پژوهش و سازندگي

گياه روناس (Rubia tinctorum) از گياهان بومي ايران است كه از ديرباز جايگاه ويژه اي در طب سنتي و صنايعي چون رنگرزي داشته است. اين تحقيق به منظور بررسي و انتخاب تيمارهاي مناسب جهت غلبه بر خواب بذر روناس كه از مشكلات عمده توليد و زراعت آن مي باشد، در دانشكده كشاورزي دانشكاه آزاد اسلامي واحد شوشتر انجام شد. تيمارهاي به كار رفته جهت غلبه بر خواب بذر عبارت بودند از:‌ روشنايي 24 ساعته، اسيد جيبرليك 500ppm، خراش پوسته بذر با سمباده، خراش پوسته بذر با اسيد سولفوريك 90 درصد به مدت 10، 15 و 20 دقيقه، خراش پوسته بذر با آب گرم 70 و 90 درجه سانتيگراد به مدت 5 و 10 دقيقه و سرمادهي بذر به مدت 2، 4 و 6 هفته در دماي 4+ درجه سانتيگراد. مقايسه تيمارها در قالب طرح آماري كاملا تصادفي با چهار تكرار انجام شد. بيشترين ميزان جوانه زني بذور در اثر اعمال تيمار، كاربرد اسيد سولفوريك 90 درصد به مدت 15 دقيقه به دست آمد. تيمار بذرها با آب گرم و سمباده نيز نتايجي مشابه كاربرد اسيد سولفوريك داشت و تفاوت معني داري بين آنها ديده نشد. روشنايي و اسيد جيبرليك تاثيري بر جوانه زني بذر روناس نداشت. طول ريشه چه، طول ساقه چه، مدت جوانه زني و وزن تر گياهچه نيز تحت تاثير تيمارهاي آزمايش قرار گرفت. تيمار بذر با اسيد سولفوريك به مدت 20 دقيقه سبب آسيب به گياهچه روناس و كاهش وزن خشك گياهچه، طول ريشه چه و ساقه چه شد. آب گرم 90 درجه سانتي گراد به مدت 10 دقيقه تنها بر طول ريشه چه و وزن خشك گياهچه تاثير سو داشت. با توجه به نتايج تيمار بذر با كاغذ سمباده مناسب ترين روش غلبه بر خواب بذر روناس است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثر سطوح مختلف آبياري و زمان برداشت ريشه روي عملكرد و برخي خصوصيات كيفي ريشه چغندرقند، آزمايش در قالب طرح آماري فاكتوريل اسپليت پلات با طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در سال 1381 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي مياندوآب به اجرا درآمد. كم آبياري در 3 سطح 40، 70 و 100 درصد نياز آبي گياه و 4 رقم چغندرقند (رسول، شيرين، دورتي و BR1) به صورت فاكتوريل در كرت هاي اصلي و 7 مرحله برداشت (91، 107، 123، 139، 171، 155 و 187 روز پس از سبز شدن) در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان عملكرد ريشه و عملكرد شكر سفيد به رقم دورتي توام با آبياري كامل تعلق داشته و مقادير آنها با گذشت زمان از اولين برداشت تا آخرين برداشت، در همه ارقام افزايش پيدا كردند. اثر رقم بر روي عملكرد ريشه و سديم، اثر زمان برداشت روي پتاسيم، سديم و درصد قند معني داري بود. اثر متقابلي بين سطوح آبياري و زمان برداشت روي عملكرد ريشه و عملكرد شكر سفيد و اثر متقابلي نيز بين نوع رقم و زمان برداشت روي نيتروژن و آلكاليته مشاهده گرديد. آزمايش نشان داد كه رقم دورتي كمترين ناخالصي در ريشه و بيشترين عملكرد مي باشد. از طرف ديگر چين استنباط مي شود كه در صورتي كه شرايط محيطي اجازه دهد تاخير در برداشت، باعث بهبود كيفيت ريشه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

كاربرد كودهاي بيولوژيك به ويژه باكتري هاي محرك رشد گياه به صورت تلفيق با مصرف كودهاي شيميايي مهمترين راهبرد تغذيه تلفيقي گياه براي مديريت پايدار بوم نظام هاي كشاورزي و افزايش توليد آنها در سيستم كشاورزي پايدار با نهاده كافي مي باشد. به منظور بررسي تاثير كاربرد مايه تلقيح باكتري هاي Azotobacter chroococcum، As. Lipoferum، Azospirillum brasilensets و Pseudomonas fluorescens بر عملكرد علوقه سيلويي دورگ هاي ساده ديررس ذرت 700، 704 و يك دورگ ساده اميد بخش (B73×K18)، آزمايشي به صورت فاكتوريل اجرا شد. تلقيح بذرهاي اين دورگ ها با تك تك باكتري ها، مخلوط دو به دو باكتري ها و يا هر چهار باكتري با هم و عدم تلقيح باكتريايي بذر (شاهد) به عنوان تيمارهاي كاربرد باكتري هاي محرك رشد گياه در نظر گرفته شدند. در مرحله شيري شدن دانه ها و بوته ها بردشات شده و عملكرد علوفه در هكتار، وزن تر هر بوته، ‌وزن خشك بوته در هكتار، وزن خشك هر بوته، تعداد برگ هر بوته، تعداد برگ هاي بالاي بلال در هر بوته، ارتفاع بوته و قطر ساقه اندازه گيري شدند. نتايج بدست آمده نشان داد كه تمامي ويژگي هاي مورد بررسي تحت تاثير تيمارهاي آزمايش قرار گرفتند، به طوري كه اثر متقابل دورگ هاي ذرت و باكتري هاي محرك رشد گياه براي وزن تر هر بوته و تعداد برگ هاي بالاي بلال معني دار (0.5 < p) و براي ساير ويژگي ها بسيار معني دار (0.01 p<) بود. همچنين مشخص گرديد كه دو رگ ساده 704 كه بذرهاي آن با هر چهار باكتري تلقيح شده بودند از لحاظ عملكرد علوفه سيلويي در هكتار و ساير ويژگي هاي مورد بررسي نسبت به ديگر دورگ ها برتري داشت.

به منظور مكان يابي ژن هاي كنترل كننده صفات مورفولوژيكي گياه خردل وحشي در شرايط تنش خشكي تعداد 93 لاين اينبرد نوتركيب (RIL) حاصل از تلاقي دو اكوتيپ كلمبيا و نيدرزنز در دو شرايط آبي و تنش در يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با 6 تكرار مورد آزمايش قرار گرفتند. در طول دوره رشد صفات تعداد برگ، اندازه رزت، ارتفاع گياه، تعداد شاخه، تعداد كپسول و تاريخ گلدهي مورد اندازه گيري قرار گرفتند. نتايج حاصل از تجزيه (Quantitative Trait Loci) QTL با استفاده از نتايج صفات مورفولوژيكي و 53 نشانگر SSR نشان داد كه در شرايط تنش خشكي سه QTL ص بر روي كروموزوم هاي 1و 4 صنعت تاريخ گلدهي را كنترل مي كنند. ارتفاع گياه توسط يك QTL كنترل مي شود كه بر روي كروموزوم شماره يك قرار دارد. اين QTL، حدود 36 درصد از واريانس ژنتيكي را كنترل مي كند. تعداد برگ و اندازه رزت هر يك توسط دو QTL كنترل مي شوند كه بر روي كروموزوم شماره 1 قرار گرفته اند. تعداد شاخه با 89 درصد از واريانس ژنتيكي و تعداد كپسول با 47 درصد از واريانس ژنتيكي، نيز هريك توسط يك QTL كنترل مي شوند كه بر روي كروموزوم شماره يك قرار دارند.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش تاثير عوامل طبيعي و مصنوعي بر شكستن خواب غده و تسريع در جوانه زني كه در راستاي طرح استمرار كشت سيب زميني در كشور است در قالب آزمايش فاكتوريل 7 ×4 با طرح پايه كاملا تصادفي در 3 تكرار،  در سال زراعي 1377 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي همدان مورد بررسي قرار گرفت. عامل اول،‌ چهار رقم سيب زميني به نام هاي آگريا، مارفونا، درآگا، و مورن و عامل دوم شش تميار شكستن دوره خواب شامل درجه حرارت، تيوره، شوك سرما - گرما، اسيد جيبرليك، دي سولفيد كربن، دي اكسيد كربن و شاهد مي باشد. تجزيه آماري نشان داد كه در كليه مراحل جوانه زني اختلاف بين ارقام و تيمارها و اثر متقابل آنها در سطح 1 درصد معني دار مي باشد. تيمار سرما - گرما كمترين اثر را در شكستن خواب ارقام سيب زميني داشته و تيمارهادي اكسيد كربن، اسيد جيبرليك و دي سولفيد كربن بيشترين تاثير را نشان داده است. و از دي اكسيد كربن جهت شكستن خواب غده استفاده شود.

 نسخه قابل چاپ

در دهه هاي اخير مقابله با عوامل تخيب مراتع و تلاش درجهت احيا مراتع به عنوان گامي اساسي در راستاي توسعه پايدار لازم و ضروري نموده است. اما با توجه به وسعت زياد عرصه هاي منابع طبيعي و نياز به نيروي انساني بسيار زياد جهت حفاظت و احيا‌ اين منابع به نظر مي رسد، مشاركت بهره برداران عرصه هاي مذكور بهترين وسيله توسعه اين منابع باشد. نظام تعاوني به عنوان يكي از الگوهاي مشاركت مردمي در حفظ و احيا مراتع مد نظر مجريان سازمان هاي اجرايي قرار گرفته است. از اين رو در اين مطالعه به بررسي تعاوني هاي مرتع داري استان كردستان به منظور تعيين سازه هاي موثر بر مشاركت مرتع داران پرداخته شده است. اين پژوهش به شكل پيمايشي، از طريق تكميل نمودن پرسشنامه براي اعضاي 26 تعاوني مرتع داري هشت شهرستان استان كردستان كه طول مدت فعاليت آنها حداقل سه سال بوده، صورت گرفته است. بدين منظور بين 15-20% اعضاي هر تعاوني به شكل نمونه گيري تصادفي انتخاب گرديدند. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد، از ميان سازه هاي ارتباط با كارمندان منابع طبيعي، تقديرگرايي، موفقيت مداري، دانش فني فرد، سطح سواد، منفعت - هزينه، پيامد اجتماعي مشاركت، خدمات ترويجي و تامين نهاده كه داراي همبستگي معني داري با متغير ميزان مشاركت فرد در تعاوني مي باشند، سازه هاي خدمات ترويجي و سطح سواد در تابع رگرسيوني چند گانه به شيوه مرحله اي وارد و به ترتيب 37% و 2% تغييرات متغير ميزان مشاركت فرد در تعاوني را توضيح مي دهند.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش ابتدا تعدادي بذر به طور متوالي در شرايط استريل كشت و پرورش داده شد. بذرها در شرايط طبيعي جوانه زدند و پس از يك ماه دانه رسته اي كه از نظر سرعت رشد يكسان بودند، انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه شاهد و تيمار تقسيم شدند. گروه تيمار در مرحله رويشي در معرض ميدان مغناطيسي ثابت با شدت 30 ميلي تسلا در يك بازه زماني 10 روزه و هر روز به مدت 5 ساعت قرار گرفت و سپس نمونه ها جهت انجام آناليزهاي شيميايي در زمان هاي مناسب برداشت گرديد. بر بناي نتايج به دست آمده، ميدان مغناطيسي ثابت با شدت 30 ميلي تسلا مي تواند عاملي براي تحريك رشد بعدي در گياه كلم قرمز باشد. قرار گرفتن گياه در مرحله رويشي در معرض ميدان مغناطيسي ثابت با شدت 30 ميلي تسلا سبب كاهش فعاليت آنزيم PAL، كاهش ليگنين و افزايش فنل هاي متصل به ديواره در هر دو بخش هوايي و ريشه گرديد كه تاخير در بلوغ و كاهش چوبي شدن ديواره ها در اين اندام ها را تحت تاثير ميدان مغناطيسي پيشنهاد مي كند. ميدان مغناطيسي مزبور همچنين سبب افزايش محتواي آنتوسيانين بخش هوايي و كاهش محتواي قند محلول در هر دو بخش هوايي و ريشه گرديد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مطالعه اثر محل قرار گرفتن بذر در عمق هاي مختلف خاك به همراه كشت بذر با غلات و بدون غلاف بر بانك بذر خاك و زادآوري طبيعي يونجه هاي يكساله، آزمايشي در قالب طرح اسپليت پلات فاكتوريل بر پايه بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در 2 سال متوالي در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه لرستان مورد مطالعه قرار گرفت. در اين تحقيق 6 رقم يونجه يكساله مورد مطالعه به عنوان عامل اصلي و 3 عمق كاشت 2، 4 و 6 سانتي متر به همراه كشت بذر با غلاف و بدون غلاف به عنوان عوامل فرعي اول و دوم در نظر گرفته شدند. كشت بذر يونجه هاي يكساله در عمق 2 سانتي متري به صورت بدون غلاف سبب سبز شدن سريع تر، يكنواخت تر و استقرار مناسب تر گياهچه ها شد كه نهايتا عملكرد بيولوژيك يونجه و بانك بذر خاك نسبت به ساير تيمارها برتري دارد. رقم Rigidula از گونه Medicago rigidula به طور ميانگين بيشترين عملكرد بيولوژيك را در شرايط مختلف كشت نسبت به ساير ارقام يونجه هاي يكساله توليد نمود. در همين شرايط بيشترين عملكرد بذر و بالاترين ذخيره بذري خاك به رقم Caliph از گونه Medicago truncatula تعلق گرفت. با افزايش عمق قرار گرفتن بذر در خاك به دليل كاهش قدرت جوانه زني بذور و استقرار ضعيف گياهچه ها، تراكم گياهي كاهش يافته و در نتيجه عملكرد ماده خشك كل و بانك بذر خاك نيز كاهش مي يابد همچنين كشت بذور با غلاف همزمان با افزايش عمق قرار گرفتن بذر در خاك، اين كاهش را تشديد مي نمايد. با توجه به نتايج به دست آمده توصيه مي گردد كه در سال اول كشت يونجه هاي يكساله (در مرحله آغاز سيستم تناوبي غله - يونجه يكساله) كشت بذر به صورت بدون غلاف و پس از خراش دادن پوسته بذر در عمق 2 سانتي متري خاك زراعي انجام شود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي عملكرد دانه 19 لاين اميد بخش گندم نان به همراه رقم تجن به عنوان شاهد، آزمايشي به صورت بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در طي سال هاي زراعي 82-79 به مدت سه سال در ايستگاه تحقيقات كشاورزي گرگان انجام گرفت. هر كرت شامل 6 خط 6.6 متري با فواصل خطوط 18 سانتي متر بود. يادداشت برداري هاي معمول در طول دوره رويش به عمل آمد. در هر سال تجزيه واريانس ساده بر اساس طرح بلوك هاي كامل تصادفي و پس از سه سال تجزيه واريانس مركب انجام گرفت. نتايج تجزيه واريانس در هر سال و تجزيه واريانس مركب حاكي از اختلاف بين لاين ها از نظر عملكرد دانه در سطح 1% بود. همچنين اثر متقابل ژنوتيپ × سال در سطح احتمال 1% معني دار گرديد. به منظور مشخص نمودن لاين هاي پايدار، تجزيه پايداري با استفاده از روش هاي پارامتري واريانس محيطي و ضريب تغييرات و روش غير پارامتري رتبه بندي انجام گرديد. به منظور تعيين همبستگي صفات با عملكرد دانه و تعيين سهم آن دسته از صفات كه بيشترين تاثير را بر عملكرد دانه ندارند، از تجزيه عليت استفاده شد. تجزيه واريانس ساده صفات نشان داد كه بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه از نظر تمام صفات، اختلاف معني دار در سطح احتمال 1% وجود دارد و اين نتايج بيانگر وجود اختلاف ژنتيكي قابل توجهي بين لاين هاي مورد مطالعه براي صفات مورد بررسي مي باشد. بررسي همبستگي بين صفات (وزن هزار دانه، ارتفاع، طول سنبله، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن دانه در سنبله، عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه) نشان داد كه همبستگي هاي ژنتيكي روند يكساني را با همبستگي هاي فنوتيپي دارند و در اكثر موارد اختلاف ناچيزي داشتند، كه نشان دهنده كاهش واريانس و كوواريانس محيطي تا يك سطح قابل اغماض مي باشد. از ضرايب همبستگي ژنوتيپي براي ارايه نتايج ضرايب همبستگي و عليت به دليل اهميت آن در مقايسه با ضرايب فنوتيپي استفاده شد. براي مشخص كردن روابط بين عملكرد دانه و اجزا عملكرد براي صفات ياد شده از تجزيه عليت استفاده شد. بر اين اساس اثر مستقيم وزن هزار دانه ناچيز ولي اثر مستقيم تعداد دانه در سنبله زياد است. همچنين اثرات غير مستقيم تعداد دانه در سنبله از طريق وزن هزار دانه و وزن دانه در سنبله زياد مي باشد در نتيجه براي انتخاب لاين هاي برتر در شرايط استان گلستان به صفت تعداد دانه در سنبله بيشتر توجه شود و لاين هايي بايد گزينش شوند كه داراي تعداد دانه بيشتر در سنبله باشند. و اين شايد ناشي از وضعيت خاص آب و هوايي و بيماري ها در اين استان باشد. نتايج حاصل از تجزيه پايداري به روش واريانس محيطي نشان داد كه ژنوتيپ هاي شماره 10، 8 و 12 به ترتيب داراي كمترين واريانس محيطي و بيشترين پايداري مي باشند. همچنين بر اساس روش ضريب تغييرات محيطي ژنوتيپ هاي شماره 10، 8، 12 و 20 به ترتيب داراي بيشترين پايداري مي باشند. بر اساس تجزيه پايداري به روش ناپارامتري ژنوتيپ هاي شماره 12 و 10 به ترتيب با ميانگين رتبه 1.3 و 4 داراي كمترين رتبه و كمترين واريانس و انحراف معيار رتبه مي باشند. با توجه به نتايج حاصل از تجزيه واريانس و روش هاي مختلف تجزيه پايداري ژنوتيپ شماره 12 كه در سال هاي مختلف پايداري بسيار خوبي دارد از نظر عملكرد محصول دانه نيز نسبت به شاهد منطقه (تجن) 1140 كيلوگرم در هكتار بالاتر است. كه در ميانگين سه ساله از نظر عملكرد دانه 22.5% بيش از عملكرد شاهد (تجن) مي باشد. با توجه به اين نتايج ژنوتيپ شماره 12 براي منطقه گرگان مناسب مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

كاشت لگوم هايي مانند يونجه معمولا در فصل بهار صورت مي گيرد ولي در مناطق سردسير و نيمه سردسير زمان كاشت اين گونه گياهي با مشكلات مواجه است. به نحوي كه كاشت پاييزه اين گياهان باعث از بين رفتن آنها در سرماي زمستان مي شود. كاشت بهاره نيز به دليل آماده نبودن عرصه براي ورود انسان و ماشين آلات جهت كشت بذور زمان مناسب براي كاشت اين گياهان نيست. در اين تحقيق سعي شد با استفاده از برخي از تركيبات آللوپاتيك زمان شروع جوانه زني تا رسيدن دماي مناسب و رطوبت كافي به تاخير انداخته شود. در مرحله اول تاثير برخي از تركيبات آللوپاتيك (كافئين، وانيلين، افدرين، اسيد آبسيسيك، عصاره هاي برگ اكاليپتوس و برگ گردو و عصاره بذر اسپرس) روي درصد جوانه زني،‌ زمان شروع جوانه زني، ضريب سرعت جوانه زني و ضريب آلومتري بررسي گرديد. تركيباتي كه روي رشد گياهچه ها و درصد جوانه زني تاثير منفي نداشتند و زمان شروع جوانه زني را به مدت طولاني به تاخير مي اندازند به عنوان بازدارنده هاي مناسب انتخاب گرديد (وانيلين، عصاره برگ اكاليپتوس و ABA). در مرحله دوم تركيبات انتخاب شده توسط تكنيك seed pelleting در اطراف بذور پوشش داده شده شاخص هاي درصد جوانه زني، زمان شروع جوانه زني و ضريب سرعت جوانه زني اندازه گيري و محاسبه گرديد. تركيبات آللوپاتيك ABA و برگ اكاليپتوس كه در اطراف بذور پوشش داده شده بود زمان شروع جوانه زني را به مدت طولاني تري به تاخير انداختند.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش به بررسي اثر آسكوربيك اسيد (AsA) به عنوان يك آنتي اكسيدان بسيار قوي در گياه سويا (Glycine max. L. cv Union × Elp) از نظر مقابله با تنش اكسيداتيو ناشي از نيكل پرداخته شد. دانه رست هاي هفت روزه اي كه در شرايط هيدروپونيك رشد يافته بودند در معرض غلظت هاي مختلفي از  NiCl2 ,6H2O (0 و 0.5 و 1 ميلي مولار) و AsA (0 و 1 ميلي مولار) قرار گرفتند. تجمع نيكل در ريشه ها به مراتب بيشتر از بخش هاي هوايي گياه بود. نتيجه جالب توجه در اين تحقيق، كاهش شديد انتقال نيكل از ريشه به اندام هاي هوايي در تيمارهاي داراي AsA بود. در غياب AsA، مقادير بالاي نيكل موجب كاهش توليد زيست توده در ريشه ها و اندام هاي هوايي و نيز كاهش كلروفيل در برگ شد، در الي كه AsA سبب برطرف شدن اين اثرات گرديد. تنش اكسيداتيو ناشي از تيمار Ni با افزايش توليد مالون دي آلدئيد (MDA) قابل اثبات و اين افزايش به فعاليت بالاي آنزيم ليپوكسي ژناز (1.13.11.12 EC و LOX) مرتبط بود، در حالي كه افزودن آسكوربيك اسيد به همراه يون هاي نيكل، تقريبا به طور كامل سبب تعديل فعاليت آنزيم LOX و كاهش توليد MDA شد. از طرف ديگر فعاليت آنزيم هاي آسكوربات پراكسيداز (1.11.1.11 EC و APX) و كاتالاز (1.11.1.6 EC و CAT) در ريشه ها و برگ ها به طور قابل توجهي به وسيله تنش نيكل كاهش يافته بود، ولي ASA به شدت فعاليت اين دو آنزيم را در شرايط تنش نيكل افزايش داد. بنابراين آسكوربيك اسيد از يك طرف با توقيف نيكل در ريشه ها و از طرف ديگر با افزايش همه جانبه فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان تا حد زيادي آسيب هاي اكسيداتيو ناشي از نيكل را كاهش مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش در محيط انكوباتور به منظور بررسي درصد جوانه زني، سرعت جوانه زني، طول ساقه چه و ريشه چه چهار ژنوتيپ چغندرقند به نام هاي ماديسون، P21- 7233، P29- 7233 و رقم تجاري IC در شرايط پتانسيل منفي با استفاده از نمك كلرور سديم و همچنين مخلوط نمك هاي كلرور سديم + كلرورت كلسيم به نسبت مولي به يك انجام شد. تيمارها شامل جوانه زني بذور در آب مقطر به عنوان شاهد و سه تيمار پتانسيل منفي شامل 0.37- ، 0.59- و 0.81- مگاپاسكال بود. آزمايش در قالب طرح كاملا تصادفي و به صورت فاكتوريل در پتري ديش هايي به قطر 11 سانتي متر با 30 عدد بذر در چهار تكرار اجرا گرديد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثرات پتانسيل منفي آب، نوع نمك ايجاد كننده پتانسيل منفي و ژنوتيپ بر درصد جوانه زني، سرعت جوانه زني و طول ريشه چه و ساقه چه معني دار است. به طور كلي با كاهش پتانسيل آب، درصد و سرعت جوانه زني كاهش يافت ولي واكنش درصد جوانه زني بيشتر از سرعت جوانه زني بود. بيشترين درصد جوانه زني به ژنوتيپ ماديسون و P21 و كمترين آن به ژنوتيپ IC مربوط بود. نوع نمك ايجاد كننده پتانسيل منفي بر درصد و سرعت جوانه زني تاثير داشت بطوري كه در پتانسيل منفي 0.37-، ايجاد شده با مخلوط نمك هاي كلرور سديم + كلرور كلسيم (به نسبت مولي 5 به يك) درصد و سرعت جوانه زني در كليه ژنوتيپ ها نسبت به زماني كه فقط از نمك كلرور سديم براي ايجاد اين پتانسيل استفاده شد بيشتر بود اما در پتانسيل هاي منفي 0.59- و 0.81-، تاثير بازدارندگي مخلوط نمك هاي كلرور سديم + كلرور كلسيم بر درصد و سرعت جوانه زني بيشتر از نمك كلرور سديم بود. بذور جوانه نزده كليه تيمار در طول مدت 20 روز به پتري ديش هايي كه كاغذ صافي آنها با آب مقطر خيس شده بود منتقل شدند و بهبود جوانه زني در آنها مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه درصد جوانه زني در شرايط جديد از 27 تا 79 درصد بهبود يافت. ژنوتيپ هاي P21 – 7233 و ماديسون بيشترين و ژنوتيپ IC كمترين بهبود در جوانه زني را داشتند.

 نسخه قابل چاپ

آزمون هاي فنوتيپي، بيوشيميايي، تغذيه اي و بيماريزايي روي 48 جدايه عامل پژمردگي سيب زميني جمع آوري شده از شهرستان هاي جيرفت، كهنوج، بم، بافت و بردسير نشان داد كه عامل اين بيماري در نواحي جنوب استان كرمان، باكتري Relstonia solanacearum مي باشد. اين جدايه ها از همگوني نسبتا بالايي برخوردار بودند و تنها در 24 خصوصيت فنوتيپي و تغذيه اي واكنش هاي متفاوت نشان دادند. بر اساس توانايي جدايه ها در استفاده از منابع كربني لاكتوز، مالتوز و سلوبيوز، عدم توانايي استفاده از مانيتول، سوربيتول، دولسيتول، ترهالوز و رايبوز، توليد رنگدانه شبه ملانين، عدم توليد گاز از نيترات، لهانيدن سيب زميني، بيماريزايي نسبت روي سيب زميني، گوجه فرنگي و بادمجان و عدم بيماريزايي روي فلفل، توتون و بادام زميني، تمامي جدايه ها به بيوتيپ A- 2 (فنوتيپ B بيووار 2) و نژاد 3 اين باكتري تعلق دارند. نقوش الكتروفورزي پروتيين هاي سلولي جدايه هاي مورد بررسي، از تشابه بالايي برخوردار بوده و تفاوت قابل ملاحظه اي نداشتند. آزمون سرولوژيكي نشت دو طرفه در آگار با استفاده از آنتي سرم پلي كلونال، منجر به تفكيك جدايه ها به سروار (Serovar) نشد و تمام جدايه ها به دليل شباهت زياد، در يك گروه قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ

در بيماري انگلي توکسوپلاسموزيس، ورود T. gondii به خون و ساير بافت هاي بدن ممکن است شاخص هاي خوني را تغيير دهد. دراين مطالعه ميزان تغييرات سطح مقادير خوني RBC, WBC, Hb, HCT MCV MCH, MCHC, PLT و درصد شمارش سلولي در رت هايي که به طور تجربي به T. gondii آلوده شده اند، مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور تعداد 116 سر رت عادي از آلودگي را به دو گروه 87 سر رت مورد و 29 سر رت شاهد تقسيم شدند. گروه مورد با تزريق 50000 عدد تاکي زوييت از طريق داخل صفاقي آلوده شدند. ابتدا در ساعات 4، 8، 12، 16، 20، 24،  36و 48 و 72 و سپس هر سه روز يکبار تا مدت 60 روز از يک گروه سه تايي مورد به همراه يک شاهد نمونه برداري و ميزان تغييرات سطح مقادير مذکور بررسي شد. طبق نتايج بدست آمده گلبول قرمز خون و هماتوکريت در هفته چهارم دچار افزايش، گلبول سفيد در هفته هاي دوم، سوم، چهارم، هفتم، هشتم، نهم، دهم دچار افزايش، نوتروفيل خون محيطي در هفته هاي دوم تا پنجم دچار افزايش و در بقيه هفته ها به حالت طبيعي برگشتند. در مقادير هموگلوبين،MCV, MCH, MCHC پلاکت تغيير قابل ملاحظه اي يافت نشد. به طور کلي ابتلا رت به توکسوپلاسموزيس مي تواند سبب ايجاد تغييرات موقت و غيراختصاصي در برخي شاخص هاي خوني شود اين تغييرات عمدتا به علت حضور انگل در خون و بافت هاي مختلف بدن است. متعاقب استقرار انگل در مغز و يا عضلات و تشکيل کيست نسجي اين تغييرات روند طبيعي به خود مي گيرند.

 نسخه قابل چاپ

در تابستان سال 1382 طي گشت تحقيقاتي پروژه تعيين ميزان توده زنده کفزيان آب هاي استان سيستان و بلوچستان به روش مساحت جاروب شده، که به وسيله شناور تحقيقاتي فردوس يک و به روش ترال کف و استاندارد از تور ترال ماهي انجام شد، گونه اي جديد از خانواده گوازيم ماهيان با نام علمي (Russell&Golani 1993) Parascolopsis baranesi صيد و شناسايي گرديد. منطقه مورد بررسي محدوده آب هاي ساحلي اين استان و از '55 °58 طول شرقي (منطقه ميداني) تا '25 °61 طول شرقي (خليج گواتر) بوده و اين ماهي در سراسر اين منطقه و در محدوده عمقي 68 تا 102 متر مشاهده شد. صيد آن در تمامي ايستگاه ها همراه با گونه اي ماهي از خانواده Ttiglidae بود. دو قطعه از اين ماهي با کدهاي OFRC 0036 و 0037 OFRC به ترتيب با طول استاندارد 97.1 و 107.8 ميلي متر در فرمالين 10 درصد فيکس شده و هم اکنون در آزمايشگاه مرکز تحقيقات شيلاني آب هاي دور نگهداري مي شود. همچنين يک قطعه از آن با کد NTM S.15736-001 با طول استاندارد 98.3 ميلي متر در يکي از موزه هاي تاريخ طبيعي کشور استراليا نگهداري مي شود. اين گونه جثه اي کوچک داشته و در سال 1993 براي اولين بار در خليج عقبه صيد و گزارش گرديد. تا قبل از صيد آن در ايران، محدوده پراکنش جغرافيايي اين گونه منحصر به شمال درياي سرخ بود. اين گزارش در واقع بيان کننده دومين مکان صيد و پراکنش جغرافيايي اين گونه در دنيا مي باشد و تاکنون به جز خليج عقبه و درياي عمان درجاي ديگري صيد و گزارش نشده است.

 نسخه قابل چاپ