پژوهشهاي علوم دامي (دانش كشاورزي)

به منظور بررسي تاثير اسيد كلريدريك واوره بر خصوصيات شيميايي، تجريه پذيري ماده خشك و پروتئين خام سيلاژ يونجه و همچنين مصرف آن در تغذيه گاوهاي تازه زاي هلشتاين، آزمايشي در سه مرحله انجام شد. در مرحله اول يونجه خرد شده با مقادير متفاوت اسيد كلريدريك (صفر، 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14 و 16 ميلي ليتر به ازاي يك كيلوگرم ماده خشك) و اوره (صفر، 5/2، 5، 5/7 و 10 گرم به ازاي يك كيلوگرم ماده خشك) در كيسه هاي پلاستيكي سيلو شد. در مرحله دوم فراسنجه هاي تجزيه پذيري ماده خشك و پروتئين خام سيلاژهاي يونجه (تيمار 1: سيلاژ يونجه بدون افزودني، تيمار 2: سيلاژ يونجه با 5 گرم اوره + 4 ميلي ليتر اسيد كلريدريك به ازاي يك كيلو گرم ماده خشك، تيمار 3: سيلاژ يونجه با 5 گرم اوره + 12 ميلي ليتر اسيد كلريدريك به ازاي يك كيلو گرم ماده خشك) با استفاده از روش كيسه هاي نايلوني تعيين شد. مقايسه ضرايب تجزيه پذيري ماده خشك و پروتئين خام تحت تاثير عمل آوري اسيد و اوره قرار گرفت. در مرحله سوم تاثير جايگزيني 75% (بر مبناي ماده خشك) سيلاژ يونجه غني شده (تيمارهاي آزمايشي مرحله دوم) به جاي يوجه خشك در خوراك 15 راس از گاوهاي تازه زاي هلشتاين با ميانگين روزهاي شيردهي 3 ± 21 روز در قالب طرح كاملا تصادفي با روش تكرار در زمان به مدت 49 روز مورد ارزيابي قرار گرفت. مصرف خوراك و توليد شير به طور روزانه ثبت شد و نمونه گيري از شير در طي 4 مرحله (پايان هفته اول، سوم، پنجم و هفتم) انجام شد. علاوه بر اين نمونه گيري خون در طي دو مرحله (هفته سوم و هفته آخر آزمايش) در سه زمان (قبل، 2 و 4 ساعت بعد از مصرف خوراك صبحگاهي) از طريق سياهرگ گردن انجام شد. مصرف ماده خشك در گاوهايي كه از تيمار سه استفاده مي نمودند به طور معني داري كمتر از ساير تيمارها بود (05/?>P) اثر زمان بر توليد و غلظت چربي شير معني دار شد (05/?>P) غلظت گلوكز خون (ميلي گرم در دسي ليتر) در زمان هاي قبل (تيمار يك: 71 در مقابل تيمار دو: 7/73) و 2 ساعت (تيمار يك: 1/70 در مقابل تيمار دو: 6/73) بعد از مصرف خوراك صبحگاهي تحت تاثير تيمارها قرار گرفت (05/P<?). به طور كلي نتايج اين آزمايش نشان داد كه استفاده از اسيد كلريدريك به عنوان يك اسيد معدني و ارزان قيمت در غني سازي سيلاژ يونجه مي تواند همراه با اثرات مطلوب بر خصوصيات شيميايي و تجزيه پذيري ماده خشك و پروتئين اين علوفه تخميري باشد.

دقيقترين روشها براي رديابي و پيدا كردن ژنهاي عمده، استفاده از اطلاعات مولكولي مي باشد. وليكن توليد اين نوع اطلاعات نيازمند طرحهاي آميزشي خاص و هزينه هاي زيادي مي باشد كه بدون مطالعات مقدماتي براي بهينه سازي توليد و استفاده از آنها، انجام آن براي كشور در حال توسعه اي همانند كشورما بسيار سخت مي باشد. بنابراين، قبل از انجام اين روشها مي بايست اين ژنها با روشهاي آماري توانمند شناسايي و رديابي اوليه شوند. برخي از ژنهاي عمده اي كه هم اكنون در برنامه هاي اصلاح نژادي كشورهاي پيشرفته استفاده مي شود، ابتدا با روشهاي آماري شناسايي شدند. در تحقيق حاضر ژنهاي عمده تاثير گذار بر روي چهار صفت اقتصادي سن بلوغ جنسي، وزن بدن، وزن تخم مرغ و تعداد تخم مرغ توليدي در دو مركز اصلاح نژادي با روشهاي مختلف آماري مورد رديابي قرار گرفتند. براي جلوگيري از نتايج مثبت اشتباه، داده هاي دور افتاده حذف و از تبديل باكس-كاكس براي داده هاي تصحيح شده، استفاده شد. نتايج آزمون نرماليته حاكي از تفرق ژن (ها) براي چهارصفت اقتصادي در هر دو مركز اصلاح نژادي مي باشد. آزمون بارتلت، براي همگني واريانسها در داخل خانواده هاي ناتني خروسها، نشان داد كه واريانسها در داخل اين خانوادها همگن نبوده و آماره هايX²  در سطح ? درصد معني دار بودند. آزمون فين نيز وجود رابط خطي-انحنايي را بين واريانس داخل خانواده ها و ميانگين آنها نشان داد كه هر دو اين وضعيت در موقع تفرق ژن عمده صورت مي گيرد. آزمون مختلط به عنوان توانمندترين آزمون براي جمعيتهاي حيواني در بين اين آزمونها نشان داد كه توزيع اكثر صفات از يك توزيع مركب با بيش از يك توزيع نرمال يا توزيع مختلط تبعيت مي كند كه اين از اثرات تفرق ژنهاي با اثر عمده بر روي اين صفات و ميانگينهاي متفاوت براي ژنوتيپ هاي مختلف آن است.

در اين مطالعه رابطه بين آلل هاي ژن BoLA-DRB3.2 با امتياز سلول هاي بدني شير و ورم پستان باليني در گاوهاي شيري هلشتاين بررسي شد. ورم پستان باليني به شكل وجود يا عدم وجود حداقل يك مورد بيماري شناسايي شده توسط گاودار يا دامپزشك‏ طي دوره شيردهي اول تعريف شد. به منظور ايجاد داده هايي با توزيع نرمال، تعداد سلول هاي بدني مربوط به دوره نخست شيردهي با تبديل لگاريتمي به امتياز سلول هاي بدني تبديل شد. به منظور تعيين ژنوتيپ حيوانات مورد مطالعه از روش PCR-RFLP و براي هضم محصولات PCR از آنزيم هاي RsaI،BstYI  و HaeIII استفاده شد. براي ارزيابي اثر آلل هاي مختلف ژن مورد مطالعه بر امتياز سلول هاي بدني و ورم پستان باليني به ترتيب از مدل خطي عمومي و رگرسيون لجستيك استفاده شد. نتايج حاصل نشان داد كه آلل BoLA-DRB3.2*11 به طور معني داري با مقادير كمتر امتياز سلول هاي بدني مرتبط است، ولي اثر آلل ها بر ورم پستان باليني معني دار نبود. اگرچه تاييد نتايج تحقِيق حاضر به مطالعات بيشتري نياز دارد، اما مي توان استنباط نمود ژن BoLA-DRB3 داراي اين پتانسيل مي باشند كه به عنوان نشانگر ژنتيكي براي بهبود ورم پستان و سلامتي پستان در گاوهاي شيري مورد استفاده قرار گيرد.

هدف از اجراي اين تحقيق، تعيين انرژي و پروتئين مورد نياز در حالتهاي نگهداري و رشد شتر هاي يك كوهانه يك تا دو ساله به روش كشتار مقايسه اي بود. در اين تحقيق تعداد 21 نفر شتر يك كوهانه مورد استفاده قرار گرفتند. بر روي 18 نفر از شترها در سه دوره متوالي آزمايشات هضمي و متابوليسمي انجام گرفت. انرژي قابل متابوليسم مورد نياز براي نگهداري (ابقاي صفر انرژي)، با استفاده از معادله رگرسيون بين انرژي قابل متابوليسم مصرفي و انرژي ابقا شده، 342 كيلوژول به ازاي هر واحد وزن متابوليكي تخمين زده شد. همچنين پروتئين قابل هضم مورد نياز نگهداري (ابقاي صفر پروتئين) با استفاده از معادله رگرسيون بين پروتئين قابل هضم مصرفي و پروتئين ابقا شده، 89/2 گرم به ازاي هر واحد وزن متابوليكي برآورد گرديد. انرژي قابل متابوليسم مورد نياز براي رشد، با استفاده از معادله رگرسيون بين انرژي قابل متابوليسم مصرفي و افزايش وزن روزانه، 6/50 كيلوژول انرژي قابل متابوليسم به ازاي هر گرم افزايش وزن تخمين زده شد. پروتئين قابل هضم مورد نياز براي رشد، با استفاده از معادله رگرسيون بين پروتئين قابل هضم مصرفي و افزايش وزن روزانه، 431/0 گرم پروتئين قابل هضم، به ازاي هر گرم افزايش وزن تخمين زده شد. راندمان تبديل انرژي قابل متابوليسم به انرژي خالص، 52/0 حاصل شد. با توجه به نتايج به دست آمده به نظر مي رسد كه احتياجات نگهداري شتر براي انرژي و پروتئين، به ازاي هر واحد وزن متابوليكي نسبت به ساير نشخواركنندگان كم تر است.

به منظور ارزيابي خصوصيات كيفي الياف پشم نسل دوم گوسفندان دورگ آرخارمرينوس × قزل و آرخارمرينوس × مغاني و مقايسه تركيب ژنتيكي آنها، از تعداد 180 راس گوسفند دورگ يك ساله متولدين سال هاي 1381 تا 1383 نمونه برداري شد. نمونه ها در آزمايشگاه تكنولوژي الياف پشم براي صفات قطر تار پشم، ضريب تغييرات قطر تارها، طول دسته الياف پشم ناشور و درصد تارهاي مدولائي و كمپ مورد ارزيابي قرار گرفتند. ميانگين و انحراف معيار حاصل براي صفات مذكور در نسل دوم دورگ هاي آرخارمرينوس × قزل به ترتيب 41/3±33/26 ميكرون، 36/9±64/34 درصد، 36/9±15/10 سانتيمتر و 85/5± 39/3 و 65/2±01/2 درصد و براي آرخارمرينوس × مغاني به ترتيب 7/3±99/26 ميكرون، 53/14±52/36 درصد، 92/2±09/10 سانتيمتر و 54/4±24/3 و 99/4 ± 82/2 درصد برآورد شد. اثر جنس بر روي طول دسته الياف پشم، ضريب تغييرات قطر تارها، درصد تارهاي مدولائي و كمپ معني دار بود (01/?>P). به طوريكه در جنس ماده در مقايسه با نرها طول دسته الياف پشم، ضريب تغييرات قطر تارها، درصد تارهاي مدولائي و كمپ بيشتر بود. اثر سال تولد سال تولد بر روي قطر و طول دسته الياف پشم معني دار (01/?>P) بود. به طوريكه دام هاي متولد شده در سال 1381 داراي كمترين قطر الياف پشم و بلندترين طول دسته الياف پشم بودند. همچنين تيپ تولد اثر معني داري (01/P<?) بر روي طول دسته الياف پشم و ضريب تغييرات قطر تارهاي پشم داشت و تك قلوها طول دسته الياف پشم و ضريب تغييرات قطر بالاتري نسبت به دوقلوها داشتند. به طور كلي نتيجه گيري شد كه تركيب ژنتيكي دورگ ها بر روي صفات مورد مطالعه اثر معني دار نداشت.

تاثير دو تركيب آنتي اكسيداني (سلنيت سديم و زردچوبه) بر عملكرد، خصوصيات لاشه و فراسنجه هاي خوني جوجه هاي گوشتي سويه راس در شرايط تنش گرمايي بررسي شد. اين آزمايش با استفاده از 180 قطعه جوجه يكروزه در قالب يك طرح بلوك هاي كامل تصادفي با روش فاكتوريل (3×2) انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل جيره هاي حاوي سطوح صفر و 3/0 ميلي گرم سلنيت سديم، صفر، 5 و 10 گرم زردچوبه در كيلوگرم خوراك بودند. جوجه ها تا سن 28 روزگي در دماي 30-28 درجه سانتي گراد و پس از آن تا 42 روزگي در دماي 35-32 درجه سانتي گراد (از 10 صبح تا 4 بعد از ظهر، به مدت 6 ساعت در روز) نگهداري شدند. نتايج به دست آمده نشان داد كه تنش گرمايي مصرف خوراك و افزايش وزن جوجه هاي گروه شاهد را در مقايسه با ديگر تيمارها بطور معني داري (05/?>P) كاهش داد. بهترين ضريب تبديل (81/1) با مصرف 3/0 ميلي گرم در كيلوگرم سلنيت سديم در جيره حاصل شد.استفاده از سلنيت سديم و (يا) زردچوبه در جيره غذايي تاثيري بر بازده لاشه جوجه ها نداشت. با مصرف 10 گرم در كيلوگرم زردچوبه درصد چربي حفره شكمي بطور معني داري (05/?>P) كاهش يافت. غلظت آنزيم هاي گلوتاتيون پراكسيداز (GP_x) و سوپراكسيدديسموتاز (SOD) در پلاسماي خون جوجه هاي بطور معني داري (05/?>P) تحت تاثير سلنيت سديم جيره غذايي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان داد كه در شرايط تنش گرمايي استفاده همزمان از آنتي اكسيدان هاي معدني و آلي اثر بهتري دارد.

مطالعه حاضر جهت بررسي اثرات سطوح مختلف پنبه دانه در تغذيه گاوهاي شيري هلشتاين در دوره اول شيردهي، بر روي عملكرد، تركيب و كيفيت شير توليد شده و پروفيل اسيدهاي چرب شير انجام شد. اين تحقيق با 8 گاو شيري هلشتاين در قالب طرح چرخشي كاملا متوازن با چهار جيره غذايي، چهار دوره آزمايشي، 21 روزه و 2 راس گاو در هر تكرار انجام شد. ميزان پنبه دانه و پروتئين خام جيره هاي غذايي 1 تا 4 به ترتيب 22% سالم و 16% پروتئين، 22% خرد شده و 16% پروتئين، 22% سالم و 18% پروتئين و بدون پنبه دانه و 16% پروتئين، ماده خشك جيره بودند. همه جيره ها از نظر ميزان انرژي خالص شيردهي و انرژي قابل متابوليسم در يك سطح قرار داشتند و به صورت مخلوط و انفرادي تا حد اشتها (به طور آزاد) تغذيه شده و گاوها 3 بار در روز دوشيده شدند. نمونه گيري از شير 2 بار (وسط و آخر هفته) انجام شد. در اين آزمايش توليد شيرخام بر اساس 4 درصد چربي، تركيبات آن و ميزان اسيدهاي چرب كونژوگه شده(CLA) ، در جيره هاي حاوي پنبه دانه نسبت به جيره هاي بدون پنبه دانه (شاهد) بررسي گرديد. توليد شيرخام در جيره هاي حاوي پنبه دانه نسبت به جيره هاي بدون پنبه دانه (شاهد) به طور معني داري افزايش يافت (05/?>P). ميانگين درصد چربي شير در گاوهاي تغذيه شده با جيره هاي 1 تا 4 در طول آزمايش افزايش خطي غير معني داري را با افزايش درصد پنبه دانه در جيره نشان مي دهد (05/?<P) تفاوت معني داري در ميانگين درصد لاكتوز، ماده جامد بدون چربي، درصد پروتئين شير گاوهاي تغذيه شده با جيره هاي 1 تا 4 در بين تيمارهاي مختلف آزمايشي مشاهده نشد (05/?<P). پروفيل اسيدهاي چرب شير در گاوهاي تغذيه شده با جيره هاي 1 تا 4 تفاوت معني داري را نشان داد (05/?>P). ميانگين ميزان اسيدهاي چرب كونژوگه شده در شير گاوهاي تغذيه شده با جيره هاي 1 تا 4 به ترتيب 775/0، 712/0، 762/0 و 777/0 درصد بود كه تفاوت معني داري بين تيمارها مشاهده نشد (05/?<P). نتايج تحقيق حاضر نشان داد افزودن تخم پنبه به جيره بدون تغيير در ميزان ماده خشك مصرفي مي تواند توليد شير را افزايش دهد به گونه ايكه تركيبات شير نيز بدون تغيير باقي بماند. همچنين افزودن تخم پنبه به عنوان دانه روغني به جيره مي تواند تركيب اسيدهاي چرب شير توليد شده را تغيير دهد.

در اين تحقيق تاثير تغذيه جيره هاي بر پايه گندم و جو به همراه چهار نوع آنزيم تجارتي داراي فعاليت زايلاناز و بتاگلوكاناز بر عمكرد رشد و برخي از خصوصيات دستگاه گوارش جوجه هاي گوشتي مورد بررسي قرار گرفت. جيره هاي حاوي آنزيم با جيره هاي حاوي گندم و جو و يا ذرت بدون آنزيم مقايسه شدند. در كل تعداد 234 جوجه گوشتي نر يك روزه (سويه راس 308) به 6 تيمار، 3 تكرار و 13 جوجه به ازاي هر واحد آزمايشي اختصاص داده شد. همه داده ها در قالب طرح بلوك هاي كاملا تصادفي آناليز شدند. در كل دوره، افزودن تمامي آنزيم ها به جيره بر پايه گندم و جو مشابه با جيره بر پايه ذرت افزايش وزن روزانه و ضريب تبديل غذايي جوجه ها را به طور معني داري (?.??>P) نسبت به جيره بر پايه گندم و جو بدون آنزيم بهبود بخشيدند. نتايج نشان داد كه مكمل آنزيمي تاثير معني داري روي وزن نسبي پانكراس، كبد، سنگدان، طول و وزن نسبي دودونوم، ژژونوم، ايليوم، سكوم و كولون ندارد، اما افزودن آنزيم به در 42 روزگي جيره بر پايه گندم و جو وزن نسبي چربي بطني را بطور معني داري (?.??>P) افزايش داد. بطور كلي به نظر مي رسد كه تركيب گندم و جو يك جايگزين مناسب براي ذرت در جيره جوجه هاي گوشتي مي باشد. همچنين پرنده گان تغذيه شده با مكمل آنزيمي در كل دوره از لحاظ افزايش وزن روزانه و بهبود ضريب تبديل غذايي وضعيت مشابهي داشتند، بنابراين اولويت انتخاب آنزيم بايد بر اساس ارزش اقتصادي آن باشد.

به منظور ارزيابي جايگزيني پودر ماهي با سطوح مختلف پودر ضايعات كشتارگاهي طيور، چهار جيره غذايي بر پايه پودر ماهي تنظيم و پودر ضايعات كشتارگاهي طيور در سطوح 0، 20، 40 و 60 درصد جايگزين آن شد. چهار جيره غذايي آزمايشي به همراه يك جيره غذايي تجاري (به عنوان كنترل) در قالب طرح كاملا تصادفي در 15 استخر آزمايشي در يك دوره 90 روزه به تغذيه 780 قطعه ماهي قزل آلا با ميانگين وزن اوليه 7/5 ± 8/87 گرم رسيد. نتايج حاصله نشان داد كه طول بدن، نرخ رشد ويژه، افزايش وزن و ضريب تبديل غذايي در بين جيره هاي غذايي آزمايشي و جيره غذايي تجاري تفاوت معني داري ندارند. ميزان مصرف غذا در سطح جايگزيني 60 درصد در مقايسه با جيره حاوي 100 درصد پودر ماهي بطور معني داري (05/?>P) كاهش يافت (43/174 در برابر 86/189 گرم). بازده لاشه در جيره هاي آزمايشي حاوي 0، 20، 40 درصد جايگزيني پودر ماهي با پودر ضايعات كشتارگاهي طيور و جيره غذايي كنترل تفاوت معني داري نشان نداد ولي استفاده از سطح جايگزيني 60 درصد بطور معني داري (05/?>P) بازده لاشه را در مقايسه با صفر درصد جايگزيني كاهش داد. استفاده از پودر ضايعات طيور در كليه سطوح جايگزيني در مقايسه با جيره كنترل، تركيبات شيميايي از جمله ميزان پروتئين لاشه ماهي قزل آلا را تحت تاثير قرار نداد. به طور كلي در اين مطالعه، استفاده از جيره غذايي تجاري متداول در مقايسه با جيره هاي غذايي مورد استفاده برپايه پودر ماهي و پودر ضايعات طيور مزيتي را در بر نداشت. نتايج اين آزمايش نشان داد كه مي توان آرد ماهي را تا سطح 60 درصد در جيره غذايي ماهي قزل آلا با پودر ضايعات طيور جايگزين كرد.

به منظور مطالعه اثرات نسبت هاي مختلف دانه جو به ذرت بر عملكرد پروار و خصوصيات لاشه گوساله هاي نر پرواري، 25 راس گوساله نر هلشتاين با ميانگين وزن اوليه 39±276 كيلو گرم در قالب يك طرح كاملا تصادفي با 5 جيره آزمايشي و 5 تكرار در هر جيره تحت آزمايش قرار گرفت. جيره هاي آزمايشي 1 الي 5 به ترتيب داراي نسبت هاي 100:0 و 75:25 و 50:50 و 25:75 و 0:100 دانه جو به ذرت بودند (به ترتيب افزايش سهم ذرت) و توسط نرم افزار (1996) NRC متوازن شدند. گوساله ها با خوراك كاملا مخلوط (با نسبت 25 درصد علوفه به 75 درصد كنسانتره) به صورت آزاد تغذيه شدند و بمدت 110 روز پروار شدند. بين جيره ها از لحاظ وزن نهايي، افزايش وزن روزانه و ضريب تبديل غذايي و ماده خشك مصرفي و بازده لاشه تفاوت معني داري وجود نداشت. ميزان چربي داخلي و ضخامت چربي روي دنده 12 و در صد چربي به گوشت بدون استخوان دنده 12 براي جيره هاي 4 و 5 (سطوح بالاي ذرت) بطور معني داري نسبت به بقيه جيره ها بيشتر بود (05/pH .(P<? شكمبه بين جيره ها بطور معني داري متفاوت بود (05/?>P) كمترين pH مربوط به جيره يك و بالاترين آن مربوط به جيره هاي 4 و 5 بود. نتايج اين پژوهش نشان داد كه تغذيه گوساله هاي نر پرواري هلشتاين با نسبت هاي 50:50 و 75:25 دانه جو به ذرت مناسب ترين عملكرد گوساله ها را به دنبال خواهد داشت .

اين آزمايش به منظور بررسي اثر تراكم گله بر عملكرد و برخي از متابوليت هاي خون جوجه هاي گوشتي اجرا شد. در اين تحقيق، 580 قطعه جوجه خروس گوشتي يك روزه از سويه آربور اكرز مورد استفاده قرار گرفت. آزمايش از سن 7 تا 42 روزگي با چهار تراكم 10 (شاهد)، 13، 16 و 19 قطعه پرنده در هر مترمربع جايگاه بستري (5/1×5/1 متر) در 5 تكرار در قالب طرح كاملا تصادفي اجرا شد. همه تيمارها جيره غذايي كاملا يكسان دريافت كردند. در اين آزمايش وزن زنده بدن، افزايش وزن روزانه، خوراك مصرفي روزانه، ضريب تبديل خوراك به صورت هفتگي اندازه گيري شد. هزينه توليد هر كيلوگرم وزن زنده، درصد اجزاي لاشه نسبت به وزن زنده، درصد خاكستر استخوان انگشت پا در سن 42 روزگي و برخي از متابوليت هاي سرم خون در 41 روزگي نيز اندازه گيري شد. نتايج اين آزمايش نشان داد كه افزايش تراكم گله به 16 قطعه جوجه در هر مترمربع و بيشتر از آن باعث كاهش معني دار مصرف خوراك و افزايش وزن بدن در سنين 42-21 و 42-7 روزگي شده و باعث كاهش معني دار ميانگين وزن بدن در سن 42 روزگي مي شود؛ اما وزن زنده توليدي در هر مترمربع از مساحت سالن افزايش مي يابد (05/?>P). تراكم گله تاثير معني داري بر ضريب تبديل خوراك و غلظت كلسترول، كورتيزول وT₄  سرم خون در بين تيمارهاي مختلف نداشت (05/?<P). تراكم 19 جوجه در هر متر مربع باعث كاهش معني دار (05/?>P) غلظت T₃ سرم خون نسبت به تيمار شاهد شد. تراكم جوجه ها تاثير معني داري بر درصد وزني كل لاشه و اجزاي آن از جمله محصول سينه نسبت به وزن زنده بدن نداشت (05/?<P). با توجه به مقدار توليد وزن زنده در هر متر مربع، كمترين هزينه به ازاي توليد هر كيلوگرم وزن زنده به ترتيب مربوط به تراكم هاي 19، 16، 13 و 10 قطعه پرنده در هر متر مربع بود. بنابراين با توجه به نتايج اين آزمايش، افزايش تراكم جوجه هاي گوشتي به 19 پرنده در هر متر مربع باعث افزايش بهره وري از فضاي سالن پرورش بدون تاثير منفي بر شاخص هاي لاشه مي شود.