این استاد سطوح عالی حوزه از دعای امام حسین(ع) در صحرای عرفات بعنوان یكی از درخشانترین دعاهای تاریخ اسلام یاد كرد و گفت: توجه به حجت خدا و شناخت امام معصوم هر دو ركن عرفان _اعتراف و معرفت_ را در این روز برای بنده به ارمغان می آورد.به گزارش خبرنگار تبیان به نقل از شبستان حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمد قائم مقامی، استاد سطوح عالی حوزه و دانشگاه، محقق عرفات را كه سرزمینی در حومه مكه مكرمه است به غایت و نهایت تقدس خواند و گفت: معروف است كه حضرت آدم و حوا در این سرزمین همدیگر را یافتند و سپس به سمت بیت الله رفتند (از طریق تجلی نور عرش كه زمین را به آسمان متصل كرده بود) و پس از طواف و انجام اولین مناسك حج در این سرزمین به گناه خود اعتراف كردند و از این طریق به معرفت رسیدند.
وی با اشاره به اینكه نیل به عرفان با اعتراف آغاز می‌شود اقرار و اعتراف، جهاد و حركت را مقدمه رسیدن به معرفت و عرفان حقیقی ذكر كرد و اظهار داشت: در این راه باید اول انسان تمام حقایق همچون وحدانیت خداوند، معاد و ... كه حتی قابل شهود قلبی و باطنی نیست از نظر عقلی و نظری بپذیرد و سپس در این راه حركت كند تا به معرفت برسد.
این استاد حوزه اعتراف به اینكه خوبیها از خدا و بدیها از ماست را لازمه مسلمانی عنوان كرد و افزود: این اعتراف زمینه‌ساز شروع حركت با عبادت می‌شود كه این عبادات رفته‌رفته منجر به معرفت به آن حقایق می‌شود.
وی این عرفان و معرفت حاصل از اعتراف و جهاد را یك شناخت شهودی و تفصیلی عنوان و تصریح كرد: در این مرحله عارف هر آنچه كه در مرحله اول به آن اقرار كرده بود را می‌بیند و به تعبیری آنچه كه در مرحله اول با چشم عقل و استدلال دیده بود با چشم دل نظاره می كند.
حجت‌الاسلام والمسلمین قائم مقامی با اشاره به اینكه عرفات هر دو ركن عرفان یعنی اقرار و معرفت را داراست، تاكید كرد: این مكان، مكانی است كه انسان هم اقرار می‌كند و هم به معرفت می‌رسد و البته شرط رسیدن به این دو ركن عرفان درك صحیح ثقلین است چرا كه امام معصوم (س) پیشوای جریان معرفت و اعتراف و اقرار است.
نویسنده كتاب مقالات در حكمت الهی درخصوص رابطه امام و عرفات، این رابطه را اینگونه بیان می‌كند: همانگونه كه امام معنا و باطن قبله است، كربلا نیز باطن عرش خدا و كعبه و حج ما است و زمین عرفات كه سرزمینی معرفت خیز می‌باشد زمانی معنا می‌یابد كه آدمی با امام معصوم و حجت خدا ارتباط داشته باشد.
وی از دعای امام حسین (ع) در صحرای عرفات به عنوان یكی از درخشانترین و عظیمترین دعاهای تاریخ اسلام یاد كرد و ابراز داشت: صحرای عرفات ركن اعظم حج می‌باشد كه وقوف اجباری از ظهر تا غروب تمام حجاج در آن كه در هیچ مكان دیگری در حج دیده نمی شود، سبب استثنایی شدن آن شده است بنابراین در این سرزمین استثنایی تنها توجه به حجت خدا و شناخت امام معصوم است كه سبب ایجاد هر دو ركن عرفان یعنی اعتراف و معرفت می‌گردد.
حجت‌الاسلام والمسلمین قائم مقامی معتقد است كه انسان نمی‌تواند در عرفات و در روز عرفه حقایقی را كه در آن مكان وجود دارد، درك كند مگر آنكه به طور خاص با امام حسین (ع) ارتباط داشته باشد و اضافه می كند: اصلاً گویی خدای متعال به طور بسیار ویژه این ارتباط با امام حسین (ع) را مورد توجه قرار داده است و با وجود حضور امام زمان (عج) در این صحرای عرفات كه البته هر كه با او ارتباط داشته باشد با اباعبدالله نیز ارتباط دارد بهره‌برداری از بركات، فیوضات و انوار تجلی یافته خداوند را وابسته به ارتباط خاص با سیدالشهداء (ع) و معرفت نسبت به ماجرای كربلا و امام حسین (ع) می‌داند.
این استاد اخلاق ادامه داد: حاجی باید قلبش آن هنگامی كه در عرفات حضور دارد متعلق به كربلا باشد و این همان ارتباط عمیق با ثقلین را نشان می‌دهد.
وی صحرای عرفات و روز عرفه را از مهمترین مقاطع حج دانست و گفت: آنچه كه در عرفات قرار داده شده تنها از طریق حجت خدا به انسان می‌رسد یعنی انسان برای رسیدن به قله عرفه باید با تقویت ارتباطش با امامت و بخصوص امام حسین (ع) كه در یكی از سالهای حضور در عرفات این دعای عظیم و شگفت‌آور را ایراد كردند و این دعا از عارفانه‌ترین و عاشقانه‌ترین دعای بین انسان و خداست، به هدف خود دست یابد.
این استاد حوزه به بحثهای مختلف دعای عرفه امام حسین (ع) اشاره كرد و گفت: حمدو ثنای عاشقانه امام حسین (ع) كه با اقرار تك تك اعضا و جوارح انسان به حقانیت پروردگار همراه می‌شود فصل آغازین این دعای شریف است كه نشان از مراتب سپاس بنده در گفتگو با پروردگار و اهمیت آن دارد.
وی افزود: پس از اعتراف به نقیصه‌های بشر و ذلت و عجز بشر در بیان این نقیصه‌ها و عظمت پروردگار در بخش سوم یا بخش الحاقی امام حسین (ع) با این عبارت دعا را ادامه می‌دهد الهی انا الفقیر فی غنای فكیف لا اكون فقیراً فی فقری یعنی من! آنجا كه به ظاهر غنی هستم باز در برابر تو هیچ ندارم چه رسد به آنكه فقیر هم باشم.
این استاد حوزه این بخش شورانگیز و زیبا را بیان كننده عرفان خالص و ناب از زبان امام معصوم و حجت خدا خواند و تصریح كرد: این قسمت الحاقی عرفان تام و تمام را نشان می‌دهد و به نوعی رابطه انسان با پروردگار و پروردگار با انسان را بدور از انحرافات و اعوجاجات علما و فلاسفه گوناگون، از دیدگاه اهل بیت (ع) بیان می‌كند.
حجت‌الاسلام والمسلمین قائم مقامی گفت: تعبیرهای اباعبدالله در این دعا در جهت تبیین این حقیقت است كه خداوند آنقدر واضح و روشن در جهان ما حضور دارد كه دیگر نیازی به اثبات آن نیست و او ظاهر ترین است و هر ظهوری جلوه‌ای از ظهور اوست و عرفان یعنی درك این حقیقت كه هیچ چییزی واضح‌تر و روشنتر از خداوند نیست و البته همه این مطالب در قالب دعا و نیایش همراه با یك محبت شدید همراه است.
