پژوهشهاي علوم دامي (دانش كشاورزي)

آزمايش حاضر جهت تعيين ارزش غذايي چوب صنوبر شيرين و چوب انگور خام و عمل آوري شده با سود انجام گرفت. عمل آوري شيميايي چوبها با هيدروکسيد سديم 5% انجام شد. طرح آماري مورد استفاده در اين آزمايش، طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 4 تيمار (چوب صنوبر شيرين خام، چوب صنوبر شيرين عمل آوري شده، چوب انگور خام، چوب انگور عمل آوري شده) و 4 حيوان به عنوان بلوك بود. نتايج بدست آمده از اين آزمايش مورد تجزيه واريانس قرار گرفته و ميانگين تيمار ها به روش دانكن مقايسه شد. به منظور تعيين تجزيه پذيري ماده خشك، ماده آلي وNDF چوب صنوبر شيرين و انگور خام و عمل آوري شده از 4 راس گوساله نر اخته شده فيستوله گذاري شده نژاد هلشتاين با ميانگين وزني 50±500 كيلوگرم استفاده شد. جيره غذايي گوساله ها 10% بيشتراز احتياجات نگهداري شامل يونجه خرد شده و جو آسياب شده بود كه به نسبت مساوي در 2 وعده صبح و عصر در اختيار حيوانات قرار مي گرفت. ميزان ناپديد شدن ماده خشك در ساعات0، 4، 8، 12، 24، 48، 72 ساعت اندازه گيري شد. ميانگين مقادير آن براي چوب صنوبر خام به ترتيب برابر با 51.1، 964.2 ،548.4 ،648.3 ،249.6 ،284.8 ،678.9 درصد، براي چوب انگور خام برابر با75.5، 685.8 ،488.9 ،50.10 ،32.13 ،43.15 ،18.14 درصد، براي چوب صنوبر عمل آوري شده برابر با 68.15، 68.21 ،31.23 ،95.24 ،58.36 ،11.47 ،31.54 درصد و براي چوب انگور عمل آوري شده برابر با55.20، 82.24 ،15.27 ،69.29 ،14.39 ،31.45 ،15.49 درصد بود. شاخص هاي تجزيه پذيري براي چوب صنوبر خام، چوب صنوبر عمل آوري شده، چوب انگور خام و چوب انگور عمل آوري شده براي فاكتور aبه ترتيب برابر با 51.1، 68.15، 75.5، 55.20 درصد و براي فاكتور b به ترتيب برابر با71.6، 45.45، 35.7، 11.33 درصد و براي فاكتور a+b به ترتيب برابر21.8، 12.61، 10.13، 66.53 درصد مي باشد. تجزيه پذيري موثر براي نرخ عبور 03.0 (حيوانات كم توليد) به ترتيب برابر با8.5، 1.36 ،5.11 ،1.37 مي باشد. ميزان ناپديد شدن ماده آلي و NDFو شاخص هاي تجزيه پذيري براي چوب صنوبر خام، چوب صنوبر عمل آوري شده، چوب انگور خام و چوب انگور عمل آوري شده در جداول 3، 4، 6 و 7 آورده شده است. همچنين نتايج تجزيه تركيبات شيميايي نشان داد كه عمل آوري با سود تاثير قابل ملاحظه اي در كاهش مقدار سلولز، همي سلولز، ليگنين، NDF و ADF داشت. به طوركلي نتايج اين آزمايش تاثير مثبت عمل آوري چوب با سود بر روي ارزش غذايي آنها را نشان داد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از مطالعه حاضر، طراحي يک سيستم سيار ثبت پيوسته pH شکمبه و مقايسه مقادير ثبت شده pH با داده هاي pH حاصل از نمونه گيري از مايع شکمبه بود. سيستم ثبت پيوسته متشکل از يک الکترود مقاوم و يک دستگاه ثبت داده بود. يک وزنه 5.0 کيلوگرمي به الکترود متصل شد تا آن را در موقعيت کيسه شکمي شکمبه نگه دارد. الکترود از طريق کابل به دستگاه ثبت داده متصل بود و اين دستگاه توسط يک کمربند روي جدوگاه گاو نصب شده بود. دستگاه ثبت داده که با يک باطري کار مي کرد امکان ثبت حدود 13000 داده pH) و دما) را داشت .pH شکمبه يک راس گاو شيرده به مدت 3 روز بطور پيوسته (هر 10 ثانيه) ثبت شد تا عملکرد سيستم ثبت پيوسته pH با نمونه هاي جمع آوري شده از کيسه شکمي شکمبه و از همان محلي که الکترود قرار داشت مقايسه شود. نمونه گيري از مايع شکمبه در 3 زمان مختلف در روز (ساعت هاي 0.9، 0.12 و 0.15) در طي 3 روز آزمايش صورت گرفت. در هر نوبت، 3 نمونه مايع شکمبه جمع آوري شد، pH هر نمونه بلافاصله با استفاده از يک pH متر سيار تعيين شد و ميانگين آنها با ميانگين حاصل از 3 رکورد ثبت شده توسط سيستم ثبت پيوسته در همان زمان مقايسه شد.pH حاصل از نمونه گيري از مايع شکمبه (05.0 (6.12±بزرگتر (05.0 (P<از pH حاصل از سيستم ثبت پيوسته (04.0 (5.94±بود اما همبستگي بين دو روش برابر 82.0 (05.0 (P<بود. نتايج اين آزمايش نشان داد که با سيستم ثبت پيوسته مي توان pH شکمبه را بطور دقيق و در حاليکه گاو مي تواند بطور طبيعي فعاليت هاي روزانه خود را انجام دهد تعيين نمود.

 نسخه قابل چاپ

براي برآورد همبستگي  ژنتيکي و فنوتيپي صفات عملکرد با صفات مربوط به کيفيت خارجي و داخلي تخم مرغ از اطلاعات نسل ششم مرغان بومي يزد استفاده شد. براي اين منظور، صفات عملکرد 4198 مرغ و کيفيت 1200 تخم مرغ مربوط به مرغان بومي يزد جمع آوري گرديد. همبستگي ژنتيکي و فنوتيپي صفات مربوط به عملکرد و کيفيت تخم مرغ به وسيله مدل حيواني چند صفتي از طريق روش حداکثر درستنمائي محدود شده با استفاده از نرم افزار ASREML برآورد گرديد. همبستگي ژنتيکي وزن 8 و 12 هفتگي و وزن بلوغ جنسي با وزن تخم مرغ مثبت (به ترتيب 42.0، 55.0 و 43.0) و با مقاومت پوسته تخم مرغ منفي (به ترتيب 36.0-، 49.0- و 25.0-) برآورد گرديد. همچنين، همبستگي ژنتيکي وزن 12 هفتگي و وزن بلوغ جنسي با صفات ارتفاع سفيده، وزن سفيده و زرده و واحد هاو مثبت بود. بر اساس نتايج اين تحقيق، انتخاب براي افزايش رشد مي تواند باعث توليد تخم مرغ هاي با وزن و کيفيت داخلي بالاتر ولي با مقاومت پوسته کمتر شود. بنابراين، به نظر مي رسد انتخاب براي افزايش رشد به همراه انتخاب براي بهبود مقاومت پوسته, راهکار اصلاح نژادي مناسبي براي مرغان بومي يزد باشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين پژوهش تعيين ارزش غذايي و اندازه گيري تركيبات فنوليك در پسماند كشمش بود. به همين منظور از چهار كارخانه توليد كشمش (تيمارهاي 1، 2، 3 و 4) در شهرستان ملاير نمونه برداري شد و مقدار ماده خشك، ماده آلي، عصاره اتري، پروتئين خام، NDF، ADF، ليگنين، خاكستر، كل تركيبات فنوليك (TP)، كل تانن (TT)، تانن متراكم (CT) و تركيبات فنوليك رسوب دهنده پروتئين (PPP) در نمونه  ها تعيين گرديد. با اندازه گيري مقدار گاز توليدي در زمان هاي 0، 2، 4، 8، 24، 36، 48، 72، 96، 120 و 144 ساعت پس از انكوباسيون با استفاده از معادله نمايي Y = A (1 ? e^-ct) اثر افزودن پلي اتيلن گليكول بر توليد گاز و فراسنجه هاي وابسته به آن نيز تعيين گرديد. داده هاي آماري به دست آمده با استفاده از طرحهاي كاملا تصادفي تجزيه و تحليل شد. مقدار NDF، ADF، ليگنين و خاكستر در تيمار 2 به  طور معني داري (P<0.05) بيشتر از ساير تيمارها بود. مقدار TP و TT در تيمارهاي مورد آزمايش تفاوت معني-دار نشان دادند (P<0.05) تيمارها از لحاظ CT و PPP تفاوت معني داري نداشتند. نوع پسماند کشمش نيز بر مقدار توليد گاز، سرعت توليد گاز، قابليت هضم ماده آلي و انرژي قابل متابوليسم به طور معني داري موثر بود (P<0.05) افزودن پلي  اتيلن گليكول باعث شد تا توليد گاز و فراسنجه هاي وابسته به آن (از جمله انرژي قابل متابوليسم و قابليت هضم ماده آلي) در تمام تيمار ها افزايش يابد. به نظر مي رسد حذف اثرات منفي تانن باعث شده است تا ارزش غذايي پسماند كشمش تا حدي افزايش يابد.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش براي ارزيابي اثر سه سطح مختلف روغن ماهي روي عملكرد، اجزاء لاشه و پارامترهاي کيفي گوشت در جوجه هاي گوشتي نر (240 قطعه سويه راس) با چهار جيره آزمايشي (1:شاهد، 2: 1% روغن ماهي ،3: 2% روغن ماهي، 4: 3%  روغن ماهي) و چهار تكرار در يك طرح كاملا تصادفي از يك تا 49 روزگي (دوره آغازين، رشد و پاياني به مدت يك هفته پس از حذف روغن ماهي) انجام گرفت. نتايج نشان داد در مقايسه با گروه شاهد، تغذيه با جيره هاي غذايي حاوي روغن ماهي موجب افزايش معني دار وزن بدن، سرعت رشد جوجه ها و بازده مصرف خوراك گرديد. طوري كه بيشترين ميانگين افزايش وزن روزانه در 11 تا 21 روزگي مربوط به پرنده هاي تغذيه شده با 2% روغن ماهي و در 21 تا 42 روزگي و 42 تا 49 روزگي مربوط به جيره آزمايشي 4 (3% روغن ماهي) و بيشترين وزن زنده و كمترين ضريب تبديل غذايي در 11 تا 21 روزگي به ترتيب مربوط به جيره آزمايشي 3 و 4 و در ساير دوره ها مربوط به جيره آزمايشي 4 مي باشد (P<0.01) .اثر جيره ها بر صفت مصرف خوراك معني دار نبود. تفاوت معني داري مابين جيره هاي آزمايشي از لحاظ وزن نسبي قلب، چينه دان، کبد، و درصد لاشه، سينه، ران و چربي بطني وجود نداشت. از لحاظ تست كيفي گوشت بين جيره هاي مصرفي اختلاف معني دار در فاكتورهاي طعم ومزه و بوي طبيعي در 42 و 49 روزگي (P<0.01) و در فاكتورهاي آبدار بودن و جدا شدن با دست در نمونه هاي روز 42 (P<0.01) مشاهده شد. بيشترين و كمترين ميانگين بوي طبيعي در نمونه هاي روز 42 و 49 به ترتيب مربوط به تيمار شاهد و تيمار4 بود. نتايج اين تحقيق نشان داد که تغذيه جوجه هاي گوشتي با روغن ماهي عملکرد را بهبود داده و حذف آن به مدت يک هفته از جيره غذايي نيز صفات کيفي گوشت را بهبود مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

تردي گوشت يكي از صفات مهم در صنعت توليد گوشت و يكي از خصوصيات مهم از نظر مصرف كنندگان مي باشد. كالپاستاتين به عنوان يكي از ژنهاي شاخص در تعيين كيفيت گوشت و رشد حيوانات مي باشد. در اين پژوهش از تعداد 200 راس گوسفند نر و ماده قزل گله هاي واقع در منطقه مياندواب و 50 راس گاوهاي سرابي واقع در منطقه سراب به طور تصادفي خونگيري به عمل آمد. بعد از استخراج DNA، تكثير قطعه 622 جفت بازي از اگزون 1 ژن كالپاستاتين با استفاده از يك جفت آغازگر اختصاصي انجام گرفت. براي مشاهده چند شكلي فضايي تك رشته اي (SSCP) محصولات PCR از ژل آكريلاميد %8 و رنگ آميزي نيترات نقره استفاده گرديد. در گوسفندان قزل سه الل a، b و c به ترتيب با فراواني 0.62، 0.35 و 0.03 مشاهده گرديد. نتايج نشان داد كه تعادل هاردي - واينبرگ در جمعيت مورد مطالعه براي گوسفندان قزل وجود ندارد (P<0.05). در جمعيت گاوهاي سرابي نيز سه آلل a، b و c به ترتيب با فراواني هاي 0.70، 0.26 و 0.04 مشاهده شدند كه اين جمعيت در تعادل هاردي - واينبرگ بود. تنوع ژنتيكي در گوسفندان قزل و گاوهاي سرابي براي جايگاه كالپاستاتين به ترتيب %49 و %44 به دست آمد. بنابراين نتايج نشان داد كه مي توان از تكنيك SSCP براي شناسايي تنوع ژنتيكي و همچنين به عنوان يك ابزار مفيد در برنامه هاي انتخاب بر اساس ماركرها استفاده نمود.

 نسخه قابل چاپ

مسموميت آبستني در ميش يكي از بيماري هاي متابوليكي است كه در اثر كمبود گلوكز مادر و در پاسخ به افزايش احتياجات تغذيه اي سريع جنين ايجاد مي شود. اين تحقيق به منظور بررسي رخداد مسموميت آبستني تحت باليني و تاثير تجويز پروپيلن گليكول جهت تامين مواد پيش ساز گلوكز خون و پيشگيري از كتوزيس در 3 هفته قبل از زايمان در ميش هاي ايستگاه تحقيقاتي خلعت پوشان انجام گرفته است. براي اجراي طرح آزمايشي 10 راس ميش آبستن به عنوان گروه شاهد و 30 راس ميش آبستن در 3 گروه 10 راسي به عنوان تيمار انتخاب شدند. سپس از 40 راس ميش آبستن در دو نوبت قبل از شروع و بعد از پايان طرح خونگيري به عمل آمد و غلظت گلوكز، بتاهيدروكسي بوتيرات، اوره، پروتئين تام و كلسيم سرم خون با استفاده از روش اسپكتوفتومتري و غلظت هورمون كورتيزول سرم خون با استفاده از روش الايزا اندازه گيري شد. ميش هاي آبستن به يك گروه شاهد (بدون دريافت پروپيلن گليكول) و سه گروه تيمار طبقه بندي شده و مورد مقايسه قرار گرفتند. اثر پروپيلن گليكول روي غلظت گلوكز سرم خون كاملا معني دار (P<0.01) بود. غلظت گلوكز، اوره، بتاهيدروكسي بوتيرات و كلسيم سرم خون گروه شاهد در مقايسه با گروه هاي تيمار اختلاف كاملا معني داري (P<0.01) داشتند. اثر متقابل تجويز پروپيلن گليكول و اثر ژنتيكي روي غلظت كلسيم سرم خون تاثير معني داري (P<0.05) داشت. غلظت پروتئين تام در همه گرو ها تقريبا در يك سطح قرار داشت و اختلاف معني داري در بين گروه ها از نظر غلظت اين متابوليت خوني وجود نداشت. اثر تجويز پروپيلن گليكول و اثر ژنتيكي روي غلظت هورمون كورتيزول سرم خون معني دار (P<0.05) بود. غلظت هورمون كورتيزول گروه شاهد در مقايسه با گروه هاي تيمار اختلاف كاملا معني داري (P<0.01) داشت. همبستگي بين گلوكز و اوره منفي (r=-0.58) بود و ارتباط بسيار معني داري (P<0.001) داشتند. همچنين همبستگي بين گلوكز و بتا هيدروكسي بوتيرات منفي (r=-0.61) بود و همبستگي بين اوره و بتاهيدروكسي بوتيرات مثبت (r=0.612) بود. به طور كلي مي توان نتيجه گرفت كه با تجويز پروپيلن گليكول از بروز تغييرات زياد در متابوليت هاي خوني و هورموني در اواخر آبستني دام جلوگيري و در نتيجه از وقوع بيماري پيشگيري كرد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثرات استفاده از كنجاله پنبه دانه همراه با فروس سولفات و افزايش سطح اسيد آمينه ليزين جيره براي بهبود كمبود كنجاله پنبه دانه و امكان استفاده از آن در مقادير بيشتر در جيره غذايي جوجه هاي گوشتي، 500 قطعه نيمچه گوشتي يك روزه سويه راس 308 در 5 تيمار (هر تيمار داراي 4 تكرار و هر تكرار شامل 25 قطعه جوجه) و در قالب طرح كاملا تصادفي مورد استفاده قرار گرفت. جوجه ها تا پايان هفته سوم در شرايط يكسان و متداول پرورش داده شدند و از آغاز هفته چهارم تا پايان هفته ششم تحت تاثير تيمارهاي مختلف آزمايشي قرار گرفتند. تيمارهاي آزمايشي شامل شاهد، كنجاله پنبه دانه، كنجاله پنبه دانه بعلاوه ليزين، كنجاله پنبه دانه بعلاوه %0.05 فروس سولفات و كنجاله پنبه دانه بعلاوه ليزين و %0.05 فروس سولفات بود. كنجاله پنبه دانه در سطح %25 در جيره هاي آزمايشي مورد استفاده قرار گرفت. افزودن ليزين به جيره به اين شكل صورت گرفت كه ميزان پروتئين تامين شده از منبع كنجاله پنبه دانه محاسبه شد و سطح نياز به ليزين در جيره به ميزان 2 درصد پروتئين تامين شده از منبع كنجاله پنبه دانه افزايش يافته و از منبع ليزين سنتتيك تامين گرديد. نتايج آزمايش نشان داد كه استفاده از جيره داراي كنجاله پنبه دانه باعث كاهش عملكرد گرديد. مكمل كردن كنجاله پنبه دانه با فروس سولفات به تنهايي تاثير مثبتي در ضريب تبديل غذايي نداشته است اما افزايش سطح ليزين در جيره به ميزان %2 پروتئين تامين شده از منبع كنجاله پنبه دانه و تامين آن از منبع ليزين سنتتيك باعث بهبود ضريب تبديل غذايي در دوره پرورش شد (P<0.05). استفاده توام ليزين و فروس سولفات بصورت مكمل در كنجاله پنبه دانه باعث بهبود ضريب تبديل غذايي نسبت به ساير تيمارهاي آزمايشي حاوي كنجاله پنبه دانه در كل دوره آزمايش گرديد (P<0.05). استفاده از مكمل اسيد آمينه ليزين نيز باعث بهبود ضريب تبديل غذايي نسبت به ساير تيمارهاي آزمايش حاوي كنجاله پنبه دانه در كل دوره آزمايش گرديد. در خصوص شاخص هاي لاشه، مكمل كردن كنجاله پنبه دانه با اسيد آمينه ليزين باعث كاهش راندمان امعا و احشا نسبت به ساير تيمارهاي حاوي كنجاله پنبه دانه شد (P<0.05) ولي راندمان لاشه بين تيمارها تفاوت معني داري نشان نداد. هماتوكريت، تلفات و راندمان كبد نيز بين تيمارهاي مختلف تفاوت معني داري نداشت. راندمان رانها در تيمارهايي كه كنجاله پنبه دانه را با مكمل ليزين دريافت كردند تفاوت معني داري با گروه شاهد نداشت.

 نسخه قابل چاپ

امروزه نشانگرهاي ملكولي زيادي در دسترس هستند. به دليل سادگي و نياز به مقادير كم DNA، تحقيقات بر مبناي PCR رايج هستند. ISSR، نشانگرهاي چند جايگاهي اختياري ميباشند كه بوسيله PCR با يك پرايمر ميكروساتلايتي تكثير مي شوند. به دليل عدم نياز به اطلاعات قبلي در مورد توالي ژنوم، استفاده از اين نشانگرها فوايد زيادي دارد. بعلاوه، به خاطر عدم نياز به اطلاعات توالي ژنومي كه در دو طرف آنها قرار دارند تجزيه ISSR از نظر تكنيكي ساده تر از بيشتر سيستم هاي نشانگري ديگر است. اين روش نتايجي را فراهم مي كند كه قدرت تكرارپذيري بالايي دارند و چند شكلي بالايي را در بيشتر سيستم ها ايجاد مي كنند. در اين پژوهش، شرايط متفاوت PCR از جمله، غلظت هاي DNA، پرايمر، MgCl₂ و dNTP، تعداد چرخه و دماي اتصال مورد آزمون قرار گرفت. بر اساس نتايج حاصل،‌ بهترين شرايط عبارت بودند از: 100 نانوگرم از DNA ژنومي، 2 ميكروليتر پرايمر با غلظت اوليه 10 ميكرومولار، 0.375 ميكروليتر MgCl₂ با غلظت اوليه 100 ميلي مولار، 200 ميكرومولار از هر چهار dNTD در 30 چرخه، همچنين تكرارپذيري نشانگرهاي ISSR برآورد شد و مشخص شد كه اين نشانگرها انتخاب بسيار مناسبي جهت انگشت نگاري ژنوم گاو مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

گوشت گاو يكي از پر مصرف ترين گوشت هاي مورد استفاده در دنيا بوده و مصارف فراواني دارد. و گاهي اوقات نيز با گوشت گاوميش، بز و گوسفند مخلوط مي گردد. براي تشخيص نوع گوشت در فرآورده هاي پروتئيني روش هاي مختلفي بكار گرفته مي شود كه يكي از آنها استفاده از برخي از اجزاي DNA ميتوكندري بعنوان DNA الگو است. در اين تحقيق نمونه هاي گوشت از گونه هاي فوق الذكر جمع آوري شده و آسياب گرديد. استخراج DNA از 250 ميليگرم گوشت هر نمونه انجام شد و كميت و كيفيت آن به روش هاي مشاهده بر روي ژل و تست با اسپكتروفتومتر بررسي گرديد. براي انجام واكنش زنجيره اي پليمراز، آغازگرهايي طراحي شد كه براي هر گونه قطعه متفاوتي از ژن سيتوكروم b تكثير گردد. واكنش زنجيره اي پليمراز به صورت جداگانه و همچنين به طور همزمان با مخلوطي از آغازگرها انجام شد. نواحي تكثير شده بر روي ژل آگار %2 الكتروفورز شده سپس توسط اتيديوم برمايد رنگ آميزي شده و نوارهاي الگو بدست آمد. در اين تحقيق نوارهاي 124، 330، 472 و 585 جفت بازي به ترتيب نشانگر گونه هاي گاوميش، بز، گاو و گوسفند بود. تكثير ناحيه مورد نظر از هر گونه بيانگر وجود گوشت آن گونه در مخلوط گوشت و يا فرآورده هاي پروتئيني بود.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش جهت مطالعه اثر استفاده از اوره در جيره هاي غذايي مرغ هاي تخم گذار بر عملكرد و برخي از صفات تخم مرغ و پارامترهاي خوني انجام گرفت. آزمايش در قالب طرح كاملا تصادفي با تعداد 256 قطعه مرغ تخم گذار سويه هاي - لاين W-36 از سن 37 تا 47 هفتگي در 4 تيمار و 4 تكرار (با 16 قطعه مرغ در هر تكرار) انجام گرديد. جيره هاي آزمايشي شامل: جيره (1) بدون استفاده از اوره (شاهد)،‌ جيره (2) حاوي 0.25 درصد اوره،‌ جيره (3) حاوي 0.5 درصد اوره و جيره (4) حاوي 0.75 درصد اوره بودند. نتايج حاصله نشان داد كه استفاده از اوره موجب بروز اختلاف معني دار در بيشتر صفات عملكردي مي گردد (P<0.05). بالاترين درصد توليد تخم مرغ در حيره آزمايشي (1) و حيره آزمايشي (3) به ترتيب 69.58 و 68.91 و كمترين آن (60.87) در حيره آزمايشي ‍(4) مشاهده گرديد. بيشترين وزن تخم مرغ در حيره هاي آزمايشي حاوي (3) و (4) به ترتيب 57.81 و 58.18 گرم و كمترين آن 54.89) گرم) مربوط به حيره آزمايشي (1) بود. بيشترين مقدار توليد توده اي 39.80) گرم) در حيره آزمايشي (3) و كمترين آن 35.45) گرم) در حيره آزمايشي (4) مشاهده شد. بيشترين مقدار خوراك مصرفي 105.04) گرم) مربوط به حيره آزمايشي (4) و كمترين آن 102.05) گرم) مربوط به حيره آزمايشي (2) بود. بهترين ضريب تبديل غذايي (2.64) متعلق به حيره آزمايشي (3) بود. بيشترين مقدار وزن پوسته در جيره هاي آزمايشي (2) و (3) به ترتيب 6.08 و 6 گرم و كمترين آن 5.31) گرم) در حيره آزمايشي (1) مشاهده گرديد. بيشترين مقدار عددها و (89.48) در حيره آزمايشي (1) و كمترين آن (81.86) در حيره آزمايشي (2) مشاهده شد. در رابطه با پارامترهاي خوني سطح آنزيم آلانين آمينوترانسفراز به صورت معني داري در حيره هاي آزمايشي مختلف متفاوت بود (P<0.05)، به طوري كه با افزايش سطح اوره جيره ها، ميزان اين آنزيم كاهش پيدا كرد. نتيجه گيري مي شود كه استفاده از 0.5 درصد اوره در جيره هاي غذايي مرغ هاي تخم گذار نه تنها اثرات سويي بر عملكرد آنها ندارد، بلكه ضمن كاهش ميزان استفاده از كنجاله سويا، از طريق بهبود صفات توليدي و نيز صفات تخم مرغ و كاهش هزينه هاي غذايي، بازده اقتصادي گله را بهبود مي بخشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق، از ركوردهاي جمع آوري شده توسط مركز اصلاح نژاد دام كشور طي سال هاي 1375 تا 1385، جهت برآورد مولفه هاي واريانس،‌ وراثت پذيري و تكرارپذيري صفات توليد شير و چربي استفاده گرديد. داده ها توسط سه مدل متفاوت آناليز گرديد. در مدل اول ركوردهاي هر دوره شيردهي به طور جداگانه تحت يك مدل حيواني تك متغيره آناليز شد. در مدل دوم ركوردهاي يك صفت در سه دوره شيردهي با هم تحت يك مدل سه متغيره و در مدل سوم ركوردهاي سه دوره شيردهي توسط مدل تكرار ركورد آناليز گرديد. وراثت پذيري صفت توليد شير در دوره هاي شيردهي اول تا سوم در مدل تك متغيره به ترتيب 0.275، 0.221 و 0.177 و در مدل سه متغيره 0.275، 0.272 و 0.258 برآورد گرديد. وراثت پذيري و تكرارپذيري صفت توليد شير در مدل تكرار ركورد به ترتيب 0.22 و 0.44 برآورد گرديد. وراثت پذيري صفت توليد چربي در دوره هاي شيردهي اول تا سوم در مدل تك متغيره به ترتيب 0.22، 0.18 و 0.14 در مدل سه متغيره 0.22، 0.21 و 0.18 برآورد گرديد. وراثت پذيري و تكرارپذيري صفت توليد چربي در مدل تكرار ركورد به ترتيب 0.19 و 0.37 برآورد گرديد. با كمك نتايج به دست آمده از اين پژوهش مي توان چنين نتيجه گيري نمود كه تجزيه چند متغيره به علت در نظر گرفتن اثر حذف حيوانات بر اساس دوره شيردهي اول، براي برآورد پارامترهاي ژنتيكي صفات توليد شير و چربي مناسب تر مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين تحقيق مطالعه تنوع و تعيين رابطه ژنتيكي 6 توده از مرغان بومي كشور با استفاده از 10 عدد نشانگر RAPD بود. در مجموع تعداد 156 نمونه خون از هر كدام از جمعيت هاي بومي فارس، بومي مازندران، دشتياري، لاري، مرندي و گردن لخت جهت اندازه گيري شاخصهاي تنوع درون و بين نژادي و بين نژادي مورد استفاده قرار گرفت. جهت مقايسه توانايي بالقوه اين جمعيت ها، نمونه هاي DNA از دو سويه پر توليد تجاري يعني مرغ مادر گوشتي و تخمگذار نيز استفاده گرديد. تعداد نوارهاي حاصله از 9 تا 15 نوار و با ميانگين 12 عدد متغير بود. درصد چند شكلي نوارها از 68.1 تا 94.3 براي نشانگرها و از 69.4 تا 85.9 براي جمعيتها متغير بود و متوسط آن براي جمعيتها و نشانگرها 79.6 درصد بود. متوسط هتروزيگوسيتي به طور كلي پايين (0.27) و از 0.24 براي جمعيت بومي فارس تا 0.30 براي جمعيت مرندي متغير بود. فاصله ژنتيكي نيز از 0.0194 (بين جمعيت مرندي و دشتياري) تا 0.0716 (بين سويه مادر تخمگذار و گردن لخت) متغير بود. در دندروگرام ترسيم شده سه گروه ژنتيكي حاصل شد، گروه اول شامل مرغ مادر گوشتي، مرغ بومي فارس و لاري؛ گروه دوم شامل مرغ مادر تخمگذار، دشتياري و بومي مازندران و گروه سوم نيز شامل مرندي و گردن لخت بود. در نتيجه نشانگرهاي RAPD توانستند تا حدي جمعيت هاي مورد مطالعه را گروه بندي نمايند.

 نسخه قابل چاپ

ژن ميوستاتين يا عامل 8 رشد و تمايز (GDF8) به عنوان عامل ايجاد كننده ماهيچه مضاعف شناخته شده است، كه در آن مجموعه اي از جهش هاي غيرفعال كننده ژن رخ مي دهند. در گاو، جهش هاي غيرفعال كننده در اين ژن منجر به توليد فنوتيپ ماهيچه مضاعف مي شود. چند شكلي ژن ميوستاتين در گوسفند نيز بررسي شده است. گوسفند سنجابي يكي از نژادهاي اصلي گوسفند در ايران، به ويژه در استان كرمانشاه است كه تا كنون براي اين جايگاه به وسيله نشانگرهاي مولكولي مطالعه نشده است. هدف از انجام اين مطالعه آناليز ناحيه كد كننده در برگيرنده هاي جهش هايي كه به طور بالقوه بيان ژن ميوستاتين را تغيير مي دهند بود. از صد و پنجاه راس گوسفند سنجابي نمونه هاي خون گرفته شد و DNA استخراج شده براي تكثير قطعه 337 جفت بازي استفاده شد. چند شكلي طول قطعات برشي محصولات PCR با افزودن آنزيم برشي HaeIII به واكنش PCR كامل اجرا شد. ژنوتيپ هاي PCR-RFLP آناليز شدند. فراواني ژنوتيپ هاي Mm, MM و mm به ترتيب %2، %1.33 و %96.76 تشخيص داده شدند. فراواني آللي نيز براي آلل هاي M و m به ترتيب 0.03 و 0.97 برآورد گرديد. مقايسه فراواني آلل M (آلل مطلوب) محاسبه شده در گوسفندهاي سنجابي با تحقيقات مشابه در نژادهاي مختلف دنيا نشان داد كه فراواني اين آلل در گوسفند سنجابي در سطح مناسبي نمي باشد. علاوه بر اين، مشخص گرديد كه تعادل هاردي - واينبرگ در جمعيت مورد مطالعه در رابطه با اين جايگاه برقرار نمي باشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اجراي اين آزمايش ارزيابي و مقايسه دستگاه جديد ساخته شده با امكانات داخلي (بر اساس روش آنكوم) با دستگاه تجزيه الياف (بر اساس روش ون سوست) در تعيين الياف نامحلول در شوينده هاي خنثي و اسيدي نمونه هاي مواد خوراكي مختلف بود. نمونه هاي علوفه شامل علف خشك يونجه، علف خشك آتريپلكس، كاه گندم و كاه كلزا و نمونه هاي محصولات فرعي خوراكي شامل كنجاله سويا و كنجاله هسته خرما بودند كه با آسياب مجهز به توري 1 ميلي متر پودر شدند. براي كار با دستگاه جديد يك گرم نمونه در كيسه هاي ويژه آنكوم و 1 گرم نمونه در كيسه هاي داكروني ريخته شد (بازاي هر نمونه سه كيسه آنكوم و سه كيسه داكروني) و براي كار با روش ون سوست 1 گرم نمونه داخل كروسيبل هاي دستگاه فايبر تك ريخته شد (سه تكرار به ازاي هر نمونه). مقدار الياف نامحلول در شوينده هاي خنثي و اسيدي هر يك از نمونه ها با بكارگيري هر دو روش تعيين شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه الياف نامحلول در شوينده هاي خنثي و اسيدي بيشتر نمونه ها، در روش هاي اندازه گيري تفاوت معني داري نداشت. شيب خط رگرسيون و ضريب تعيين (R²) نشان دهنده همبستگي بالا (P<0.001) بين دو روش مورد آزمايش بود. روش ون سوست و روش جديد با استفاده از كيسه هاي داكروني و كيسه هاي آنكوم داراي همبستگي مثبت و معني دار (P<0.001) در اندازه گيري الياف نامحلول در شوينده هاي خنثي و اسيدي نمونه هاي مختلف بود و ضريب همبستگي گشتاوري پيرسون در تمام موارد بيشتر از 90 درصد تعيين شد. نتيجه گرفته شد كه دستگاه جديد مقدار الياف نامحلول در شوينده هاي خنثي نمونه هاي علوفه و محصولات فرعي خوراك را با صحت بيشتري از روش ون سوست تعيين مي كند.

 نسخه قابل چاپ