سخناني از بزرگان درمورد اخلاق

شرم از كاري غير اخلاقي، پله اي از پلكاني است كه در پايان آن از اخلاق گرايي خود شرم مي كنيم.((نيچه))

من از تمام آن بينش هاي اخلاقي كه مي گويند: "اين كار را نكن، آن كار را نكن، صرفنظر كن و بر خود مسلط باش" بيزارم.((نيچه))

هرگاه اين جانور ظريف، انسان، خوش اخلاقي خود را از دست بدهد مي گويند كه او جدي شده است و هرگاه

كه انديشه را با خنده و شادي تلفيق كند مي گويند اين انديشه بي ارزش است.((نيچه))

بديهي است كه نام ارزش هاي اخلاقي را در همه جا ابتدا بر انسانها و بعدها بر رفتارها اطلاق كرده اند.((نيچه))

"خواست حقيقت" به معناي "خواست فريب نخوردن" نيست، بلكه الزاماً به معناي "خواست فريب ندادن ديگران و فريب ندادن خويشتن" است؛ چيزي كه ما را به قلمرو اخلاق مي كشاند.((نيچه))

باور به خويشتن، افتخار به خويشتن و خصومت و مسخرگي نسبت به ايثار، از جمله بديهي ترين ويژگي هاي

اخلاق والاست، درست همانند كم ارزش دانستن و احتياط نسبت به همدردي و دلي مهربان.((نيچه))

همه به چيزي دلبستگي دارند و افراد والاتر به چيزهاي والاتر، اما افراد فرومايه فكر مي كنند كه افراد والاتر به

چيزي دلبستگي ندارند و ظاهربينيِ افراد فرومايه از سطحي نگري و رياكاري آنهاست و بر پايه هيچ شناخت

اخلاقي نيست.((نيچه))

بشر را مشتاق زندگي ساده و همراه با رياكاري اخلاق گرايانه مي بينم.((نيچه

بشر امروز در پرستش بتان مي زيد؛ بتان عرصه ي اخلاق، بتان گستره ي سياست، بتان عرصه ي فلسفه.

خداياني كاملاً باطل كه خود آنها را بر ساخته آنگاه پرستيده اند. از اين روي از راه راست بيراه گشته و همواره

بر اين باور پا مي فشرده و از آن چنان جانبداري كرده تا اينكه به فرجامش رسيده اند؛ جايگاهي كه از همان

ابتدا به نيستي و فنا چشم داشت.((نيچه))

بشر امروز در پرستش بتان مي زيد، بتان عرصه ي اخلاق، بتان گستره ي سياست، بتان عرصه ي فلسفه. خداياني كاملاً باطل كه خود آنها را بر ساخته آنگاه پرستيده اند.((نيچه))