چاد ( Chad )
اطلاعات کلی
پایتخت: انجامِنا
|
زبان رسمی: فرانسوي و عربي ( هر دو رسمي ) بهعلاوه بيش از 100 زبان محلي
|
نوع حکومت: جمهوري
|
واحد پول: فرانک آفریقا
|
مذهب: اسلام سني ( 50% )، آنيميست ( 25% )، كليساهاي مختلف مسيحي، عمدتاً كاتوليك رومي
|
امید طول عمر: 50سال
|
رشد سالانه جمعیت: 3 %درصد (July 2004 est.)
|
جمعیت: 9,538,544 نفر (July 2004 est.)
|
سرود ملی |
جغرافیای کشور چاد
كوههاي تيبستي در كويرهاي شمال جاي دارد و مرتفعترين قسمت كشور را تشكيل ميدهد. علفزار استوايي و مناطق نيمهكويري در مركز به سوي درياچة چاد متمايل است. فلات اوبانگي در جنوب پوشيده از جنگل استوايي باراني است. رود مهم : شاري. بلندترين نقطه : اميكوسي، 3415 متر. آب و هوا : شمال چاد داغ و خشك و جنوب آن استوايي است.
شهرهای مهم: سارح, موندو
مساحت: 1,284,000 کیلومتر مربع
خط ساحلی: خط ساحلی ندارد.
مختصات جغرافیایی: 15 درجه شمالی و 19 درجه شرقی
حکومت
در قانون اساسي انتخاب 123 عضو مجمع ملي و رئيس جمهور براي پنج سال با رأي تمامي افراد بالغ تصريح شده است. به دنبال كودتايي نظامي در 1991 اين مواد به حالت تعليق درآمد. ولي با برگذاري انتخابات چند حزبي به طور اصولي موافقت شده است. قدرت قانونگذاري در حال حاضر دراختيار ٍ« شوراي موقت مشورتي جمهوري » است.
عضویت: سازمان ملل متحد، سازمان وحدت افريقا.
تاریخ معاصر
ناحية اطراف درياچة چاد در اواخر قرن نوزدهم به مالكيت فرانسه درآمد. تسخير كامل شمال به دست فرانسويان تا 1916 پايان نيافت. چاد از زمان استقلال در 1960 به دليل جنگ داخلي تلخي ميان اعراب مسلمان شمال و افريقاييهاي سياه مسيحي و آنيميست جنوب تكهتكه گشته است. ليبي و فرانسه در چندين نوبت با زور مداخله كردهاند، ولي هيچكدام به اهدافشان دست نيافتند. در اكتبر 1988، جنگ داخلي رسماً پايان يافت. با اين حال، از مارس 1989 ادريس دِبي، رئيس پيشين ارتش چاد نيروهاي شورشي را از پايگاههايي در سودان بر ضد دولت انجامِنا رهبري كرد و در اواخر 1990 كنترل تمامي كشور را به دست آورد. ناآرامي در شمال كشور ادامه دارد.
دفاع
كل نيروهاي مسلح : 25،000 ( در اواخر 1991 از 47،000 كاهش يافت ). خدمت سربازي : گزينشي.
آموزش
ميزان باسوادي : 8/29% ( تخمين 1990 ). سنين تحصيل اجباري : ( فرضاً ) 6 تا 14 سال. تعداد دانشگاه : 1.
اقتصاد
چاد - يكي از فقيرترين كشورهاي جهان - به دليل جنگ داخلي و خشكسالي ويران شده است. اين كشور كه منابع طبيعي كمي دارد، به زراعت معيشتي، صادرات پنبه و كمك خارجي متكي است.
|
