«كربلایی شدن» از عرفه تا عاشورا ...

روز عرفه، برای کسانی که می خواهند در محرم و صفر حسینی، عاشورایی و کربلایی شوند، شروعی بسیار با معرفت خواهد بود و انسان می تواند از عصر روز عرفه با دعای این روز خودش را به امام حسین (علیه السلام) نزدیک کند.

امروز، روز عرفه است؛ روز دعا و ذكر و تضرع و ابتهال و راز و نیاز است؛ بخصوص شما جوان‌ها قدر این روزهاى بزرگ و این ساعات با ارزش را بدانید ... این روزها و این ساعات با ارزش را هرگز از دست ندهید.

روز عرفه را که روز عرفان و معرفت و وصال به خداوند است از چند جهت باید مورد توجه ، مداقه و بررسی قرار دهیم.

1- دهه نخست ذیحجه از یک جهت دهه تکمیل کننده آن چهل روزی است که در قرآن کریم از زبان حضرت موسی اینگونه نقل شده است که «و واعدنا موسی ثلاثین لیله و اتممناه ...»

بعد از سی روز یا سی شب عبادت  حضرت موسی (علیه السلام)، ده شب یا روز دیگر هم به آن اضافه شد که 40 شبانه روز به عبادت الهی پرداخت. که  گفته اند این چهل روز  سی روز از ماه ذیقعده و ده روز از ماه ذیحجه بود.

از طرفی  هم حدیث معروفی از امام علی علیه السلام است که حضرت می فرمایند: هر کس چهل روز خودش را برای خدا خالص کند، چشمه های حکمت از قلب به زبانش جاری می شود  (من اخلص الله اربعین صباحا جرت ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه )

روز عرفه در اوج این چهل روز و با تاسی به سالار شهیدان و با دعای پر مزامین و پر مغز و عالی مقام عرفه که یک دوره خداشناسی، انسان شناسی و هستی شناسی است قرار دارد.

اگر گفته اند که خود شناسی مقدمه خدا شناسی است، در این دعا از لحظه ای که شروع می شود و ارتباطی که بین آیات آفاقی و انفسی، خصوصا آیات انفسی بالاخص درباره جسم و روح انسان برقرار می شود  و آگاهی بخشی  امام حسین (علیه السلام) درباره  اجزای بدن  و روح انسان و تربیت الهی، هم خود شناسی است و هم خدا شناسی.

و در حقیقت دعای عرفه برای کسانی که سالک الی الله هستند، در روز عرفه نسیمی است که از طرف خداوند وزیده و فرصتی استثنایی است به شرطی که   به عنوان دعا تلقی شود و دعا با تضرع  و دقت خوانده شود.

2 - از طرف دیگر، روز عرفه، برای کسانی که می خواهند در محرم و صفر حسینی، عاشورایی و کربلایی شوند، شروعی بسیار با معرفت خواهد بود و از عصر روز عرفه با دعای عرفه خودش را به امام حسین (علیه السلام) نزدیک کند.

یعنی اگر در ماه محرم و صفر  بنا هست کسی با معرفت به امام برسد یعنی امام شناسی پیدا کند از روز عرفه باید شروع کند.  

اگر قرار هست آنجا ارتباطی برقرا شود از اینجا باید این ارتباط را برقرار کند.

3- طبق حدیث دو قطره نزد خدا محبوب است یکی قطره اشک است و دیگری قطره خون، در روز عرفه قطره اشک بود و در روز عاشورا قطره خون ؛و این دو به هم پیوند می خورند.

یعنی اگر کسی بخواهد در مکتب امام حسین (علیه السلام) و دانشگاه عاشورا تربیت شود، هم باید اهل دعا و معرفت و عرفان و اشک باشد و هم  اهل جهاد و جنگ و ایثار و شهادت.

4 – ما هم در جهاد اکبریم هم در جهاد اصغر هم در جهاد اوسطیم و هم در جهاد کبیر.

مخصوصا جهاد اکبر که در روزگار ما خیلی مهم است.

روز عرفه برای کسانی که اهل  معرفت باشند روز جهاد اکبر است یعنی اگر کسی بخواهد عاشورایی ایجاد کند و آماده جان فشانی و ایثار شود باید در مثل روز عرفه به آن مقام و معرفت برسد.

اول جهاد اکبر، خودسازی و تزکیه نفس کند و  در آن راه از هرگونه آلودگی غبار روبی و لایه روبی کند تا وقتی که مصفی و مجتبای الهی شد تا در روز عاشورا و امثال روز عاشورا  پذیرفته شود.

از پیام های دیگر روز عرفه و دعای سراسر معرفت آمیز امروز  این است که طبق بعضی از بیانات امام حسین (علیه السلام) انسان فانی فی الله می شود ، آنگونه که می فرماید: خدایا اگر علم من جهل است، چگونه جهل من در مقابل خدا جهل نباشد؟ اگر غنای من فقر است چگونه  فقر من فقر نباشد؟ تا آنجایی که می فرماید: هر کس خدا را نبیند کور است.

بنابراین از هر جهت که به روز عرفه و دعای عرفه، این گنجینه الهی و این قرآن صاعد نگاه کنیم  آنچنان آماده پذیرش دلهای پاک و صاحب وصال هست که هر کس از این فرصت استثنایی استفاده کند ، قطعا به مقصد می رسد.

فرصت ها می گذرد و ما باید خود را طبق حدیثی که فرمود: در ایام و روزگار شما نفحاتی هست، این دعا و این روز نفحه و نسیم و بستر وصال است.

باید خود را به این جایگاه برسانیم تا خدای سبحان هم از ما دستگیری کند و راه نجات را هم از مکتب امام حسین، عرفان و عرفه و معرفت یاد بگیریم.

آنگونه که ایشان در روز عرفه به سمت کربلا آمد و قربانی هایش را در کربلا قربانی کرد، ما باید نفس را در جلو عقل قربانی کنیم و عقل را حاکم کنیم تا بتوانبم به این حدیث شریف عمل کنیم که «انی تارک فیکم الثقلین، کتاب الله و....» و در راه قرآن و اهل بیت همیشه ثابت قدم بوده و  گام های استواری برداریم.

امروز، روز عرفه است؛ این روزها را هرگز از دست ندهید

دولت اسلام

تا حالا فکر کردید که ما جوونای امروز چه اقبال بزرگی داشتیم که در دوره‌ى حاكمیت اسلام هستید. بعضى در این دوره متولد شده‌ایم و بعضى در این دوره، جوانى‌ مان را گذرانده‌ایم و این، اقبال بسیار بزرگى است.

كمااین‌كه، حضرت امام حسین علیه‌السلام، در «دعاى عرفه» خدا را شكر مى‌كند كه در دولت كفر به دنیا نیامده است. (چون ایشان در دولت پیغمبر به دنیا آمدند.) آرى! این قضیه آن‌قدر عظمت دارد كه امام حسین، آن هم در دعاى عرفه خدا را شكر مى‌كند كه او را در دولت كفر به دنیا نیاورده و در دولت اسلام به دنیا آورده است.

توجه به ترجمه‌ ادعیه

چه خوبه که یکی دو روز قبل از روز عرفه با خودمون خلوت کنیم و بنشینیم و معانی این دعای عظیم را بخوانیم و در آن تأملی داشته باشیم تا روز عرفه بهتر بتوانیم با این دعا ارتباط برقرار کنیم.

از دست ندهید ...

فردا، روز عرفه است؛ روز دعا و ذكر و تضرع و ابتهال و راز و نیاز است؛ قدر این روزهاى بزرگ و این ساعات باارزش را بدانیم. همین رابطه‌ى با خداست كه سینه‌ها و دل‌ها را منشرح مى‌كند؛ راه را براى انسان باز مى‌كند؛ عزم و اخلاص به انسان مى‌دهد؛ به كارها بركت مى‌بخشد؛ توفیق الهى را بر سر انسان سایه‌گستر مى‌كند و نتیجه‌ آن، پیشرفت در خط اصیل ارزش‌هاى اسلامى است. این روزها و این ساعات باارزش را هرگز از دست ندهیم.

بهترین خواسته‌ها برای انسان

دعاهایى كه از ائمه رسیده است، بهترین دعاهاست. اولا خواسته‌هایى در این دعاها گنجانده شده است كه به ذهن امثال ماها اصلا خطور نمى‌كند و انسان از زبان ائمه (علیهم‌السلام) آنها را از خدا طلب مى‌كند.

در دعاى ابوحمزه و دعاى افتتاح و دعاى عرفه بهترین مطالبات و خواسته‌ها براى انسان مطرح مى‌شود؛ كه اگر انسان اینها را از خدا بخواهد و بگیرد، مى‌تواند براى او سرمایه باشد.

ثانیا در این دعاها مایه‌هاى خشوع و تضرع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بیانى ادا شده است كه دل را خاشع و نرم مى‌كند.

با عبارات فصیح و بلیغ، عشق و شیفتگى و شوق در این دعاها موج مى‌زند. انسان باید این دعاها را قدر بداند و از آنها استفاده كند.

زمزمه محبت‌آمیز با پروردگار

مى‌رسیم به مسأله‌ى پاكیزه بودن اخلاقى و پاكیزه بودن عملى، كه در سایه‌ى تدین به‌دست مى‌آید؛ این هم خودش عالمى است. لذتهایى در زندگى انسان وجود دارد كه قابل توصیف نیست و با هیچ ابزار مادى هم به‌دست نمى‌آید.

لذت انس با خدا، لذت ذكر، لذت لحظه‌یى كه شما احساس مى‌كنید در حال نماز یا در حال دعاى عرفه یا در حال دعاى كمیل دارید با مركز زیبایى‌ها و نیكى‌ها و آفریننده‌ى همه‌ى اینها در خلوت حرف مى‌زنید - توى جمع هستید، اما با او احساس خلوت مى‌كنید - لذت بسیار بالایى است؛ دیریاب و كمیاب است؛ اما لذت بسیار عجیبى است.

گاهگاهى همه‌ى انسانها این حالت را تجربه مى‌كنند؛ براى آنها مواردى پیش مى‌آید و لحظه‌یى، دقیقه‌یى و یا ساعتى این لذت را احساس مى‌كنند. مشكل ما این است كه به‌خاطر آلودگى‌ها و گرفتارى‌هاى دوروبرمان نمى‌توانیم آن لحظه را ادامه دهیم؛ اما در آن لحظه اگر زیباترین چیزها را هم بر شما عرضه كنند، میل و رغبتى ندارید؛ دلتان مى‌خواهد در همان خلوت انس با خدا و تبادل زمزمه‌ى محبت‌آمیز با پروردگار وقت خود را بگذرانید.

با تقواى خودت مرا خوشبخت كن

باید به خداى متعال توكل كنید و تقواى الهى را هم از او بخواهید. در دعای عرفه می خوانیم : «اللهم اجعلنى اخشاك كأنى اراك و اسعدنى بتقویك و لا تشقنى بمعصیتك».«و اسعدنى بتقویك»؛ با تقواى خودت مرا خوشبخت كن. «ولاتشقنى»؛ با معصیت خودت مرا بدبخت نكن. باید از خدا تقواى الهى را خواست.