وقتی ستارگان میمیرند
ستارگان پس از مرگ خود یا به صورت یک کوتوله سفید در میآیند، و پس از سرد شدن، محو میشوند، یا چیز دیگری را در فضا به وجود میآورند. ما نحوه مرگ انواع ستارگان را نوشتیم.
1- همانطور که در قسمت بالا نوشته شده بود بیشتر ستارگان به صورت کوتولههای سفیدی در میآیند و پس از سرد شدن محو میشوند.
2- بعضی از ستارگان همچنان که میمیرند ابرهای عظیمی از گاز در هوا «نشست» میدهند. این ابرها سحابی سیارهای نامیده میشود.
3- ممکن است بخشی از ستارگان به صورت یک ستاره نترونی باقی بمانند. ستارگان نترونی کوچکند اما به نحو شگفتانگیزی سنگین هستند. تکهای به اندازه یک سر سوزن آن شاید هموزن یک خانه باشد!
4- بسیاری از بزرگترین، داغترین ستارگان که به غولهای آبی موسومند معروفند، ممکن است بعضی از ستارگان از هم فرو بپاشند و به سیاهچاله تبدیل شوند. این نیروی جاذبه است که انفجاری غولآسا به ابر نواخته متلاشی شود.
سیاهچالهها بسیار قوی هستند.
* تودههای گاز داغ که زبالههای خورشید نام دارند تا هزاران کیلومتر در فضا زبانه میکشند. بعضی از این زبانهها ساعتها و برخی دیگر روزها دوام میآورند.
* لکههای خورشیدی مناطق سردتر هستند که در سطح خورشید همچون لکهای تیره به نظر میرسند. لکههای خورشیدی کم و بیش در هر 11 سال رخ میدهد.
* سطح خورشید نور سپهر (فوتوسفر) نامیده میشود. نور سپهر جامد به نظر میرسد اما در واقع مانند مه جوشان بسیار سفیدی است.
* خارجترین لایه هاله کمرنگی است که در پیرامون خورشید تا میلیونها کیلومتر در فضا گسترده شده است. این لایه را تاج خورشیدی مینامند.
* ممکن است میلیونها سال طول بکشد تا انرژی حرارتی و نوری ای که در هسته آتشین خورشید تولید میشود به نور سپهر راه یابد.
* هسته، یا مرکزخورشید از گازی موسوم به هلیوم تشکیل شده است. هسته خورشید داغترین بخش آنست. در اینجاست که انرژی حرارتی و نوری خورشید تولید میشود.
* خورشید پاهند برابر تمامی اجرام منظومهی شمسی است.
