يكى از حکماء دربارۀ شرائط انتخاب دوست به فرزندش چنين مى گويد:
فرزندم:
اگر خواستى براى رفيق انتخاب كنى اين شرائط را در نظر بگير:
1-رفاقت با او مايه زينت تو باشد.
2-اگر از او كمك خواستى به تو كمك نمايد.
3-تو را در گفتارت راستگو بداند.
4-اگر در جائى كم آوردى كمبودت را جبران نمايد.
5-اگر دستت را براى چيزى به سوى او دراز كردي او هم دستش را به طرف تو دراز كند.
6-در مواقع نياز اگر كمتر به او رسيدگى كردي ناراحت نشده و آبروى تو را حفظ كند.
7-اگر از تو نيكى و خوبى ببيند آن را به حساب آورده و اگر شكستى در زندگى برايت پيش آمد به ياريت بشتابد.
8-در صورت تقاضا به تو عطا كند، و اگر ساكت شدى و درخواستت را نگفتي خودش ابتداءً اين كار را انجام دهد.
9-اگر حادثه ناگوارى برايت پيش آمد، كمك‌هاى او برايت كافى باشد.
10-در صورت احتياج به مال، تو را يارى كند.
بارى رفاقت با افراد شريف و صاحب حسب و نَسب باعث كامل شدن عقل و ادب انسان مي‌شود. ولى دوستى با اشخاص پست و فرومايه موجب لكه‌دار شدن شرافت و شخصيت انسان خواهد شد.
پيامبر اكرم (ص)فرموده‌اند:
«كسى كه با صالحان و نيكان همنشين باشد همانند عطر فروش است اگر سودى برايت نداشته باشد از بوى خوشش استفاده مي‌كني، اما كسى كه با اشخاص فاسد همنشين است همانند آهنگرى كه در كنار كورۀ آتشين نشسته اگر از شرارۀ آتش هم در امان بماند از دود آن اذّيت خواهد شد.»
امام ششم (ع) نيز فرموده اند:
«برادران ايمانى و رفقاى خود را با دو صفت آزمايش كنيد، پس اگر آن دو خصلت در آن‌ها بود شايسته رفاقت و برادري هستند، وگرنه از آن‌ها دور شويد، دور شويد، دور شويد:
1.مواظب او بر نمازهايش در اوقات فضيلت آن
2.نيكى به برادران ايمانى خود در سختي‌ها
منبع : کتاب آداب النفس باتصحيحِ سيد كاظم مياموي، جلد اول، تهران: المكتبة المرتضوية، 280 ص، عربي،
