پژوهشهاي علوم دامي (دانش كشاورزي)

اين آزمايش جهت ارزيابي اثر سطوح مختلف مواد مغذي بر عملکرد و صفات لاشه جوجه هاي گوشتي از سن 1 تا 49 روزگي انجام شد. بدين منظور از 384 قطعه جوجه گوشتي سويه راس 308- در قالب طرح کاملا تصادفي با شش تيمار و چهار تکرار (16 قطعه) استفاده شد. جيره هاي آزمايشي عبارت بودند از: 1- توصيه انجمن تحقيقات ملي آمريکا (1994) NRC،-2 %110 توصيه NRC (1994)، 3- توصيه کاتالوگ سويه راس،4 - 90% توصيه کاتالوگ سويه راس، 5- ميانگين سطوح مواد مغذي توصيه NRC و کاتالوگ سويه راس با دوره هاي پرورشي توصيه شده NRC (1994)، 6- ميانگين سطوح مواد مغذي (1994) NRC و کاتالوگ سويه راس با دوره هاي پرورشي توصيه شده کاتالوگ راس. همه جيره ها داراي انرژي قابل متابوليسم يکسان ولي سطوح مواد مغذي متفاوت بودند. نتايج حاصله نشان داد که در همه دوره هاي پرورشي، افزايش وزن روزانه و خوراک مصرفي در جوجه هاي تغذيه شده با سطوح مواد مغذي توصيه شده توسط (1994) NRC به طور معني داري بيشتر از ساير سطوح مواد مغذي بود (P<0.05). کاهش مواد مغذي جيره به90% سطوح توصيه شده کاتالوگ راس -308 خوراک مصرفي را در مقايسه با ساير تيمارها، در همه دوره ها به طور معني داري کاهش داد (P<0.05). جوجه هاي تغذيه شده با110 % سطوح مواد مغذي توصيه شده توسط NRC (1994)، ضريب تبديل غذايي پاييني نسبت به ساير جيره ها داشتند. درصد لاشه و سينه در جوجه هاي تغذيه شده با سطوح مواد مغذي توصيه شده توسط (1994) NRC به طور معني داري بيشتر از ساير تيمارها بود (P<0.05). استفاده از سطوح مواد مغذي توصيه شده توسط NRC (1994)، هزينه توليد را در هر کيلوگرم وزن زنده، در مقايسه با ساير تيمارها به طور معني داري کاهش داد (P<0.05). نتايج حاصله نشان مي دهد که تنظيم نمودن جيره هاي غذايي بر پايه پيشنهادات (1994) NRC مي تواند در بهبود عملکرد طيور و کاهش هزينه هاي توليد نسبت به ساير سطوح مواد مغذي سودمندتر باشد.

اثرات پرتوتابي مايکروويو (با قدرت 900 وات و فرکانس 2450 مگاهرتز) به مدت 3، 5 و 7 دقيقه بر ارزش تغذيه اي دانه جو و ذرت با استفاده از روش توليد گاز مورد ارزيابي قرار گرفت. داده هاي توليد گاز در ساعت هاي 2، 6، 12، 24، 48 و 72 بعد انکوباسيون ثبت و روند توليد گاز برآورد شد. داده هاي توليد گاز در زمان 24 ساعت بعد از انکوباسيون براي تخمين ميزان انرژي قابل متابوليسم، انرژي ويژه شيردهي، اسيدهاي چرب کوتاه زنجير، ماده آلي قابل هضم و پروتئين ميکروبي بکار رفت. پرتوتابي مايکروويو، توليد گاز دانه جو را در زمانهاي انکوباسيون پس از 24 ساعت افزايش (P<0.05) داد ولي تفاوت معني داري بين زمانهاي مختلف پرتوتابي مشاهد نشد. اين تيمار حرارتي باعث کاهش توليد گاز دانه ذرت از ساعات انکوباسيون 6 به بعد گرديد. نرخ توليد گاز دانه جو (10.01 درصد در ساعت) و دانه ذرت (6.56 درصد در ساعت) با پرتوتابي مايکروويو کاهش يافت. توليد گاز بخش محلول و نامحلول (A) دانه جو تحت تاثير تيمار مايکروويو افزايش (P<0.05) يافت ولي بخش A دانه ذرت تحت تاثير اين فراوري قرار نگرفت. پرتوتابي مايکروويو دانه ذرت موجب کاهش معني دار (P<0.05) مقادير انرژي قابل متابوليسم، انرژي ويژه شيردهي، اسيدهاي چرب فرار کوتاه زنجير، ماده آلي قابل هضم و پروتئين ميکروبي شد. اما در مورد دانه جو اين فراوري منجر به افزايش معني دار (0.05<P) اين پارامترهاي تغذيه اي شد. پرتوتابي دانه جو با مايکروويو مي تواند نرخ توليد گاز را کاهش داده و با کند کردن تخمير منجر به بهبود اکوسيستم شکمبه و کاهش خطرات احتمالي اسيدوزيس شود.

 نسخه قابل چاپ

اين تحقيق به منظور بررسي تاثير سطوح مختلف پودر ضايعات کشتارگاهي طيور بر عملکرد مرغ هاي تخم گذار تجارتي انجام شد. تعداد 160 قطعه مرغ تخم گذار سويه هايلاين در سن 42 هفتگي انتخاب شد و در قفس هاي تخم گذار 4 تايي قرار گرفت. جيره هاي آزمايشي شامل جيره غذايي شاهد (فاقد پودر ضايعات کشتارگاهي طيور) و جيره هاي غذايي داراي 2 ،4، 6 و 8 درصد پودر ضايعات کشتارگاهي طيور بود. اين آزمايش در قالب طرح کاملا تصادفي با 5 تيمار و 4 تکرار به مدت 10 هفته اجرا شد. با افزايش سطح پودر ضايعات کشتارگاهي طيور در جيره هاي غذايي وزن تخم مرغ، درصد توليد تخم مرغ، گرم تخم مرغ توليدي و ميزان مصرف خوراک به طور معني داري کاهش يافت (P<0.05). با افزايش سطح پودر ضايعات کشتارگاهي طيور در جيره هاي غذايي ضريب تبديل خوراک به طور معني داري افزايش يافت (P<0.05). طول و عرض تخم مرغ، ضخامت پوسته، حجم و سطح تخم مرغ تحت تاثير جيره هاي آزمايشي قرار نگرفت. بيشترين واحدها و (80.38) و رنگ زرده (7.18) در جيره غذايي داراي 8 درصد پودر ضايعات کشتارگاهي طيور مشاهده شد (P<0.05). درصد زرده و سفيده تخم مرغ تحت تاثير جيره هاي آزمايشي قرار نگرفت. پارامترهاي خوني شامل گلوکز، کلسترول، تري گليسريد، کلسيم، فسفر، ليپوپروتئين با چگالي پايين و ليپوپروتئين با چگالي بالاي سرم تحت تاثير جيره هاي آزمايشي قرار نگرفت. بر اساس نتايج بدست آمده، در جيره هاي غذايي مرغ هاي تخم گذار در اواسط دوره تخم گذاري مي توان تا 2 درصد از پودر ضايعات کشتارگاهي طيور بدون هيچ گونه اثرات مضر بر کيفيت تخم مرغ و عملکرد مرغ هاي تخم گذار استفاده نمود.

 نسخه قابل چاپ

105 راس گاو چند بار زايش و 15 راس گاو يک بار زايش بر اساس شکم زايش به 3 تيمار آزمايشي 1) شش بار دوشش در روز تا 150 روز بعد از زايمان (6x)؛ 2) شش بار دوشش در روز به مدت 90 روز و سه بار دوشش به دنبال آن تا 150 روز بعد از زايمان (6x-3x) و 3) سه بار دوشش در روز به مدت 150 بعد از زايمان (3x) اختصاص داده شدند. توليد شير تا 60 روز پس از زايش به صورت يک روز در ميان و سپس به صورت دو روز متوالي در هفته ثبت گرديد. گاوها بلافاصله بعد از زايمان سپس بصورت ماهانه توزين شدند و همزمان امتياز وضعيت بدني آنها تعيين شد. نمونه خون از سياهرگ دمي و نمونه شير به صورت ماهانه از تمامي وعده هاي يک روز همه گاوها گرفته شد. ماده خشک مصرفي به طور معني داري تحت تاثير تيمارهاي دفعات دوشش قرار نگرفت. توليد شير خام و شير تصحيح شده 3.5درصد چربي در کل دوره آزمايش در گاوهاي 6x و 6x-3x نسبت به 3x به طور معني داري بيشتر بود (به ترتيب 41.03، 42.13؛ 40.11، 40.60 در برابر 37.97، 38.40). غلظت گلوکز خون در گاوهاي 3x در مقايسه با گاوهاي 6x و 6x-3x به طور معني داري بالاتر بود (به ترتيب 69.02، 64.36 و 63.44) ولي غلظت اسيد چرب غيراستريفيه و بتاهيدروکسي بوتيريک اسيد آنها به طور معني داري پايين تر بود (به ترتيب 0.33، 0.69؛ 0.44، 0.94 و 0.38، 0.91). با توجه به نتايج اين پژوهش تيمار 6 بار دوشش تا 90 روز و سه بار دوشش به دنبال آن، عملکرد بهتري نسبت به ساير تيمارها داشت.

 نسخه قابل چاپ

ارتباط کازئينهاي موجود در شير بز با ترکيبات شير و نقش آن در پنيرسازي، مطالعه چند شکلي کازئينها را مورد توجه خاصي قرار داده است. همچنين شير بز به دليل دارا بودن تركيب كاملا متفاوت نسبت به شير گاو در رژيم غذايي انسان حايز اهميت مي باشد. در اين تحقيق نمونه هاي خون 80 راس بز مرخز از گله موجود در ايستگاه تحقيقاتي سنندج جمع آوري شد. پس از استخراج DNA، دو قطعه 407 و 279 جفت بازي از اگزون 4 ژن کاپاکازئين توسط آغازگرهاي اختصاصي تکثير و به ترتيب توسط تکنيکهاي PCR-SSCP و PCR-RFLP مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. آنزيمهاي HaeIII و TaqI به ترتيب جهت تشخيص آللهاي E و K روي قطعه 279 جفت بازي استفاده شدند که در اين جمعيت مشاهده نشدند. اما با استفاده از تکنيک SSCP، 13 آلل مختلف بنامهاي A، G، C'، J، M، C، H، B''، D/I/L و B'/B مشاهده شدند. از بين آللهاي مشاهده شده دو آلل A و B به ترتيب با فراواني 0.401 و 0.018 داراي بيشترين و کمترين فراواني بودند. نتايج حاکي از اين بود که تلفيق اين دو روش بخوبي توانست چند شکلي موجود در جمعيت مورد بررسي را مشخص کند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثر سطوح مختلف سبوس گندم بر عملکرد پروار و خصوصيات لاشه، آزمايشي بر روي 15 راس بره نر نژاد بلوچي انجام شد. آزمايش با سه تيمار و تعداد 5 تکرار در هر تيمار در قالب طرح کاملا تصادفي انجام گرديد. تيمارهاي آزمايش عبارت بودند از: 1- سطح 10% سبوس گندم در ماده خشک جيره، 2- سطح 20% سبوس گندم در ماده خشک جيره و 3- سطح 30% سبوس گندم در ماده خشک جيره. در جيره هاي 2 و ? سبوس گندم جايگزين جو و ذرت جيره شده بود. آزمايش به مدت 90 روز انجام شد. نتايج آزمايش نشان داد که استفاده از سطوح مختلف سبوس گندم تاثير معني داري بر عملکرد توليدي بره ها شامل اضافه وزن روزانه، وزن زنده نهايي، ضريب تبديل خوراک و صفات لاشه نداشت. مصرف خوراک و مواد مغذي در بره ها تحت تاثير سطوح مختلف سبوس گندم قرار نگرفت، هرچند مصرف سبوس گندم بين تيمارها اختلاف معني داري (P<0.05) را نشان داد. pH مايع شکمبه نيز بين کليه تيمارها تقريبا يکسان بود، ولي غلظت نيتروژن آمونياکي بين تيمارها اختلاف معني داري داشت (P<0.05) و با افزايش سطح سبوس در جيره غلظت نيتروژن آمونياکي افزايش يافت. بنابراين مي توان نتيجه گرفت که از سطوح بالاي سبوس تا 30 درصد ماده خشک مي توان در جيره بجاي دانه غلات استفاده کرد.

 نسخه قابل چاپ

اين مطالعه به منظور ارزيابي تاثير مصرف مكمل حاوي سلنيم و ويتامين E در اسب هاي عرب بر روي سرمي آنتي اكسيدان ها مقابل (سلنيم، گلوتايتون پراكسيداز و ويتامين E) و F₂ ايزوپروستان ها (بعنوان معيار سرمي اکسيدان ها) انجام گرفت. 40 راس اسب عرب نر در دو گروه شاهد و تيمار 20 راسي با شرايط تغذيه اي، مديريتي و فعاليت بدني يكسان تقسيم بندي شدند و در گروه تيمار علاوه بر جيره معمول از مكمل حاوي سلنيم و ويتامين 0.5mg) E سلينت سديم و ? 250 mg توكوفرول) بمدت 60 روز استفاده گرديد. در زمان صفر (قبل از مصرف مكمل)، روزهاي 30 و 60 از وريد وداج تمام اسب ها نمونه خون اخذ و سرم با سانتريفوژ جدا گرديد. غلظت سرمي سلنيم به روش جذب اتمي، گلوتاتيون پراكسيداز با روش بيوشيميايي، ويتامين E سرم با روش كراماتوگرافي فلوريمتري و F₂ ايزوپروستان سرم با روش الايزا اندازه گيري گرديد. ميانگين غلظتهاي سرمي سلنيم، گلوتاتيون پراكسيداز، ويتامين E و F₂ ايزوپروستان ها در گروه شاهد از روز صفر تا 60 تغيير قابل توجهي نداشت ولي در گروه تيمار ميانگين غلظت سرمي F₂ ايزوپروستان ها كاهش معني داري را داشت و متابوليت هاي ديگر افزايش معني داري داشتند. ميانگين غلظت سرمي سلنيم، گلوتاتيون پراكسيداز، ويتامين E و F₂ ايزوپروستان ها در روزهاي 30 و 60 در بين دو گروه شاهد و تيمار اختلاف معني داري داشت. در روز 30 در هر دو گروه شاهد و تيمار فقط همبستگي بين سلنيم و گلوتاتيون پراكسيداز سرم معني دار بود (به ترتيب P<0.01 و 0.961=r و P<0.001 و 0.844=r). در روز 60 در گروه شاهد فقط همستگي بين سلنيم با گلوتاتيون پراكسيداز معني دار بود (P<0.001 و 0.940=r) ولي در گروه تيمار علاوه بر گلوتاتيون پراكسيداز (P<0.001 و 0.727=r)، با F₂ ايزوپروستان ها نيز ارتباط منفي معني داري داشت (P<0.05 و 0.530-=r). بنابراين مصرف مكمل حاوي سلنيم و ويتامين E در اسب هاي عرب ورزشي باعث افزايش غلظت سرمي آنتي اكسيدان ها و كاهش غلظت سرمي F₂ ايزوپروستان ها مي شود و استفاده از اين پرميکس در اسب عرب بخصوص در فصل تمرين مهم است.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به منظور تعيين اثر غيرفعال کردن ترکيبات فنوليک موجود در علوفه خشک اسپرس با استفاده از پلي اتيلن گليکول (وزن مولکولي 6000) و آب بر تجزيه پذيري، قابليت هضم و فراسنجه هاي خوني و شکمبه اي گاوهاي هلشتاين انجام گرفت. از 3 راس گاو غيرشيرده هلشتاين بالغ چند بار زايش، در قالب طرح چرخشي متوازن و با 3 جيره غذايي و 3 دوره 17 روزه (10 روز عادت پذيري و 7 روز جمع آوري نمونه) استفاده گرديد. ميزان تانن هاي متراکم قابل استخراج علوفه شاهد 21.3 گرم بر کيلوگرم ماده خشک بود که در اثر هر دو روش فرآوري بيش از 90 درصد کاهش يافت. فرآوري ها سبب افزايش معني دار قابليت هضم ماده آلي، پروتئين خام و ديواره سلولي و انرژي قابل متابوليسم علوفه اسپرس شد (P<0.05). غلظت کل اسيدهاي چرب فرار در شکمبه و نسبت هاي مولي آنها تحت تاثير روش هاي فرآوري قرار نگرفت. فرآوري علوفه اسپرس توانست 2 ساعت پس از خوراک دهي به صورت معني داري سبب افزايش نيتروژن آمونياکي مايع شکمبه گردد (P<0.05). ميزان گلوکز، اوره و کراتينين پلاسماي خون گاوها تحت تاثير فراوري ها قرار نگرفت. تجزيه پذيري ماده خشک علوفه اسپرس در حيوانات مصرف کننده علوفه فرآوري شده با پلي اتيلن گليکول نسبت به شاهد و فرآوري با آب بصورت معني داري بالاتر بود (P<0.05). با توجه به نتايج حاصل از اين آزمايش مي توان عنوان کرد که فرآوري علوفه خشک اسپرس با پلي اتيلن گليکول و آب به منظور کاهش ترکيبات فنوليک سبب افزايش قابليت دسترسي مواد مغذي بخصوص نيتروژن شد. بين اين دو روش فرآوري، فرآوري با آب قابليت استفاده در شرايط عملي در دامداري هاي کشور را دارا مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

پارامترهاي رشد جوجه هاي گوشتي راس با استفاده از تابع غير خطي گومپرتز، در يک آزمايش با جيره هاي حاوي سطوح مختلف دانه خلر تخمين زده شد. در اين آزمايش 210 قطعه جوجه گوشتي از سن چهارده روزگي به مدت 4 هفته با جيره هاي غذايي حاوي سطوح صفر، 10، 20 و 30 درصد دانه خلر خام و حرارت داده شده تغذيه شدند. آزمايش در قالب يك طرح آماري بلوک کامل تصادفي با 7 تيمار، 3 تكرار و 10 قطعه جوجه در هر تكرار انجام شد. نتايج نشان داد که بر اساس مدل برازش شده، پارامتر مرتبط با وزن اوليه جوجه ها براي جيره هاي 20 و 30 درصد خلر خام بالاتر بود (P<0.05). در مورد پارامترهاي مرتبط با وزن اوليه، وزن نهايي و زمان تغيير منحني رشد، جيره هاي 20 درصد خلر حرارت داده شده و 30 درصد خلر خام داراي تفاوت معني داري بودند (P<0.05). زمان تغيير منحني رشد (نقطه عطف) براي تيمار 30 درصد خلر خام ديرتر (47 روزگي) از تيمار 10 درصد خلر حرارت داده شده (39 روزگي) پيش بيني گرديد. از نظر وزن بدن در هنگام تغيير منحني رشد، بين تيمارهاي حاوي 30 درصد خلر خام (2279.4 گرم) و 10 درصد خلر حرارت داده شده (1701.2 گرم) تفاوت معني دار (P<0.05) وجود داشت. در جوجه هاي تغذيه شده با جيره حاوي 20 درصد خلر حرارت داده شده، منحني رشد زودتر تغيير نمود و جوجه ها وزن پايين تري داشتند، اما در جوجه هاي تغذيه شده با تيمار 30 درصد خلر خام در سن بالاتري منحني رشد تغيير نمود و در اين زمان وزن بالاتري نسبت به تيمار حاوي 20 درصد خلر حرارت داده شده به دست آمد.

 نسخه قابل چاپ

براي بررسي فاصله گوساله زايي و تعداد روزهاي باز گاوهاي هلشتاين استان هاي آذربايجان غربي و شرقي و اثر برخي عوامل بر آن ها از 2213 ركورد توليدمثلي كه از سال 1379 تا 1387 در ده گله جمع آوري شده بود، استفاده شد. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از رويه GLM نرم افزار SAS صورت گرفت. ميانگين و خطاي استاندارد فاصله گوساله زايي و تعداد روزهاي باز به ترتيب 1.36±395.12 و 2.98±115.38 روز برآورد گرديد. تاثير گله، دوره شيردهي، سال زايش و مقدار توليد شير بر فاصله گوساله زايي معني دار بود (0.05<P). تاثير جنس گوساله متولد شده بر عملكرد توليدمثل معني دار نبود. توليد شير از سال هاي 1379 تا 1387 افزايش داشت. بين ميزان توليد شير فرد و روزهاي باز ارتباط قابل توجهي ديده نشد. لازم است براي بهبود عملکرد صفات توليد مثلي در گله هاي اين دو استان، اهميت بيشتري به آنها در کنار صفات توليدي داده شود.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق به منظور بررسي اثر عوامل محيطي بر صفات توليدي (توليد شير، توليد چربي، درصد چربي، توليد پروتئين و درصد پروتئين) از 15507 داده متعلق به 163 گله گاوميش هاي استان هاي گيلان، مازندران، آذر بايجان غربي، خوزستان و اردبيل كه طي 16سال (1387-1372) توسط مركز اصلاح نژاد دام كشور جمع آوري شده بود، استفاده شد. با استفاده از مدل خطي اثر عوامل محيطي استان، گله در داخل هر استان، دوره شيردهي، سن زايش، فصل زايش و سال زايش با استفاده از رويه GLM نرم افزار SAS بررسي شد. ميانگين حد اقل مربعات و خطاي استاندارد صفات توليد شير، توليد چربي، درصد چربي، توليد پروتئين و درصد پروتئين به ترتيب، 6.51±1904.16 كيلوگرم، 2.18±123.21 كيلوگرم، 0.01±6.41 درصد، 0.51±90.65 كيلوگرم و 0.01±4.16 درصد به دست آمد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه اثر سن زايش فقط براي درصد چربي معني دار بود (P<0.01). اثر عامل دوره شيردهي براي همه صفات به جزء صفت درصد چربي معني دار بود (P<0.01). اثر ساير عوامل محيطي براي همه صفات معني دار بود.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه از روش توليد گاز و دو منبع آنزيم ميکروبي (ليکور شکمبه و مدفوع گوسفند) براي بررسي تاثير چهار نوع روش فرآوري (تف دادن، آسياب کردن، ميکروويو و پولکي کردن با بخار) بر قابليت هضم دانه جو استفاده شد. همچنين ميزان کارايي استفاده از ليکور مدفوع براي استفاده در روش توليد گاز مورد ارزيابي قرار گرفت. 300 ميلي گرم از هر نمونه خوراک يک بار با ليکور شکمبه و يک بار با ليکور مدفوع به همراه بافر انکوباسيون گرديد و ميزان توليد گاز در ساعات 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36 و 48 اندازه گيري شد. داده هاي بدست آمده در قالب يک طرح کاملا تصادفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد که ميزان توليد گاز در 48 ساعت هنگام استفاده از مايع شکمبه به عنوان منبع ميکروبي در فرآوري هاي پولکي کردن با بخار و اشعه مايکروويو به ترتيب کمترين ( 239.14 ميلي ليتر در گرم ماده خشک ) و بيشترين ( 275.9 ميلي ليتر در گرم ماده خشک ) بوده است ولي ميزان توليد گاز در 48 ساعت، هنگام استفاده از مدفوع به عنوان منبع ميکروبي تفاوت معني داري بين تيمار وجود نداشت. همچنين ضريب تبيين زيادي (r²=0.9) بين ميزان توليد گاز (ميلي ليتر در ميلي گرم ماده خشک) با استفاده از ليکور مدفوع و شکمبه وجود داشت. ماده آلي قابل هضم در فرآوري ميکرو ويو و بدون فرآوري بيشترين ( به ترتيب 65.14 و 65 درصد) و در فرآوري هاي تف دادن و پولکي کردن با بخار کمترين ( به ترتيب 58.21 و 57.83 درصد ) بود. با توجه به نتايج حاصله براي کاهش نقصان ناشي از تخمير سريع نشاسته در شکمبه ميتوان از فرآوري هايي نظير پولکي کردن همراه با بخار و يا تف دادن بهره جست. همچنين ميتوان از ليکور مدفوع به عنوان جايگزين مناسبي براي مايع شکمبه در روش توليد گاز استفاده کرد که به کاهش هزينه هاي اينگونه آزمايش ها مي انجامد.

در اين پژوهش از تعداد 17620 رکورد مربوط به صفات رشد بره هاي مغاني ايستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند مغاني واقع در جعفرآباد در طي سالهاي 1374 تا 1385 براي برآورد روند ژنتيکي و فنوتيپي صفات رشد در بره هاي مغاني استفاده شد. با استفاده از روش حداکثر درستنمايي محدود شده بي نياز از مشتق (DFREML) و مدل حيواني يک صفتي و چند صفتي، بهترين پيش بيني خطي بدون اريب (BLUP) از ارزش هاي اصلاحي صفات بدست آمد. روندها به صورت تابعيت ميانگين مقادير فنوتيپي و ژنتيکي بر اساس سال تولد محاسبه شد. روند فنوتيپي وزن تولد، وزن سه ماهگي، وزن شش ماهگي، وزن نه ماهگي و وزن يک سالگي به ترتيب 0.0371، 0.0513، -0.0206، -0.3839 و -0.0143 کيلوگرم در سال برآورد گرديد. روندهاي ژنتيکي وزن تولد، وزن سه ماهگي، وزن شش ماهگي، وزن نه ماهگي و وزن يکسالگي با استفاده از تجزيه و تحليل يک صفتي به ترتيب 0.0055، 0.0053، 0.0052، 0.0061 و 0.0849 کيلوگرم و طي تجزيه و تحليل چند صفتي به ترتيب 0.0107، 0.0968، 0.1311، 0.1613 و 0.1328 کيلوگرم در سال برآورد گرديد. براي تمامي صفات روند ژنتيکي معني دار ولي روند فنوتيپي براي اغلب صفات معني دار نبود (P<0.05) ميانگين ارزش اصلاحي حاصل از مدل جند صفتي نسبت به يک صفتي بسيار بالاتر بود.

 نسخه قابل چاپ

بيمه دام به عنوان يکي از مناسب ترين راهکارها جهت مديريت ريسک اين فعاليت مي تواند باعث افزايش امنيت سرمايه گذاري در اين زيربخش گردد. در اين تحقيق عوامل موثر بر پذيرش بيمه دام هاي آميخته در شهرستان سلماس استان آذربايجان غربي با برآورد الگوي لاجيت مورد بررسي قرار گرفته است. داده ها و اطلاعات مورد نياز اين تحقيق با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده بوسيله تکميل پرسشنامه از 152 دامدار اين شهرستان در سال 1387 بدست آمده است. نتايج نشان داد که 62 درصد دامداران به دلايلي از جمله کم بودن ميزان غرامت دريافتي، بالا بودن حق بيمه پرداختي و طولاني بودن زمان پرداخت غرامت، تمايلي به بيمه دام خود ندارند. نتايج تخمين الگوي لاجيت نشان داد که متغيرهاي سن، سطح تحصيل، نوسانات درآمدي، مقدار درآمد، تعداد دامهاي تلف شده، تعداد دام، ميزان آگاهي از مزاياي بيمه دام، داشتن شغل غيردامداري و دريافت تسهيلات عوامل موثر بر پذيرش بيمه دام از سوي دامداران بودند که به جز سن و داشتن شغل غيردامداري ساير متغيرها اثر مثبت و معني داري بر پذيرش بيمه دام از سوي دامداران داشتند. لذا مي توان از طريق برگزاري کلاسهاي ترويجي، دامداران را نسبت به منافع بيمه دام آگاه کرد.

 نسخه قابل چاپ

براي بررسي اثر سطوح مختلف اختلاف کاتيون - آنيون جيره در قبل و بعد از زايمان بر توليد و ترکيب شير، غلظت مواد معدني پلاسما و وضعيت سلامتي از 24 راس گاو شيري بصورت آزمايش فاکتوريل 2×2 در قالب طرح واحدهاي خرد شده در زمان استفاده شد. بدين منظور حيوانات در پيش از زايش به دو گروه 12 راسي تقسيم شدند که يک گروه با جيره با اختلاف کاتيون - آنيون 100- ميلي اکي والان و گروه ديگر با اختلاف کاتيون - آنيون جيره اي 100+ ميلي اکي والان در کيلوگرم ماده خشک تغذيه شدند. بلافاصله پس از زايش حيوانات از هرگروه به دو گروه 6 راسي تقسيم شده و يک گروه با جيره با اختلاف کاتيون - آنيون 200+ ميلي اکي والان و گروه ديگر با جيره اي حاوي اختلاف کاتيون - آنيون 400+ ميلي اکي والان در کيلوگرم ماده خشک تغذيه شدند. مصرف خوراک بطور هفتگي و نمونه هاي خون در روزهاي 2 و 12 پيش و پس از زايمان جمع آوري شدند. اختلاف کاتيون - آنيون جيره اي 100- ميلي اکي والان باعث افزايش معني دار کلسيم، منيزيم، کلر و گوگرد پلاسما شد. سطح اختلاف کاتيون - آنيون جيره پس از زايش 400+ ميلي اکي والان نسبت به 200+ ميلي اکي والان موجب افزايش معني دار در مصرف ماده خشک، توليد شير تصحيح شده براي 4 درصد چربي (P<0.01) درصد چربي شير (P<0.01)، کل مواد جامد شير (P<0.01) و مقادير سديم و پتاسيم پلاسما شد. اختلاف کاتيون - آنيون پيش از زايش بر غلظت مواد معدني پلاسما، مصرف خوراک و توليد شير گاوها در دوره شيردهي اثر معني داري نداشت. هيچ موردي از تب شير در گاوهاي شيرده مشاهده نشد. اختلاف کاتيون - آنيون منفي يا مثبت اثر معني داري بر ميزان بروز جفت ماندگي و هيپوکلسيمي نداشت اما خطر وقوع آنها در دريافت کنندگان جيره آنيوني کاهش يافت. با توجه به نتايج اين آزمايش، اختلاف کاتيون - آنيون پايين در اواخر آبستني براي حفظ سلامتي دام مفيد بوده و افزايش آن بلافاصله پس از زايش بر توان توليدي حيوان در دوره شيردهي اثر مثبتي داشت.

 نسخه قابل چاپ