دوستان همانطورکه می دانید معلم یااستاددانشگاه بنابه دلائلی ازشاگردانش وقتی راضی خواهدبودکه .....نظردهید.منتظرنظرات سازنده شماهستم

بنظرخودبنده که آدم میتونه بادرسی که می خونه معلمشوازخودش راضی کنه واسه شغل شریف معلمی پول ومادیات مطرح نیست بلکه این درس مااست که بایدخوب باشد.

سلام

شاگرد خوب باید در کلاس حواسش ذکاملا جمع باشه و به معلمش گوش بده

تکالیفش را در خونه انجام بده و آماده بیاد سر کلاس

معلم از چنین دانش آموزی راضی خواهد بود.

با تشکر

      سلام و خسته نباشيد

                     نظر هر معلمي راجع به شاگرد خوب فرق مي كند و  خوب بودن را با توجه به ديد خود تعريف مي كند

           اما در كل   شاگرد خوب كسي است كه احترام به معلم بگذارد و از نظر رفتاري مثبت و سازنده باشد.

سلام به دوستان گل راسخونی.

وقت همگی بخیر و شادی.

با توجه به اینکه من هم شاگرد بود و هم تدریس کردم،

به نظرم معلم از شاگرد زمانی رضایت دارد که که وظایف شاگردی خویش را اعم از انجام تکالیف، احترام به معلم و مسوولین مدرسه و موفقیت در

امتحانات به نحوی که در خور خودش هست را انجام دهد.

اما من خودم در طول تحصیل همواره به شاگردان ضعیفتر کمک می کردم که از این بابت هم برای معلمانم راضی کننده بود و

خودم هم از چنین دانش آموزی در طول تدریس رضایت کامل دارم.

بهترین ها و زیباترین ها را برای شما دوستان گل راسخونی خواهان و خواستارم.

رضایت‌خاطر معلم
آبراهام مازلو

سخنی از این جستار: «در کلاس‌های معمولی، بچه‌ها خیلی زود یاد می‌گیرند که پاداش خلاقیت، تنبیه است.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
اکثریت قابل‌توجهی از معلمان، مدیران و طراحان مواد درسی، مدیران مدارسِ خود را وقف این مسأله کرده‌اند که بچه‌ها را به دانشی مجهز کنند که بدان نیاز دارند تا بتوانند در جامعه‌ی صنعتی زندگی کنند. این افراد مسئول از قدرت خلاقه یا تخیل خود استفاده نمی‌کنند و کمتر از خود می‌پرسند چرا دست به تدریس چنین مواد درسی می‌زنند. توجه عمده‌ی آن‌ها به بازده و کارایی کارشان است. یعنی بیشترین واقعیت‌ها را در مغز بیشترین دانش‌آموزان در حداقل وقت، خرج و کوشش جا می‌دهند. از سوی دیگر، تعداد مربیانی که دیدگاه انسان‌گرایانه دارند و هدف‌شان خلق انسان‌های بهتر است یا اگر بخواهیم از اصطلاح‌های روان‌شناختی استفاده کنیم، می‌خواهند انسان‌هایی تربیت کنند که خودشکوفا باشند یا خویشتن را تعالی بخشند، در اقلیت است.
هدف نهایی یادگیری در کلاس، رضایت‌خاطر معلم است. در کلاس‌های معمولی، بچه‌ها خیلی زود یاد می‌گیرند که پاداش خلاقیت، تنبیه است. درحالی‌که، تکرار پاسخی که از حفظ کرده‌اند، پاداش در بردارد و به‌جای اینکه مسأله را درک کنند، بیشتر روی چیزهایی که معلم از آن‌ها انتظار دارد، تمرکز پیدا می‌کنند.


برگرفته از كتاب:
مازلو، آبراهام هارولد؛ زندگي در اينجا و اكنون؛ برگردان مهين ميلاني؛ چاپ دوم؛ تهران: فرا روان 1386.