محققان معتقدند: «بوسه مادر» يك روش بي‌خطر و موثر براي خارج كردن اشياء از حفره‌هاي بيني كودكان محسوب مي‌شود.
گير كردن اشياء كوچكي مانند دكمه، مهره‌هاي كوچك، دانه‌ها، سنگ، دستمال كاغذي يا تكه‌هاي غذا در بيني كودك يكي از بزرگترين گرفتاري‌هاي والدين است كه در برخي موارد حتي منجر به انجام اعمال جراحي مي‌شود.
تيم تحقيقاتي مركز پزشكي Buxted انگليس به سرپرستي دكتر «استفاني كوك»، هشت تحقيق مختلف شامل روش‌هاي بكار رفته براي خارج كردن اشياء از بيني كودكان را مورد بررسي مجدد قرار دادند.
اين مطالعات شامل 154 مورد گير كردن اشياء خارجي در حفره بيني كودكان يك تا هشت ساله بود كه در 93 مورد روش «بوسه مادر» موثر واقع شده است.
اين روش نخستين بار در سال 1965 ميلادي توسط پزشك عمومي به نام «ولاديمير سيتوبور» مطرح شد.
روش «بوسه مادر» توسط پرستاران و كادر پزشكي قابل انجام بوده و مي‌تواند در فواصل زماني مختلف تكرار شود و در صورت عدم نتيجه بخش بودن مي‌توان از روش‌هاي ديگر استفاده كرد.
در اين روش دهان بر روي دهان باز كودك قرار داده شده و حفره بيني كودك با انگشت نگه داشته مي‌شود؛ با ورود فشار هوا به داخل دهان و عبور از مجاري بيني، شيئ با فشار از داخل حفره به خارج پرتاب مي‌شود.
روش «بوسه مادر» براي خارج كردن اشيائي كه حفره بيني را كاملا مسدود مي‌كنند بسيار موثرتر از مواردي است كه امكان رد و بدل شدن هوا وجود دارد.
خطر اصلي در اين روش امكان صدمه ديدن پرده گوش يا راه‌هاي هوايي در اثر افزايش ناگهاني فشار هوا است، اگرچه هيچ موردي از بروز اين صدمات در تحقيقات گزارش نشده است.
محققان توصيه مي‌كنند كه با توجه به ترس كودكان در سنين كم از روش‌هاي غير معمول، بايد پيش از انجام اين كار به كودك آگاهي و اطمينان لازم داده شود.
«بوسه مادر» يك روش بي‌خطر و موثر در خط اول درمان براي خارج كردن يك شيئ از حفره بيني كودك محسوب مي‌شود كه مي‌تواند از روش‌هاي تهاجمي مانند استفاده از قلاب، فورسپس (انبر دستي) يا مكنده و در برخي موارد نياز به بيهوشي عمومي جلوگيري كند.
