فن دوست داشتن

فن دوست داشتن
آندره موروآ

سخنی از این جستار: «چیزی که اهمیت دارد، کامل و تمام‌عیار و بی‌نقص ‌بودن کار است، حالا حجم و اندازه‌ی آن هرچه می‌خواهد باشد.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
یک زن از نتایج زحمات خود در تنظیم خانه که دنیای کوچک کاملی است، باید همان‌قدر مغرور و مفتخر باشد که یک رجل دولتی برجسته‌ای که توانسته مملکتی را نظم و ترتیب بخشیده و سازمان دهد. مارشال لیوتی حق دارد که می‌گوید: «مسئله‌ی بزرگی و کوچکی در کارها اهمیت ندارد. چیزی که اهمیت دارد، کامل و تمام‌عیار و بی‌نقص ‌بودن کار است، حالا حجم و اندازه‌ی آن هرچه می‌خواهد باشد.»
کار خانه‌داری برای آن‌هایی که غنی و ثروتمند نیستند، خیلی سخت و مشکل است. در اینگونه خانه‌ها برای زن اصلاً راحتی وجود ندارد. هفته‌هایی که دو روز در آن تعطیل است، در نظر آن‌ها برای آن است که بعد از رهایی از کار، وقت خود را صرف خانه و زندگی، شست‌وشو و وصله‌کردن لباس‌های اطفال کنند. همیشه در این خانواده‌ها، در بقچه و بسته‌های لباس، چند امر فوری و ضروری هست که باید انجام گیرد. به همه‌ی این رنج‌ها، غصه‌ی اینکه خیلی زشت نباشد، لباس‌هایش آراسته و مرتب باشد و از تعلیم و تربیت صحیح بهره‌مند باشد، اضافه کنید. درواقع، اگر زن به همه‌ی کارهای خود برسد، فرصت استراحت کمی برای او باقی می‌ماند. ولی کارِ خانه‌داری ازجمله کارهایی است که اجر و پاداش آن بلافاصله داده می‌شود.
هیچ چیز در جهان بهتر از آن نیست که یک زن واقعی با مقدار کمی پول و با قلبی خوب در ظرف چند روز، یک خانه‌ی کثیف و پست را به بهشت برین تغییر دهد. نقطه‌ی تقاطع فن کارکردن و فن دوست‌داشتن در همین‌جاست.


برگرفته از كتاب:
موروآ، آندره؛ هنر خوب زندگي كردن؛ برگردان بيدار؛ چاپ نخست؛ تهران: جامي 1387.