پژوهش و سازندگي

گونه Gracilaria salicornia (C.Agardh) Dawson از خانواده گراسيلاريا سه(Gracilariacacaٍٍe )  و رده جلبك هاي قرمز (Rhodophyyceae) مي باشد كه داراي درصد پوشش و تراكم بالايي در سواحل جزر و مدي شمال شرق جزيره قشم بوده  و تجمعات آن كمربند رويشي نسبتا خالصي را در ناحيه بين جزر و مدي اين منطقه ايجاد مي نمايد. در اين تحقيق خصوصيات فلورستيك رويشگاه هاي اين گونه به مدت يكسال ازشهريور 1380 تا مهر 1381 بررسي شد. در تجمعات اين گونه، 49 گونه جلبك شناسايي گرديد كه شامل 25 گونه جلبك قرمز ) (Rhodophyceae، 10گونه جلبك قهوه اي ((Rhaeophyceae، 11 گونه جلبك سبز (Chlorophyceae) و 3 گونه جلبك سبز - آبي(Cyanophyceae) مي باشد. در اين مطالعه همچنين مشخص شد كه ميزا ن رويش ها و تنوع گونه اي گروه هاي مختلف جلبكي در سواحل شمالي جزيره قشم كمتر از سواحل جنوبي مي باشد كه دليل عمده آن گلي و ماسه اي بودن جنس بستر و كدورت آب مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

گياهان دارويي پيشينه طولاني دردرمان بيماري ها دارند و معمولا عاري از عوارض جانبي مي باشند، به هميم علت اثر آنها در ترميم زخم هاي ماهي مورد توجه قرار گرفت. بدين منظور سير، گل خطمي، و بابونه كه در درمان زخمهاي انسان متداول تر بودند، انتخاب گرديدند. 10 عدد آكواريوم هر كدام به سه قطعه ماهي كپور معمولي 30 گرمي زهخي تهيه گرديد. هر يك از اين گياهان دوبار درهفته درغلظت هاي مختلف( گل خطمي و بابونه در غلظت هاي 0.7 g/I ، 0.4 g/I وg/I 0.1و سير درغلظت هاي g/I 2،g/I  0.6 وg/I  0.1) درسه آكواريوم مورد استفاده قرار گرفتند و يك آكواريوم نيز به عنوان شاهد استفاده شد. پس از سه هفته، زخم هاي ماهي هاي آكواريوم داراي سير با كمترين غلظت، كاملا از نظر ظاهري (تشكليل اپيدرم و فلس) ترميم يافتند، ولي در آكواريوم شاهد پس ازچهار هفته بهبودي حاصل گرديد. در آكواريوم هاي محتواي عصاره گل خطمي و بابونه پس از اين مدت نيز زخم ها همچنان بهبود نيافته بودند. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت كه استفاده از سير حدود يك هفته زمان ترميم زخم هاي سطحي ماهي ها را تسريع مي كند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مشخص نمودن وضعيت آلودگي گاوداريهاي استان چهارمحال و بختياري به ويروس سنسيتيال تنفسي اين تحقيق در فاصله زماني پاييز 1380 تا 1381 روي تعداد 384 نمونه سرمي اخذ شده از گاوداري هاي صنعتي و سنتي استان انجام گرديد. تجزيه و تحليل آماري نتايج فاصله با استفاده از نرم افزار آماري Instat و با آزمون آماري كاي اسكوار و رقيق فيشر صورت گرفت. پس از انجام آزمون الايزا مشخص گرديد كه از تعداد 384 نمونه تعداد 311 نمونه در اين آزمون داراي پاسخ مثبت هستند كه ميزان آلودگي در فصل بهار 77.89%، و در فصل تابستان ??.??? ُدرفصل پاييز 82.02% و در فصل زمستان 84.46% برآورد گرديده است. ميزان آلودگي در گاوهاي ماده 84.48% و در گاوهاي نر 47.22% برآورد گرديد. در بين گروه هاي سني مختلف كمترين ميزان آلودگي در گروه سني 7 سال و بالاتر (64.86%) و بيشترين ميزان آلودگي در گروه سني 2 سال (77.78%) بود. ميزان آلودگي در گاوهايي كه سابقه مشكلات تنفسي داشتند 87.83% و در بين گاوهايي كه سابقه مشكلات تنفسي نداشتند 57.59% برآورد گرديد. در تجزيه و تحليل آماري بين ميزان آلودگي و محل شهرستان اختلااف معني دار مشاهده نگرديد ولي بين جنسيت، فصل و داشتنن مشكلات تنفسي اختلاف معني داري مشاهده گرديد.

 نسخه قابل چاپ

پستان يکي از حساس ترين اندامها نسبت به ضايعات بيماري مدي - ويسنا است. ريه، مفاصل، سيستم اعصاب مرکزي از جمله اندام هايي هستند که ضايعات در آنها قابل مشاهده است. بيماري مدي يک نوع ذات الريه ويروسي مزمن در گوسفند است که ضايعات آن در ريه ها به دليل بروز علائم باليني تنفسي مورد توجه قرار مي گيرد. ولي در پستان به دليل روند مرموز و مزمن ايجاد آنها ناشناخته مي مانند. براي تشخيص بيماري از اندازه گيري پادتن در سرم و همچنين مشاهده ضايعات پاتولوژيک در پستان استفاده مي شود. در يک بررسي که بر روي 400 نمونه سرمي و 100 نمونه پستاني از گوسفندان منطقه انجام گرفت، نمونه هاي سرمي از نظر ميزان پادتن در سرم خون – با آزمايش ايمونوديفوژيون ژل آگار - منفي بودند ولي دربافت هاي پستان هيپرپلازي لنفوئيدي شديد و مجاري و آلوئولها، متاپلازي بافت پوششي آسيني ها و تبديل اين سلولها به نوع استوانه اي و نفوذ تک هسته اي ها و ايجاد واکنش هاي گرانولوماتوزي به ويژه ماکروفاژي مشاهده شد، که با توجه به نوع ضايعات و ... مي توان آنها را به بيماري مدي نسبت داد.

 نسخه قابل چاپ

وزن بدن و نمره وضعيت بدن ميش درماههاي خرداد، تير و مرداد در سالهاي 1378 و 1379 در 5 گله توده گوسفند کردي که به صورت غيرمتمرکز در استان ايلام پرورش مي يافتند. اندازه گيري شد (1228 رکود مربوط به 614 راس ميش داشتي). اطلاعات مربوط به زمان زايش ميش ها (3100 رکور مربوط به 1570 راس ميش داشتي) در بين سالهاي 1373-79 و اطلاعات مربوط به زمان جفت گيري ميش ها (1228 رکورد مربوط به 614 راس ميش داشتي) در سالهاي 1378و 1379 نيز مورد بررسي قرار گرفت.حداکثر ميزان جفتگري در ماه تير و در نتيجه حداکثر ميزان زايش در ماه آذر بود. پس از جمع آوري اطلاعات مربوط به زايش، ميش ها بر اساس باروري و فصل بره زايي به سه گروه پائيزه زا، داراي زايش زمستانه و قصر تقسيم شدند. اثر وزن زنده ميش در ماههاي خرداد، تير و مرداد و تغييرات آن بر باروري و فصل بره زايي معني داري بود.(P<0.05). ميش هاي قصر نسبت به ميش هايي که در پاييز يا زمستان زايش داشتند، در فصل جفتگيري سبک تر بودند(P<0.05). ميش هاي زايش پاييزه در ماه هاي خرداد و تير سنگين تر از ميش هاي داراي زايش زمستانه بودند(P<0.05) . در ماه مرداد تفاوت معني داري بين ميانگين حداقل مربعات وزن زنده ميش هاي زايش پاييزه و ميش هاي داراي زايش زمستانه مشاهده نشد. اثر سن ميش بر باروري و فصل بره زايي معني دار بود(P<0.05) . با افزايش سن از 2 به 5 سال، نسبت ميش هاي قصر از 17 درصد به 9 درصد کاهش مييافت (P<0.05). نمره وضعيت بدن (BCS) ميش در ماههاي خرداد، تير و مرداد (P<0.01) و تغييرات آن (P<0.05)، اثر معني داري بر باروري و فصل بره زايي داشتند. ميانگين حداقل مربعات BCS ميش هاي زايش پاييزه در ماههاي خرداد و تير نسبت به ميش هاي داراي زايش زمستانه و ميش هاي قصر بيشتر بود (P<0.05) اما تفاوت معني داري بين BCS ميش هاي زايش زمستانه و زايش پاييزه در ماه مرداد مشاهده نشد. BCS ميش هاي قصر در ماههاي تير و مرداد نسبت به دو گروه ديگر کمتر بود (P<0.05). با افزايش BCS ميش (در ماه تير) از 2.0 به 3.5 واحد نسبت ميش هاي قصر کاهش (P<0.05) و نسبت ميش هاي زايش پاييزه افزايش مييافت (P<0.05). نتايج اين تحقيق بيانگر اهميت انجام فلاشينگ در مورد ميش هاي جوان تر و ميش هاي داراي BCS پايين (در اواخر بهار و اوايل تابستان) به منظور متمرکز نمودن زايش ميش هاي توده کردي در فصل پاييز و همچنين کاهش درصد ميش هاي قصر در گله، مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق تاثير ترکيب يخ با سه نوع آنتي بيوتيک: اکسي تتراسايکلين کلروتتراسايکلين و نئومايسين بر روي زمان ماندگاري ميگو خليج فارس (Penaus senasulcatus) در سه غلظت 6,4,2 ppm در مرکز تحقيقات شيلاتي خليج فارس مورد مطالعه قرار گرفت.آزمون هاي ميکروبي شامل: شمارش کلي باکتريهاي هوازي شمارش کلي باکتري هاي گرم منفي و آزمون شيمياي انجام گرفته اندازه گيري ميزان کل نيتروژن فرار بود.نتايج نشان داد که اکسي تتراسايکلين و کلروتتراسايکلين زمان ماندگاري ميگو را بهتر از نئومايسين افزايش داده و همچنين مشخص گرديد که يخ حاوي آنتي بيوتيک اکسي تتراسايکلين در غلظت 2 ppm به عنوان بهترين تيمار بوده و آنتي بيوتيک كلروتتراسايکلين به دليل تغيير رنگ نامطلوب ميگو در زمان نگهداري مورد قبول واقع نشد.

 نسخه قابل چاپ

از آغاز سال 1381 گسترش و تراکم زياد جمعيت نوعي عروس دريايي به رنگ قهوه اي در شرق درياي عمان و سواحل استان سيستان و بلوچستان مشاهده شد که در مدت کوتاهي تمام نوار ساحلي را پوشش داد. در بررسي به عمل آمده در پروژه مونيتورينگ ارزيابي ذخاير کف زيان به روش مساحت جاروب شده در درياي عمان در اواخر شهريور ماه 1381 بيوماس اين آبزي 52035.7 تن برآورد گرديد که 81.9 درصد از کل بيوماس برآورد شده براي اين منطقه را شامل شد. بيوماس اين عروس دريايي روند رو به رشد را از غرب به شرق نشان داد. پراکنش آن تا پايان سال به مناطق غربي آبهاي جنوب ايران گسترش يافت و در اسفند ماه 1381 در خليج فارس و در آبهاي استان بوشهر و خوزستان تراکم زياد آن ديده شد. بعد از مکاتبه با کارشناسان خارج از کشور به منظور شناسايي و علل اين گسترش و توليد انبوه: اين گونه Crambionella orsini (V anhoffen 1888) شناسايي گرديد که گونه اي خوراکي بوده و در آسياي شرقي به عنوان يکي از منابع پروتئيني دريايي مورد استفاده قرار مي گيرد. علل بلوم آن و اثرات احتمالي که مي تواند بر منطقه داشته باشد در حال بررسي بوده و هنوز پاسخ قاطعي براي آن بدست نيامده است.

 نسخه قابل چاپ

با توجه به اينکه لاروهاي ميگو در مراحل اوايل دوره پرورش متکي به توليدات طبيعي استخرها (زي شناوران گياهي) هستند و مدت زماني طول مي کشند تا به غذاي دستي عادت کنند اهميت بررسي زي شناوران گياهي را در استخرهاي پرورشي نشان مي دهد. اين طرح جهت بررسي تراکم و شناسايي زي شناوران گياهي در استخرهاي پرورش ميگو با همکاري سه شرکت پرورش دهنده ميگو به نام هاي مزارع زرآبزي، اداره کار و مه کيش در منطقه تياب استان هرمزگان از خرداد تا آبان ماه 1378 انجام گرفت . نمونه برداري هر 10 تا 14 روز يکبار از سه استخر يک هکتاري از هر مزرعه انجام شد. در طي اين بررسي 14 جنس زي شناوران گياهي مرتبط با سه گروه دياتومه ها، دينوفلاژله ها و جلبک هاي سبز آبي شناسايي شده اند که در اين بين به ترتيب دياتومه ها با 8 جنس، دينوفلاژله ها با 4 جنس و جلبکهاي سبز آبي تنها با دو جنس گونه هاي غالب زي شناوران گياهي استخرها را شامل شده اند. بيشترين تنوع گونه اي در مزرعه مه کيش با 14 جنس و کمترين آن در مزرعه زرآبزي با 9 جسم مشاهده شده است و بيشترين تراکم زي شناوران گياهي در مزرعه اداره کار و کمترين آن در مزرعه مه کيش در طي دوره پرورش ديده شده است. نتايج حاصل از آناليز و واريانس نشان مي دهد که اختلاف معني داري بين تراکم جلبک هاي سبزآبي و دياتومه ها طي روزها دوره پرورش، بين تراکم جلبک هاي سبز آبي و دينوفلاژله هاي استخرهاي پرورش و همچنين بين تراکم جلبک هاي سبز در بين مزارع مختلف اختلاف معني داري وجود دارد (P<0.05).

 نسخه قابل چاپ

دامپروري در بخش کشاورزي ايران به واسطه برخي ويژگي هاي داراي مرتبه با اهميت تري در مقايسه با ساير زير بخش هاي زراعت، باغباني و .... مي باشد. نگاهي به جايگاه جهاني ايران در توليدات دامپروري بيانگر ارزش و ضرورت توجه روز افزون به ارتقاي کيفيت اين بخش است. همچنين، اين زير بخش سهم مهمي در درآمد جمعيت فعال بخش کشاورزي دارد و پشتوانه اقتصادي ساير بخش هاي اقتصادي کشور نيز به شمار مي آيد. استان قم از موقعيت مناسبي در زمينه دامپروري برخوردار است و توليدات آن به ويژه در زمينه توليد شير و گوشت گاو بيش از حد نياز استان بوده و فرصت هاي شغلي فراواني در اختيار جمعيت فعال مولد قرار داده است. بررسي عملکرد توليدي واحدهاي گاوداري استان قم نشان مي دهد که قسمتي از ناکارايي توليد، به دليل ضعف دانش مهارت شاغلان واحدهاي گاوداري مي باشد و اين مساله به کاهش کميت و کيفيت محصولات توليدي اين زير بخش منجر شده است. بر اين اساس، مطالعه حاضر با هدف شناخت کمبودهاي دانشي و مهارتي شاغلان واحدهاي مذکور صورت پذيرفت. روش تحقيق، پيمايشي بوده و جامعه آماري شامل کليه واحدهاي گاوداري نيمه صنعتي استان قم مي باشد. از طريق روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيک طبقه بندي شده، تعداد 104 واحد انتخاب شد. ابزار سنجش پرسشنامه هايي بود که از طريق مصاحبه تکميل گرديد. بخشي از نتايج تحقيق نشان داد که سه عامل مديريت توليد مثل، مديريت تغذيه و مديريت پرورش مهمترين عوامل تبيين کننده واريانس دانش و مهارت شاغلان واحدهاي مورد مطالعه در زمينه مسايل گاوداري به شمار مي آيند. نيازهاي آموزشي افراد مزبور نيز به ترتيب به موضوعات شيردوشي، توليد مثل، پرورش گاو، بهداشت واحد گاوداري، بيماريهاي گاوهاي شيري و پرواري، مديريت اقتصادي واحد گاوداري و تغذيه گاوهاي شيري و پرواري، اختصاص دارد. همچنين تفاوت در نوع نظارت بر واحد هاي گاوداري و سطح سواد شاغلان، اختلاف معني داري در سطح دانش و مهارت آنها ايجاد کرده است.

 نسخه قابل چاپ

اندازه گيري فلزات سنگين روي و مس در بافت ماهيچه و خاويار دو گونه تاسماهي ايراني (A.persicus) و ازون برون (A.stellatus) حوضه جنوبي درياي خزر (از بندر آستارا تا بندر ترکمن) در 5 ناحيه شيلاتي شمال ايران انجام شد. تعداد نمونه هاي مورد بررسي شامل 139 عدد ماهي ازون برون و 103 عدد تاسماهي ايراني بوده است. که از 18 صيدگاه مستقر در 5 ناحيه شيلات در فصول صيد سال هاي 1377 و 1378 جمع آوري شد. تجزيه شيميايي نمونه ها به روش هضم تر (MOOPAM 1989,1983) انجام شد، از دستگاه طيف سنجي جذب اتمي با سيستم شعله جهت اندازه گيري فلزات مورد نظر استفاده شد. ميانگين سن ماهيان مورد تجزيه قرار گرفته و در قره برون 17±2.6 و ازون برون 1.8±11.9 سال بوده است. ميانگين فلز روي و مس دربافت عضله تاسماهي ايراني و ازون برون درکل پنج منطقه شيلاتي به ترتيب  ?g/g  26.9±8.5، 0.7±1.8 وزن خشک g/g ? 6.96±47.4، 0.53±1.46 وزن خشک به دست آمده است. همچنين ميانگين مقادير اين فلزات (روي و مس) در خاويار اين گونه ها به ترتيب براي تماس ماهي ايراني g/g ? 16.7±65.9، 1.07±4.2 وزن خشک و ازون برون ?g/g  57.8±10.58، 1.15±4.85 وزن خشک بوده است.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش به منظور بررسي اثرات سطوح مختلف جو بدون پوشينه با توجه به غلظت پلي ساکاريدهاي غير نشاسته اي (NSP) محلول در جيره غذائي، بر عملکرد جوجه هاي گوشتي انجام گرفت. تعداد 960 قطعه جوجه گوشتي يکروزه از نژاد آربورايکرز در يک آزمايش فاکتوريل با 4 سطح جو (صفر، 10، 20 و 30 درصد) و 3 آنزيم در 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفي مورد استفاده قرار گرفتند. ازدانه جو بدون پوشينه براي افزايش غلظت NSP هاي محلول در جيره هاي غذايي استفاده شد. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد که در دوره آغازين، افزايش سطح جو بدون پوشينه (افزايش غلظت NSP هاي محلول) در جيره، مصرف خوراک و ميزان رشد را به طور معني داري کاهش داد (P<0.01). در دوره رشد نيز با افزايش سطح جو در جيره، ميزان مصرف خوراک و رشد کاهش يافت (P<0.01). در دوره پاياني افزايش غلظت NSP هاي محلول تا %4.6 (سطح %30 جو بدون پوشينه) اثري بر روي متغيرهاي عملکرد نداشت. ضريب تبديل غذائي در کل دوره آزمايش (0-49 روزگي) با افزايش سطح جو بدون پوشينه، کاهش يافت. مقدار انرژي قابل سوخت و ساز براي هر کيلوگرم افزايش وزن در کل دوره نيز تحت تاثير سطوح مختلف جو بدون پوشينه قرار گرفت (P<0.01).افزايش سطح جو بدون پوشينه در جيره باعث افزايش وزن دستگاه گوارش، کبد و روده کور نسبت به وزن بدن شد ولي بر درصد لاشه، چربي شکمي، پيش معده و سنگدان و درصد تلفات اثر معني داري نداشت. افزودن آنزيم به جيره هاي غذائي مورد آزمايش به جز بر pH ايلئوم (P<0.01)، اثر معني داري بر ساير متغيرهاي مورد مطالعه نداشت. نتايج اين آزمايش نشان مي دهد که در جيره جوجه هاي گوشتي، از دانه جو بودن پوشينه تا سطحي مي توان استفاده کرد که مقدار NSP هاي محلول در جيره در دورههاي آغازين، رشد و پاياني به ترتيب از 3.6، 4.1 و 4.6 درصد بالاتر نرود. بنابراين با توجه به ترکيب جيره سطح استفاده از جو بدون پوشينه در جيره هاي آغازين، رشد و پاياني به ترتيب صفر، 20 و %30 توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق روش جديد HPLC با استفاده از خالص سازي از ستونهاي ايمونوافينيتي و مشتق سازي پس ستون الکتروشيميايي و نهايتا تشخيص با آشکارگر فلورسانس جهت تعيين مقدار باقيمانده آفلاتوکسين در عضله ميگو استفاده شد. ميگوي يکنواخت شده به وسيله مخلوط آب و متانول (%80  V/V) عصاره گيري شد و چربي اين عصاره توسط هگزان جدا گرديد. اين عصاره با آب رقيق گرديد و از ستون مناسب عبور داده شد. آفلاتوکسين ها متعاقبا از ستون هاي ايمونوافينيتي خارج شده و توسط HPLC با آشکارگر فلورسنانس اندازه گيري شدند. توسط ميزان بازيافت آفلاتوکسين در بافت هايي که به طور مستقيم در سطوح 20 ،10 ،5 ،2.5 ،1.25 ppb غني سازي شده بودند %86 بود (محدوده بين 78.8 تا %112) انحراف معيار نسبي داخل آزمايشگاهي کمتر از %16.6 بود (محدوده 3.4 تا %16.6) . نمونه ميگوي پرورشي از استانهاي جنوبي ايران انتخاب و از نظر حضور آفلاتوکسين هاي گروههاي B,G مورد آزمايش قرار گرفتند، آفلاتوکسين B₁ تنها در يک نمونه به ميزان 1.71ngg تشخيص داده شد. اين ميزان بسيار کم، خطر قابل چشم پوشي را براي سلامت انسانها مي تواند در پي داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين مقالات اثرات ضدکوکسيديايي گياه درمنه خزري، عصاره اترپتروليومي گياه آرتيمزينين (آرتميزينين يک ترکيب سزکوئي ترپن است که از گياه درمنه خزري بدست مي آيد) با داروهاي آمپروليوم و سالينومايسين مورد ارزيابي قرار گرفته است. بدين منظور در قالب يک طرح آماري کاملا تصادفي ساده108  قطعه جوجه گوشتي بيست و يک روزه نژاد آرين در 9 تيمار و 12 تکرار اين تحقيق طراحي گرديد. تيمارها شامل: يک تيمار شاهد غير آلوده (بدون درمان بدون ايجاد آلودگي)، يک تيمار به عنوان تيمار شاهد آلوده (بدون درمان با ايجاد آلودگي)، دو تيمار دريافت کننده جيره غذايي حاوي مقادير 2.5 و 5 درصد پودر برگ خشک شده گياه درمنه خزري، يک تيمار دريافت کننده جيره حاوي عصاره اترپتروليومي گياه دو تيمار دريافت کننده جيره حاوي آرتميزينين به مقادير 40 ppm و 80 ppm، دو تيمار دريافت کننده جيره حاوي آمپروليوم 120 ppm و سالينومايسين 60 ppm بعد از يک شبانه روز به همه  جوجه هاي تيمارهاي مختلف بجز شاهد غير آلوده 50000 اُاُسيست E.tenella از طريق چينه دان خورانده شد. پس از 7 روز ميزان افزايش وزن، ميزان دفع اُاُسيست و ميزان ايجاد زخم روده اي در همه تيمارها محاسبه گرديد. نتايج نشان داد که از لحاظ ميزان افزايش وزن پس از شاهد غير آلوده، بهترين پاسخ را تيمار آرتميزينين 40 ppm و سپس تيمار برگ 2.5 درصد عصاره اترپتروليومي نشان دادند و اختلاف معني داري با تيمار شاهد غير آلوده نداشتند (P>0.05).همه تيمارهاي درماني توانسته بودند در مقايسه با تيمار شاهد آلوده به طور معني داري باعث کاهش تعداد اُاُسيستها شوند (P>0.05) و در اين ميان تيمارهاي آمپروليوم، سالينومايسين و آرتميزيني 80 ppm بهترين اثر را داشتند. همه تيمارهاي درماني تاثير قابل ملاحظه اي در کاهش ميزان زخم رودهاي در مقايسه با تيمار شاهد آلوده داشتند (P>0.01).

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي برخي خصوصيات زيستي لاک پشت هاي دريايي دو جزيره هنگام و هرمز براي مطالعه انتخاب گرديدند. در طي سال 1378 تعداد 73 عدد لاک پشت مورد زيست سنجي قرار گرفته و صفات مورد نظر از جمله وزن، طول و عرض مستقيم لاک پشتي، طول و عرض منحني لاک پشتي، طول لاک زيرين، طول دم و تعداد تخم هاي گذاشته شده اندازه گيري گرديد، سپس اطلاعات جمع آوري شده در نرم افزار آماريSPSS  مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت، نتايج حاصل نشان داد که فقط لاک پشت هاي عقابي (Eretmochelys imbricata) براي تخم گذاري به اين جزيره مي آمدند و از 73 عدد لاک پشت زيست سنجي شده فقط 45 عدد تخم گذاري نموده اند که درصد لاک پشت هاي تخم گذاري نموده در جزيره هنگام به مراتب بيشتر از هرمز بود. همچنين در مقايسه بين وزن لاک پشت ها، نتايج نشان دادند که حداقل وزن لاک پشت ها 35 کيلو و حداکثر آنها 57 کيلو بوده است که از توزيع بالايي برخوردار مي باشد. مقايسه بعدي بر روي تعداد تخم لاک پشت ها صورت پذيرفت، کمترين تعداد تخم گذاشته شده به ازاي يک لاک پشت 72 عدد و بيشترين آن 126 عدد و متوسط آنها 90 عدد به ازاي هر لاک پشت بود در صورتيکه حداقل و حداکثر استاندارد جهاني بين 100 تا 160 عدد مي باشد. اين در صورتي است که متوسط تخم هاي گذاشته شده در غرب خليج فارس 79 عدد مي باشد که اين رقم به مراتب از دو جزيره فوق کمتر است. در نهايت چنين نتيجه گيري گرديد که لاک پشت هاي عقابي که در خليج فارس تخم گذاري مي کنند از متوسط وزن و طول کمتري نسبت به متوسط جهاني برخوردارند و همچنين تعداد تخم کمتري نيز مي گذارند ولي لاک پشت هاي شرق خليج فارس از لاک پشت هاي غرب خليج فارس بزرگترند و تخم هاي بيشتري نيز مي گذارند.

 نسخه قابل چاپ

رژيم غذايي لاي ماهي (Tinca tinca) تالاب اميرکلايه لاهيجان در سال 1380 بررسي شد. اين مطالعه طي چهار فصل صورت گرفت. سيد ماهيان توسط دام گوشگير، ساچوک، پره، ساليک و الکتروشوکر انجام شد. پس از صيد، ماهيان زيست سنجي، تعيين سن و کالبد گشايي شده و محتويات روده مورد شناسايي قرار گرفتند. بر طبق نتايج به دست آمده از 178 قطعه لاي ماهي تالاب اميرکلايه از گروههاي سني 1-7، ميانگين طول کل 3.26 سانتي متر، ميانگين وزن 382.5 گرم، ميانگين شاخص پر بودن دستگاه گوارش 187.2، ميانگين شاخص ضريب چاقي 1537.2، ميانگين شاخص طول نسبي روده 0.72 بود. لاي ماهي در طي سال 1380 از هفده نوع ماده غذايي شامل ادناتا، حلزون، گياه آبزي، تري کوپترا، شيرونوميده، هميپيترا، افمروپترا، سيموليوم، بچه ماهي سوف حاجي طرخان، ديپترا، گاماروس، توبي فکس، بذرگياه، ساس آبي، کنه آبي، زئوپلانکتون تغذيه کرده بود. در بين مواد غذايي مورد تغذيه قرار گرفته فيتوپلانکتون، حلزون و هميپ ترا بالاترين درصد فراواني (%68.5,%65.7,%34.0) و کنه آبي، ساس آبي، تري کوپترا، افمروپترا، ديپترا و بچه ماهي سوف حاجي طرخان کمترين درصد فراواني (هر يک 1.1 درصد) را داشتند. بنابراين با توجه به اطلاعات به دست آمده لاي ماهي يک ماهي فيتوپلانکتون خوار، زئوپلانکتون خوار، کفزي خوار، گياهخوار و گوشتخوار است که با در نظر گرفتن رژيم غذايي و همچنين نسبت طول روده به طول بدن مي توان گفت که لاي ماهي همه چييز خوار مي باشد. ضمن اينکه عادتهاي غذايي لاي ماهي و فاکتورهاي تغذيه تابعي از تغييرات فصلي، سني و جنسي بودند.

 نسخه قابل چاپ