شیعه و نشانه هاى او!

امام حسن عسكرى (علیه السلام) حكایت نمود:

روزى دربان امام رضا (.علیه السلام.) وارد منزل آن حضرت شد و گفت : عدّه اى آمده اند، اجازه ورود مى خواهند و مى گویند: ما از شیعیان علىّ (علیه السلام) هستیم .
امام رضا علیه السلام اظهار داشت : در حال حاضر فرصت ندارم ، به آن ها بگو كه در وقتى دیگر بیایند.
چون آن جماعت رفتند و در فرصتى دیگر آمدند. نیز امام (علیه السلام) اجازه ورود نداد، تا آن كه حدود ۲ ماه بدین منوال گذشت ؛ و آنان توفیق زیارت و ملاقات با مولایشان را نیافتند و ناامید شدند. ولى با این حال براى آخرین مرحله نیز جلوى منزل حضرت آمدند و با حالت خاصّى اظهار داشتند:
ما از شیعیان پدرت ، امام علىّ بن ابى طالب (علیه السلام) هستیم. و با این برخورد شما، دشمنان ما را شماتت و سرزنش مى كنند.
و حتّى در بین دوستان ، دیگر آبروئى برایمان نمانده است ؛ و نیز از رفتن به شهر و دیار خود خجل و شرمنده ایم .

در این هنگام ، امام رضا (علیه السلام) به غلام خود فرمود: اجازه دهید آن ها وارد شوند.
همین كه آنان وارد مجلس شدند، حضرت به ایشان اجازه نشستن نداد، لذا سرگردان و متحیّر، سرپا ایستادند و گفتند:
یابن رسول اللّه ! این چه ظلم بزرگى است كه بر ما روا داشته اى كه پس از آن همه سرگردانى ، نیز این چنین مورد بى اعتنائى و بى توجّهى قرار گرفته ایم ، مگر گناه ما چیست ؟
با این حالت ، مرگ براى ما بهتر خواهد بود.

در این لحظه ، امام رضا (.علیه السلام.) فرمود: آنچه كه بر شما وارد شده و مى شود، همه آن ها نتیجه اعمال و كردار خود شما مى باشد؛ و نسبت به آن بى اهمیّت هستید!
آن جماعت ، همگى گفتند: یاابن رسول اللّه ! توضیحى بفرما تا براى ما روشن شود كه خلاف ما چیست ؟
و ما چه كرده ایم ، و چه گناهى از ما سر زده است ؟
حضرت فرمود: چون شما ادّعاى بسیار بزرگى كردید؛ و اظهار داشتید كه شیعه حضرت امیرالمؤ منین ، امام علىّ بن ابى طالب (علیه السلام) هستید.
واى بر حال شما، آیا معناى ادّعاى خود را فهمیده اید؟
و سپس افزود: شیعه حضرت علىّ (.علیه السلام.) همانند امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) ، سلمان فارسى ، ابوذر غفّارى ، مقداد، عمّار یاسر و محمّد بن ابى بكر هستند، كه در انجام اوامر و دستورات امام علىّ (علیه السلام) از هیچ نوع تلاش و فداكارى دریغ نورزند.

ولى شما بسیارى از اعمال و كردارتان مخالف آن حضرت مى باشد و در انجام بسیارى از واجبات الهى كوتاهى مى كنید و نسبت به حقوق دوستان خود بى اعتنا و بى توجّه هستید و در مواردى كه نباید تقیّه كنید، انجام مى دهید.
و با این عملكرد نیز مدّعى هستید كه شیعه امیرالمؤ منین ، امام علىّ (.علیه السلام.) مى باشید!!
شما اگر مى گفتید كه از دوستان و علاقه مندان آن حضرت و از مخالفین دشمنانش هستیم ، شما را مى پذیرفتم و این همه دردسر و مشكلات را متحمّل نمى شدید.
شما منزلت و مرتبه اى بسیار عظیم و شریف را مدّعى شدید، كه چنانچه در گفتار و كردارتان صادق نباشید، به هلاكت خواهید افتاد، مگر آن كه مورد عنایت و رحمت پروردگار متعال قرار گیرید و لطف خداوند شامل حالتان بشود.
اظهار داشتند: یاابن رسول اللّه ! ما از آنچه ادّعا كرده و گفته ایم ، پوزش مى خواهیم و مغفرت مى طلبیم .
و آنچه را كه شما فرمودید، ما نیز بر آن عقیده هستیم ؛ و هم اكنون اعلام مى داریم كه ما از دوستان و علاقه مندان شما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام مى باشیم و مخالف دشمنان شما بوده و خواهیم بود.
در این هنگام ، امام رضا (علیه السلام) فرمود: اكنون خوش آمدید، شما برادران من هستید.
و سپس آن جماعت را بسیار مورد لطف و عنایت خویش قرار داد و از دربان پرسید: این جماعت چند مرتبه آمدند و خواستند كه وارد منزل شوند؛ و مانع ورود ایشان شدى ؟
دربان گفت : شصت مرتبه .
امام (.علیه السلام.) فرمود: باید جبران گردد، شصت مرتبه بر آن ها وارد مى شوى و سلام مرا به آن ها مى رسانى ؛ چون كه توبه آن ها قبول شد و مستحقّ تعظیم و احترام گشتند و اكنون وظیفه ما است كه در رفع مشكلات آن ها و خانوادهایشان همّت گماریم .
و بعد از آن ، حضرت دستور فرمود تا مقدار قابل توجّهى مبرّات و خیرات به آن ها كمك شود.

منبع:احتجاج مرحوم طبرسى : ج 2، ص 459، ح 318