پژوهش و سازندگي

عدم تعادل بين عرضه و تقاضاي آب كشاورزي در مناطق پسته كاري ايران، به ويژه شهرستان رفسنجان به وضوح قابل درك است. با وجود كمبود و محدوديت منابع آب، به علت ارزش اقتصادي بالا، مصرف اين نهاده كشاورزي بسيار بالا مي باشد. اين عدم تعادل باعث تخريب منابع آب، افت آب هاي زيرزميني و كاهش كيفيت اين منابع شده است. براي حل اين مشكل بايستي عرضه آب را افزايش داده و تقاضا را كم نمود و در نهايت اين دو را به هم نزديك كرد. در اين مطالعه با استفاده از روش هاي اقتصاد مهندسي و بودجه بندي گزينه هاي جديد در دو سمت عرضه و تقاضاي آب مورد بررسي اقتصادي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه استفاده از گزينه هاي جديد چون انتقال آب كارون و آب شيرين كن در سمت عرضه و سيستم هاي آبياري تحت فشار در سمت تقاضا به علت هزينه هاي بالا مورد استقبال كشاورزان قرار نگرفته و نمي گيرد. لذا جهت تغيير اين شرايط و افزايش تقاضا براي سيستم هاي نوين عرضه و تقاضاي آب در منطقه رفسنجان بايستي: 1- با به كارگيري سازمان ها و قوانين مناسب، هزينه تمام شده بهره برداري از روش هاي سنتي را افزايش داد. 2- با تحقيقات و استفاده از تكنولوژي هاي مناسب، هزينه توليد و مصرف آب را در گزينه هاي جديد كاهش داد. 3- با ارايه قوانين، برنامه ها و سازمانهاي مناسب، دوره تصميم گيري و دوره احساس كمبود آب را به هم نزديك نموده و نتيجه آن يعني ارزش واقعي آب را به عنوان معيار مبادله آب در منطقه قرار داد.

 نسخه قابل چاپ

بازگشت بقاياي گياهي به خاک به ويژه در خاک هاي مناطق خشک و نيمه خشک از ارکان مهم و اجتناب ناپذير پايداري اکوسيستم هاي کشاورزي است. ديناميک نيتروژن خاک پس از بازگشت بقاياي گياهي با کيفيت مختلف به طور متفاوت تحت تاثير قرار گرفته و بر قابليت جذب نيتروژن براي محصول بعدي اثر خواهد گذاشت. تاثير نوع خاک نيز بر تحولات نيتروژن در خاک هاي تيمارشده با بقاياي گياهي، لازم است مورد توجه قرار گيرد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير نوع خاک و بقاياي گياهي بر شدت معدني شدن خالص نيتروژن مي باشد. بدين منظور دو خاک شرود ان (رسي) و جوزد ان (لوم رسي شني) با بقاياي گياهي يونجه، گندم و ذرت تيمار گرديد و سرعت فرآيند معدني شدن خالص نيتروژن در پايان يک دوره انکوباسيون آزمايشگاهي 8 هفته اي بررسي گرديد. نتايج نشان داد که در بين بقاياي گياهي مورد مطالعه يونجه بيشترين مقدار خالص نيتروژن معدني شده را توليد مي نمايد. معدني شدن خالص به ميزان کمتري در تيمارهاي حاوي بقاياي گندم و تيمار شاهد نيز اتفاق افتاد، ليکن در تيمار حاوي بقاياي ذرت ايموبيليزه شدن خالص به وقوع پيوست. تاثير نوع خاک بر فرآيند معدني شدن خالص نيتروژن معني دار بود، ليکن اختلاف بين دو خاک در مورد انواع بقاياي گياهي مشابه نبود به طوري که تفاوت مقدار نيتروژن معدني شده در خاک هاي تيمارشده با بقاياي يونجه از همه بيشتر بود. اختلاف دو خاک در تيمار بقاياي گندم نيز معني دار بود ليکن در تيمارهاي شاهد و بقاياي ذرت اختلاف معني داري به لحاظ سرعت معدني شدن خالص در دو خاک مورد مطالعه مشاهده نشد. به طور کلي نتايج اين تحقيق، اين فرضيه را تقويت مي نمايد که اختلاف تاثير خاک ها بر فرآيند معدني شدن نيتروژن، متاثر از نوع سوبستراي اضافه شده به خاک است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي و مقايسه عملكرد مقدماتي لاين هاي انتخابي شبدر ايراني، اين طرح به صورت كشت پاييزه در قالب طرح آلفاتيس با 150 تيمار در دو تكرار به مورد اجرا درآمد. تعداد بلوك ها پنج عدد و تعداد تيمارها در هر بلوك 30 عدد در نظر گرفته شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بين لاين هاي شبدر از نظر عملكرد علوفه خشك، عملكرد پروتئين و علمكرد پروتئين قابل هضم در سطح احتمال يك درصد تفاوت معني داري وجود دارد. مقايسه ميانگين ها نشان داد كه لاين شماره 37 (با منشا اقليد فارس) از نظر عملكرد علوفه خشك، عملكرد پروتئين و عملكرد پروتئين قابل هضم به ترتيب با 82/14 تن، 04/3 تن و 65/2740 كيلو گرم در هكتار داراي بيشترين عملكرد است. نتايج نشان داد كه لاين هاي برتر متعلق به هفت توده شبدر ايراني به نام هاي اقليد فارس، بالاده كازرون، محلي زابل، لردگان چهارمحال بختياري، دوچين كردستان، فامور كازرون و هفت چين شازند مي باشند. مقايسه ميانگين عملكرد كمي و كيفي علوفه لاين ها نسبت به ميانگين كل نشان داد كه از عملكرد علوفه خشك 66/50 درصد (76 عدد لاين)، عملكرد پروتئين 52 درصد (78 عدد لاين) و عملكرد پروتئين قابل هضم 33/51 درصد (77 عدد لاين) برتري نشان دادند.

 نسخه قابل چاپ

پروانه خوشه خوار انگور يکي از مهم ترين آفات انگور در مناطق ميوه خيز کشور مي باشد. لاروهاي اين آفت با تغذيه از جوانه هاي گل دهنده، غنچه ها و حبه هاي انگور، خسارت قابل توجهي به محصول وارد مي کنند. در سال هاي 1378 و 1379 تحقيقاتي با هدف تعيين نحوه تغييرات جمعيت پروانه خوشه خوار انگور و تعيين بهترين زمان مبارزه با نصب تله هاي فرموني و همچنين نمونه برداري از مراحل زمستان گذراني آفت، مرحله تخم، لارو و شفيرگي در دو باغ انگور واقع در دشت و کوهپايه در منطقه سي سخت انجام گرديد. طي اين بررسي وجود ساليانه سه نسل كامل و نسل چهارم ناقص در چرخه زيستي آفت در منطقه مورد مطالعه محرز گرديد. ظهور پروانه هاي نسل زمستان گذران خوشه خوار در زماني انجام مي پذيرد که ميزبان هنوز داراي سبزينه اي نبوده، حتي جوانه هاي برگ هم متورم نشده است. نسل اول خوشه خوار چون در زماني ظهور مي کند که کليه واريته هاي انگور فاقد سبزينه هستند احتمالا درصد کمي از پروانه ها موفق مي شوند که به تاکستان ها خسارت وارد آورند، در نتيجه خسارت خوشه خوار در نسل اول روي کليه واريته هاي انگور قابل چشم پوشي مي باشد. ظهور نسل چهارم چون مقارن با برداشت ميوه انگور مي باشد، عملا خسارت چنداني به تاکستان ها وارد نمي شود. بيشترين خسارت وارده بر ميوه ها توسط نسل دوم و سوم صورت مي گيرد و اوج خروج لاروهاي نسل دوم حدود 10 روز پس از اوج پرواز پروانه ها انجام مي شود. بر اساس نتايج حاصله از اين تحقيق، توصيه مي شود که اولين برنامه سمپاشي در منطقه سي سخت در اواخر خردادماه در گستره زماني دو هفته صورت گيرد. سمپاشي دوم در هفته اول مردادماه در کاهش جمعيت آفت در سال هاي بعد بسيار موثر بوده است.

به منظور بررسي اثرات سطوح مختلف آبياري قطره اي و الگوهاي مختلف کشت بر عملکرد و اجزاي عملکرد سيب زميني آزمايشي به صورت اسپليت پلات در قالب طرح پايه بلوک کامل تصادفي در سه تکرار در سال زراعي 1383 در مزرعه ايستگاه تحقيقاتي کشاورزي اردبيل (آلاروق) انجام گرفت. فاکتورهاي مورد بررسي رژيم هاي مختلف آبياري قطره اي شامل 60، 80 و 100 درصد تبخير و تعرق گياه سيب زميني و الگوهاي کشت مختلف شامل کشت مرسوم با 75 سانتي متر فاصله رديف هاي کشت، کشت دو رديفه روي يک پشته عريض 150 سانتي متري (شيار تا شيار) با فواصل رديف هاي 35 و 45 سانتي متر بودند. نتايج حاصله نشان داد كه با افزايش آب آبياري عملکرد تر غده در بوته، متوسط وزن تر هر غده، عملکرد خشك غده در بوته و تعداد غده در بوته افزايش يافت. صفت تعداد غده در بوته براي سطوح آبياري 100 و 80 درصد نياز آبي يكسان بود. همچنين تعداد، وزن تر و متوسط وزن تر غده هاي قابل فروش تحت تاثير آبياري قرار گرفتند و آبياري 100 درصد بيشترين مقدار را داشت. به عنوان نتيجه كلي سيب زميني به شدت تحت تاثير تنش آبي قرار گرفت و از نظر الگوي كشت در صفات مختلف اثر معني داري پيدا نشد.

 نسخه قابل چاپ

سبز غير همزمان و كاهش منظم يا نامنظم تراكم بوته، عملكرد دانه ذرت را كاهش مي دهد. به اين منظور آزمايشي در سال 1378 بر روي هيبريد ميان رس Ksc 647 (تك بلالي)، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار و 20 تيمار كه در برگيرنده برخي موارد غير يكنواختي در مزارع ذرت بود، در ايستگاه تحقيقات كشاورزي نيشابور اجرا شد. تفاوت عملكرد دانه در بين تيمارها بسيار معني دار بودند. متوسط عملكرد دانه با تراكم بوته كامل (70 هزار بوته در هكتار) در كشت اوليه و كشت مجد د تمام مزرعه در دو تاريخ با 12-11 روز فاصله از هم، به ترتيب 75/9، 89/10 با 43/8 تن در هكتار بود. سبز شدن 75-50% خطوط كاشت با حدود دو هفته تاخير عملكرد دانه را نسبت به كشت اوليه به طور متوسط 3% و يا سه هفته تاخير حدود 23% كاهش داد. همچنين واكاري 75-50% فضاي خالي بين بوته هاي روي خطوط با حدود دو و سه هفته تاخير، به طور متوسط موجب 3/3% و 3/18% كاهش عملكرد دانه شد. كاهش نامنظم 25%، 50% و 75% تراكم بوته مطلوب (در روي رديف)، عملكرد دانه را به ترتيب 14%، 5/26% و 46% كاهش داد. مقايسه تيمارهاي داراي دو تا سه هفته تاخير در زمان سبز با تيمارهاي داراي كاهش نامنظم تراكم بوته نشان داد در حاليكه تاخير در زمان سبزشدن عملكرد دانه را كاهش مي دهد و بوته هاي دير سبز شده ممكن است حتي محصولي اقتصادي نداشته باشند، ولي حضور و رقابت آنها با بوته هاي اوليه، موجب كاهش عملكرد بوته هاي اوليه نيز نمي گردد. لذا وجود آنها مي تواند در كاهش جمعيت علف هاي هرز موثر باشد. بر اساس اين نتايج، در صورت كاهش تراكم بوته به ميزان 25% يا بيشتر، كشت مجدد تمام مزرعه در طي كمتر از دو هفته پس از كشت اوليه سودمندتر از واكاري خواهد بود، اما در صورت تاخير بيشتر، كشت مجدد مزيتي بر واكاري ندارد مگر اينكه تلفات بوته 50% يا بيشتر باشد.

 نسخه قابل چاپ

تنش خشکي يکي از مهمترين مشکلات توليد گياهان زراعي در مناطق خشک و نيمه خشک جهان نظير ايران مي باشد. با کاربرد برخي مواد افزودني نظير پليمرهاي سوپرجاذب، مي توان از بارندگي هاي پراكنده و ساير منابع محدود آب در امر حفظ و ذخيره آب در خاك استفاده نموده و با بهبود شرايط فيزيکي خاک، چنين موادي مي توانندمانع از تنش هاي رطوبتي در مناطق خشک و نيمه خشک گردند. در اين بررسي تاثير چهار مقدار پليمر سوپرجاذب Tarawat A200 (صفر، 75، 150 و 225 كيلوگرم در هكتار) و سه فاصله آبياري (6، 8 و 10 روز يكبار) روي رشد و عملكرد سويا رقم L11 تحت شرايط مزرعه اي در مزرعه پژوهشي پرديس ابوريحان، دانشگاه تهران در بهار سال 1382، مورد بررسي قرار گرفت. در اين آزمايش براي صفات عملکرد دانه، وزن صد دانه، تعداد غلاف در شاخه فرعي، تعداد غلاف در ساقه اصلي، تعداد شاخه در بوته، ارتفاع بوته و درصد پروتئين دانه اختلاف معني داري بين دورهاي آبياري وجود داشت و روند تاثير دور آبياري روي هريک از صفات مذکور به صورت خطي بود. از سوي ديگر عملکرد دانه، وزن صد دانه، تعداد غلاف در شاخه اصلي، عملکرد روغن دانه، درصد پروتئين و عملکرد پروتئين دانه تحت تاثير مقادير مختلف سوپرجاذب قرار گرفتند. بطوريکه با افزايش مقادير سوپرجاذب هريک از صفات مذکور روند افزايشي داشت. نتايج اين پژوهش نشان داد که کاربرد 225 کيلوگرم پليمر سوپرجاذب در هکتار بين مقاديري كه در اين آزمايش بررسي شدند، بهترين تاثير را بر رشد وعملکرد سويا در تمامي شرايط آبياري (آبياري معمول و يا تحت شرايط تنش خشکي) از خود نشان داد.

 نسخه قابل چاپ

روبيسكو، آنزيم كليدي واكنش هاي تاريكي فتوسنتز در استروماي كلروپلاست است. زير واحد كوچك اين آنزيم که توسط ژنوم هسته کنترل مي شود، پس از بيان در سيتوپلاسم توسط پپتيد نشانه اختصاصي به كلروپلاست هدفمند مي گردد. به منظور به کارگيري اين ترادف نشانه در هدفمند کردن محصولات ديگر به داخل کلروپلاست، ابتدا DNA ژنومي از برگ گياه كلزا (.Brassica napus L) استخراج گرديد. تكثير ترادف نشانه مورد نظر با استفاده از واکنش زنجيره اي پليمراز و با استفاده از آغازگرهاي اختصاصي مربوط به ژن کد کننده پپتيد نشانه انجام شد. قطعه تکثير شده به طول 170bp در پلاسميد عمومي 18 pUC و سپس در پلاسميد بياني گياه 121 pBI کلون شد. در مرحله بعد انتقال ژن به گياه توتون با استفاده از Agrobacterium tumefaciens سويه 4404 LBA انجام گرفت. انتخاب اوليه سلول هاي تراريخت گياه توتون بر روي محيط حاوي کانامايسين صورت پذيرفت. واکنش زنجيره اي پلي مراز با استفاده از آغازگر هاي اختصاصي و نيز رنگ آميزي برگ ها با محلول GUS تراريختي احتمالي گياهان را اثبات كرد. در عين حال، رنگ آميزي GUS بر روي كلروپلاست هاي جدا شده از گياهان تراريخت و مقايسه آن با كلروپلاست هاي گياهان شاهد نشان داد كه محصول ژن GUS به خوبي به كلروپلاستها هدفمند شده است. نتايج اين بررسي عملكرد عمومي ترادف نشانه زيرواحد كوچك روبيسكو گياه از كلزا را براي انتقال پروتئين هاي هترولوگ (نظير GUS) و در ميزبان هترولوگ (نظير توتون) نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

تغييرات طول دوره رشد گياهان و محصولات زراعي يكي از اثرات پديده گرمايش جهاني است. بهار زودرس و تاخير در آغاز شرايط پاييز اين وضعيت را تشديد نموده است. بر اساس مطالعاتي كه در دهه هاي اخير انجام شده، طول دوره رويش گياهي در مناطق زيادي از عرض هاي جغرافيايي مياني و بالاي نيمكره شمالي، به همراه افزايش دماي كره زمين افزايش يافته است. به دليل گوناگوني و تنوع در طول دوره رويش گياهان مختلف، تعاريف متعددي در اين زمينه وجود دارد، لكن براي برخي از كاربردها از جمله مدل هاي اقليمي و تغييرات آن که به منظور تفسير گرمايش جهاني، توصيف جنگل و مناطق کشاورزي به کار گرفته مي شود، ارايه يک شاخص عمومي مستقل از گونه گياه، مناسب بنظر مي رسد. يكي از اين تعاريف شاخص حدي طول دوره رويش 1 مي باشد كه توسط گروه تغييرپذيري کميسيون اقليم شناسي 2 تعريف شده است. بر اساس اين تعريف، در نيمكره شمالي فاصله زماني بين اولين دوره بعد از اول جولاي (دهم تير)، كه حداقل 6 روز متوالي، دماي ميانگين روزانه بيشتر از 5 درجه سانتي گراد باشد و اولين دوره 6 روزه با دماي ميانگين روزانه كمتر از 5 درجه سانتي گراد طول دوره رويش محسوب مي شود. در نيمکره جنوبي اين فاصله زماني از اول ماه ژانويه در نظر گرفته مي شود. در اين مقاله سعي شده است شاخص حدي طول دوره رويش مذكور به همراه تعداد روزهاي يخبندان 3 و تعداد روزهاي يخي 4، بر اساس داده هاي روزانه 16 ايستگاه سينوپتيك کشور كه داراي داده هاي مناسب و همگن مي باشند در دوره آماري 2003-1951 ميلادي مطابق با 82-1330 شمسي محاسبه و ارايه شود. با توجه به آنکه داده هاي ايستگاههاي سينوپتيک کشور به سال ميلادي ثبت مي گردد و به منظور مقايسه نتايج اين مطالعه با آنچه که در سطح جهاني بدست آمده، انجام اين کار نيز در مبناي سال ميلادي صورت پذيرفته است. به دليل تنوع اقليمي موجود در كشور و گستردگي آن در عرض هاي جغرافيايي بالا و پايين مشاهده مي شود كه اين شاخص در عرض هاي جغرافيايي بالاتر در مقايسه با عرض هاي پايين جغرافيايي معني دار است و يا به عبارت ديگر در ايستگاه هاي جنوبي كشور نظير بوشهر و آبادان با توجه به دامنه تغييرات دمايي شان، کارايي چنداني ندارد. اما در ديگر ايستگاه هاي کشور مانند بندر انزلي، بابلسر، اصفهان، كرمانشاه، مشهد، رشت، شهركرد، شيراز، تبريز، تهران و زابل که در دوره مورد مطالعه از كيفيت مطلوب آماري برخوردار هستند، روندهاي طول دوره رشد افزايشي است که بيشترين آن ها مربوط به ايستگاه هاي کرمانشاه، مشهد و تهران به ترتيب با ميانگين تقريبي 12، 9 و 7 روز بر دهه مي باشد. همراه با اين افزايش تعداد روزهاي يخبندان روند کاهشي داشته اند، به طوري که به طور متوسط در تهران 7، اصفهان و مشهد و شيراز 4 روز بر دهه کاهش مشاهده شده است.

 نسخه قابل چاپ

جاروك يونجه مهمترين و مخرب ترين بيماري يونجه در استان يزدميباشدكه در سال هاي اخير خسارت زيادي به مزارع يونجه استان واردنموده است. طي سال هاي 1380 لغايت 1383 بر اساس علايم مشخص بيماري و آزمايش اليزا با پادتن چندهمسانه اي فيتوپلاسماي عامل جاروك يونجه يزد، مناطق انتشار بيماري تعيين و نقشه رستري درصدو شدت آلودگي بيماري جاروك براي مزارع يونجه استان ترسيم شد. همچنين شدت آلودگي در چين هاي مختلف برداشت يونجه و ميزان خشكيدگي بوته هاي آلوده در زمستان و تابستان تعيين گرديد. بر اساس نتايج اين تحقيق بيشترين ميزان آلودگي بيماري جاروك در استان به ترتيب در چاهگير ابركوه (تا 100 درصد)، رضوانشهر صدوق (تا 100 درصد)، ميلشبار اردكان (تا 54 درصد)، حسن قرايي خاتم (تا 39 درصد)، رضاييه بافق (تا 16 درصد)، عشق آباد طبس (تا 10 درصد)، اميرآباد ميبد (تا 9 درصد) و حومه يزد (تا 3 درصد) بود. علايم اين بيماري در شهرستان هاي تفت و مهريز مشاهده نشد. بيشترين شدت آلودگي در چين هاي مختلف برداشت يونجه در مردادماه مشاهده گرديد. در مزارع يونجه ابركوه در سال چهارم 6 درصدبوته هاي آلوده در زمستان به طور كامل خشك شدند و 22 درصدگياهان آلوده پس از خشك شدن قسمت هاي هوايي آنها، در بهار مجددا به صورت بوته هاي ضعيف رشد كردند. در ماه هاي تير و مرداد تا 9 % خشكيدگي كامل بوته هاي آلوده در مزارع يونجه سه ساله رضوانشهر صدوق مشاهده شد. در مجموع جاروك يونجه در شهرستان هاي ابركوه و صدوق از گسترش، ميزان و شدت آلودگي بيشتري برخوردار بود.

 نسخه قابل چاپ

آفلاتوكسين ها متابوليت هاي ثانويه قارچي با قابليت هاي سرطان زايي، ناقص الخلقه زايي به ويژه از طريق تاثير بر روي ژن سركوبگر P53  مي باشند. از اين گروه از سموم، آفلاتوكسين B1 از طريق آلودگي خوراك دام به برخي از انواع گونه هاي قارچ آسپرژيلوس كه مهمترين آن ها گونه هاي فلاووس و پارازيتيكوس مي باشند، مي توانند به آفلاتوكسين M1 تبديل شده و به مصرف كنندگان منتقل گردد. در اين بررسي كه در مدت يكسال اجرا شده است تعداد 319 واحد نمونه اي از شير در 15 كارخانه تحت پوشش شركت پگاه در سراسر كشور در دو فصل زمستان و تابستان با استفاده روش نمونه گيري اخذ گرديد. براي اندازه گيري آفلاتوكسين M1 از ستون ايمونوافينيتي HPLC استفاده گرديد. 54% از نمونه ها آلوده تشخيص داده شدند و ميانگين نمونه ها برابر با ppb و 0564/0 و ميانه آن برابر با ppb و 0170/0 بوده است. انحراف معيار نمونه 1368/0 و واريانس آن 0187/0 بود. آلودگي بيش از 44 درصد از نمونه ها كمتر از  0.01ppbو در حدود 77 درصد از نمونه ها كمتر از  ppbو 05/0 بودند. بر اساس تحليل آماري، ميزان آلودگي دامداري هاي صنعتي و مراكز جمع آوري با يكديگر برابر بودند. عوامل فصل و محل كارخانه در ميزان آلودگي تاثير مستقيم داشتند و عامل نوع دامداري (مراكز جمع آوري يا دامداري صنعتي) به صورت غيرمستقيم و از طريق اثر متقابل با عامل فصل در ميزان آلودگي اثر مي گذارد.

 نسخه قابل چاپ

در تحقيق حاضر که به مدت 25 روز از 20/ 12/ 80 تا 20/ 1/ 81 بر روي 95 عدد ماهي قزل آلاي پرورشي جهت ارزيابي دوز درماني پرازي کوانتل (درونسيت) صورت گرفت نشان داد که ماهيان مورد بررسي در مزرعه تکثير و پرورش مورد مطالعه به ميزان 100 درصد به انگل Diplostomum Spathaceum آلودگي داشته اند. ميانگين انگل شمارش شده در چشم ماهيان پرورشي 5/ 36 و در ماهيان مولد 11/ 16 درصد گزارش مي گردد. همچنين نتايج بررسي هاي انجام گرفته بر روي اثرات درماني پرازي کوانتل نشان داد که حداقل دوز درماني موثر اين دارو جهت درمان بيماري ديپلوستوميازيس ماهيان قزل آلاي رنگين کمان به صورت حمام درماني 1mg/lit به مدت 24 ساعت مي باشد که مي تواند باعث مرگ انگل ها به ميزان 100 درصد گردد. همچنين جهت درمان اين بيماري مي توان از دوزهاي2mg/lit/24h  و 10mg/lit/12h نيز استفاده کرد. بررسي هاي انجام گرفته در اين تحقيق حاکي است که مصرف دوز mg/lit 100 از دارو و دوزهاي بالاتر مي تواند باعث بروز اختلال و يا حتي مرگ در ماهيان گردد. مصرف دوزهاي 10mg/lit/?h و100mg/lit/1h  نشان دادند به ترتيب داراي اثرات درماني 15/ 89 و 11/ 81 درصد مي باشند که حاکي از آن است که مدت زمان تماس انگل با دارو (طول مدت درمان) تاثير مستقيمي بر اثرات درماني دارو دارد.

 نسخه قابل چاپ

تفاوت بارزي از نظر خصوصيات بيوشيميايي بين كوسه ماهي و ماهيان استخواني وجود دارد.ميزان مواد ازته غير پروتئيني كوسه ماهي حدود 8 برابر ماهيان استخواني است كه بخش عمده آن اوره مي باشد. كوسه ماهي داراي سيستم دفع و باز جذب اوره است. بالا بودن اوره خون و تري متيل آمين اكسيد وسيله اي است كه كوسه ماهي با تنظيم آن تعادل در برابر فشار اسمري را حفظ مي كند و قادر است در سطوح مختلف و آبهاي شور و شيرين زندگي كند. لذا خونگيري اساس صيد كوسه ماهي است كه در مورد انواع بزرگ به طور كامل انجام نمي شود. باله كوسه ماهي و كوسه ماهيان 2- 10 كيلوگرمي از اقلام صادراتي است. مبناي اين پژوهش شكايت مردم از بوي نامطبوع ماهي خريداري شده به جاي اوزون برون و بروز موارد حساسيت ناشي از مصرف آن بوده است. در اين بررسي كه در فصل پاييز و زمستان انجام شد از سردخانه هاي كوچك منطقه سرچشمه تعداد 34 مورد (47%) كوسه ماهي و 38 مورد (53%) ساير ماهيان منطقه جنوب كه همزمان به سردخانه منتقل شده بودند نمونه برداري و سريعا به آزمايشگاه ارسال شد. نتيجه آزمايش بر اساس آزمون TVN كه روش تعيين كننده فساد ماهي است گزارش گرديد. از 34 مورد كوسه ماهي 29 مورد (29/85%) به علت بالا بودن انديس TVN غيرقابل مصرف 5 مورد (71/14%) در شرف فساد و مورد قابل مصرف نداشت و از 38 مورد ساير ماهيان كه 10 موردان به صورت فيله شده بود 8 مورد (21%) غير قابل مصرف 10 مورد (4/26%) در شرف فساد و 20 مورد (6/52%) قابل مصرف كه عمدتا موارد غيرقابل مصرف و در شرف فساد اخير در مورد ماهي فيله شده گزارش شده است. نتايج نمايانگر كوتاه تر بودن ماندگاري كوسه ماهي منجمد است.

در اين پژوهش از داده هاي جمع آوري شده توسط مركز اصلاح نژاد مرغ بومي فارس در طي سال هاي 1367-1378 استفاده شد. داده هاي صفات مورد بررسي، با مدل حيوان چند صفتي، تجزيه و تحليل و (كو) واريانس هاي ژنتيكي و محيطي، وراثت پذيري، همبستگي هاي بين صفات به روش حداكثر درست نمايي محدود شده برآورد، و ارزش هاي اصلاحي همه پرنده ها محاسبه شد. ضرايب وراثت پذيري وزن بدن در 12 هفتگي، سن بلوغ جنسي، ميانگين وزن تخم مرغ و تعداد تخم مرغ به ترتيب، 02/ 0± 68/0، 02/0± 49/0، 02/0± 64/0 و 02/ 0 ±40/ 0 برآورد شد. ضرايب تابعيت ميانگين ارزش اصلاحي وزن بدن، تعداد تخم مرغ، وزن تخم مرغ و سن بلوغ جنسي بر نسل به ترتيب 73/22، 17/0، 04/0 و 38/1- بود. از شجره 21245 پرنده براي محاسبه ضرايب هم خوني استفاده شد. ميانگين ضريب هم خوني كل جمعيت، 048/0 درصد (با حداقل و حداكثر، صفر و 25 درصد) بود. در اين جمعيت، 8 درصد پرندگان هم خون بوده و ميانگين ضريب هم خوني آنها 67/0 درصد بود. با توجه به وراثت پذيري نسبتا زياد و مناسب صفات توليد و توليد مثل مورد مطالعه، امكان بهبود اين صفات و افزايش ميانگين آنها، با استفاده از روش هاي مناسب گزينش ژنتيكي وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

امروزه پساب هاي حاوي نشاسته خام از جمله منابع آلوده كننده محيط زيست در كشورهاي در حال توسعه بوده و با توجه به ارزش صنعتي و غذايي نشاسته و توسعه صنايع مرتبط با آن، نياز به تصفيه و بهينه سازي اين پساب ها روز به روز بيشتر احساس مي گردد. در اين تحقيق پس از جداسازي و شناسايي يك گونه مخمري مولد اميلاز موسوم به C. aerius كه قادر به مصرف نشاسته محلول و خام است توليد پروتئين تك ياخته با سه الگوي مختلف كشت ناپيوسته تغذيه شونده در فرمانتورهاي آزمايشگاهي به حجم نهايي 7 ليتر مورد بررسي قرار گرفت. در الگوي اول يعني كشت خالص مخمر C. aerius بر روي نشاسته خام گندم، نسبت به الگوي دوم يعني كشت توام و همزمان مخمر C. aerius با مخمر S. cerevisiae بر روي نشاسته خام گندم، ميزان بيوماس توليد شده و متعاقب آن ميزان پروتئين خام سلولي توليدشده در واحد حجم كاهش چشمگيري دارد. در الگوي كشت سوم كه به نحوي نمونه تغييريافته از الگوي دوم است، به دليل عدم مصرف كامل قندهاي حاصل از تجزيه نشاسته ميزان كاهش BOD5 قابل توجه نمي باشد. در نهايت مشخص گرديد كه با استفاده از الگوي دوم مي توان علاوه بر كاهش  BOD5پساب به ميزان (95-85% نسبت به پساب اوليه) به توده سلولي با w/w و 2/40% پروتئين خام دست يافت.

 نسخه قابل چاپ