پژوهش و سازندگي

تعيين کيفيت علوفه يکي از مهمترين عواملي است که جهت مديريت صحيح مراتع لازم است. گونه هاي مرتعي در مکانها و زمانهاي مختلف، کيفيت علوفه متفاوتي دارند. در اين تحقيق کيفيت دو گونه علف گندمي مهم مراتع پارک ملي گلستان، Agropyron cristatum و Thinopyrum intermedium در سه مرحله فنولوژيکي رشد رويشي، گلدهي و بذردهي مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور در هر مرحله فنولوژيکي 10 پايه از هر گونه نمونه برداري و فاکتورهاي کيفي پروتئين خام، ADF، الياف خام، هضم پذيري و انرژي متابوليسمي گونه ها در سه مرحله اندازه گيري شد. پس از تجزيه واريانس، ميانگين داده ها با آزمون دانكن مقايسه شدند. نتايج بدست آمده نشان داد که کيفيت علوفه در هر دو گونه در مرحله رشد رويشي بيشتر از مراحل ديگر است. همچنين دو گونه از نظر پروتئين خام،ADF ، قابليت هضم پذيري، انرژي متابوليسمي و فيبر خام در دو مرحله رشد رويشي و گلدهي تفاوت معني داري ندارند ولي در مرحله بذردهي Agropyron cristatum نسبت به Thinopyrum intermedium از کيفيت بهتري برخوردار است. بطور كلي كيفيت علوفه گونه Agropyron cristatum بهتر از گونه Thinopyrum intermedium بود.

 نسخه قابل چاپ

يكي از روشهاي معمول كنترل فرسايش كناري و ساماندهي رودخانه ها استفاده از آبشكن (اپي1) مي باشد. احداث اپيها باعث مي شود الگوي جريان در رودخانه تغيير كرده و كناره ها در معرض فرسايش قرار نگيرند. اما عملكرد مثبت سازه از يك سو به ويژگي هاي طبيعي رودخانه بستگي داشته و از سوي ديگر منوط به رعايت نكات فني در حين احداث سازه مي باشد. در اين تحقيق جهت بررسي فاكتورهاي موثر در عملكرد آب شکنهاي توري سنگي، شمع كوبي و سنگ و ملات احداث شده دررودخانه ميناب، نسبت فاصله بين آبشكنها به طول آنها (S/L)، نسبت تنگي شدگي عرض رودخانه B1/B2، ميزان اراضي بازيافتي، ميزان آب شستگي در اطراف دماغه اپي، مشخصات هندسي و جنس مصالح بكار رفته شده در انواع مختلف اپيها، عمر سازه، هزينه هاي ساخت و تخريب انواع مختلف آب شکنها مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد که در آب شکنهاي توري سنگي با زاويه بين 100 تا 120 درجه نسبت به كرانه بالادست بهترين نتايج از حيث انحراف جريان بدست آمده است. در مقادير S/L>3 جريان در بين اپيها باعث ايجاد حلقه هاي چرخابهاي مي گردد كه هم در مورد اپيهاي توري سنگي و هم در مورد اپيهاي سنگ و ملات صادق است. به طور كلي اپيهاي توري سنگي در شرايط بستر يكسان داراي عمر مفيد بسيار بالاتر بوده و براي حفاظت از سواحل رودخانه و اراضي مجاور آن توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به منظور تعيين تركيبات شيميايي و انرژي خام گياهان مرتعي استان ايلام و تغييرات آنها در طي فصل رويش به مدت 3 سال متوالي (1382-1379) در سطح مراتع استان اجرا گرديد. ابتدا با توجه به وسعت مراتع در هر شهرستان تعداد 31 روستا به روش تصادفي تعيين شد. در هر روستا به صورت تصادفي سه دامدار انتخاب و محدوده تقريبي مراتع آنها مشخص گرديد و در فصل چرا به فواصل تقريبا يكسان چهار بار از مرتع هر دامدار نمونه برداري به عمل آمد. نمونه هاي مربوط به سه دامدار در هر روستا پس از خشك كردن با همديگر مخلوط (هر نمونه شامل 45 پلات و هر سال 124 نمونه) و آسياب شدند، تركيبات شيميايي و انرژي خام آنها با روش AOAC اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده هاي حاصله با استفاده از آزمايش فاكتوريل (دو فاكتور سال و مرحله نمونه برداري) در قالب طرح كاملا تصادفي صورت گرفت. ميانگين ماده خشك، پروتئين خام، الياف خام، خاكسترخام و چربي خام در سال اول، دوم و سوم اجراي طرح به ترتيب 05/94، 80/10، 56/28، 77/9، 62/1 و40/94، 40/13، 52/25، 36/10، 78/1 و??/?? ، ??/??، 04/25، ??/??، 1/?1 درصد در ماده خشك بود. ميانگين انرژي خام در سال اول، دوم وسوم به ترتيب 40/4140، 84/4064 و 72/4089 كالري در گرم ماده خشك بود. ميانگين ماده خشك، پروتئين خام، الياف خام، خاكسترخام و چربي خام در مرحله اول ، دوم ، سوم و چهارم(سه سال اجراي طرح) به ترتيب 61/94، 52/18، 55/17، 26/13، 73/1 و ??/??، ??/??، ??/??، ??/??، 1/?1 و 62/93، 08/10، 10/30، 51/8، 80/1 و 50/94،?/??، ??/??، ?/??،?/??  درصد در ماده خشك بود. اختلاف ميانگين پروتئين خام، الياف خام، خاكسترخام، چربي خام (0.01 (p< و انرژي خام (p<0.05) در سالهاي مختلف اجراي طرح معني دار بود. ميانگين پروتئين خام، فيبرخام و خاكستر در مراحل مختلف نمونه برداري اختلاف معني داري را نشان داد (p<0.01)، در حاليكه ميانگين چربي خام و انرژي خام معني دار نبود.

 نسخه قابل چاپ

نتايج اوليه اجراي طرح تحقيقاتي بررسي سازگاري سوزني برگان مهم جهان در منطقه ارتفاعي پايين بند نكا (مازندران) نشان داده است كه گونه كاج رادياتا پس از كاج تدا و به همراه كاج بروسيا از موفق ترين گونه ها مي باشند و از همين رو در اين بررسي خصوصيات بذر و محدوديتهاي توليد وتكثير اين گونه در سطح ايستگاه تحقيقات جنگل و مرتع پاسند مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بررسي متغيرهاي كمي (متوسط قطر يقه، متوسط ارتفاع) نشان داده است كه كاشت پاييزه نسبت به كاشت بهاره به لحاظ آماري برتري داشته است و اين در حالي است كه به لحاظ متغيرهاي كيفي (متوسط كيفيت، متوسط درصد زنده ماني(، كاشت بهاره نسبت به كاشت پاييزه برتري داشته است (آزمون تي، سطح احتمال 0.01). لازم به ذكر است با توجه زمان اندازه گيري در اواسط آبان ماه، نونهال هاي كاشت پاييزه مدت زمان بيشتري را براي رويش در اختيار داشته اند. ادامه بررسي نونهال هاي يكساله در سطح خزانه و گلدانهاي بازكاشتي، نشان داده است كه با گذشت زمان نونهال ها دچار ضعف و كاهش ميزان زنده ماني شده، به شكلي كه در پايان سال دوم تنها 8 درصد از نونهال ها داراي شرايط كمي و كيفي مناسب بوده اند. لازم به ذكر است از آنجايي كه بر روي نونهال هاي خشك شده، آفات و بيماري خاصي مشاهده نشده است، با انجام آزمايشات خاكشناسي عوامل محدودكننده توليد نونهال هاي كاج رادياتا: قليايي بودن خاك و عدم حضور ميكوريزها تعيين گرديده است.

 نسخه قابل چاپ

ترسيم منحني هاي عمق - مساحت و تداوم بارندگي 1، DAD در حوزه هاي آبخيز يكي از مسائل كاربردي در هيدرولوژي و آبخيزداري است. اين منحنيها، ارتفاع و سطح تحت پوشش بارش را در هر تداومي نشان مي دهند كه اين اطلاعات در برآورد دبي ورودي به سازه هاي آبي مثل سدها، كانالها، پلها، و در طراحي و سامان دهي رودخانه ها و عمليات آبخيزداري حائز اهميت است. در اين بررسي پس از جمع آوري اطلاعات و آمار بارندگي ايستگاه هاي باران سنجي و باران نگاري در استان، براي يک دوره زماني 30 سال، 60 بارش 24 ساعته از ايستگاه سينوپتيك اراک استخراج شد. با انطباق بارشهاي مذكور با بارندگي هاي روزانه ايستگاه هاي باران سنجي، 10 بارش فراگير 24 ساعته انتخاب شد. بارشهاي كوتاه مدت 12، 6 و 3 ساعته از بارشهاي 24 ساعته استخراج شد. با تشكيل معادلات گراديان بارندگي براي 4 تداوم مذكور و استفاده از نقشه هاي توپوگرافي 1:50000 استان و بهره گيري از نرم افزار ILWIS  نقشه هاي هم باران ترسيم شد. با محاسبه مساحت تجمعي، حجم بارش خالص، حجم بارش تجمعي و متوسط حداكثر بارش، تعداد 40 منحني DAD اوليه براي 4 تداوم مذكور ترسيم شد. در نهايت منحني هاي نهايي DAD براي 4 تداوم 24 ، 12 ، 6 و 3 ساعته براي کاربرد در سطح استان ترسيم و معرفي شده است.

 نسخه قابل چاپ

پاجوشها در درخت زيتون به عنوان يك مصرف كننده (Sink) قوي عمل كرده و با ميوه ها براي جذب آب و عناصر غذايي رقابت مي كنند. به منظور کنترل پاجوشها آزمايشي در قالب طرح آماري بلوكهاي كامل تصادفي با 8 تيمار و 3 تكرار (4 درخت در هر كرت) از سال 1379 به مدت چهار سال در باغ شهيد مطهري طارم پياده شد. تيمارها عبارت بودند از شاهد (عدم كنترل)، حذف مكانيكي پاجوش يك بار در سال (اواسط ارديبهشت)، حذف مكانيكي كامل پاجوش (اواسط ارديبهشت، اواخر خرداد و اوايل مرداد) مصرف گليفوزيت41% SL  به ميزان6  ليتر در هكتار + سيتوويت 5/1 ليتر در هكتار، گليفوزيت 41% SL  به ميزان8  ليتردر هكتار، بروموكسينيل 22.5% SLو2.5 ليتر در هكتار، تو فور دي + ام ث پ آ 67.5% SL و 2 ليتر در هكتار و پاراكوات 20% SL 3  ليتر در هكتار. صفات مورد ارزيابي در اين طرح شامل تعداد و طول رشد پاجوش، وزن تر و خشك پاجوش، تعداد و طول رشد شاخه نورسته، وزن تر 50 ميوه، نسبت گوشت به هسته و درصد روغن بود. نتايج نشان داد تيمارهاي توفوردي + ام ث پ آ، گليفوزيت و گليفوزيت + سيتوويت در كاهش تعداد پاجوش نقش موثري داشتند و تيمارهاي هرس سه بار در سال، توفوردي + ام ث پ آ، گليفوزيت وگليفوزيت + سيتوويت در كاهش طول پاجوشها نسبت به بقيه تيمارها موثر بودند. تيمارهاي هرس سه بار در سال، توفوردي + ام ث پ آ و گليفوزيت باعث كاهش وزن تر و خشك پاجوشها شدند. در تعداد شاخه هاي نورسته بين تيمارهاي اعمال شده هيچگونه اختلافي مشاهده نشد. تيمارهاي هرس سه بار در سال، گليفوزيت + سيتوويت، پاراكوات و گليفوزيت باعث افزايش طول شاخه هاي نورسته شدند. تيمارها روي صفات ميوه مثل وزن تر و خشك گوشت ميوه، نسبت گوشت به هسته، وزن هسته، درصد روغن و عملكرد نقش موثري نداشتند. با توجه به نتايج به دست آمده جهت كنترل پاجوشهاي زيتون رقم زرد، سموم توفوردي + ام ث پ آ، گليفوزيت يا مخلوط گليفوزيت +  سيتوويت توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ

وسعت مراتع ايران از يکسو و وابستگي دامداري به اين منابع از سوي ديگر سبب گرديده است که نحوه مديريت به گونه اي اتخاذ گردد تا مناسبترين اندازه واحد بهره برداري در چارچوب مديريت علمي مراتع و با توجه به ارتباط انسان، دام و مرتع با هدف افزايش درآمد، پايداري بهره برداري از مراتع و بازگشت سرمايه انتخاب شود. در تحقيق حاضر هدف اين بود که با انجام مطالعات پايه به حداقل مساحت مورد نياز دامداران در استان سمنان دست يافت. از آنجا که بر اساس شرايط اکولوژيکي در هر منطقه آب و هوايي ميزان توليد و بالطبع ميزان ظرفيت مراتع متفاوت است، پاسخگويي به هزينه ساليانه خانوار در نگهداري تعداد مشخص دام، مساحت مرتع متفاوتي را طلب ميکند. بدين منظور در 7 منطقه آب و هوايي استان سمنان هزينه خانوار با متوسط 4/5 نفر معادل 9644 هزار ريال (سال 1378) برآورد گرديد. همچنين درآمد يک گله 100 راسي گوسفند بصورت خالص 6288 هزار ريال و درآمد يک گله 100 راسي بز 4683 هزار ريال محاسبه گرديد. بنابراين حداقل مساحت مورد نياز در اقليم فراخشک، جهت تامين هزينه يک خانوار، 800 تا 1000 هکتار، در اقليم خشک بياباني براي مراتع قشلاقي بين 715 الي 895 هکتار و در مراتع ييلاقي 282 الي 352 هکتار، در مراتع واقع در اقليم نيمه خشک براي مراتع ييلاقي 370 تا 465 هکتار و مراتع قشلاقي معادل 571 الي 715 هکتار، اقليم مديترانه اي 247 تا 310 هکتار، در اقليم نيمه مرطوب 255 و 316 هکتار و در اقليم مرطوب بطور متوسط 202 يا 252 هکتار مرتع براي دوره چرايي 4 ماه ه لازم مي باشد. همچنين در مراتع موجود در اقليم خيلي مرطوب حداقل مساحتي معادل 227 يا 285 هکتار بايد در نظر گرفت.

 نسخه قابل چاپ

گياهان ترخون قبل از مرحله گلدهي درشرايط مزرعه اي توسط غلظت 100 ميکرومولارIAA  و NAA به طور جداگانه و سه بار در هفته تيمار شدند. محلولهاي هورموني بر روي بخشهاي هوايي گياهان پاشيده شد. پس از يک هفته گياهان برداشت و در تاريکي با جريان هوا خشک گرديدند. اسانس بخشهاي هوايي خشک شده به روش تقطير با آب استخراج شد. بازده اسانس در تيمارها افزايش يافته و ترکيبات متشکله اسانس در بخش هوايي خشک شده بوسيله GC/MS³ مورد بررسي قرار گرفت. ترکيبات اصلي در اسانس نمونه شاهد شامل: متيل - چاويکول (31/82%)، سيس اوسيمن (15/5%)، ترانس بتا اوسيمن (01/4%) که 47/91 درصد کل ترکيبات متشکله اسانس را شامل مي شوند. نتايج حاصل نشان داد که IAA و NAA سبب کاهش درصد متيل چاويکول و افزايش درصد ساير ترکيبات در گياه ترخون مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

دره دام گاهان با وسعت تقريبي 2100 هكتار در 12 كيلومتري جنوب غربي شهرستان مهريز واقع شده است. حداقل ارتفاع اين منطقه 1880 متر و حداكثر آن 3873 متر از سطح دريا مي باشد. ميزان متوسط بارندگي ساليانه منطقه 195 ميليمتر است كه در ارتفاعات بيشتر به صورت برف مي باشد. بررسي به عمل آمده (1383-1372) نشان داد كه در منطقه مورد مطالعه 175 گونه گياهي متعلق به 134 جنس و 46 خانواده وجود دارد. بيشترين تعداد گونه به ترتيب مربوط به خانواده هاي Asteraceae با 34 گونه، (19.4 درصد)، Poaceae با 23 گونه ، 13.1 درصد) Lamiaceae با 15 گونه، (8.6 درصد)، Rosaceae با 12 گونه (6.9 درصد)، Apiaceae با 9 گونه (5 درصد) و Papilionaceae با 8 گونه (4.5 درصد) است. از نظر شكل زيستي، 42.4 درصد گونه ها هميكريپتوفيت، 21.1 درصد كريپتوفيت، 16 درصد تروفيت، 13.1 درصد فانروفيت و 7.4 درصد كامفيت هستند. در بين گياهان منطقه هميكريپتوفيتها (42.4 درصد) و كريپتوفيتها (21.1 درصد) مهمترين شكل زيستي منطقه را تشكيل مي دهند. از نظر عناصر رويشي منطقه 72.6 درصد عنصر ايران ـ توراني، 9.7 درصد عنصر ايران ـ توراني و اروپا ـ سيبري، 4 درصد عنصر جهاني، 3.4 درصد ايران ـ توراني و مديترانه اي، 3.4 درصد عنصر ايران ـ توراني و مديترانه اي و اروپا ـ سيبري، 6.3 درصد عنصر ايران ـ توراني و صحرا ـ سندي و 0.5 درصد عنصر اروپا ـ سيبري مي باشد. از 175 گونه فلور منطقه 45 گونه (25.7 درصد) گياه دارويي ، 31 گونه (17.7 درصد) گياه اسانس دار، 22 گونه (12.6 درصد) انحصاري ايران و 3 گونه انحصاري يزد مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق فلور منطقه كيان نهاوند در استان همدان مورد بررسي قرار گرفته است. روش جمع آوري گياهان منطقه مذكور روش مرسوم مطالعات تاكسونوميك بوده است. نمونه هاي جمع آوري شده بر اساس روشهاي مرسوم تاكسونومي گياهي و به كارگيري منابع لازم شناسايي شد و خانواده، جنس و گونه هريك از آنها تعيين گرديد. اسامي تاكسون هاي منطقه به صورت فهرست الفبايي و به ترتيب خانواده و نام علمي تنظيم شد. نمونه هاي جمع آوري شده در اين بررسي در هرباريوم مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان همدان و هرباريوم دانشگاه اصفهان نگهداري مي گردد. شكل زيستي هر يك از عناصر گياهي منطقه با استفاده از روش رانكير (Raunkier) مشخص شد. اين بررسي نشان داد كه در منطقه ذخيزه گاه ژنتيكي كيان نهاوند 64خانواده، 264 جنس و 405 گونه گياهي حضور دارد. اشكال زيستي گياهان منطقه شامل 7% فانروفيت، 12% ژئوفيت، 42% همي كريپتوفيت، 4% كامفيت و 35% تروفيت مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در طبيعت گياهاني مشاهده مي شوند كه عمدتا در اقليم خاصي گسترش دارند و در ساير اقاليم بندرت مشاهده مي شوند. از اين رو مي توان از اين گياهان به عنوان معياري براي تشخيص و تفكيك اقاليم استفاده کرد. در اين تحقيق ابتدا اقليم استان مركزي توسط سيستم هاي طبقه بندي اقليميكوپن، استنز، تورنتويت 1933، تورنتويت 1948، دومارتن اصلاح شده، گورزينسكي و آمبرژه طبقه بندي شده است. براي اين كار، آمار و اطلاعات هواشناسي براي يك دوره 20ساله در سطح استان جمع آوري شده و روابط همبستگي عوامل هواشناسي با ارتفاع تعيين شده است. با قرار دادن روابط حاصله در فرمولهاي اقليمي سيستمهاي فوق، اين سيستمها در منطقه مورد مطالعه پياده شده اند. در مرحله بعد اقدام به شناسايي گياهان معرف اقليم در منطقه مورد مطالعه شده است. با بررسي حدود 550 گونه گياهي شناسايي شده در سطح استان 54 گونه به عنوان گياهان معرف اقليم متمايز گرديدند. اقليمي كه هر گياه معرفي مي کند با اقليمي كه سيستمهاي طبقه بندي اقليمي براي آن گياه بيان مي دارند (رويشگاه گياه)، مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. براي اين كار از دو روش شمارش تعداد مشاهدات صحيح و امتيازدهي برحسب اولويت بندي استفاده شده است. نتايج حاصله نشان داد كه طبقات اقليمي حاصل از سيستم هاي دومارتن اصلاح شده، تورنت ويت و آمبرژه به ترتيب دقيقتر از ساير سيستمها در منطقه مورد مطالعه بوده است. در پايان براي بررسي آماري نتايج از آزمون غيرپارامتري مان - ويتني استفاده شد كه اين آزمون هم معني دار بودن نتايج را مورد تاييد قرار داده است.

 نسخه قابل چاپ

به دليل تردد روزانه و چراي مداوم دامها در اطراف کانونهاي بحران، اين مناطق معمولا بيش از ساير بخشهاي مرتع تخريب مي شوند. لذا بررسي مکرر تغييرات کمي و کيفي پوشش گياهي و خاک در اين مناطق ضروري است. تا در صورت مشاهده هر تغيير پس رونده در وضعيت پوشش گياهي و خاک، نسبت به اصلاح شيوه مديريت مرتع مبادرت نمود. اين تحقيق به مطالعه چگونگي و ميزان تاثير کانون بحران بر محيط اطراف خود و الگوي تغييرات پوشش گياهي و خاک در اطراف کانونهاي بحران مرتع در منطقه نيمه خشک مي پردازد. براي بررسي تغييرات پوشش گياهي و خاک در اطراف کانون هاي بحران از روش گراديان چرا استفاده شد بدين منظور ابتدا داده ها در اطراف روستاها و آبشخوارهاي موجود در منطقه، به عنوان دو كانون بحران اصلي در مراتع، جمع آوري شدند. در جمع آوري داده ها، از ترانسكت 200 متري و كوادرات 3 متر مربعي استفاده شد. بر روي هر ترانسكت پوشش تاجي، لاشبرگ گياهي، تنوع گونه اي، سنگ و سنگريزه، و خاك لخت اندازه گيري شدند. براي تجزيه و تحليل دادها از نرم افزار آماري SPSS و براي آزمون رابطه فاکتورهاي اندازه گيري شده با فاصله از کانونهاي بحران از همبستگي پيرسون و آناليز رگرسيون استفاده شد. نتايج نشان داد كه پوشش گياهي با فاصله از روستاها همبستگي معنيداري دارد (r=0.95، p<0/01) ولي با فاصله از آبشخوار همبستگي معني داري ندارد (r=0/63، p>0/05). شاخصهاي لاشبرگ و تنوع گياهي همبستگي قوي با فاصله از كانونهاي بحران داشتند. در مورد لاشبرگ در اطراف روستا و آبشخوار مقادير به ترتيب (r=0/96 p<0/01) و (r=0/99، p<0/01) بودند. در مورد تنوع گياهي در اطراف روستا و آبشخوار مقادير به ترتيب (r=0/97، ، p<0/01) و (r=0/96، p<0/01) بودند. ميزان سنگ و سنگريزه با فاصله از كانونهاي بحران همبستگي معني داري نشان نداد به طوري که در اطراف روستا مقادير (r=0/75 ، p<0/05) و در اطراف آبشخوار (r=0/47 ، p>0/05) بودند. ميزان خاك لخت با فاصله از روستاها همبستگي معني داري داشت (r=097 ، p<0/01) در حالي كه با فاصله از آبشخوار همبستگي معني داري نشان نداد (r=0/42 ، p>0/05).

شناسايي پوشش گياهي هر منطقه اساس مطالعات اكولوژيك را تشكيل داده كه در مديريت واحدهاي زيست محيطي نقش مهمي ايفا مي كند. هدف اين مطالعه معرفي گونه هاي درختي و درختچه اي منطقه كجور (نوشهر) در قالب واحدهاي رويشي مي باشد. در اين بررسي در ابتدا واحدهاي شكل زمين بر روي نقشه هاي توپوگرافي 1:25000 تفكيك گرديد. در هر واحد زميني در ابتدا جنگل گردشي صورت گرفت. سپس يك قطعه نمونه با توجه به شرايط توده با ابعاد مختلف انتخاب گرديد. در درون هر قطعه نمونه درختان و درختچه ها شناسايي شده و بر اساس شرايط فيزيونومي در هر واحد شكل زمين، واحدهاي رويشي تعيين شد. در نهايت 42 گونه درختي و درختچه اي در مناطق مورد مطالعه در كجور شناسايي گرديد. در مجموع در 131 واحد زميني تفكيك شده بر اساس سه عامل ارتفاع از سطح درياي آزاد، جهت دامنه و درصد شيب، 215 واحد گياهي تشخيص داده شد. از بين اين واحدها در تعداد 21 واحد گونه غالب اول و دوم به ترتيب راش و ممرز مي باشد، كه اين تيپ بيشتر در ارتفاع 1100-2200 متر از سطح دريا و در اكثرجهات جغرافيايي مشاهده مي شود. همچنين در 18 واحد گونه بلندمازو و لور ، در 13 واحد گونه بلندمازو و راش ، در 9 واحد گونه راش و بلندمازو، در 8 واحد گونه بلندمازو و ممرز و در 7 واحد گونه راش و لور به ترتيب به عنوان گونه غالب اول و دوم مشخص شدند. تيپهاي درختي و درختچه اي در هر منطقه بر اساس ارتفاع از سطح دريا، جهت دامنه و درصد شيب تعيين شد. نتايج نشان مي دهد كه گسترش گونه هاي جنگلي، نوع آميختگي آنها و تيپهاي تشكيل يافته در منطقه مورد بررسي تحت تاثير عوامل فيزيوگرافيك قرار دارد. با افزايش ارتفاع از سطح دريا، توده ها از نظر تركيب گونه ها و تراكم و همچنين كيفيت پايه ها از شرايط مطلوب تري برخوردار هستند. همچنين در دامنه هاي شمالي به علت برخورداري از شرايط مطلوب از نظر رطوبت و خاك، توده هاي مرغوب بيشتر حضور داشته، در حالي كه در دامنه هاي جنوبي بيشتر توده هاي مخروبه استقرار يافته است.

 نسخه قابل چاپ