ادب و مهرباني‌هاي علي و فاطمه(ع) با يكديگر
امام علي(ع) فرمود:
به خدا سوگند که من هيچ‌گاه فاطمه را خشمگين و يا به کاري مجبور نکردم. او هم مرا خشمگين نساخت و هيچ‌گاه از دستورم سرپيچي نکرد. همواره به او مي‌نگريستم تا اندوه‌ها از دلم برطرف شود.[1]
حضرت زهرا(س) خطاب به اميرمؤمنان علي(ع) فرمود:
کانَ رسول الله نَهاني أَن أَسْئَلَک شيئاً فَقال (ص) لا تَسألي اِبنَ عَمِّکَ شَيئاً اِن جاءَک بشيء عفواً و اِلا فلا تَساليهِ.[2]
رسول خدا(ص) مرا نهي فرمود که از تو چيزي درخواست کنم و به من سفارش کرد: دخترم چيزي از پسرعمويت درخواست نکن، اگر چيزي براي تو آورد بپذير، والا تو درخواست چيزي نداشته باش.
حضرت زهرا(س) فرمود:
يا اَبَا الْحسنِ اِنّي لاَسْتَحْيي مِنْ اِلهي أَنْ اُکَلَّفَ نَفْسَکْ ما لا تَقدِرُ عَلَيْهِ.[3]
اي ابالحسن! من از پروردگارم حيا مي‌کنم که چيزي از تو درخواست کنم که تو توان تهيه آن را نداري.
حضرت زهرا(س)، هيچ‌گاه امام علي(ع) را با نام صدا نمي‌زد، بلکه او را با احترام فراوان و با کنيه صدا مي‌زد: يا ابالحسن.[4]
حضرت زهرا(س) در داخل خانه همواره معطر بود.[5]
آن حضرت فرموده است:
خِيارُکُمْ اَلَينُکُمْ مُناکَبَهً وَ اَکرَمُهُم لِنساءِهِم. [6]
بهترين شما کسي است که در برخورد با مردم نرم‌تر و مهربان‌تر باشد و گرامي‌ترين مردم کساني هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده‌اند.
پي‌نوشت‌ها:
[1]. نك: مهدي نيلي‌پور، فرهنگ فاطميه، اصفهان، مرکز فرهنگي شهيد مدرس، 1384، ص 187.
[2]. همان.
[3]. همان.
[4]. همان، ص 247.
[5]. همان، ص 444.
[6]. محمد دشتي، فرهنگ سخنان حضرت زهرا(س)، انتشارات قدس، پاييز 82، چ 2، ص 119.
