سخناني از بزرگان در مورد عقيده و اعتقاد 8

فيلسوفي كه درصدد آفرينش جهان بنا بر تصور خويش است مي خواهد همه به فلسفه اش ايمان بياورند و اين، همان روا داشتن استبداد بر ديگران است.((نيچه))

باور چيست؟ از كجا سرچشمه مي گيرد؟ هر باور، چيزي را حقيقي انگاشتن است.((نيچه))

بشر امروز در پرستش بتان مي زيد؛ بتان عرصه ي اخلاق، بتان گستره ي سياست، بتان عرصه ي فلسفه. خداياني كاملاً باطل كه خود آنها را بر ساخته آنگاه پرستيده اند. از اين روي از راه راست بيراه گشته و همواره بر اين باور پا مي فشرده و از آن چنان جانبداري كرده تا اينكه به فرجامش رسيده اند؛ جايگاهي كه از همان ابتدا به نيستي و فنا چشم داشت.((نيچه

افراطي ترين صورت هيچ انگاري مي تواند اين ديدگاه باشد كه همه باورها؛ همه چيزي را حقيقي انگاشتن ها، لزوماً به خطا مي روند؛ به اين علت ساده كه هيچ دنياي حقيقي در كار نيست. چنين است يك ظاهر دورنمايي كه از درون ما سرچشمه گرفته است.((نيچه

هر چه فرد [ مقتدر ] زيرك تر باشد، جاه طلبي او بيشتر است؛ زيرا افزايش باور به قدرت به مراتب ساده تر از افزايش نفس قدرت است.((نيچه))

سردمداران برای آنکه به توفان مردم گرفتار نشوند باید با امواج دریای آدمیان هماهنگ گردند .مهار دریا غیر ممکن است کسانی که فکر می کنند مردم را با امکانات خود مهار کرده اند دیر یا زود گم می شوند .  ارد بزرگ

هرگاه مردم از مردان بزرگ دم زده اند هرگز سخن شان را باور نداشته ام و همچنان بر آن ام كه او درمانده اي است باژگونه [ =واژگونه ] كه از همه چيز بس كم دارد و از يك چيز بس بسيار.((نيچه

آنچه را كه غوغا روزي بي دليل باور داشته است، چه كس مي تواند با دليل واژگون كند؟((نيچه

دهان را از واژه هاي نجيب پر مي كنيد و بر ماست آيا كه باور داريم دلهاي شما، شما دروغ زنان، سرشار است؟((نيچه))

هر كه از خود ايمان نداشته باشد هميشه دروغ مي گويد.((نيچه))

آنان كه ملتها را آفريدند و بر فرازشان ايماني و عشقي آويختند، آفرينندگان بودند و اين سان زندگي را خدمت گزاردند.((نيچه))

نمايشگر را جاني است؛ اما جاني نه چندان با وجدان. ايمان او همواره به چيزي است كه بيش از همه ديگران را وادار به ايمان آوردن به آن مي كند؛ ايمان به خويشتن خويش.((نيچه))

زماني كه باورهاي ما دگرگون مي‌شود، گزينش‌هاي ما نيز دگرگون خواهد شد. گزينش‌هاي بهتر، دستاوردهاي بهتري را به همراه خواهند داشت.((جيم رآن

ایرانیان نیک نامی و پاکی تبار گذشتگان خویش را در شاهنانه فردوسی می بینند و در هر دودمانی که باشند برآن راه خواهند بود . ارد بزرگ