پژوهش و سازندگي

معرفي روش استاندارد تشخيص مقاومت در برابر سموم يكي از نيازهاي عمده نظارت و مراقبت مقاومت كنه ها در سطح مزرعه مي باشد. انتخاب روش آزمايشگاهي مناسب، حساسيت روش به منظور شناسايي مقاومت، قابليت انجام آزمايش براي كليه گروه هاي شيميايي مورد استفاده و ارزان بودن روش، مورد توجه كليه مراكز تحقيقاتي مي باشد. در اين مطالعه به منظور رفع تنگناي دسترسي به پاكت هاي آغشته به سموم كيت فائو، تلفيقي از روش ساندويچ شاو و تست پاكتي فائو به عمل آمده است. اين روش قابليت انجام آزمايش با هر سم تجاري موردنظر را به عنوان ماخذ دارد تجزيه و تحليل نتايج بدست آمده بر اساس آزمون پروبيت نشان داد كه کمترين ميزان سم که 50% لاروها را تلف نمايد مي تواند بعنوان اطلاعات پايه قلمداد گردد و اين معيار در مقايسه با مقادير بيشتر هر سم در مورد گونه هاي مشابه كنه مي تواند تعيين كننده عامل مقاومت در هر منطقه باشد. در اين مطالعه کمترين ميزان غلظتي از سم ديازينون که 50% نوزادان كنه B. annulatus را تلف نمايد برابر 003/ 0 ميلي گرم مي باشد و غلظتي از سم که 99% لاروها را تلف مي نمايد برابر با 010/0 ميلي گرم بوده و اين غلظت معادل 1:20 غلظت توصيه شده سم ديازينون مي باشد. با توجه به مطالب فوق و نيز شيب خط رگرسيون اين موضوع در ذهن تداعي مي شود که جمعيت کنه مورد مطالعه در اين تحقيق، گرايش به مقاومت را از خود نشان نمي دهد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مطالعه الگوي الكتروفورتيك پروتئيني C. pseudotuberculosis، اين مطالعه بر روي 16 باكتري جدا شده از 100 عقده لنفاوي مبتلا به لنفادنيت پنيري (70 نمونه از گوسفند و 30 نمونه از گاو) در گوسفند و مقايسه آن ها با C. pseudotuberculosis جداشده از گاو صورت گرفت. كليه نمونه هاي ميكروبي در حضور ماركر پروتئيني با وزن مولكولي پايين روي سيستم ژل ناپيوسته 10 و 5 درصدپلي اكريل آميد به روش SDS-PAGE الكتروفورز گرديد. در كل تعداد 17 باند پروتئيني با اوزان 25 تا 220 كيلو دالتون در باكتري هاي مورد مطالعه مشاهده شد كه در اين ميان پروتئين هاي 68، 64، 53 و 31 كيلودالتون در تمام سويه هاي نيترات مثبت و منفي باكتري، پروتئين هاي 37 و 38 كيلو دالتون در بيوتيپ 2 نيترات مثبت (جداشده از گاو) و پروتئين هاي 120، 48، 40، 39، 35، 25 كيلودالتون در بيوتيپ 1 نيترات منفي C. pseudotuberculosis (جداشده از گوسفند) شناسايي گرديد.

 نسخه قابل چاپ

پروژه پرورش قزل آلا رنگين کمان Oncorhynchus mykiss در استخرهاي خاكي پرورش ميگو چوئبده جهت امکان سنجي و بهره وري بهينه از منابع آبي در دسترس اجرا گرديد. زمان اجراي پروژه آذرماه 1382 تا فرورد ين 1383 بود. جهت اجراي اين طرح سه استخر نيم هكتاري در مرکز شهيد کياني شيلات خوزستان واقع در سايت پرورش ميگو چوئبده انتخاب و با تعداد 15000 بچه ماهي 45 گرمي ذخيره دار شد. نتايج بدست آمده نشان داد رشد قزل آلاي رنگين کمان در اين پروژه از نوع ايزومتريک مي باشد. درصد بازماندگي در استخر BL1 و 34/ 18%، در  BL2و 46/ 48% بود. استخر BL3 به دليل مشكلاتي که در طي اجراي پروژه رخ داد از نتايج حذف گرديد. ميانگين وزني ماهيان پس از 90 روز پرورش، براي استخر BL1 و 26/ 60± 3/ 228 گرم و استخر BL2 و 34/ 87± 9/242 گرم بود و نتيجه اينکه: پرورش قزل آلاي رنگـين کمان دراستخرهاي خاکي پرورش ميگو چوئبده امكان پذير مي باشد و براي اقتصادي نمودن آن مي بايست مشکلات واقع شده را مرتفع نمود.

 نسخه قابل چاپ

از 95 راس اسب نژاد عرب و 24 راس نژاد تركمن خونگيري انجام و سرم خون جدا گرديد.
روش: نمونه هاي سرم خون برحسب نژاد، جنس و سن (4 گروه سني شامل 36-1، 72-37، 144-73، 145 ماهه و بالاتر) تقسيم شدند. مقادير الكتروليت هاي كلسيم، منيزيم، كلر، سديم و پتاسيم بوسيله دستگاه اتوآناليزر و الكتروليت آناليزر ساخت كارخانه اپندرف آلمان به روش هاي جاري انجام گرديد. مقادير غيرالكتروليت هاي گلوكز، تري گليسريد، كلسترول، كراتينين، اوره BUN، اسيد اوريك، بيلي روبين تام و بيلي روبين مستقيم با دستگاه اتوآناليزر ساخت كارخانه اپندروف آلمان و با روش جاري اندازه گيري و بيلي روبين غيرمستقيم سرم خون از تفاضل بيلي روبين مستقيم از بيلي روبين تام محاسبه مي گرديد. بر طبق اطلاعات بدست آمده كه در جداول نشان داده شده اند اختلافات آماري معني داري در بعضي از الكتروليت ها و غيرالكتروليت هاي سرم خون بين دو نژاد يا دو جنس و يا برحسب سنين مختلف وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

آلودگي ساركوسيستوزيس يك عفونت تك ياخته اي مشترك بين انسان و دام است كه توسط گونه هاي مختلف ساركوسيستيس ايجاد مي شود. اين انگل داراي شيوع جهاني است و قادر است در انسان و بسياري از حيوانات آلودگي ايجاد نمايد. در اين مطالعه آلودگي ساركوسيستيس در گوشت گوسفندان ذبح شده در كشتارگاه تبريز با روش هاي ماكروسكوپي، هضمي و تهيه گسترش بافتي مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. بدين منظور در مرحله اول 400 راس گوسفند را به طور تصادفي انتخاب و اندام هاي مري، ران، بازو، ديافراگم و قلب از لحاظ ماكروسكوپي از نظر وجود كيست ساركوسيستيس بازرسي شد. در مرحله دوم تعداد 150 لاشه گوسفند به ظاهر غير آلوده را به طور تصادفي انتخاب و از اندام هاي مري، ران، بازو، ديافراگم و قلب نمونه برداري و با روش هاي هضمي و تهيه گسترش بافتي به كمك ميكروسكوپ نوري از نظر وجود ساركوسيستيس بررسي شد. در روش هضمي نمونه بافت را در محلول هضمي حاوي پپسين و اسيد كلريدريك قرار داده، سپس رسوب حاصل از لحاظ وجود سيستي زوئيت در زير ميكروسكوپ مورد بررسي قرار گرفت. در روش گسترش بافتي، ابتدا روي لام از قطعه اي از بافت عضلاني گسترش تهيه كرده سپس با رنگ آميزي و بدون رنگ آميزي با گيمسا از لحاظ وجود سيستي زوئيت در زير ميكروسكوپ موردبررسي قرار گرفت. طبق نتايج به دست آمده با روش ماكروسكوپي آلودگي مري، ران، بازو، ديافراگم و قلب گوسفندان به ترتيب 7/ 24%، 2/ 16%، 7/ 17%، 27% و 2/ 2% ولي با روش هضمي 100% بوده است. گرچه روش گسترش بافتي با رنگ آميزي آلودگي را کمتر از روش هضمي نشان داد ولي حساسيت آن نسبت به روش گسترش بافتي بدون رنگ آميزي بيشتر بوده است. به طور كلي روش هضمي حساس ترين روش در آشكارسازي واقعي آلودگي گوسفندان به ساركوسيستيس شناخته شد. با توجه به آلودگي صد درصدي گوسفندان مورد مطالعه به ساركوسيستيس و ميکروسکوپي بودن اندازه اکثريت کيست ها، بايد بدون توجه به نتيجه بازرسي نسبت به پخت گوشت نهايت دقت را نمود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور شناخت وضعيت پساب مزارع پرورش ميگوي گواتر در شرق شهرستان چابهار در استان سيستان و بلوچستان، 15 ايستگاه در سه منطقه كانال آبرسان (ورودي آب مزارع)، كانال زهكش اصلي (خروجي زهكش هاي فرعي) و خليج گواتر (محل تخليه پساب) انتخاب گرديد. نمونه برداري از آب، طي يك دوره پرورش در سال 83 (تير تا آذر) جهت اندازه گيري فسفات، فسفر آلي و فسفر كل انجام پذيرفت. نتايج حاصل از اين بررسي نشان دهنده اين موضوع است كه اين سه منطقه از نظر زيست محيطي با هم تفاوت دارند. به طوريكه تركيبات مختلف فسفر نزديك به انتهاي دوره پرورش در كانال زهكش و بعد از مانسون در خليج گواتر افزايش نشان داده است. نتايح حاصل از آناليز واريانس يكطرفه با احتمال 95% نشان داده است كه بين ميانگين تمام فاكتورهاي اندازه گيري شده در ايستگاهها اختلاف معني داري وجود دارد (05/0>p) با توجه به اينكه 25% از مزارع پرورش ميگوي منطقه در دوره مورد بررسي فعال بوده اند، لذا فسفر پساب مزارع پرورش ميگوي در محدوده مجاز قرار دارد.

 نسخه قابل چاپ

كژدم گاديم Hemiscorpius lepturus، يكي از كژدم هاي خطرناك ايران محسوب مي گردد. اين كژدم در استان هاي گرم و مرطوب جنوبي به ويژه در خوزستان و هرمزگان سالانه مسوول گزش تعداد زيادي از افراد بوده، كه پي آمدان بروز عوارض باليني خطرناك و مرگ مي باشد. با توجه به اهميت گزش كژدم گاديم به عنوان مشكل پزشكي و بهداشتي، مطالعه حاضر به منظور شناسايي زيستگاه هاي اين كژدم انجام گرديد. اين پژوهش به روش توصيفي انجام گرفت. نمونه گيري از 16 مكان در استان خوزستان با روش سرشماري انجام گرفت. در طول 16 بار نمونه گيري در ماه هاي شهريور، مهر، آبان، بهمن، اسفند و فروردين و ارديبهشت سال هاي 82-1381، روش هاي نمونه گيري، استفاده از نور سياه (Black light)، جابجايي سنگ ها (Rock – rolling)، و حفاري و تخريب ديوارهاي قديمي گلي و ريختن آب در سوراخ كژدم ها، بكار گرفته شد. از 16 مكان در مجموع 236 نمونه كژدم Hemiscorpius lepturus، صيد گرديد. ميانگين تعداد كژدم صيدشده در هر بار نمونه گيري 33/39 نمونه بود. زيستگاه كژدم Hemiscorpius lepturus شكاف ها و سوراخ هاي موجود در زير سنگ ها، زير پوسته درختان، در داخل شكاف هاي جداول باغچه ها، زير مصالح ساختماني، زير لشمه ها، داخل سله ها و سوراخ هاي ديوارهاي قديمي و گلي نم دار بود. در مناطق سنگلاخي و سنگ دار و با روش جابجايي سنگ ها Rock – rolling تعداد بيشتري صيد گرديد به نطر مي رسد كژدم Hemiscorpius lepturus بيشتر سنگ دوست Lithophilic و نم دوست Hygrophilic است.

براي تعيين اثر تغييرات فصل روي خصوصيات الياف پشم، تعداد 58 راس شيشك ماده نژاد بلوچي از ايستگاه عباس آباد مشهد انتخاب و در دو سال متوالي از ناحيه پهلوي راست نمونه الياف برداشت شد. تغييرات وزن پشم بهاره و پاييزه، طول دسته الياف، طول الياف، قطر، استحكام يا تناسيتي و بار پارگي دسته الياف با استفاده از مدل Repeated measurment در نرم افزار SAS محاسبه شد. بيشترين وزن بيده به ترتيب در يك، دوسالگي و سپس برگي (07/0±12/2، 061/0±98/1، 03/0±15/1 كيلوگرم) به دست آمد. پشم بهاره در سه سالگي بيش از يك سالگي (08/0±23/2 و 04/0±78/1 كيلوگرم) و يك سالگي بيش از دو سالگي (04/0±78/1 و 07/0±63/1 كيلوگرم) بود. بين طول دسته الياف نواحي شانه، پهلو و كپل در پشم بهاره و پاييزه و سنين مختلف اختلاف معني دار وجود داشت (001/0>p)، به طوري كه طول دسته الياف در ناحيه كپل در پشم بهاره و پاييزه براي سنين 1 تا 3 سال از ساير نواحي بلندتر بود به ترتيب طول دسته الياف شانه، پهلو و كپل دربيده پاييزه يك سالگي (17/0±5، 17/0±14/5، 17/0± 7/5 سانتي متر)، بيده بهاره دوسالگي (17/0±02/8، 18/0 ±9/6، 18/0±76/8 سانتي متر)، بيده پاييزه دوسالگي (17/0±7/4، 18/0±8/4، 17/0±6/5 سانتي متر) و بيده بهاره سه سالگي (18/0±8/9، 17/0±9/8 و 18/0±8/9 ساتني متر) بود. طول الياف در دو روش اندازه گيري اوتر و بارب در پشم بهاره و پاييزه و سه سن با هم تفاوت معني دار داشت (001/0>p). قطر الياف در پشم پاييزه گوسفندان يك ساله (3/0±2/33 ميكرن) بيش از قطر پشم بهاره سه ساله ها و دوساله ها به ترتيب (3/0±8/26 و 4/0±8/26 ميكرن) و نيز قطر الياف پشم پاييزه دو ساله ها (3/0±5/24 ميكرن) بود (005/0>p). ولي به طور كل ميانگين قطر الياف پشم پاييزه بيش از بهاره مشاهده شد. ضريب تغييرات قطر الياف در پشم پاييزه بيش از بهاره بود. تناسيتي پشم بهاره سه ساله ها بيش از پشم پاييزه و بهاره دو ساله ها و پشم پاييزه يك ساله ها و به ترتيب (2/0±6/5، 2/0±4/4، 25/0±01/4 و 2/0±6/3 گرم نيرو/تكس) و بارپارگي آنها (2/0±8/4، 2/0±8/3، 2/±8/2 و 2/0±25/2 كيلوگرم نيرو) بود و با هم اختلاف معني دار داشت (001/0>p).

بيماري ويروسي نيوكاسل از مهمترين بيماري هاي طيور مي باشد كه ساليانه خسارات زيادي ايجاد مي نمايد. با توسعه مهندسي ژنتيك، امروزه از گياهان براي توليد واكسنهاي انساني و دامي استفاده مي شود. ژنهاي فيوژن (F) و هماگلوتنين نورآمينيداز (HN) ژن هايي اين ويروس هستند كه در عفونت زايي و بيماريزايي اهميت دارند. در اولين اقدام براي كلونينگ اين ژن در باكتري E.coli، ژن F از طريق استخراج RNA از سويه B1 اين ويروس جداسازي، و cDNA آن ساخته شد و سپس توسط واكنش PCR تكثير گرديد. جهت تاييد اختصاصي بودن محصول PCR، از هضم آنزيمي توسط آنزيم هاي EcoRI و SacI استفاده شد. ژن F و ناقل pUC18 توسط آنزيم هاي برشي XbaI و BamHI موردهضم مضاعف قرار گرفتند. محصولات هضم مضاعف توسط آنزيم DNA Ligase و T4 به هم متصل گرديدند و ناقل نوتركيب در باكتري E.coli ترانسفورم گرديد. از پرگنه هاي سفيد كه نشان دهنده نوتركيب بودن باكتري حامل آنها بود استخراج پلاسميد انجام گرفت و توسط هضم با آنزيم هاي برشي EcoRI و SacI و XbaI و BamHI وجود ژن در داخل پلاسميد تاييد گرديد. تكوين كلون باكتري حامل اين ژن منبعي پايدار جهت دسترسي به كلون فيوژن جهت بيان ژن در سيستم هاي مختلف از جمله انتقال به گياه مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش گونه هاي گياهي شهدزا و گرده زاي استان فارس جمع آوري و شناسايي شد. به همين منظور مكان هاي مختلف استقرار كلني هاي زنبور عسل در فصول مختلف سال مشخص و با روش گرده شناسي و مشاهده مستقيم، گياهان مورد استفاده زنبور عسل جمع آوري و شناسايي گرديد. همچنين ميزان جذابيت گياهان و شهدزا و گرده زا بودن آنها تعيين شد. در اين تحقيق گرده هاي گياهان جمع آوري شده و گرده هاي حاصل از تله هاي گرده گير با روش Wodehouse استوليز و ويژگي هاي آنها بررسي شد. در اين بررسي 82 تيره، 279 سرده (جنس) و 372 گونه گياهي شناخته شد. از اين تعداد بيشترين گونه هاي شهدزا و گرده زا متعلق به تيره هاي: مينا با 69 گونه، پروانه آسا با 38 گونه و نعناع با 25 گونه مي باشد. از بين گونه گياهي شناخته شده، 247 گونه علفي، 47گونه درختچه اي، 54 گونه درختي، 18 گونه بوته اي و 6 گونه گراس هستند. از بين گونه ها ي گياهي جمع آوري شده تعداد 65 گونه داراي جذابيت عالي، 147 گونه داراي جذابيت خوب، 107 گونه داراي جذابيت متوسط و 53 گونه داراي جذابيت ضعيف مي باشند. از گونه هاي گياهي شناسايي شده، 29 گونه مولد شهد، 99 گونه مولد گرده و 242 گونه مولد شهد و گرده اند. همچنين در اين مطالعه دوره گلدهي گياهان در استان مشخص شد.

 نسخه قابل چاپ

گره سينوسي دهليزي قلب با توليد ايمپالس اين امکان را به قلب مي دهد که بتواند پي در پي ضربان داشته باشد. با توجه به اينکه بيماري هاي قلبي - عروقي مهمترين علت مرگ و مير در انسان مي باشد و نظر به اينکه داشتن اطلاعات مربوط به بافت شناسي گره سينوسي دهليزي قلب جنين اساسا مورد نياز رشته هاي مختلف علوم دامي مانند بافت شناسي، آناتومي، فيزيولوژي، آسيب شناسي و کارديولوژي مي باشد، اين مطالعه انجام شد تا اطلاعات مورد نياز در اين زمينه را فراهم سازد. مطالعه مشروحي روي گره سينوسي دهليزي قلب جنين گوسفند (شامل 4 جنين دوماهه و 4 جنين چهارماهه) به عمل آمد. گره سينوسي دهليزي تقريبا مخروطي شکل بود. سلول هاي گره در جنين دو ماهه و چهارماهه به صورت زنجيره هاي سلولي قرار گرفته بودند که با سلول هاي معمولي ميوکارد دهليز راست اختلاف رنگ داشتند. ميزان اين اختلاف رنگ و همچنين ميزان داربست کلاژن و عصب رساني در گره سينوسي دهليزي قلب جنين چهارماهه بيشتر بود. به طور کلي گره سينوسي دهليزي قلب جنين گوسفند داراي درصد بالايي سلول پي مي باشد که ميزان اين سلول در قلب جنين دوماهه در مقايسه با جنين چهارماهه بيشتر بود. خون رساني گره در جنين گوسفند توسط چند ارتريول انجام مي شود که در نزديک حاشيه قدامي گره يا در ديواره بين دهليزي قرار دارند. نتايج حاصله با اطلاعات موجود در مورد انسان و ساير گونه ها مقايسه شد و اهميت باليني بعضي از نتايج مورد بحث قرار گرفت.

 نسخه قابل چاپ

تغييرات جمعيت و زي توده سالانه كرم پرتار Nereis diversicolor در خليج گرگان (ساحل بندر گز) در سال 1383 به صورت فصلي در اعماق 1، 2 و 3 متري بررسي گرديد. بيشترين تراكم و زي توده اين كرم در فصول بهار و زمستان در عمق 3 متري و در دو فصل ديگر در عمق 2 متري مشاهده شد (05/0>p). ميانگين تراكم و زي توده سالانه اين كرم در عمق 3 متري بيشترين و در عمق يک متري کمترين مقدار را نشان داد (به ترتيب 06/664±37/845 و 61/622±33/ 658 عدد در متر مربع و 56/2828±29/2571 و 26/2500±5/2065 ميلي گرم در متر مربع). همچنين در بررسي سالانه جمعيت اين كرم اختلاف معني داري در فصول مختلف سال ديده شد (05/0>p) به طوري كه بيشترين زي توده و تراكم در همه اعماق در فصل بهار و كمترين در زمستان به دست آمد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه تراكم و زي توده اين كرم نسبت به سال هاي قبل افزايش پيدا كرده است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور تعيين سن مناسب پروار بره هاي نر تركي ـ قشقايي آزمايشي در قالب طرح كاملا تصادفي بر روي 80 راس بره نر با سن 90± 7 روز و ميانگين وزن 23.1±2.5 كيلوگرم با جيره حاوي 5/2 مگاكالري انرژي قابل متابوليسم در هر كيلوگرم و 5/14 درصد پروتئين خام انجام شد. بعد از پايان هر دوره پروار 60، 90، 120 و 150 روزگي تعداد 16 راس بره كشتار و تجزيه لاشه شدند. بر اساس اطلاعات بدست آمده اختلاف بين مدت پروار براي ميانگين وزن بدن و ضريب تبديل غذايي بسيار معني دار (01/0>p) بود، در حاليكه بر روي اضافه وزن روزانه، بازده لاشه و درصد كل گوشت لاشه اختلاف معني داري مشاهده نشد. مدت پروار اثر معني دار (05/0>p) بر روي درصد كل چربي و درصد كل استخوان لاشه داشت به طوري كه با افزايش مدت پروار، درصد چربي لاشه افزايش و درصد استخوان لاشه كاهش يافت. بيشترين درصد گوشت (8/49)، چربي (9/17) و استخوان (2/19) لاشه به ترتيب پس از 120، 150 و 60  روز پروار و كمترين آنها به ترتيب با 1/47، 7/13 و 9/13 درصد پس از 150، 60 و 150 روز پروار مشاهده شد. با افزايش مدت پروار درصد دنبه افزايش يافت كه بيشترين آن 1/20 و كمترين آن 4/17 درصد به ترتيب پس از 150 و60 روز پروار بدست آمد. سطح مقطع ماهيچه راسته در دوره هاي مختلف پروار به ترتيب 07/11، 23/14، 50/15 و 73/15 سانتيمترمربع و تفاوت بسيار معني داري (01/0>p) بين بره هاي 60 روز پروار با ساير دوره ها مشاهده گرديد. مدت پروار اثر معني داري (05/0>p) روي تجزيه شيميايي لاشه نشان داد. با افزايش مدت پروار درصد رطوبت، پروتئين و خاكستر كاهش، ولي درصد چربي افزايش يافت. با توجه به مواد خوراكي تشكيل دهنده جيره غذايي و قيمت رايج آنها هزينه خوراك مورد نياز هر كيلوگرم افزايش وزن زنده و نهايتا توليد هر كيلوگرم گوشت خالص محاسبه گرديد. كمترين هزينه توليد يك كيلوگرم گوشت خالص مربوط به دوره پروار 90 روزگي به مبلغ 47311 ريال و بيشترين آن مربوط به دوره پروار 150 روزگي به مبلغ 53378 ريال مي باشد. با توجه به موارد فوق حداكثر مدت پروار اين نژاد 90 روز پيشنهاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ

بررسي هاي انجام شده بر روي اسپرم 21 مولد نر تاسماهي ايراني مشخص نمود كه ميانگين طول سر، عرض سر، طول كل، تراكم اسپرم و اسپرماتوكريت در اين ماهيان به ترتيب معادل 48/9 ميكرون، 80/1 ميكرون، 30/62 ميكرون، ml/ 10⁹×92/2 و 11/0 است و بين اندازه هاي سنجش شده در نرهاي مختلف تفاوتهاي معني دار وجود داشت. بين ميزان تراكم اسپرم و اسپرماتوكريت در اين ماهي، يك همبستگي قوي (75/78 =r²) ديده شد. خصوصيات مورفولوژيك مورد مطالعه در اسپرم اين ماهي (طول سر، عرض سر و طول كل اسپرم) نسبت به اسپرم فيل ماهي حوضه جنوبي درياي خزر، بزرگتر بود. همچنين بررسي ها نشان داد كه بين تراكم اسپرم با طول تاژك، طول كل اسپرم، طول كل ماهي مولد و ضريب چاقي آنها، رابطه معني داري وجود ندارد.  

 نسخه قابل چاپ

سازمان هاي توليدي سيستم هاي پيچيده اي هستند كه تعامل بين عملكردهاي فروش، توزيع، توليد، مواد اوليه، مالي، منابع انساني و نگهداري بايد در جهت هدف عمومي سازمان طوري مديريت گردند كه تحويل محصولات توليدي به مشتري داراي حداكثر ارزش با قيمت بهينه باشد. اگرچه اكثر اين سازمان ها داراي ساختار تابعي هستند ولي هريك از عملكردها / بخش هاي در حال كار صرف نظر از اهداف سازماني داراي اهداف خاص خود نيز مي باشند. اين موضوع در هر بخش وقتي بحراني مي شود كه براي جريان اطلاعات توسط هريك از عملكردها محدوديت ايجاد شود و حتي وقتي ساير عملكردها مي خواهند از كل جريان اطلاعي حاصل نمايند، اين امكان بوجود نمي آيد. اين موارد سازمان ها را به سمت استفاده از سيستم هاي يكپارچه مانند برنامه ريزي منابع سازماني (ERP) هدايت مي كند كه يك سيستم به هم پيوسته، سازگار و يكپارچه مي باشد. اين سيستم قابليت جمع آوري، طبقه بندي، ذخيره سازي و توزيع اطلاعات كل سازمان را با حداقل داده هاي تكراري دارا مي باشد. به منظور ارزيابي عملكرد يك سازمان كه از سيستم ERP و يا سيستم هاي جامع يكپارچه مانند سيستم هاي اطلاعات مديريت (MIS)، مديريت ارتباط با مشتريان (CRM) و زنجيره تامين كنندگان (SCM) استفاده مي نمايد نياز به راهكار يا مدلي است كه توانايي ارزيابي و اندازه گيري عملكردسازمان را داشته باشدو براساس نتايج حاصل، بهبودمستمر امكان پذير باشد.. بنابراين هدف اين مقاله ارايه الگويي براي ارزيابي و اندازه گيري عملكردسازمان هايي است كه از سيستم هاي يكپارچه و ERP استفاده مي كنند. تاكنون مدل هاي متنوعي براي اندازه گيري عملكرد سازمان توسط محققين مختلف ارايه شده است ولي بيشتر تحقيقات انجام شده فقط بخشي از سيستم را ارزيابي مي كند. يعني به موضوعاتي نظير اندازه گيري رضايت مشتري، ارتباط با فروشندگان مواد، كارايي فروش و كيفيت محصولات توليدي توجه داشته يا از جنبه مالي به اندازه گيري و استخراج شاخص هاي مالي حاكم بر صنعت توجه شده است. مدل هاي رايج اندازه گيري عملكرد معمولا از طريق اندازه گيري نتايج 7 حوزه عملياتي (اثربخشي، كارايي، بهره وري، كيفيت، سودآوري، فرايند و قابليت اطمينان) به بررسي عملكرد سازمان مي پردازند. در اين تحقيق مدل توسعه داده شده ضمن برخورداري از انعطاف علاوه بر 7 حوزه رايج 6 حوزه ديگر از قبيل قابليت انعطاف، به موقع بودن، مسووليت اجتماعي (سلامتي)، يادگيري و رشد، سطح استفاده از فناوري اطلاعات و شرايط زندگي كاركنان را مدنظر قرار داده است. لازم به ذكر است كه در هر سازمان، حوزه ها با توجه به نيازمندي هاي ابعاد سه گانه مديريتي، عملياتي و اطلاعاتي تعريف و براي هر حوزه معيارهاي مربوطه و قابل اندازه گيري نيز مشخص مي گردند. بخش اول و دوم مقاله مروري بر تاريخچه ERP، روند تكاملي آن و مباني نظري اندازه گيري خواهد داشت. روش تحقيق در بخش سوم مطرح شده است. اندازه گيري عملكرد و ويژگي هاي مدل هاي اندازه گيري عملكرد در بخش چهارم بحث شده است. بخش پنجم اختصاص به مقايسه مدل هاي اندازه گيري و معرفي معيارهاي انتخاب يك مدل مناسب اندازه گيري داده شده است. ساختار كلي مدل پيشنهادي براي اندازه گيري عملكرد يك سازمان، الگوريتم توسعه مدل و نتايج حاصل از مطالعات ميداني و موردي در بخش ششم و هفتم ارايه شده است.  

 نسخه قابل چاپ