پژوهش و سازندگي

هدف از بررسي حاضر تعيين الگوي الكتروفورتيك پادگن هاي بدني دو گونه ترماتود شايع در ايران شامل Fasciola hepatica و F. gigantica بود. بدين منظور طي بازرسي كشتارگاهي اقدام به تهيه گونه هاي فاسيولا از ميزبانهاي مختلف شامل: فاسيولا ژيگانتيكا از دو ميزبان گاو و شتر و Fasciola hepatica از گوسفند و گاوميش گرديد. بعد از جداسازي ترماتودهاي بالغ و انتقال به آزمايشگاه هر نمونه 3 تا 4 بار در محلول فسفات بافر سالين (PBS ،و 2/7= pH) شسته شد. پادگن بدني هر ترماتود به طور جداگانه توسط هموژنيزاسيون و سپس سانتريفوژ استخراج گرديد. پادگن هاي مربوطه (4 نمونه) بعد از تنظيم ميزان پروتئين، به روش سديم دودسيل سولفات پلي اكريلاميدژل الكتروفورز (SDS-PAGE) در مجاورت نشان دار با وزن مولكولي مشخص تحت الكتروفورز قرار گرفتند. نتايج حاصل از بررسي الگوي الكتروفورتيك پادگن هاي بدني 4 نمونه نشان داد هر دو گونه داراي پروتئين هايي با وزن مولكولي حدود 18 تا 70 كيلو دالتون هستند، پادگن بدني F. gigantica شتر و گاو باند مشخصي با وزن مولكولي 57 كيلو دالتون دارند ولي گونه ديگر فاقدان است. پادگن بدني F. hepatica در گوسفند و گاوميش با داشتن دو باند 54 و 68 كيلو دالتوني از گونه ديگر فاسيولا قابل تفريق مي باشد در حاليكه F. hepatica گاوميش داراي باند نسبتا ضعيفي با وزن مولكولي 64 كيلو دالتون ميباشد. لذا با توجه به اختلافاتي که در پروتئين هاي بدني فاسيولا نه تنها بين گونه ها كه بين يك گونه همسان ولي در دو ميزبان متفاوت وجود دارد لازم است در روش هاي نوين ايمنولوژيك جهت تشخيص آلودگي با فاسيولا كه معمولا از پادگن هاي مختلف بدني ترماتود بالغ استفاده مي گردد، حيوان ميزبان و تاثير آن بر ويژگي هاي مولكولي ارگانيسم مربوطه مورد نظر قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

در طي نمونه برداري از چهار مزرعه (12 استخر) پرورش ميگو در آبادان، 192 نمونه ميگوي اينديكوس (ميگوي سفيد هندي) به صورت زنده صيد و به آزمايشگاه منتقل گرديدند. از هپاتوپانكراس و همولنف ميگوها بر روي محيط كشت TCBS و TSA حاوي 5/2 – 5/1 درصد نمك كشت باكتريايي انجام گرفت. بعد از خالص سازي و آزمايشات بيوشيميايي و رنگ آميزي گرم نمونه هاي كشت داده شده شناسايي گرديدند. نتايج نشان داده كه در 114 نمونه كشت داده شده از همولنف (37/59 %) و در 86 نمونه كشت داده شده از هپاتوپانكراس (8/44 %) گونه هاي ويبريو (Vibrio harveyi و V. alginolyticus) جداسازي گرديد. همچنين در 89 نمونه كشت داده شده از همولنف (35/46 %) و در 68 نمونه كشت داده شده از هپاتوپانكراس (42/35 %) باكتري فلاوباكتريوم جداسازي گرديد. در 8 مورد كشت داده شده از هپاتو پانكراس (2/4 %) جنس آئروموناس شناسايي شد. در اين بررسي گونه غالب باكتريايي V. harveyi (عامل بيماري درخشندگي باكتريايي) بوده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين بررسي تعيين ميزان شيوع اجسام خارجي در پيش معده هاي گوسفندان، انواع، تعداد، محل استقرار، فرورفتگي يا آزاد بودن آنها بوده است که به کمک يک بررسي مقطعي انجام پذيرفت. تعداد 435 دستگاه گوارش گوسفندهاي کشتار شده در کشتارگاه دام شهرستان تربت حيدريه مورد معاينه و بازرسي قرار گرفت. بدين ترتيب که قبل ازکشتار گوسفندان جنس و سن آنها با توجه به فرمول دنداني ثبت شده و پس از کشتار و پيش از خارج کردن امعا و احشا وجود و عدم وجود چسبندگي بين نگاري و اعضاي مجاور بررسي گرديد. سپس وضعيت آبستني و وضعيت شکمبه و نگاري از نظر وجود اجسام خارجي، تعداد و نوع آنها و وضعيت فرورفتن آن در داخل و ديواره مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بدست آمده به کمک آزمون مربع کاي و آناليز واريانس يکطرفه مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتايج حاصل از مطالعه نشان داد که 3/51% دام ها فاقد هرگونه جسم خارجي، 4/44% فقط داراي جسم خارجي غير فلزي و 9/0% فقط داراي جسم خارجي فلزي بودند و 4/3% ازگوسفندان هم داراي جسم خارجي فلزي و هم داراي جسم خارجي غير فلزي بوده و از نظر نوع، پلاستيک و پارچه با 92% فراواني شايع ترين اجسام خارجي بودند. اختلاف معني داري از نظر تعداداجسام خارجي با سن (6464/0=P)، جنس (7325/0=p) و وضعيت آبستني (2442/0=P) مشاهده نشد. در پايان اينگونه نتيجه گيري شدکه شيوع اجسام خارجي در پيش معده هاي 7/48 درصد از دام هاي تحت بررسي بيانگر شرايط اقليمي در شهرستان تربت حيدريه و ساير نقاط ايران است که منبع اصلي غذاي دام ها در طول سال عمدتا مراتع مي باشند که با توجه به خشکسالي هاي اخير ايران قادر به تامين نيازهاي غذايي دام ها نبوده اند و حيوانات به واسطه گرسنگي يا به دليل بروز پيکا ناچار به بلع اجسام خارجي شده اند. 

 نسخه قابل چاپ

شاه ميگو آب شيرين با نام علمي Astacus leptodactylus يكي از آبزيان مهم اقتصادي مي باشد كه زير گونه A. l. eichwaldi در آبهاي جنوبي درياي خزر سواحل استان گيلان و زيرگونه A. l. leptodactylus در برخي از زيستگاه هاي آب شيرين از جمله تالاب انزلي و سدارس يافت مي شود. پروژه بررسي جمعيت هاي شاه ميگو با استفاده از نشانگرهاي مولكولي و مشخصات مورفومتريك و مريستيك در سال 1381 انجام شد. اين مقاله به تفاوت هاي مشخصات مريستيك مشاهده شده بين نمونه هاي جمعيت موجود در تالاب انزلي و سدارس مي پردازد. در اين تحقيق بيست مشخصه مريستيك مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آناليز تابع تشخيص، تجزيه و تحليل شدند. بر اساس نتايج آنها نمونه هاي تالاب انزلي و سدارس در 2 مشخصه مريستيك اختلاف داشتند. اين مشخصات شامل تعداد خارهاي كنار كاراپاس و خارهاي روي اولين پاي حركتي بود. همچنين در جمعيت تالاب انزلي كناره روستروم داراي انحنا بود.

 نسخه قابل چاپ

در اين آزمايش تعداد 64 راس گوسفند نر عربي 5- 4 ماهه با ميانگين وزني 42/3± 22/23 در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 4 تيمار و 4 بلوك (هر بلوك 4 راس گوسفند) به مدت 90 روز پروار گرديدند. بخش علوفه اي جيره در گروه هاي مختلف آزمايشي يكسان بوده و در بخش كنسانتره اي جيره در گروه هاي آزمايشي به نسبت هاي 0، 15، 30 و 45 درصد از غلاف كهور استفاده گرديد. هر 15 روز يكبار بره ها توزين و وزن غذاي مصرفي روزانه ثبت مي گرديد. پس از پايان دوره پرواربندي، وزن بره ها تعيين و سپس كشتار و تجزيه لاشه انجام گرديد و راندمان لاشه و درصد گوشت، چربي و استخوان به لاشه سرد تعيين گرديد. پروتئين خام، الياف خام غلاف كهور به ترتيب 07/13، 47/22 درصد بود. وزن اوليه، وزن نهايي، افزايش وزن كل دوره، ميانگين ماده خشك مصرفي دوره و راندمان غذايي بين گروه هاي آزمايشي اختلاف معني داري مشاهده نگرديد (05/0>p). افزايش وزن بره ها در طي دوره پروار در گروه هاي آزمايشي به ترتيب 99/15، 29/16، 15/16 و 86/16 كيلوگرم و ضريب تبديل غذايي به ترتيب 25/6، 56/6، 73/6 و 31/6 به دست آمد. همچنين وزن زنده موقع كشتار، وزن لاشه گرم و سرد، راندمان لاشه، درصد گوشت لاشه، درصد چربي و درصد استخوان لاشه بين تيمار شاهد و ساير گروه هاي آزمايشي تفاوت معني داري مشاهده نگرديد (05/0>p). نتايج به دست آمده از وزن لاشه گرم بره ها در گروه هاي آزمايشي به ترتيب 68/19، 41/19، 79/18 و 88/18 كيلوگرم و لاشه سرد به ترتيب 05/19، 08/19، 25/18 و 43/18 كيلوگرم و نيز راندمان لاشه به ترتيب 98/48، 60/46، 79/46 و 45/46 درصد بود. به طور كلي نتايج به دست آمده از اين آزمايش نشان مي دهد كه تا 45 درصد از كنسانتره را مي توان از غلاف كهور استفاده نمود بدون اينكه در افزايش وزن و روند رشد گوسفند پرواري كاهش معني داري مشاهده گردد.

 نسخه قابل چاپ

در مردادماه 1382 تعداد 64 نفر ميمون سبز آفريقايي (Cereopithicus aetiopes) براي امور تحقيقاتي از كشور تانزانيا وارد ايران گرديد. پنج روز پس از ورود حيوانات در يك ميمون نر و جوان به وزن 5/2 كيلوگرم علايم درد شكم، كاهش اشتها و بي حالي مشاهده گرديد. اين حيوان 10 روز پس از ورود با علايم لاغري و ضعف تلف گرديد. در كالبدگشايي تعداد زيادي كيست حاوي موجود شبه بندپا، سفيدرنگ و بندبند در محوطه شكمي چسبيده به مزانتر مشاهده گرديد. پس از بررسي هاي اوليه و تكميلي اين موجودات جنس آرميليفر و گونه A. armillatus تشخيص داده شد (طبقه بندي از A.vandel). گزارش هايي از ابتلاي انسان به مرحله نوزادي اين انگل تاكنون در جهان وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

بيماريها يكي از عوامل محدودكننده رشد صنعت ميگو در جهان مي باشند. در اين ميان تك ياخته هاي اپي كمنسال كه زئوتامنيوم نيز در آن گروه قرار ميگيرد از جمله آفات مزارع پرورش ميگو در جهان هستند. اين تحقيق گزارش كوتاهي از شناسايي، شيوع و شدت تك ياخته زئوتامنيوم در ميگوي سفيد هندي پرورشي سايت گواتر واقع در استان سيستان و بلوچستان است.

 نسخه قابل چاپ

در فوق خانواده تريکوسترانژيلوئيده آ جنس هاي متعدد به همراه گونه هاي زياد وجود دارند که اغلب در مجاري گوارشي دام ها بويژه نشخوارکنندگان اهلي يافت مي شوند و مسبب بسياري از زيان هاي اقتصادي دامي مي گردند تعيين گونه هاي تريکو سترانژيلوس ها در دام هاي کشتارشده در کشتارگاه يزد هدف مطالعه ما بود.

 نسخه قابل چاپ

برآورد دبي طراحي سازه هاي آبي مانند سدهاي كوتاه و بزرگ يكي از راهكارهاي افزايش ايمني آنها در مقابل خطر تخريب مي باشد، براي تعيين دبي طراحي ابعاد سازه هاي آبي روشهاي مختلفي وجود دارد كه يكي از مهم ترين آنها تجزيه و تحليل آماري داده هاي اندازه گيري شده مي باشد، منطقه مورد مطالعه تعدادي از زير حوزه هاي رودخانه كرخه در استان لرستان مي باشد. با محاسبه پارامترهاي آماري دبي حداكثر لحظه اي در ايستگاه هاي آبسنجي آزمون داده هاي پرت صورت گرفت و معلوم گرديد كه هيچ داده پرتي در بين داده هاي جمع آوري شده وجود ندارد. لذا نسبت به تكميل و تطويل داده ها براي طول دوره آماري مشترك اقدام شد و پس از برازش داده هاي مذكور، توزيع آماري مناسب انتخاب و با استفاده از روش شبكه بندي، مراكز ثقل محدوده بالادست هر يك از ايستگاه هاي آبسنجي تعيين شد و سپس با تلفيق و تركيب ضريب چولگي نا اريب، ضريب وزني داده ها و فاصله هر يك از ايستگاه هاي آب سنجي تا مركز ثقل زيرحوزه، ضريب چولگي تعميمي نقاط با استفاده از روش اسپيلاين كه نسبت به چهار روش مورد بررسي از ميانگين مربع خطاي كمتري (34/0) برخوردار بوده محاسبه شده است. نتايج نشان مي دهد كه دامنه تغييرات ضريب چولگي نا اريب ايستگاه ها نسبت به ضريب چولگي تعميم يافته در حدود 58 تا 137 درصد مي باشد و در صورت کاربرد ضريب چولگي تعميم يافته، داده هاي مشاهداتي با توزيع نرمال برازش بهتري دارند. همچنين در برخي از ايستگاه هاي آبسنجي مورد بررسي، تغييرات دبي حداكثر لحظه اي محاسبه شده با استفاده از چولگي نا اريب ايستگاه نسبت به روش چولگي تعميم يافته در دوره بازگشت هاي 2، 100 و 1000 سال به ترتيب 12، 77 و 180 درصد بوده و اين مبين آن است که داده هاي مشاهداتي با توزيع فراواني انتخاب شده تطابق بيشتري پيدا مي کنند.

 نسخه قابل چاپ

Smyrnium cordifolium گياهي است از خانواده جعفري كه در نواحي غرب و جنوب غرب ايران به صورت وحشي مي رويد و در اين مناطق داراي استفاده هاي متعدد غذايي و دارويي است. گياه مذكور از ارتفاعات شمال غرب خرم آباد جمع آوري گرديد. گياهان جمع آوري شده پس از خشك شدن در سايه با روش تقطير با آب (Hydrodistillation) مورد اسانس گيري قرار گرفتند، بازده اسانس w/w و 0.45% بود. اسانس ها جهت تجزيه و شناسايي مواد متشكله آن به دستگاه هاي GC و GC/MS تزريق شدند.بررسي هاي آناتوميکي نيز با روش رنگ آميزي مضاعف و با استفاده از دو رنگ کارمن و بلودومتيلن صورت گرفت. در اسانس اين گياه ترکيب هاي سزکويي ترپني قسمت اعظم اسانس را تشکيل دادند، در اين ميان دو سزكويي ترپن اكسيژنه  curzereneو (16.9%) و curzerenone و (33.8%) بيشترين مقادير را دارا هستند. از ترکيبهاي شاخص ديگر اين گياه مي توان germacrene-D و (13%)،  isopimarolو (10.9%)، phyllocladanol و (8.7%) را نام برد. مطالعه ساختارهاي آناتوميکي نيز نشان داد که کانالهاي ترشح کننده اسانس در ساقه اين گياه در بخشهاي مختلف ساقه يافت مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

سرخدار (Taxus baccata L.) از معدود درختان سوزني برگ بومي ايران است كه بجا مانده از بقاياي رويش هاي دوران سوم زمين شناسي مي باشد. ذخيره گاه سرخدار افراتخته يکي از رويشگاه هاي سرخدار جنگلهاي شمال است كه در آن درختان سرخدار با قدمت بسيار بالا (سن برخي از آنها به بيش از هزار سال هم مي رسد) به طور انبوه و گاهي به صورت توده هاي خالص رويش دارند. به منظور تعيين جوامع گياهي سرخدار، پوشش گياهي اين رويشگاه بر اساس مكتب براون - بلانكه مورد مطالعه قرار گرفت. در اين مطالعه داده هاي فيتوسوسيولوژي برداشت شده از 27 رولوه 400 متر مربعي و با استفاده از تابلوي فيتوسوسيولوژيك براون - بلانکه دو جامعه ممرز - سرخدارستان (Carpineto betulus- Taxetum baccatae) و لور – سرخدارستان (Carpineto orientalis - Taxetum baccatae)، به همراه سه زير جامعه و دو واريانت تشخيص داده شد. بررسي همبستگي فاکتورهاي شکل زمين (ارتفاع از سطح دريا، شيب دامنه و جهت شيب) با جوامع سرخدار نشان داد که پراکنش جوامع مذکور اساسا تحت تاثير عامل شيب قرار دارد. محاسبه ضريب تبيين نشان ميدهد که 76 درصد عامل تفکيک دو جامعه سرخدار، فاکتور شيب مي باشد. در جامعه ممرز - سرخدارستان که در شيبهاي کمتر از 70 درصد حضور مي يابد، گونه هاي ممرز  (Carpinus betulus) و سرخدار (Taxus baccata) با بيشترين ميزان وفور به عنوان گونه هاي غالب اشكوب فوقاني بوده و گونه درختچه اي خاس (Ilex spinigera) فراوانترين گونه زيراشكوب مي باشد. اما در جامعه لور – سرخدارستان که در شيبهاي بيشتر از 70 درصد حضور مي يابد، گونه هاي لور (Carpinus orientalis) و سرخدار (Taxus baccata) به عنوان گونه هاي غالب اشكوب فوقاني بوده و گونه Festuca drymeia به همراه گونه درختچه اي پيرو Juniperus communis ssp hemisphaerica  داراي بيشترين غلبه در ميان گونه هاي زيراشكوب مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

در اين بررسي به منظور تعيين ويژگي هاي تخته فيبر با دانسيته متوسط ساخته شده از چوب ممرز، در سه زمان بخارزني 5، 10، 15 دقيقه الياف تهيه و با استفاده از دو زمان پرس 4 و 6 دقيقه و دو ميزان مصرف چسب 9 و 11 درصد (بر اساس وزن خشک الياف)، تخته فيبر با دانسيته متوسط (MDF) به روش خشک تهيه گرديد. از ترکيب عوامل فوق 12 ترکيب شرايط بوجود آمد و براي هر ترکيب 3 تخته ساخته شد. سپس خواص فيزيکي و مکانيکي تخته هاي ساخته شد اندازه گيري و با استفاده از آزمون فاکتوريل نتايج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از اندازه گيري مقاومت خمشي تخته هاي ساخته شده از گونه ممرز نشان داد که در شرايط زمان بخارزني 10 دقيقه، حداقل و در زمان هاي بخارزني 5 و 15 حداکثر مقاومت خمشي ايجاد گرديده است. در حاليکه حداکثر و حداقل مدول الاستيسيته به ترتيب در تخته هاي ساخته شده با الياف حاصل از بخارزني 5 و 15 دقيقه مشاهده گرديد. افزايش ميزان چسب از 9 به 11 درصد در همه تيمارها، موجب بهبود مقاومت خمشي و مدول الاستيسيته شده است. نتايج همچنين نشان داد که حداکثر چسبندگي داخلي در تخته هاي ساخته شده با الياف تهيه شده در زمان بخارزني 15 دقيقه مشاهده شد. با اين حال افزايش زمان پرس تاثير معني داري بر چسبندگي داخلي تخته ها نداشته است. واکشيدگي ضخامت تخته ها رابطه معکوس با چسبندگي داخلي داشته و حداقل آن در تخته هاي ساخته شده با الياف تهيه شده در زمان بخارزني 15 دقيقه و مصرف چسب 11 درصد مشاهده شد.

 نسخه قابل چاپ

فرسايش آبكندي يكي از فرآيندهاي فرسايش غالب اراضي مارني و قابل انحلال با توپوگرافي كم شيب و نسبتا مسطح است. در زاگرس سازند مارني آغاجاري بدليل گسترش زياد و تنوع جنس لايه ها در اين زمينه از اهميت زيادتري برخوردار است. اين سازند بخش نسبتا وسيعي از منطقه مورد مطالعه را در برداشته که تحت فرسايش آبكندي است. اين تحقيق بر اساس روش ژئومورفولوژي و با بررسي جامع همه عوامل اصلي و موثر در فرسايش، تفسير عكسهاي هوايي و تلفيق نقشه هاي زمين شناسي، شيب، جهت، ارتفاع و اشكال فرسايش به عمل آمد و در هر واحد کاري يا رخساره به دست آمده آزمايشهاي مربوط به نوع و ميزان مواد قابل انحلال و نيز تشخيص نوع كاني هاي رسي انجام يافت. رخساره فرسايش آبكندي سازند آغاجاري از نظر نحوه گسترس، شکل نيمرخ عرضي و مقدار و تراکم آبكندها طبقه بندي گرديد. همچنين رابطه بين شيب و تراکم آبكندها از نظر آماري بررسي شد. در نهايت ميزان فرسايش و رسوب رخساره فرسايش آبكندي با روش MPSIAC تعيين گرديد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه ميزان آهك كل 35.2 درصد، گچ 100 گرم/ 42.3 5meq و كربن آلي 0.42 درصد است. نوع كاني رسي به ترتيب فراواني شامل: مونتموريونيت، ايليت و كلريت مي باشد. از نظر مقطع عرضي آبكندهاي V شکل و U شکل وجود دارد كه آبكند V شكل فراوان ترند. 76 درصد آبكندها در طبقه تراکم زياد و 26 درصد آنها در طبقه متوسط قرار ميگيرند اما بهره برداري بي رويه از اين اراضي به تشديد فرسايش منجر شده است. بيشتر آبكندهاي منطقه از نظر نحوه گسترش به شکل پنجهاي مي باشند. ضريب همبستگي بين شيب و تراكم آبكند  Vشکل 83 درصد با سطح اطمينان 95 درصد و همبستگي بين شيب و تراكم آبكند U شکل80 درصد با سطح اطمينان 99 درصد است. پراکنش آبكندها در سازند آغاجاري در شيب 2 تا10 درصد مي باشد. فرسايش رخساره مورد بررسي زياد و ميزان رسوب آن 24.7 تن در هکتار در سال است.

نقش گياهان عسل زا از نظر تامين نوع گرده و شهد در کيفيت عسل ما را بر آن داشت تا به ويژگي هاي اين گياهان در جلب زنبور عسل بپردازيم. از روش مشاهده مستقيم و نصب تله گرده گير استفاده شد. تعداد 10 كندو در منطقه سيراچال که در 40 کيلومتري شمال کرج - چالوس، با وسعت 1500 هکتار مي باشد مستقر شد و با نصب تله گرده گير بر روي كندوها، جمع آوري و برداشت گرده هاي حمل شده به هر كندو با رعايت فواصل زماني 3 روز، در ماه هاي خرداد تا پايان شهريور سال1383 انجام شد. نمونه هاي گياهان منطقه نيز جمع آوري شدند. از گرده هاي گياهان و گرده هاي به دست آمده از تله گرده گير با روش استوليز ارتمن لام ميكروسكوپي تهيه شد. بررسي هاي مقايسه اي با ميكروسكوپ آناليز تصويري با نرم افزار Live 3000 انجام شد. ساچمه هاي گرده به دست آمده از تله گرده گير در هر ماه بر اساس رنگ جدا و وزن شدند، ابعادشان اندازه گيري شد و درصد تراكم آنها تعيين شد. مشاهدات مستقيم و آناليز گرده ها نشان داد 18 تيره و 85 گونه گياهي مورد استفاده زنبور عسل است. آزمايشها و بررسيها نشان داد كه بيشترين ميانگين درصد وزني گرده هاي جمع آوري شده در تله گرده گير 47.6 درصد مربوط به گرده هاي زرد رنگ است كه به طور عمده از گياه زرشك Berberis vulgaris مي باشد. پس نوعي گزينش وجود دارد و نشانگرهاي جذابيت گل نيز دخالت دارند. ولي نمي توان گفت كه زرد، هميشه رنگ برتر در انتخاب زنبورها است. رنگ چه براي گرده ها و چه براي گلبرگها مي تواند يك عامل جذب زنبورها باشد ولي بخصوص در گرده ها عامل رنگ مي تواند تحت تاثير عوامل ديگر از جمله سطح پوشش و تعداد گل قرار گيرد. فراواني رنگ جام گل در گلهاي گزينش شده به ترتيب: زرد، صورتي، آبي و ارغواني به يک نسبت و قرمز بوده است. گزينش يا انتخاب گرده مستقل از شهد است. در ماه وفور گرده دلخواه (زرشک) جمع آوري ساير گرده ها بسيار کم مي شود. در ماه نقصان گرده دلخواه، دامنه جمع آوري و تنوع گرده اي وسعت مي يابد.

 نسخه قابل چاپ

براي ارزيابي ارتباط بين شاخصهاي تجربي و شاخصهاي اسمي كاركرد مرتع، بوته زارهاي منطقه پارك ملي گلستان تحت 3 نوع مديريت چراي شديد، چراي متعادل و بدون چرا (تحت چراي محدود حيات وحش) انتخاب گرديد. نتايج نشان مي دهد كه بين كربن آلي و ازت خاك با توليد و شاخصهاي كاركرد مرتع به جز در منطقه چراي شديد، همبستگي معني دار وجود دارد. آناليز واريانس نشان مي دهد كه سه منطقه از لحاظ شاخصهاي اسمي كاركرد مرتع داراي اختلاف معني دار مي باشند. شاخصهاي تجربي در منطقه چراي متعادل و بدون چرا داراي اختلاف معني دار نمي باشند ولي با منطقه چراي شديد داراي اختلاف معني دار هستند. از بين شاخصهاي ويژگي سطح خاك بيشترين همبستگي بين نفوذپذيري با طبيعت سطح خاك و شاخص خيس خوري و بافت خاك در مناطق چراي متعادل و بدون چرا وجود دارد. در منطقه چراي شديد آزمون خيس خوري نيز اهميت بيشتري پيدا مي كند. بين چرخه مواد غذايي با پوشش لاشبرگ و گياهان نهانزاد ارتباط معني دار در منطقه چراي متعادل و بدون چرا وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ