهندس تعمیرات تلویزیون بود، اولین کنسول بازی‌های ویدئویی به نام Brown Box را معرفی کرد که بعدها با نام Magnavox Odyssey شناخته شد.

ری تاملینسون [Ray Tomlinson]

مخترع ایمیل! مدتی بعد از فراگیر شدن اینترنت بود که تاملینسون ارسال نامه از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر را ممکن ساخت. علامت @ نیز توسط وی برای شناسایی این که در شرکت و ساختمان آنها چه کسی پشت کدام کامپیوتر است، به کار گرفته شد.

دنیس ریچی [Dennis Ritchie]

مخترع زبان برنامه‌نویسی C و سیستم‌عامل UNIX. کسی که استیو جابز و دیگر بزرگان دنیای فناوری موفقیت خود را مدیون اختراع او هستند، ولی به اندازه آنها شناخته شده نیست. زبان C یکی از مهم‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی است که اکثر سیستم‌عامل‌ها از لینوکس تا iOS و اندروید بر پایه آن نوشته شده‌اند. اکثر درایورهای سخت‌افزاری نیز بر پایه این زبان پرکاربرد ساخته شده‌اند.

جایکو اویکارینن [Jarkko Oikarinen]

مخترع IRC که اولین پلتفرم جندکاربره چت در جهان است. این برنامه‌نویس فنلاندی در سال 1988 این پلتفرم را ارایه کرد و IRC هنوز در سرتاسر دنیا با داشتن سرورهای متعدد فعال است.

شان فانینگ [Shawn Fanning]

موسس Napster که به نوعی انقلابی در صنعت اشتراک دیجیتال موسیقی به پا کرد. سرویسی که او ارایه کرد اولین سرویس برای اشتراک موسیقی بود که البته در سال 2001 به دلایل قانونی بسته شد. فانینگ فردی بود که از دانشگاه اخراج شده بود و تنها با داشتن دو همکار، سرویس Napster را اجرا کرد که می‌توان تمامی وبسایت‌ها و سرویس‌های اشتراک موسیقی را مدیون آن دانست.

برام کوهن [Bram Cohen]

مخترع بیت تورنت [BitTorent] که برای اولین‌بار اشتراک هم‌زمان فایل‌ها بین کامپیوترها را ممکن کرد. کوهن از سندروم آسپرجر [Asperger’s Syndrome] رنج می‌برد که بر روی فعالیت‌های فیزیکی و اجتماعی فرد تاثیرگذار است.

مایکل هارت [Michael Hart]

مخترع کتاب الکترونیکی یا eBook. مایکل هارت در بین افراد این لیست از دانش کامپیوتری کمتری برخوردار بوده است اما نقش بسزایی در آنچه امروزه به عنوان اشتراک کتاب‌های الکترونیکی می‌شناسیم داشته است. او در اجرای پروژه گوتنبرگ [Project Gutenberg] که اولین کتابخانه آنلاین جهان است همکاری داشته و به تنهایی همه 300 کتابی که در ابتدا در این پروژه به اشتراک گذاشتند را تایپ کرد.

افراد دیگری نیز می‌توانند در این لیست جای داشته باشند. افرادی مانند جک دورسی موسس توییتر، جف بزوس موسس آمازون، لینوس توروالدز مخترع لینوکس و حتی مت مالنوگ موسس وردپرس، محبوب‌ترین سیستم مدیریت محتوا در جهان. 

فناوری NFC این روزها بسیار معمول و فراگیر شده و در عمده تلفن های همراه دیده می شود. علاوه بر ارتباط میان تلفن با تلفن، تگ های کوچک NFC، برای ذخیره و انتقال اطلاعات نیز کاربرد دارند. احتمالا برخی از این تگ ها را در فروشگاه های مختلف دیده باشید و به فکرتان خطور کرده باشد که یکی از آن ها را بخرید.

این تگ ها می توانند گستره وسیعی از اطلاعات را در خود ذخیره کنند. از چند خط متن ساده گرفته (مثل آدرس اینترنتی یا اطلاعات تماس) تا لینک اپلیکیشن های گوگل پلی استور. راهی سریع و آسان برای انتشار اطلاعات از طریق فناوری. این تگ های کوچک بالاخره روزی جایگزین کدهای QI و خطوط مشکی رنگ می شوند و شاید در برخی موارد حتی جای بلوتوث را هم پر کنند.

بنابراین در این مقاله سعی داریم نگاهی به فناوری مورد استفاده در آن ها بیاندازیم.

تگ های NFC چگونه کار می کنند؟

تگ های NFC، ابزاری انفعالی هستند، یعنی برای کار کردن و راه اندازی آن ها نیاز به منبع برقی ندارند و زمانی فعال می شوند که دستگاه دیگری، با منبع انرژی خودش، درون محدوده آن قرار بگیرد. البته، با توجه به منفعل بودن تگ ها، نباید انتظار پردازش را در این میان داشت. کاری که این ابزارهای کوچک انجام می دهند، انتقال اطلاعات ذخیره شده روی شان، به دستگاهی هوشمند، همچون یک اسمارتفون است.

برای فعال ساختن تگ های NFC، از فرآیند القای الکترومغناطیسی استفاده می شود. در واقع، زمانی که تلفن همراه خود را به تگ ها نزدیک کنید، تگ از انرژی تلفن همراه شما برای فعال سازی خود بهره می جوید.

به طور ساده و نه چندان مهندسی، سیم پیچ ها می توانند برای تولید امواج الکترومغناطیسی مورد استفاده قرار بگیرند. دستگاه ثانی که سیم پیچ دوم در آن قرار دارد نیز این امواج را دریافت کرده و به عنوان انرژی مورد استفاده قرار می دهد. القای مغناطیسی این چنین عمل می کند.

در حقیقت، همین تکنیک به شکلی پیشرفته تر برای تکنولوژی شارژ وایرلس مورد استفاده قرار می گیرد.

دستگاه های فعال، مثل اسمارت فون هایی که در جیب خود دارید، مسئولیت تولید میدان مغناطیسی را به عهده دارند. این وظیفه توسط سیم پیچ های ابتدایی که درون تلفن قرار گرفته اند انجام می پذیرد. میدان مغناطیسی تولید شده توسط سیم پیچ ها، به صورت عمودی نسبت به جریان متناوب برق از سیم ها خارج می شود.

افزایش قدرت میدان مغناطیسی را می توان با افزایش و کاهش تعداد چرخش در سیم پیچ تغییر داد. راه حل دیگر نیز افزایش یا کاهش جریان برق درون سیم ها است. با این حال، جریان بیشتر، مسلما نیاز به انرژی بیشتر هم دارد که با توجه به مرحله کنونی پیشرفت بشر در فناوری باتری، چندان مطلوب به نظر نمی رسد.

از همین روی، NFC صرفا در فاصله های بسیار کوتاه قابلیت کار کردن را دارد و مانند بلوتوث و وای-فای نمی توان گستره آن را به چندین متر رساند. در حالت عکس، دستگاه های انفعالی مثل تگ NFC هم اینگونه کار می کنند.

وقتی ابزار مذکور در محدوده میدان مغناطیسی دستگاه قرار می گیرد، الکترون هایی که از سوی سیم پیچ دریافت می کنند، در تجمیع، یک جریان را تولید می کنند. همیشه در حین مخابره جریان از طریق هوا، انرژی قابل توجهی از دست می رود اما هر چه محدوده کوچکتر باشد، جریان تولید شده قدرت کافی برای فعال سازی تگ NFC را پیدا می کند.

مدارات ایجاد شده، روی فرکانس خاصی تنظیم شده اند که سبب افزایش حساسیت دستگاه در برابر فرکانس ارسالی می شود. چنین فرکانسی اجازه می دهد تا به بهترین شکل ممکن انرژی در هوا منتقل گردد. زمانی که به تگ انرژی می رسد، با دستگاه ارتباط برقرار کرده و داده را در فرکانس انتقالی 13.56 مگاهرتز ارسال می کند که سرعت آن 106، 212 یا 424 کیلوبیت بر ثانیه خواهد بود.

مدل های مختلف

تگ های NFC از استاندارد وایرلس ISO 14443، مدل های A و B استفاده می کنند که استانداردهای بین المللی برای کارت های هوشمند هستند و در حال حاضر عمده سامانه های حمل و نقل عمومی از آن ها استفاده می کنند. به این علت است که دستگاه های NFC می توانند با تکنولوژی های امروزی مثل درگاه ورودی مترو کار کنند.

تعداد مختلفی از تگ ها در دسترس هستند که هر کدام میزان حافظه و سرعت متفاوتی را ارائه می دهند. تگ های مدل 1 و 2 صرفا بین 48 بایت تا 2 کیلوبایت داده را در خود ذخیره می کنند و قادرند تا اطلاعات را با سرعت 107 کیلوبیت بر ثانیه انتقال دهند.

در مقایسه با اس دی کارت های عادی، 2 کیلوبایت واقعا رقم ناچیزی است اما باید در نظر داشت که تگ های NFC هدف دیگری را دنبال می کنند و برای ذخیره سازی یک URL ساده کافی هستند. این ابزارها طراحی شده اند تا شدیدا در هزینه ها صرفه جویی کنند و اگر بخواهید حتی می توانید اطلاعات موجود روی آن را پاک کرده و چیز دیگری جایگزین آن کنید.

مدل 3 اما از استاندارد متفاوت Sony Felica بهره می جوید و می تواند تا 212 کیلوبیت بر ثانیه (تقریبا دو برابر مدل 1 و 2) انتقال اطلاعات انجام دهد. از مدل 3، برای برنامه های پیچیده تر استفاده می شود اما متاسفانه اطلاعات موجود روی آن قابل پاک کردن نیست.

مشابه همین تگ ها، مدل 4 هم فقط از منظر نوشتن اطلاعات روی آن یک بار مصرف است. با این حال فضای بیشتری را در اختیار قرار می دهد (تا 32 کیلوبایت) و سرعت انتقال آن بین 106 تا 424 کیلوبیت بر ثانیه است. تگ های مدل 4 با هر دو استاندارد A و B مشکلی ندارد.

ارزان، به صرفه و کارساز

یکی از دلایل اصلی بقا و گسترش فناوری NFC در برابر فرم های دیگر ارتباط بی سیم، قیمت بسیار پایین تولید و نگهداری آن ها است. با چند مدار ساده می توان تگ های ارزان قیمتی ساخت که کاربرد بسیار بالایی دارند.

هزینه اندک به علاوه ی عدم نیاز به منبع برق داخلی برابر است با دستگاهی که تولید آن ارزان است، در زندگی روزمره بسیار کارساز است و می تواند به دستگاه های هوشمند هم وصل شود. از تبادل آدرس های اینترنتی گرفته تا پرداخت بهای استفاده از اتوبوس و مترو، NFC کاربرد بسیاری در دنیای فناوری امروز دارد و با توجه به ویژگی های منحصر به فردش احتمالا در آینده هم چنین خواهد ماند.

اگر به دنبال لوازم جدیدخانگی مثلا لامپ‌ و روشنایی‌های هوشمند باشید، ممکن است محصول جدید شیائومی در این حوزه که Yeelight نام دارد توجه شما را جلب کند. بله درست خواندید و حالا چهارمین تولید کننده بزرگ تلفن‌های هوشمند در دنیا، فعالیتش را از مرز موبایل‌ها بیشتر گسترانده و در این زمینه نیز وارد عمل گشته است. علاوه بر این، کمپانی چینی برنامه‌ریزی کرده تا محصولاتی را تولید کنند که فضای داخلی خانه‌ها را پر می‌کنند و این مورد یکی از همین محصولات است. Yeelight یک کالای بسیار زیبا و کاربردی از شرکت یاد شده است.

آشنایی با لامپ هوشمند شیائومی Yeelight

این لامپ هوشمند ال‌ای‌دی که ۷۰ دلار هم قیمت دارد، توسط طراحان بخوبی شکل گرفته و بیشتر به طرح‌های مفهومی شبیه است و برای نسل‌های جدید تلفن‌های هوشمندی ایجاد شده که هنوز به بازار نیامده‌اند. این لامپ به صورت ایستاده و شکل آن استوانه‌ای است و ۹ اینچ نیز ارتفاع دارد و بدون اغراق می‌تواند روشنایی وکاربردی بودنش را تایید کرد. استوانه یاد شده قادر است رنگ‌های مختلفی را نشان دهد و این امر می‌تواند زیبایی فضای منزل شما را بنا به رنگ آمیزی و رنگ دلخواه‌تان دو چندان کند. مهم‌تر از همه و البته بخش جالب‌تر این محصول، قابلیت کنترل آن با استفاده از تلفن‌ هوشمند است.

این گجت با تکنولوژی بلوتوث به تلفن‌ هوشمند کاربر متصل شده و شما می‌توانید نور آن را از هر نظر که فکرش را کنید کنترل نمایید. حتی می‌توانید یک زمان برای آن تعیین تا در هنگام خواب شما خودش خاموش شود. با توجه به قیمت که محصول مورد بحث دارد، روشنایی و کارایی آن بسیار خوب ارزیابی می‌شود و مقدار دقیق این ویژگی را اگر بخواهیم بیان کنیم ۳۰۰ لومن است. ZDNet در این‌باره می‌گوید:

سطح نور از یک لوله فلوئورسنت عبور می‌کند.

و دیگر مهم نیست که سایه شما ممکن است آبی شود. البته با استفاده از تنظیمات و قابلیت‌های لامپ هوشمند Yeelight امکان تعیین ۱۶ میلیون رنگ مختلف برای آن وجود دارد!

یک دکمه به صورت تک و تنها در بالای لامپ و برای روشن و خاموش کردنش در نظر گرفته شده و شما می‌توانید با کشیدن انگشتان خود میزان روشنایی و نور را تعیین کنید. یک دکمه کوچکتر نیز بر روی این محصول تعبیه گشته که میزان سفیدی نور را در یک طیف وسیع رنگی می‌تواند تعیین کند و حتی قادرید عملیات را به خود لامپ بسپارید تا رنگ‌های متفاوت را به صورت تصادفی نشان دهد.

این لامپ هوشمند هنوز به طور گسترده در آمریکا در دسترس نیست و شیائومی انتظار دارد تا این محصول جدید در تابستان به تولید انبوه برسد. همچنین اگر شما در بازار به دنبال لامپ هوشمند باشید، قطعا Yeelight می‌تواند یکی از بهترین و اقتصادی‌ترین انتخاب‌ها باشد.

 

 با شدت گرفتن رویکرد جهانی برای کاهش مصرف سوخت فسیلی، پیدا کردن منابع انرژی پاک و تسهیل استفاده از آن‌ها روند جدی‌تری به خود گرفته است. سوخت‌های فسیلی آلوده‌کننده از اعماق زمین استخراج می‌شوند ولی منبع سوخت موردنیاز بشر در آینده آسمان خواهد بود و حالا به لطف پیشگامان مهندسی صنایع تولید انرژی طبیعی و ساخت ژنراتورهای بادی و خورشیدی با قابلیت پرواز، نه‌تنها استفاده از انرژی پاک بسیار آسان‌تر می‌شود بلکه هزینه آن نیز به‌مراتب کاهش پیدا خواهد کرد. هر چه از سطح زمین دورتر شویم سرعت باد و در نتیجه انرژی تولیدشده توسط ژنراتور بادی افزایش پیدا می‌کند و استقرار ژنراتور خورشیدی در سطحی بالا‌تر از ابرها به معنای دسترسی بی‌وقفه به انرژی خورشیدی است.

توربین بادی هوابرد بت

 BAT متعلق به شرکت التائروس انرژیز (Altaeros Energies)، اولین توربین هوابرد دنیاست. این توربین که ساختاری مشابه بالن هلیومی دارد، چندی پیش در شهر فیربنکس ایالت آلاسکا به پرواز درآمد و در ارتفاع ۳۰۴ متری مستقر شد که به‌این‌ترتیب در معرض وزش بادی ۵ تا ۸ برابر سریع‌تر از سطح زمین قرار گرفت. هدف از ساخت BAT امکان‌سنجی و بررسی شرایط برای ساخت یک ژنراتور بادی با این قابلیت است که در صورت موفقیت در آینده به ساخت نیروگاه‌های برق بادی هوابرد منجر خواهد شد.

بالن خورشیدی نکست پی‌وی

در بسیاری از نقاط کره‌ی زمین، آسمان کاملا آفتابی و عاری از ابر پدیده‌ی تقریبا کمیابی است که این مسئله مانع بزرگی برای استفاده بهینه و گرفتن حداکثر راندمان پنل‌های خورشیدی به شمار می‌آید و روشی ثبت‌شده برای رفع این مشکل وجود ندارد. اخیرا شرکت ژاپنی NextPV برای حل این مشکل راه جالبی پیدا کرده که عبارت است از یک بالن مجهز به پنل خورشیدی با توانایی صعود به ارتفاع ۶ کیلومتری سطح زمین. در این ارتفاع به معنای مطلق هیچ ابری بین پنل و نور خورشید قرار نمی‌گیرد روال تولید انرژی خورشیدی بی‌وقفه ادامه پیدا می‌کند.

کایت ژنراتور مکانی پاور

وقتی صحبت از نوآوری به میان می‌آید نباید از حضور گوگل تعجب نکرد به‌خصوص وقتی موضوع نوآوری تولید انرژی پاک در آسمان باشد. این غول دنیای فناوری چندی پیش شرکت Makani Power را خریداری کرد که فعالیت اصلی آن ساخت کایت‌های ۲۶ متری مولد انرژی پاک است. کایت مکانی پاور درون خود دارای هشت پروانه است که با یک کابل به مرکز کنترل متصل می‌شود. مکانی پاور در مسیری دوار در اطراف مرکز کنترل پرواز کرده و در هر چرخش ۶۰۰ کیلووات انرژی تولید می‌کند.

به گفته مدیر پروژه‌ی، لری پیج گروه سازنده را تشویق کرده است که در مراحل ساخت حداقل ۵ نمونه‌ی آزمایشی کایت را ساقط کنند. ظاهرا مدیرعامل و مؤسس گوگل از پیروان یک ضرب‌المثل قدیمی است که می‌گوید: اگر شکست نمی‌خورید یعنی به‌اندازه‌ی کافی تلاش نمی‌کنید.

روبات انرژی خورشیدی دوبی

دوبی یکی از پیشگامان فناوری سبز است و ساخت ژنراتور انرژی خورشیدی هوابرد یکی از شاخه‌های مهم این فناوری محسوب می‌شود. حدود ۶ سال پیش متخصصان شرکت معماری Carlos Campos Yamila Zynda Aiub طرحی برای تولید انرژی پاک پیشنهاد کردند که شامل مجموعه‌ای از روبات‌های پرنده با قابلیت حرکت گروهی و جذب انرژی خورشید بود. هرکدام از این روبات‌ها که وینگ (Wing) نام دارند؛ مجهز به جی‌پی‌اس هدایت پرواز، بادسنج، لامپ ال‌ای‌دی و پنل خورشیدی مجزا است. این پروژه هیچ‌وقت به مرحله اجرا نرسید ولی بااین‌وجود طرح مفهومی جالب‌توجهی برای ژنراتورهای هوابرد تولیدکننده انرژی پاک به شمار می‌آید.

توربین بادی هوابرد کایت‌ژن

کایت‌ژن یکی دیگر از طرح‌های مفهومی ارائه‌شده برای ساخت ژنراتورهای بادی هوابرد است که به استفاده از کایت تکیه دارد. در سال ۲۰۱۲ شرکت KiteGen طرح استفاده از یک کایت بزرگ با قابلیت تولید چندین گیگاوات انرژی پاک را ارائه کرد. هدف از طرح کایت‌ژن، استفاده از آن برای ساخت نیروگاه‌های هوابرد عظیم برق بادی است که به کمک آن‌ها می‌شود انرژی پاک را به قیمتی بسیار پایین‌تر از برق تولیدشده در نیروگاه‌های سوخت فسیلی سنتی تولید کرد.

توربین بادی قابل‌حمل توینگ‌تک

TwingTec یک استارتاپ سویسی است که رویکرد متفاوتی در ساخت توربین‌های بادی هوابرد در پیش گرفته است. محصول این شرکت TT100 نام دارد و عبارت است از یک کایت سبک که با سیمی رابط به زمین متصل می‌شود. TT100 در ارتفاع ۳۰۴ متری پرواز می‌کند و عملکرد آن کاملا خودکار است. کل مجموعه به‌راحتی حمل و راه‌اندازی می‌شود که به همین دلیل برای استفاده در مناطق دورافتاده بسیار مناسب است. بر اساس برآوردهای انجام‌شده، TT100 سالانه به برابر ۱۰۰ هزار لیتر گازوئیل انرژی تولید می‌کند که درنتیجه ۲۴۰ تن دی‌اکسید کربن کمتر به هوای تنفسی ما اضافه می‌شود.

مدت زیادی از آخرین باری که شیائومی ست تاپ باکس اندرویدی جدیدی را معرفی کرده می گذرد، و به نظر می رسد که این شرکت چینی همچنان محصول تازه ای برای معرفی ندارد. 

در عوض، شیائومی ترجیح داده که محصول قبلی خود یعنی Mi Box 3 را ارتقا بدهد و آن را تحت عنوان Mi Box 3 Enhanced Edition یا مدل ارتقا یافته Mi Box 3 روانه بازار کند. افزون بر ارتقای جنبه های سخت افزاری، این دستگاه حالا داری ریموت کنترل تازه ای شده که بدون تردید شباهت زیادی به ریموت کنترل دستگاه Wii دارد. دستگاه Wii با ارائه این ریموت کنترل توانست رضایت کاربران را جلب کند.

اما در ابتدا به بررسی مشخصات آن می پردازیم. قطعات بکار رفته در این دستگاه دچار تغییرات زیادی شده اند، به اندازه ای که شاید بتوان آن را Mi Box 4 نامید. پردازنده این دستگاه از نوع مدیاتک MT8693 64 بیتی شش هسته ای با حداکثر سرعت 2 گیگاهرتز انتخاب شده است. همچنین، حافظه رم این دستگاه به دو و حافظه داخلی آن به هشت گیگابایت ارتقا داده شده است. همراه با پردازنده گرافیکی PowerVR GX6250، این دستگاه تا هشتاد درصد سریع تر از نسل قبل از خود عمل می کند.

شیائومی گفته از سیستم خنک کننده اختصاصی خود در ساخت این محصول استفاده کرده که موجب تنظیم سرعت فن آن می شود.

ویژگی جالب بعدی این دستگاه ریموت کنترل آن است. شیائومی یک سنسور را داخل آن قرار داده و به این ترتیب امکان انجام بازی را نیز خواهید داشت. این ریموت کنترل در واقع قادر است تا حرکات کاربر را تشخیص دهد. البته هنوز بازی های اندرویدی زیادی که با این قابلیت سازگاری داشته باشند وجود ندارد.

شیائومی Mi Box 3 از رابط کاربری اندرویدی MIUI انحصاری این شرکت استفاده می کند. این رابط بر پایه اندروید 5.1 ساخته شده است. این قابلیت باعث می شود بتوان اپلکیشین های اندرویدی که برای تلویزیون طراحی نشده اند نیز روی این دستگاه اجرا شوند. باقی مشخصات این دستگاه در مقایسه با مدل پیش از آن یکسان هستند، از جمله قابلیت پخش ویدیوهای 4K.

همه این امکانات با قیمت 399 یوآن چین، یا 61 دلار آمریکا در اختیار شما قرار می گیرد. اگرچه قیمت این دستگاه در مقایسه با مدل پیشین که 46 دلار بود اندکی بالاتر است، ولی با در نظر گرفتن مشخصات ارتقا یافته آن، ارزش پرداخت هزینه بیشتر را دارد.

با نگاهی به تاریخ در می یابیم که در بسیاری از موارد نام زنانی که در پروژه های علمی مهمی دخیل بوده اند در سایه نام مردان قرار گرفته و به تدریج به دست فراموشی سپرده شده است. در سال 1942، شش ریاضیدان توسط دولت آمریکا برای کار بر روی پروژه فوق سری برنامه نویسی برای نخستین کامپیوتر دیجیتال تمام الکترونیک آمریکا استخدام شدند. این گروه بدون بهره مندی از هیچ زبان یا ابزار کدنویسی موفق به اختراع ماشینی شدند که می توانست محاسبات پیچیده را ده هزار بار سریعتر از هر ماشین دیگری انجام دهد، که این آغازی بر انقلاب دیجیتالی بود. 

اما علیرغم تلاشی که این شش ریاضیدان در انجام این پروژه نشان دادند، اکثر مردم تا بحال حتی نام آنها را نشنیده اند. و به چه دلیل؟ تلاش این شش نفر در آن زمان به دلیل زن بودنشان نادیده گرفته شد.

این ماشین که (ENIAC(Electronic Numerical Integrator Computer نام داشت عمدتا ساخته دست آقایان بود. اما برنامه نویسی آن را گروهی متشکل از شش خانم انجام دادند – بتی جین جنینگ بارتیک، کتلین مک نالتی ماچلی آنتونلی، روث لیکترمن تایتلبام، فرانسیس بیلاس اسپنس، مریلین وسکاف ملتزر و بتی سیندر هولبرتون. شاید باورش سخت باشد ولی در آن زمان این گروه را "کامپیوترها" می نامیدند!

این شش زن همگی فارغ التحصیلان ممتاز ریاضیات بودند که برای شغل مهم و حساس رفع باگ های کامپیوتر و ایجاد قابلیت "تفکر" در آن استخدام شده بودند.

تنها امکانی که این گروه برای انجام ماموریت خود در اختیار داشتند، دسترسی 24 ساعته به کامپیوتر بود؛ کامپیوتری که به بزرگی یک اتاق بود و شامل تقریبا هیجده هزار لوله وکیوم، هفتاد هزار رزیستور، ده هزار خازن و پنج میلیون اتصال لحیم کاری شده بود.

پروژه ای عظیم بود که این شش نفر عزم راسخ به انجام آن داشتند. شش روز در هفته ، روزی دو یا سه شیفت کار امری عادی برای "کامپیوترها" محسوب می شد. در طول کار کابل ها و سینی ها را بین پنل های عظیم جابجا می کردند و گاه برای رفع مشکل باید به درون این ماشین عظیم می خزیدند.

وقتی ماشین آماده شد، این شش نفر باید نحوه کار با آن را به مردان آموزش می دادند. وقتی خبرنگاران برای تهیه گزارش در مورد ENIAC دعوت شدند، تصور کردند زنان حاضر در این مراسم فقط برای نمایش بهتر این کامپیوتر حضور دارند.

البته این شش نفر از ارتش آمریکا تقدیرنامه ای دریافت کردند ، ولی بیش از آن هرگز نامی از ایشان در تاریخ تکنولوژی برده نشده است. شبی که ENIAC آغاز به کار کرد، این شش نفر حتی به مراسم شامی که در بزرگداشت این لحظه در جریان بود دعوت نشدند.

به مدت پنجاه سال هیچکس از نقش این گروه در این پروژه اطلاعی نداشت ،تا بالاخره در سال 1997 نام این شش نفر به زنان موثر در دنیای فناوری افزوده شد و هولبرتون موفق به دریافت جایزه آگوستا آدا لاولیس شد که مهمترین جایزه برای زنان فعال در حوزه کامپیوتر است.

در سال 2014 مستندی در خصوص نقش موثر این افراد در این پروژه تهیه شد و در سال 2015 کالجی برای مهندسان نرم افزار در سانفرانسیسکو به نام مدرسه هولبرتون تاسیس شد.

این نحوه نگرش عموم مردم به زنان در آن زمان بوده است که در طی سالیان با تلاش شبانه روزی زنان تغییر یافت.

آینه Simplehuman قابل اتصال به شبکه‌های وای – فای نیز هست و برنامه همراهی برای تنظیم امکانات آن طراحی شده که با گوشی‌های اندرویدی و iOS سازگاری دارد.Simplehuman نام یک آینه هوشمند 400 دلاری است که دارای حسگرها و ابزار متنوع نوردهی است که بر مبنای میزان نور هر اتاق تنظیم می‌شود.

آینه یاد شده قابل اتصال به شبکه‌های وای – فای نیز هست و برنامه همراهی برای تنظیم امکانات آن طراحی شده که با گوشی‌های اندرویدی و iOS سازگاری دارد.

نور لامپ‌های ال ای دی تعبیه شده در این آینه عریض سه تکه بر مبنای میزان نور محیط تغییر می‌کند و به همین علت تصویری دقیق و واقع بینانه از وضعیت ظاهری فرد را در اختیار وی قرار می‌دهد تا او بتواند بر همین اساس به سر و وضع خود برسد. دقت این لامپ ها بسیار عالی است و میزان نوردهی آنها در محیط های بسته با محیط باز کاملا متفاوت است.

البته این آینه هوشمند اشکالاتی هم دارد که مهم ترین آن شکننده بودن و قیمت بالای آینه یاد شده است. همچنین بزرگنمایی چهره فرد توسط این آینه سه تکه فقط یک بار صورت می گیرد که برای مشاهده جزییات چهره و برطرف کردن مشکلات احتمالی کافی نیست. فناوری مورد استفاده برای شناسایی چهره فرد در آینه یاد شده هم اشکالاتی دارد که موجب می شود لامپ های ال ای دی در زمان استفاده فرد از آینه خاموش شوند. اما به هر حال عرضه چنین محصولاتی نشان می دهد که نفوذ فناوری به جنبه های مختلف زندگی تا چه حد گسترده است.

 

در قلمرو جنگ ، اگر دشمن نتواند شما را ببینید ، نمی تواند شما را پیدا کند. و این به تنهایی مزیت تاکتیکی بزرگی برای شما در میادین جنگی به حساب می آید. البته شنل جادویی نامرئی هنوز ساخته نشده و به سحر و جادو هم نمی توان زیاد اعتماد کرد! اما خوشبختانه، زمانی که صحبت از فناوری مخفی کاری به میان می آید، علم پیشرفت های خوبی را در این زمینه شاهد بوده است. این بار صحبت از نمونه جدیدی از پوست است که قابلیت کشسانی دارد و به طور موثری امواج رادار را به دام انداخته و سرکوب می کند.

این نمونه با پست اختاپوس که چندی پیش برای پوشش یک ربات استفاده شد تفاوت دارد. این فناوری پوششی، به فرد یا حتی وسیله نقلیه اجازه می دهد بدون اینکه توسط رادار شناسایی شود در رفت و آمد باشد. نیازی نیست بگوییم که نیروهای نظامی بی صبرانه منتظر آزمایش قابلیت های این پوست در میادین جنگ هستند. قطعا در صورت موفقیت، از این پوشش برای رادارگریز کردن نسل آینده بمب افکن ها استفاده خواهد شد.

Meta-Skin توسط تیمی از دانشگاه دولتی آیووا به سرپرستی پروفسور جیمینگ سانگ، استاد مهندسی کامپیوتر و الکتریسیته، و دستیارش پروفسور لیانگ دانگ توسعه یافته است. در ساخت این پوشش، ردیفی از تشدیدکننده های کوچک در لایه های سیلیکونی قرار داده شده اند ، و این تشدیدکننده ها آلیاژ مایع گالینستن را حمل می کنند که قادر است فرکانس های خاصی از امواج رادار را به دام انداخته و سرکوب کند.

در آزمایشات انجام شده، Meta-Skin توانسته در طیف 8 تا 10 گیگاهرتز در 75 درصد موارد با موفقیت امواج رادار را سرکوب کند. طیف مذکور ، طیف مورد استفاده در رادارهای کشتی های غیر جنگی ، رادار ردیابی، و سیستم های موشکی و تسلیحاتی است.

برای خیلی ها جالب است که بدانند توسط کدام قسمت های بدنشان می توانند عملیات احراز هویت را در دستگاه های دیجیتالشان انچام بدهند. تمامی مواردی که تا کنون شنیده اید را کنار بگذارید، اثر انگشت، عنبیه و صدا، شرکت NEC در حال توسعه سیستمی است که بتواند تنها توسط گوش شما را شناسایی نماید.

احراز هویت توسط گوش چگونه است؟

همانطور که می دانید، شکل داخل گوش هر فرد منحصر بفرد است و همین نکته باعث می شود اکوستیک صدایی شنیده شده توسط هر فرد نیز منحصر بفرد باشد، یعنی هر فرد صدا ها را منحصرا طبق طراحی گوش خودش به نحو خاص خودش می شنود. بابت اینکه گوشی را توسط گوشتان لمس کنید نگران نباشید. NEC هدفونی طراحی کرده که دارای میکروفن داخلی بوده و  درون گوش قرار می گیرد.

همه چیز در کسری از ثانیه اتفاق خواهد افتاد، فرکانسی از صدا توسط اسپیکر های گوشی تلفن همراه پخش خواهد شد و با توجه به ساختار شکل گوش توسط هدفون داخل گوش تشخیص می دهد که صدای شنیده شده با مورد از پیش ثبت شده مطابقت دارد یا خیر و در ادامه هویت تایید خواهد شد. اگر بابت اینکه این نحوه احراز هویت واقعا یکتاست و می توان روی ان حساب کرد، باید گفت NEC اعلام کرده این روش در ۹۹ درصد موارد جواب می دهد!

با توجه به سرعت عمل باید گفت با توجه به ایده طرح و پیاده شده این روش نسبت به رقبایش به نظر کمی کند تر به نظر می آید. اما از نظر امنیتی می توان روی این گزینه سرمایه گذاری کرد ومی توان آن را از موارد قابل اتکاء برای حوزه های امنیتی برای احراز هویت خواند.

نکته دیگر هم اینکه این تکنولوژی با توجه به طراحی کنونی به اسپیکر گوشی شدیدا وابسته است و باید دید برنامه NEC برای مواقع ضروری و استفاده های خاص از این سیستم به چه صورتی است.

طبق برنامه زمانبندی شده تا سال ۲۰۱۸ نباید منتظر رونمایی محصولی با امکانات اینچنینی از سوی NEC باشیم.