پژوهش و سازندگي

استان اصفهان با داشتن يك و نيم ميليون راس گوسفند و بز كوچرو يكي از استان هايي است كه بيشترين جمعيت گوسفند و بز كوچرو را در خود جاي داده است و زندگي عشاير به گوشت و شير اين حيوانات وابسته است. بابزيوز محدود به حيوانات نيست و ممكن است در انسان هايي كه در تماس با حيوانات آلوده هستند نيز مشاهده شود. از آنجا كه بابزيوز در ايران در گوسفندان و بزان نيز شايع است و سالانه خسارات فراواني به دامداران وارد مي كند و امرار معاش اغلب عشاير از طريق گله داري تامين مي شود لذا در اين تحقيق ميزان شيوع بابزيوز در گوسفند و بز كوچرو و مردم عشاير در سال 1381-1382 بررسي شد. در گوسفند و بز كوچرو با رعايت اصول آماري از دام هاي 3 شهرستان سميرم، فريدن و فريدونشهر كه سه منطقه عمده عشايري استان اصفهان مي باشند از 57 گله، 715 نمونه گسترش خوني از گوسفندان و بزان به صورت تصادفي تهيه شد، همچنين 500 نمونه گسترش خوني از عشايري كه با دام ها تماس داشته و به علت نشانه هايي مانند تب هاي نامنظم، لرز، سردرد، دردهاي عضلاني و خستگي به شبكه هاي بهداشتي مراجعه مي كردند تهيه شد. از بررسي گسترش هاي خوني در جمعيت دامي گوسفند و بز عشايري 196 نمونه مثبت كه 22.45 درصد مربوط به Babesia mutasi و 77.55 درصد مربوط به Babesia ovis تشخيص داده شد كه درصد شيوع B.ovis %21.26 و B.mutasi و %6.15 بود. در بررسي گسترش هاي خوني انساني خوشبختانه هيچ گونه آلودگي بابزيايي مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

اين تحقيق با هدف مقايسه سه داروي ضد قارچي فرمالين، سبزمالاشيت و پرمنگنات پتاسيم از نظر شاخص درماني و حاشيه سلامتي در تخم هاي لقاح يافته مولد تاس ماهي ايراني Acipenser persicus انجام شد. داروها با غلظت هاي: فرمالين- 0.4، 0.8، 1.6، 3.2، 6.4، 12.8؛ سبزمالاشيت- 0.2، 0.4، 0.8، 1.6، 3.2، 6.4 و پرمنگنات پتاسيم- 20، 40، 80، 160، 320، 640 قسمت در ميليون حدود 30 ساعت پس از لقاح براي حمام دادن 30 دقيقه اي تخم ها در 3 تكرار مورد استفاده قرار گرفتند. نگهداري تخم ها در انكوباتور يوشچنكو كه اختصاصا براي اين تحقيق اصلاح و كادربندي شده بود، انجام شد. به اين ترتيب پنجاه و هفت کادرمجزا در دو دستگاه چهار جعبه اي يوشچنكو، فضاي آزمايش تخم ها را تشكيل دادند. در هر كادر با استفاده از توزين و شمارش دقيق، صد تخم ريخته شد. داده هاي مربوط به اختلاف ميانگين تعداد تخم هاي قارچ زده در تيمارها و گروه شاهد به عنوان اثر درماني و اختلاف ميانگين تعداد تخم هاي مرده در تيمارها و گروه شاهد به عنوان اثر كشندگي، پس از 96 ساعت با استفاده از روش محاسبه Probit value مورد بررسي قرار گرفت، ميانه غلظت كشنده در 96 ساعت (LC₅₀^96h)، ميانه غلظت موثر (EC₅₀^96h) تعيين شد. در تعيين شاخص درماني (Therapeutic index) نسبت LC₅₀^96h به EC₅₀^96h محاسبه و بزرگي اين شاخص مبناي قضاوت در مورد سلامتي داروهاي مورد مطالعه قرار گرفت. شاخص درماني، نشان دهنده ميزان سلامتي داروهاست. بزرگي شاخص درماني مبين خطرات و عوارض سمي كمتر دارو مي باشد. EC₅₀^96h، LC₅₀^96h و شاخص درماني براي فرمالين به ترتيب: 1.9، 1.92 و 0.99؛ براي سبزمالاشيت: 2.45، 1.09، 2.25 و براي پرمنگنات پتاسيم: 144.09، 26.84 و 5.37 به دست آمد.
بر اساس نتايج اين تحقيق پرمنگنات پتاسيم با شاخص درماني بالاتر، داروي سالم تري نسبت به فرمالين و سبزمالاشيت جهت مبارزه با آلودگي قارچي ساپرولگنيا در تاس ماهي ايراني محسوب مي گردد. فرمالين نسبت به دو داروي ديگر سميت بيشتر و سلامتي كمتري دارد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش در آب هاي منطقه بندرعباس تا سيريك و از تيرماه 1379 لغايت مرداد ماه 1381 و با هدف بررسي ساختار جمعيت ميگوي موزي (Penaeus merguiensis) انجام پذيرفت. نمونه برداري به صورت ماهانه و به روش مساحت جاروب شده (Swept area) صورت گرفت. در اين تحقيق ميزان توده زنده (Biomass) و ميزان قابل مجاز صيد (T.A.C.) گونه مذكور برآورد گرديد. بررسي توزيع فراواني طول كاراپاس و ميزان CPUE ماهانه نشان مي دهد كه به ترتيب در ماه هاي اسفند تا ارديبهشت ميانگين طول كاراپاس و در ماه هاي خرداد تا مهرماه، ميانگين CPUE سير صعودي را نشان مي دهند. ضريب رشد (K) سالانه و طول كاراپاس مجانب (CL?) براي جنس هاي ماده و نر به ترتيب 1.8)، 45.5 ميلي متر) و 1.6)، 35.5 ميلي متر) برآورد گرديد. در بررسي پيراسنجه هاي مرگ و مير مشخص شد كه ضريب مرگ و مير جنس ماده بيشتر از جنس نر مي باشد. همچنين ضريب بهره برداري براي جنس هاي ماده و نر به ترتيب 0.49 و 0.40 برآورد شد.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش جهت بررسي تغييرات بعضي از خصوصيات زراعي و ارزش غذايي يونجه همداني طي مراحل مختلف رشد در چين دوم انجام شد. صفات زراعي شامل طول بوته، درصد ماده خشك و نسبت برگ به ساقه و تركيب شيميايي نمونه هاي جمع آوري شده طي مراحل مختلف رشد (قبل از غنچه دهي، شروع غنچه دهي، غنچه دهي كامل، شروع گل دهي و گل دهي كامل) به روش تجزيه تقريبي تعيين شدند. قابليت هضم يونجه خشك در مراحل شروع غنچه دهي، شروع گل دهي و گل دهي كامل به روش In vivio با استفاده از تعداد 4 راس گوسفند نر مهربان انجام شد. ميانگين طول بوته از 24.36 سانتي متر در قبل از غنچه دهي به 60.18 سانتي متر در مرحله گل دهي كامل رسيد. تفاوت بين طول بوته در مراحل مختلف رشد از لحاظ آماري معني دار شد (p<%5). درصد ماده خشك بوته كامل با پيشرفت مرحله رشد افزايش يافته و از 20.18 درصد قبل از غنچه دهي به 27.10 درصد در گل دهي كامل رسيد و اختلاف آن ها از لحاظ آماري معني دار شد (p<%5). درصد ماده خشك ساقه و برگ نيز تغييراتي مشابه بوته كامل داشتند. بيشترين ميزان ماده آلي بوته كامل يونجه با 90.47 درصد در مرحله شروع گل دهي و كمترين مقدار آن با 89.62 درصد در مرحله غنچه دهي كامل بود ولي اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار نبود. بيشترين مقدار پروتيين خام بوته كامل در مرحله اول رشد (قبل از غنچه دهي) 23.79 درصد و كمترين آن در مرحله آخر رشد (مرحله گل دهي كامل) 17.06 درصد و اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار بود (p<%5). ميزان پروتيين خام ساقه و برگ نيز با افزايش سن گياه روند مشابهي را نشان داد. درصد الياف خام بوته كامل با افزايش سن گياه افزايش يافته و از 20.12 درصد در مرحله قبل از غنچه دهي به 27.50 درصد در مرحله گل دهي كامل رسيد و اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار شد (p<%5). درصد قابليت هضم ماده خشك از 62.78 درصد در مرحله شروع غنچه دهي به 59.10 درصد در مرحله گل دهي كامل كاهش يافت ولي اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار نبود. همين روند كاهش در مورد قابليت هضم پروتيين خام نيز وجود داشت. در مورد قابليت هضم الياف خام روند مشخصي وجود نداشت و تفاوت آن ها از نظر آماري نيز معني دار نبود. با اين حال، بيشترين مقدار قابليت هضم الياف خام در مرحله شروع گل دهي با 57.81 درصد و كمترين مقدار در مرحله شروع غنچه دهي با 53.02 درصد مشاهده شد. ارزش انرژي زايي يونجه بر حسب كل مواد مغذي قابل هضم (TDN) با پيشرفت مرحله رشد كاهش يافت و از 61 درصد در مرحله شروع غنچه دهي به 58 درصد در مرحله گل دهي كامل رسيد و تفاوت آن ها از نظر آماري معني دار نشد. با توجه به نتايج حاصله، به نظر مي رسد براي حصول يك خوراك با كميت قابل قبول و كيفيت بهتر، برداشت يونجه اگر بين شروع گل دهي %10) گلدهي) و گل دهي كامل %50) گل دهي) صورت گيرد، عملكرد در هكتار بيشتر خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي عملكرد شش آميخته تجارتي موجود در ايران (راس، آربورايكرز، كاب، لوهمن، هوبارد و آرين) آزمايشي در قالب طرح كاملا تصادفي با 4 تكرار و 20 مشاهده در هر تكرار به مدت 42 روز در شرايط پرورشي مشابه و يكسان (جوجه يك روزه از مادران همسن، تغذيه و مديريت پرورش يكسان) اجرا شد. صفات مورد مطالعه شامل افزايش وزن، خوراك مصرفي، ضريب تبديل غذايي، درصد تلفات و ضريب كارايي توليد به صورت دوره اي و متوسط افزايش وزن زنده و ضريب تبديل در هفته 1 تا 6 بود. نتايج تجزيه و تحليل آماري صفات مورد بررسي نشان داد كه ميانگين افزايش وزن هفتگي كل دوره بين آميخته ها معني دار بود (p<0.01). افزايش وزن آميخته كاب نسبت به ديگر آميخته ها بالاتر بود در حالي كه آربوراكر داراي پايين ترين وزن در پايان دوران پرورشي داشت. ميانگين خوراك مصرفي در كل دوره در سطح (p<0.05) معني دار بود. آميخته راس پايين ترين و هوبارد داراي بالاترين سطح خوراك مصرفي نسبت به ديگر آميخته ها بودند. ضريب تبديل غذايي در دوره هاي رشد، پاياني و كل دوره معني دار بود (p<0.01). ضريب تبديل غذايي در آميخته كاب بهتر و هوبارد بالاتر نسبت به ديگر آميخته ها بود. درصد تلفات در بين آميخته ها معني دار نبود. ضريب كارايي توليد كه نسبتا يك شاخص ارزيابي جامع تري (در برگيرنده اكثر شاخص هاي مهم توليد عملكرد) مي باشد در آميخته كاب بالاتر از ساير آميخته ها بوده است. بررسي روند سرعت رشد (افزايش وزن هفتگي) و ضريب تبديل تمامي آميخته ها نشان داد كه ادامه رشد از 6 هفتگي به بعد داراي مزيت نسبي كمتري مي باشد. ارزيابي كيفيت لاشه نشان داد كه تفاوت معني داري بين نسبت لاشه (به كل وزن زنده قبل از كشتار) و اندام اصلي تشكيل دهنده لاشه (نسبت سينه و ران به كل لاشه) در آميخته هاي مختلف وجود نداشت. درصد چربي حفره بطني در آميخته راس كمتر و در آميخته لوهمن بيشتر از ساير آميخته بود. ارزيابي شيميايي لاشه نشان داد كه آميخته هوبارد داراي كمترين سطح درصد چربي و بيشترين سطح درصد پروتيين در بين آميخته ها مي باشد. در ضمن آميخته آربورايكرز داراي بيشترين سطح درصد چربي و آميخته راس داراي پايين ترين سطح درصد پروتيين در لاشه مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

عيار منيزيم و كراتينين در 93 نمونه ادرار گاوهاي هلشتاين و دو رگ شيري از دي ماه سال 1380 لغايت تيرماه 1381 در اروميه در جهت تشخيص احتمالي هيپومنيزيمي تحت باليني مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه ها به طريق تحريك پرينه، ملامسه راست روده و سوند ادراري در لوله هاي 10 ميلي ليتري تهيه گرديدند. غلظت منيزيم و كراتينين ادرار با استفاده از كيت هاي منيزيم (زيست شيمي) و كراتينين (پارس آزمون) به روش كالريمتري (رنگ سنجي) اندازه گيري شدند. منيزيم و كراتينين در تمامي نمونه هاي ادرار مشاهده و دامنه آن ها به ترتيب بين 0.05 تا 7.71 ميلي مول در ليتر و 15.6 تا 30 ميلي گرم در دسي ليتر متغير بوده است. منيزيم ادرار گاوها به سه گروه <1.5 ميلي مول در ليتر به عنوان گاوهاي غني از منيزيم سرم، 0.42-1.49 ميلي مول در ليتر به عنوان گاوهاي حساس به كمبود منيزيم و >0.41 ميلي مول در ليتر به عنوان گاوهاي مشكوك به هيپومنيزيمي طبقه بندي شده فراواني و درصد نمونه ها به ترتيب 78 راس و %83.87، 10 راس و %9.67، 5 راس و %6.45 مشاهده گرديد. ميانگين و خطاي معيار كراتينين ادرار در سه گروه فوق به ترتيب 22.7± 3.4، 20.6 ±2.7 و 21.1± 4.2 ميلي گرم در دسي ليتر ادرار بوده و اختلاف بين آن ها معني دار نمي باشد. لذا مي توان نتيجه گرفت كه در گاو سالم دفع ادراري منيزيم طبيعي بوده و ميزان آن بستگي به منيزيم خون دارد. پايين بودن منيزيم ادرار مي تواند اخطاري در احتمال هيپومنيزيمي از نوع تحت باليني منظور گردد كه در آن صورت ارزيابي منيزيم ادرار به عنوان يك روش تشخيصي باليني در هيپومنيزيمي تحت باليني اهميت كاربردي داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ

سرب يكي از قديمي ترين فلزات شناخته شده مي باشد. ميزان سرب مو به صورت تشخيصي براي آلودگي سرب در اطراف صنايع نفت و پتروشيمي مفيد مي باشد. نمونه هايي از موي گاوها در هر مورد 67) نمونه در هر فصل( در شعاع يك تا ده كيلومتري صنايع نفت و پتروشيمي تهيه گرديد. نمونه هاي موي گاوها 34) نمونه در هر فصل) كه از مناطق دور نسبت به كارخانجات مذكور بوده و از جاده هاي اصلي نيز دور بودند به عنوان نمونه هاي كنترل در نظر گرفته شدند. نمونه هاي مو سپس هضم شده و محتواي سرب آن ها با دستگاه جذب اتمي مورد آناليز قرار گرفت. به طور كلي نتايج مشخص ساخت كه ميانگين ميزان سرب موي گاوها (6.5± 2.1 ppm) در شعاع 1.5 كيلومتري اطراف صنايع نفت شيراز به طور معني داري بالاتر از ميانگين ميزان سرب موي گاوها (3.1 ±0.9 ppm)، در شعاع 1.5 كيلومتري اطراف صنايع پتروشيمي شيراز مي باشد (p<0.05). محتواي ميانگين سرب موي گاوهاي كنترل در طول سال (1.1± 0.3 ppm) بود كه به طور معني داري كمتر از ميزان ميانگين سرب موي گاوهايي بود كه در فاصله 1.5 كيلومتري اطراف صنايع نفت و پتروشيمي شيراز مي باشد (p<0.05). اين مقادير نشان مي دهند كه باقي مانده سرب در بدن اين حيوانات كه گوشت آن ها به مصرف انسان مي رسد. بالقوه خطرناك بوده و امكان وارد شدن سرب به زنجيره غذايي انسان را فراهم مي سازد.

 نسخه قابل چاپ

باكتري E.coli از جمله عوامل معمول مولد اسهال در گوساله هاي تازه متولد شده مي باشد اين باكتري داراي خصوصياتي است كه از مهم ترين آن ها وجود يا عدم وجود فيمبريه F5 است. هدف از انجام اين تحقيق تعيين فراواني فيمبريه F5 در سويه هاي E.coli جدا شده از گوساله هاي مبتلا به اسهال مي باشد. در اين طرح تعداد 234 نمونه مدفوع از گوساله هاي مبتلا به اسهال با سن زير يك ماه جمع آوري گرديد پس از جداسازي باكتري E.coli، وجود فيمبريه F5 در باكتري هاي جدا شده به وسيله آنتي سرم اختصاصي مورد آزمايش قرار گرفت و از بين 234 نمونه تعداد 21 مورد (%9) مثبت تشخيص داده شد. فراواني موارد مثبت در گوساله هاي مبتلا با سن زير 5 روز %19 و در گوساله هاي بالاي 5 روز %5 تعيين گرديد همچنين فراواني موارد مثبت در گاوداري هاي سنتي (%20) به ميزان قابل توجهي از گاوداري هاي صنعتي (%2.6) بالاتر بود. با توجه به نتايج به دست آمده، باكتري E.coli در ايجاد اسهال در گوساله ها در شهرستان اراك دخيل بوده و بايد مورد توجه قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

تالاب اميركلايه از جمله تالاب هاي مهم و بين المللي ايران است كه در استان گيلان و شمال شهر لاهيجان واقع شده است. از 15 گونه ماهي موجود در اين تالاب ماهي سوف حاجي طرخان (Perca fluviatilis) از فراوان ترين آن ها مي باشد. در تحقيقاتي كه بر روي انگل هاي سوف حاجي طرخان تالاب اميركلايه به مدت يك سال از بهار تا زمستان سال 1380 صورت گرفت، 163 نمونه ماهي مورد آزمايش قرار گرفتند. هدف از اين تحقيق، بررسي وضعيت آلودگي هاي انگلي اين ماهي و همچنين تعيين ميزان شيوع، شدت آلودگي، فراواني و شاخص غالبيت انگل ها بود. روش صيد به صورت اتفاقي و با استفاده از دام گوشگير، پره، ساچوك و ساليك انجام شد. نمونه ها به صورت زنده به آزمايشگاه انتقال يافته و پس از زيست سنجي بر اساس روش هاي متداول كالبد گشايي، مورد آزمايش قرار گرفتند. براي تثبيت انگل ها از فرمالين %10، براي شفاف كردن نماتودها از لاكتوفنل و براي رنگ آميزي ساير انگل ها از رنگ استوكارمين استفاده شد. سپس انگل ها با استفاده از كليدي هاي تشخيص معتبر مورد شناسايي قرار گرفتند. در اين بررسي پنج گونه انگل از سوف حاجي طرخان جدا شد كه شامل Camallanus lacustris،(شيوع %36.2، ميانگين شدت آلودگي (3.75، Diplostomum spthaceum،(شيوع %8.59، ميانگين شدت آلودگي (2.64، لرنه آ،(شيوع %4.29، ميانگين شدت آلودگي (2.57، داكتيلوژيروس،(شيوع %0.61، ميانگين شدت آلودگي (5 و آرگولوس،(شيوع %0.61، ميانگين شدت آلودگي (1 بود. در اين بررسي انگل هاي C.lacustris، لرنه آ، داكتيلوژيروس و آرگولوس براي اولين بار از سوف حاجي طرخان در ايران گزارش مي شوند. آلودگي به C.lacustris در سوف حاجي طرخان بيش از انگل هاي ديگر بوده است. علاوه بر اين تنوع گونه اي انگل هاي ماهي سوف حاجي طرخان كمتر از ساير ماهيان شكارچي (مثل اردك ماهي) تالاب اميركلايه بود.

 نسخه قابل چاپ

در اين بررسي تعداد 54 جمعيت از 22 گونه جنس يونجه (Medicago) جمع آوري شده از رويشگاه هاي طبيعي کشور مورد بررسي قرار گرفتند. نمونه برداري از برگ هاي جوان هر جمعيت به صورت Bulk صورت گرفت. گوناگوني ژنتيکي با استفاده از روش RAPD-PCR مورد مطالعه قرار گرفت. تجزيه و تحليل فيلوژنتيکي با روش ماکزيمم پارسيموني (Maximum Parsimony) با استفاده از نرم افزار ´PAUP انجام شد. گونه هايي که در بررسي صفات ريخت شناسي شباهت زيادي با يکديگر داشتند در اين تحقيق نيز در مجاورت هم در يک کلاد قرار گرفتند. گونه هاي M. rigiduloidos، M. constricta،M. aculeala  و M. rigidula که با داشتن خار و ديواره سخت و بافت اسفنجي شباهت زيادي به هم دارند در اين بررسي در کنار هم قرار گرفتند و گونه هاي M. laciniata، M. sauvagei و M. polymorpha با داشتن ديواره نرم و انعطاف پذير در نيام نيز در يک کلاد قرار دارند، بنابراين تا حدودي با ويژگي هاي مورفولوژيک مطابقت نشان مي دهند. همچنين با بررسي جمعيت هاي مربوط به يک گونه مشخص مي شود که در مورد گونه هايي که پراکنش وسيع در ايران دارند جمعيت هايي از يک گونه که متعلق به مناطق آب و هوايي مجاور هم مي باشند در اين بررسي نيز در يک کلاد مجاور هم قرار مي گيرند. از جمله مي توان به گونه M. minima با پراکنش بسيار وسيع اشاره نمود که دو جمعيت خوزستاني و فارسي آن با شرايط آب و هوايي مشابه در مجاورت هم و جمعيت ديگر که متعلق به کرمانشاه است با فاصله بيشتري از آن قرار دارد. در مورد گونه M.orbicularis نيز جمعيت هاي مربوط به استان هاي کرمانشاه و لرستان مجاور هم و با ضريب اطمينان 90 درصد و جمعيت بوشهري آن با شرايط آب و هوايي ديگر در فاصله بيشتري از اين دو جمعيت قرار دارد. اين مسئله نشان مي دهد که تنوع ژنتيکي در مورد گونه هاي با گسترش زياد از الگوي پراکنش جغرافيايي تبعيت مي کند. در مجموع نتايج اين تحقيق نشان دهنده کارآيي نشانگرهاي مولکولي در تعيين قرابت و خويشاوندي تاکسونها در سطح گونه و واحدهاي تحت گونه هاي مي باشد و مي تواند به عنوان ابزار مکمل در شناسايي تاکسونوميک گونه هاي جنس يونجه استفاده گردد.

 نسخه قابل چاپ

با توجه به اهميت شبدر در کشاورزي ايراني و همچنين آب و هواي خشک اغلب قطبهاي کشاورزي کشور، لازم است گونه هاي شبدر در شرايط مناسب رطوبتي و همچنين کمبود آب مورد مطالعه قرار گيرند تا بتوان گونه هايي که داراي مقاومت به خشکي مناسب و در عين حال قدرت گره زايي بيشتري هستند، انتخاب گردند. بدين منظور سه گونه شبدر در شرايط متفاوت رطوبتي مورد آزمون ميزان جوانه زني قرار گرفتند تا قدرت جوانه زني هر کدام از آنها در شرايط تنش کمبود آب مورد بررسي قرار گيرد. سپس در آزمايش دوم از نظر رشد گياهچه اي و قدرت گره زايي در شرايط مختلف رطوبتي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان داد که بين گونه ها، گونه Trifolium subterraneum داراي بيشترين درصد و سرعت جوانه زني، طول ريشه چه و هيپوکوتيل مي باشد و گونه Trifolium michelianum کمترين درصد و سرعت جوانه زني، طول ريشه چه و هيپوکوتيل را دارد. در مرحله گياهچه اي گونه Trifolium subterraneum بيشترين تعداد گره، وزن خشک ريشه، وزن خشک ساقه و طول ريشه چه و هيپوکوتيل را دارا بوده است و نتيجه کلي اينکه گونه Trifolium subterraneum بيشترين مقاومت به خشکي را داشته و عملکرد بالايي نسبت به گونه هاي ديگر در شرايط خشکي دارد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي تحمل به شوري 4 رقم از پرمحصول ترين ارقام پيشرفته کلزاي پاييزه، شامل ارقام کوکتيل، پاريد، اکاپي و هيبريد ريجنت × کبري، در مرحله جوانه زني و رشد گياهچه، آزمايشي در آزمايشگاه فيزيولوژي گياهان زراعي دانشکده کشاورزي اروميه به صورت فاکتوريل در قالب طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي در 3 تکرار به اجرا در آمد. تيمارهاي شوري (4، 10، 8، 12) ميلي موس بر سانتيمتر بودند. نتايج حاصل از تجزيه واريانس داده ها نشان داد که اثر شوري در ارقام مورد آزمايش و اثر متقابل رقم × شوري بر روي تمام صفات مورد بررسي در سطح احتمال 1% معني دار بود و کليه صفات مورد مطالعه شامل: درصد جوانه زني، ميزان رشد، طول ساقه چه و ريشه چه و وزن ساقه چه و ريشه چه، با افزايش شوري، در تمام ارقام، کاهش يافت، اما رقم ريجنت × کبري در همه صفات مورد بررسي به جز درصد جوانه زني، برتر از ساير ارقام ظاهر گرديد و رقم اکاپي نسبت به ساير ارقام، نتايج ضعيف تري کسب کرده و حساسيت بيشتري از خود در برابر شوري نشان داد. مطالعه اثر متقابل رقم ×شوري حاکي از آن بود که درصد جوانه زني رقم کوکتيل تا شوري 10 ميلي موس بر سانتيمتر بيشتر از ساير ارقام بوده ولي در شوري 12 ميلي موس، رقم پاريد متحمل تر از ساير ارقام بود، اما اختلافات موجود در اين قسمت از نظر آماري معني دار نبود. بررسي همبستگي ساده بين صفات مورد مطالعه نشان داد که شوري، همبستگي منفي با صفات مورد آزمايش داشته و بين درصد جوانه زني، با ميزان رشد و طول ساقه چه همبستگي مثبت برقرار بود.

 نسخه قابل چاپ

اين بررسي با هدف دستيابي به مناسب ترين سطح کود نيتروژنه و تراکم بوته در واحد سطح بر روي برنج هيبريد (GRH1) با دو فاکتور نيتروژن در 4 سطح (صفر، 75، 125 و 175 کيلوگرم نيتروژن خالص در هکتار) و تراکم بوته در 3 سطح (20×20، 25×25 و 30×15 سانتي متر) به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 3 تکرار در موسسه تحقيقات برنج کشور در رشت در سال 1382 انجام شد. نتايج حاصل از تجزيه واريانس بر روي صفات عملکرد دانه، ارتفاع گياه و تعداد روز تا 50% گلدهي حاکي از تاثير کود نيتروژن بر روي هيبريد مذکور مي باشد که در سطح احتمال 1 درصد معني دار شد و تراکم بوته نيز در سطح احتمال 5 درصد بر روي عملکرد دانه و درصد دانه هاي پرنشده معني دار شد. همچنين بر روي صفت 50% گلدهي در سطح احتمال 1 درصد معني دار گرديد. ولي اثر متقابل آنها غيرمعني دار شد. مقايسه ميانگين داده ها بر اساس آزمون چند دامنه اي دانکن براي سطوح نيتروژن نشان دهنده اين است که سطح کودي 175 کيلوگرم نيتروژن خالص و 125 کيلوگرم نيتروژن خالص در يک کلاس قرار گرفتند و ساير سطوح در رده هاي بعدي بودند. مناسب ترين تراکم بوته 25×25 سانتيمتر نشاکاري با 125 کيلوگرم نيتروژن خالص در هکتار مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

اثر برداشت علوفه در مراحل مختلف فنولوژيک رشد بر عملکرد بيولوژيک و ذخيره بذر خاک در 2 سال زراعي 1380 و 1381 در قالب طرح اسپليت پلات بر پايه بلوک هاي کامل تصادفي در 3 تکرار در ايستگاه هواشناسي کشاورزي خرم آباد مورد بررسي قرار گرفت. 6 رقم يونجه يکساله به عنوان عامل اصلي و دو مرحله برداشت 1: آغاز گلدهي و 2: 50 درصد گلدهي به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد که برداشت علوفه در مرحله آغاز گلدهي نسبت به مرحله 50 درصد گلدهي از نظر عملکرد بيولوژيک و بانک بذر خاک برتري داشت. واکنش ارقام يونجه يکساله به برداشت علوفه در اين دو مرحله به طول دوره رشد آنها بستگي داشت. هر چه دوره رشد بيشتر باشد گياه براي رشد مجدد بعد از برداشت علوفه فرصت کافي خواهد داشت و داراي عملکرد ماده خشک بيشتري مي شود. در مورد ارقام ديررس برداشت علوفه در مرحله 50 درصد گلدهي رشد مجدد آنها را با شرايط نامساعد آب و هوايي و عدم بارندگي روبرو نموده و در نتيجه داراي بانک بذر ضعيفي مي گردند. رقم Caliph از گونه Medicago truncatula غني ترين بانک بذر خاک و رقم Rigidula از گونه Medicago rigidula بيشترين عملکرد بيولوژيک را ايجاد کرد.

 نسخه قابل چاپ

هدف در اين تحقيق، بررسي مقاومت به شوري و معرفي گونه مقاوم تر در سه گونه،Alhagi persarum، Salsola dendroides و Aeluropus lagopoides مي باشد تا بتوان با اطمينان بيشتر گونه هاي مقاوم تر را براي انجام کارهاي اصلاحي مراتع در مناطق شور توصيه نمود. واضح است که ضرورت احيا و تجديد پوشش گياهي قسمت اعظم خاک کشورمان به کمک گياهاني که قادر به تحمل چنين شرايطي بوده و از ارزش اقتصادي بالايي برخوردارند بسيار محسوس مي باشد. اثر تنش شوري بر کاهش ميزان رشد گياه از واضح ترين پاسخ هاي گياهان به شوري است. وزن تر، وزن خشک، طول ريشه و طول بخش هوايي، تعداد شاخه و ميانگره از پارامترهايي هستند که شديدا تحت شرايط تنش شوري کاهش مي يابند به طور کلي مي توان گفت که هر سه گونه مورد بررسي در اين آزمايش ها، جهت بالابردن مقاومت خود به تنش شوري، تغييرات ريختي (مورفولوژيکي)، عملکردي (فيزيولوژيکي) و تشريحي (آناتوميکي) از خود نشان داده اند. که بر حسب گونه مورد نظر مي تواند متفاوت باشد از نظر تشريحي (آناتومي) نيز مي توان از تغييراتي چون تحليل منطقه آوندي (در ريشه S. dendroides و ساقه A. lagopodes)، کاهش بافت هاي زنده و تشکيل فيبر و اسکلروئيد در منطقه پوست و تشکيل کرکها (به ويژه در برگ S. dendroides در تيمار 600 ميلي مولار و در ساقه A. lagopoides در تيمار 200 ميلي مولار) اشاره داشت. در گياه A. persarum تغييرات تشريحي خاصي ديده نشد. ضمنا از آنجايي که در سطح برگهاي A. lagopoides، غدد دفع نمک وجود دارد، مي توان گفت که يک شورروي دفع کننده نمک محسوب کرد. در اين تحقيق بالاترين مقاومت به شوري را S. dendroides با مقاومت به نمک در حد mm700 (1.4%) در مرحله جوانه زني و mm650 (3.8%) در مرحله رويشي از خود نشان داده است. در حالي که A. lagopoides مقاومت به شوري را تا تيمار mm200 (2.1%) به نمک نشان داد و حد مقاومت در A. persarum نيز در جوانه زني mm500 (9.2%) NaCl و در مرحله رشد رويشي mm350 (2%) NaCl تعيين شد.

 نسخه قابل چاپ