سگال (1986) تحقيق دقيق و کاملى بر روى 1500 نفر از دانش آموزان کلاس هفتم تا دوازدهم را در آلاسکا انجام داده است، او بيان مى کند سه انگيزه براى مصرف دارو وجود دارد.
1- انگيزۀ کنار آمدن
2- انگيزۀ تجربۀ دارو
3- انگيزۀ تأثير همسالان
اين انگيزه ها نيازهاى بيان شده نوجوانان را نشان مى دهند که مى توانند با راههاى ديگر مصرف دارو آشنا شوند.
اولين نياز براى مهارت هاى کنار آمدن، فقط نياز يک نوجوان نيست، بلکه بخشى به والدين بزرگسالان و حرفه هاي مراقبت از سلامت روان مربوط مى شود، که به عنوان کانون معنادار پيشگيري در بيماريهاى وابسته به استرس ظاهر مى شود.
دومين انگيزه، نيازشديد نوجوان براى مواجهه با خطرات، به منظور امتحان هويت و خودکارآمدى را بيان مي کند. ممانعت از اين پديده ى رشدى طبيعي، از طريق معيارها و نقش هاى پيش محافظتى و سخت، ممکن است به رفتار شورشى منجر شود.
سومين انگيزه، فشار همسالان، مشکل بيشترى مي باشد براى اينکه نوجوانان شروع به جستجوى راهنمايي از همديگر مى کنند. همچنين هر گاه يک کودک شروع به مصرف دارو کند، او اتکا به اطلاعات و ارزش هاى همسالان خود دربارۀ مصرف دارو را شروع مى کند(بومريند 1985).
برنامه هاى پيشگيرى اثر بخش بايد به طور جدي رشد و گسترش رهبران همسالان را براى گروههاى نوجوانان مورد ملاحظه قرار دهد.
ظاهراً يک برنامه مدرسه محور براى نوجوانان بايد مورد بررسى قرار گيرد و همانند پيام هاى پيشگيري اوليه برنامه هاى ويژه اى را براى نوجوانان مورد توجه قرار دهد.
منبع:
- کودکان پيش دبستانى و سوء مصرف مواد: راهبردهايي براى پيشگيرى و مداخله / تأليف پدرو جى لکا، توماس دي، واتس، مترجمان: ليلى انگجي، محمد مجتبي زاده، ويراستار دکتر ابوالفضل کرمي،. تهران: روان سنجي، 1384
مترجم: محمد مجتبى زاده
