راهکارهايي جهت امن کردن محيط هاي کاريِ زنان
آزار زنان در محيط کار پيامدهايي دارد که از آن جمله مي توان به انزوا و محدود سازي زنان، اختلال در رفتارهاي اجتماعي و استرس دائمي، ايجاد بدبين، سوءظن و نگرش منفي نسبت به جامعه و محيط هاي کاري اشاره کرد. براي کاهش اين امر، نيازمند آموزش مردان و زنان توامان، همراه با نظارت بيشتر و کامل تري بر محيط هاي کاري هستيم تا بدين ترتيب، زنان از امنيت و اطمينان خاطر بيشتري در محل کار خود بهره مند شوند و بازدهي بهتري در مشاغل خود داشته باشند.
در واقع براي مقابله با اين آزارها، هم قوانين و هم فرهنگ جامعه بايد مورد بازبيني قرار گيرند. قوانين در صورتيکه نقش حمايتي از زنان داشته باشند و در صورت مراجعه و شکايت آنها، آنان را نه به عنوان مقصر بلکه قرباني در نظر گيرند، مي توانند تاثير بسزايي در کاهش خشونت ها در محيط هاي کاري داشته باشند. حمايت هاي دولتي، هم در حين مراجعه زنان به قانون و هم پس از آن در رابطه با حفظ شغل آنان، شايد مهم ترين عامل در جهت آشکار سازيِ آزارهاي محيط هاي کاري براي زنان محسوب شود.
همچنين نقش فرهنگ و آموزش به افراد جامعه قطعا عاملي مهم و بازدارنده در اين ميان است. در اين راستا، لازم است به مردان آموزش هاي لازم جهت انواع آزارها و قبح و زشتي آنها داده شود تا مطلع شوند که حتي نگاهي نامناسب مي تواند براي زنان آزار و خشونت تلقي شود. و از طرف ديگر، لزوم خويشتن داري و حفظ نگاه و ذهن و فکر نسبت به زنان جامعه برايشان روشن شود. همچنين وجود آموزش هايي براي زنان در راستاي عدم سکوت در مقابل خشونت امري واجب است. آنها بايد بدانند که سکوت در مقابل آزار، فرد مقابل را مصمم تر مي کند و لازم است که با رفتار و گفتار خويش، اعتراضشان را به هر نوع آزاري نشان دهند. و با برخوردهاي جدي و قاطعانه خود، مقابل هر نوع آزاري بايستند.
http://www.mehrkhane.com/ShowContent.aspx?ContentId=2911
