پژوهش و سازندگي

در اين پژوهش دو زير گونه Onobrychis aucheri subsp. teheranica و Onobrychis aucheri subsp. psammophila مورد مطالعه ريخت شناسي و كاريولوژيكي قرار گرفتند. در آزمايشگاه، مطالعه سيتولوژي انجام و بر اساس اطلاعات حاصله تعداد كروموزوم ها و سطح پلوييدي مشخص شد سپس ژنوم هر دو زير گونه شامل طول كل، طول بازوي بلند، طول بازوي كوتاه و نسبت بازوي بلند به كوتاه كروموزوم ها محاسبه و بر اساس اطلاعات حاصله كاريوتيپ آن ها به صورت ايديوگرام رسم شد همچنين فرمول و تقارن كاريوتيپي زير گونه ها از طريق فرمول هاي مربوطه بدست آمد. در پايان تجزيه كاريوتيپ با استفاده از  پارامتر هاي%TF ، %S و X انجام گرديد. نتايج نشان مي دهد زيرگونه teheranica subsp. ديپلوئيد (16=2n=2x) با فرمول كاريوتيپي 7m+1sm  و از نظر تقارن كاريوتيپي در كلاسB1  قرار دارد و زيرگونه subsp. psammophila تتراپلوئيد (32=2n=4x) با فرمول كاريوتيپي 12m+4sm  که از نظر تقارن كاريوتيپي در كلاس 2B قرار مي گيرد. با توجه به خصوصيات ريخت شناسي و صفات كروموزومي در هر دو تاكسون، مشاهده مي شود كه اين دو زير گونه با يكديگر داراي اختلافات اساسي ظاهري و كروموزومي بوده بنابراين نمي توان آن ها را به عنوان دو زير گونه از يك گونه تلقي كرد لذا پيشنهاد مي گردد زير گونه subsp. aucheri نيز مطالعه تا جايگاه هر سه زير گونه به صورت زير گونه و يا گونه مستقل تعيين گردد.

 نسخه قابل چاپ

مراتع مورد مطالعه بخشي از حوزه آبخيز واز كه در فاصله 65 كيلومتري شهر چمستان نور قرار دارد. در اين تحقيق، فهرست كاملي از گياهان به انضمام شكل زيستي و كورولوژي گياهان اين مراتع تعيين گرديده است. بر اساس نتايج بدست آمده، مجموعه رستني هاي اين منطقه بالغ بر 237 گونه بوده كه از اين تعداد 4 گونه از شاخه نهان زادان آوندي، 2 گونه از شاخه بازدانگان و 231 گونه از شاخه نهاندانگان مي باشند. از نظر عناصر رويشي منطقه 138 گونه عنصر ايران توراني، 51 گونه عنصر ايران توراني و اروپا- سيبري، 18 گونه عنصر مديترانه اي، اروپا- سيبري و ايران توراني، مي باشند .

 نسخه قابل چاپ

به منظور دستيابي به تاريخ كاشت مناسب براي ارقام ذرت (هيبريدهاي ديررس و زودرس) در كشت زودهنگام بهاره در منطقه جيرفت دو آزمايش جداگانه در قالب يك طرح در دو سال زراعي 82-1381 و 1383-1382 در اراضي مركز تحقيقات كشاورزي جيرفت به مرحله اجرا رسيد. در آزمايش اول: سه هيبريد زودرس (500-301 و 320) در پنج تاريخ كاشت (10-20-30) بهمن ماه- 10 اسفندماه و 20 اسفندماه در يك آزمايش با استفاده از كرت هاي يكبار خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار مورد بررسي قرار گرفتند كه در آن ارقام به عنوان فاكتور اصلي و تاريخ كاشت به عنوان فاكتور فرعي انتخاب شدند. آزمايش دوم د قيقا همانند آزمايش اول منتهي با اين تفاوت که در اين آزمايش به جاي ارقام زودرس از ارقام ديررس و متوسط رس (هيبريد 704 – تري وي كراس 647 و هيبريد كرج 700) استفاده شد. در مجموع دو سال بالاترين عملكرد دانه از هيبريد 320 به ميزان 98/8 تن در هكتار به دست آمد. و در بين ارقام زودرس مورد آزمايش هيبريد KSC320 و كشت در محدوده زماني 10 بهمن تا 30 بهمن ماه در كاشت زودهنگام بهاره در جيرفت توصيه مي شود و به نظر رسيد كه هر 3 هيبريد (هيبريد سينگل كراس 704- تري وي كراس 647 و هيبريد كرج 700) مناسب كاشت در كشت زودهنگام بهاره در جيرفت و همچنين محدوده تاريخ كاشت 10 بهمن تا 10 اسفندماه براي ارقام ديررس براي اين منطقه توصيه مي شود.

به منظور بررسي تاثير تاريخ کاشت و تراکم بر عملکرد و اجزاي عملکرد ذرت شيرين آزمايشي به صورت اسپليت پلات با 4 تکرار در قالب بلوک هاي کامل تصادفي در دشت ناز ساري در سال 1378 اجرا شد. تيمارها شامل تاريخ کاشت به عنوان فاکتور اصلي (5 ارديبهشت، 20 ارديبهشت، 4 خرداد و 19 خرداد) و تراکم به عنوان فاکتور فرعي (55 هزار، 65 هزار و 75 هزار بوته در هکتار) بود. رقم مورد استفاده ذرت شيرين 404ksc بود. نتايج نشان داد که تاريخ هاي کاشت و تراکم هاي مختلف از نظر تعداد دانه در رديف، تعداد کل دانه در بلال، طول بلال، وزن هزار دانه بلال، وزن چوب بلال و قطر ساقه از نظر آماري اختلاف معني داري در سطح 5% داشتند. تعداد رديف بلال، ارتفاع گياه، طول ميانگره و قطر چوب بلال از نظر آماري معني دار نشدند و تحت تاثير تاريخ کاشت و تراکم قرار نگرفتند. بررسي ها نشان داد که تاريخ کاشت هاي مختلف اثر معني داري از نظر آماري روي عملکرد دارند که بهترين تاريخ کاشت با عملکرد 2/12 تن در هکتار در تاريخ کاشت 5 ارديبهشت به دست آمد. تاريخ هاي 20 ارديبهشت، 4 خرداد و 19 خرداد به ترتيب نسبت به بهترين تاريخ کاشت 2/10، 1/37 و 38 درصد کاهش عملکرد داشتند. اثر تراکم هاي مختلف بر عملکرد معني دار شدند و بيشترين عملکرد در تراکم 65 هزار بوته در هکتار با عملکرد 2/11 تن در هکتاربدست آمد و تراکم هاي 55 هزار و 75 هزار نسبت به بهترين تراکم به ترتيب 9/26 و 4/16 درصد کاهش عملکرد داشتند. نتايج اين آزمايش نشان مي دهد که تاريخ کاشت 5 ارديبهشت و تراکم 65 هزار بوته در هکتار بيشترين عملکرد را دارد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي روش هاي مختلف كنترل علف هاي هرز در خزانه كاج تهران، آزمايشي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي درچهار تكرار در نهالستان بزرگ كرج، طراحي و اجرا گرديد. تيمارهاي مورد مقايسه شامل وجين دستي (كنترل مكانيكي)، مالچ سياه پلاستيكي (مبارزه فيزيكي)، مبارزه شيميايي با استفاده از علف كش هاي تري فلورالين، اكسي فلورفن، پاراكوات و گليفوسيت و استفاده از گياه زراعي چاودار به عنوان گياه پوششي و همچنين تيمار شاهد با علف هرز و شاهد بدون علف هرز بودند. نتايج به دست آمده از تنوع و تراكم علف هاي هرز و وزن خشك آنها و همچنين ارزيابي كمي و كيفي نهال ها در مراحل مختلف نشان داد كه علفكش تري فلورالين با غلظت 4/2 ليتر در هكتار از كارآيي قابل قبولي در كنترل علف هاي هرز برخوردار و براي نهال ها نيز بي خطر بود. علفكش اكسي فلورفن با غلظت 2 ليتر در هكتار براي كاج به صورت قبل از جوانه زني كارآيي بسيار خوبي داشته و نهال هاي كاج كاملا به آن سازگار بودند. تيمار مالچ پلاستيكي از نظر كنترل علف هاي هرز به ويژه پهن برگها بسيار خوب ارزيابي شد، وليكن استفاده از مالچ پلاستيكي از نظر هزينه اوليه بالا برد و همچنين از نظر مشكلات زيست محيطي محدوديت دارد. تيمار گياه پوششي به شكل استفاده شده در اين آزمايش كارآيي مناسبي نداشت. از نظر مقايسه هزينه هاي انجام شده، مبارزه شيميايي اقتصادي ترين روش مي باشد. با در نظر گرفتن سه عامل مهم يعني كنترل قابل قبول علف هاي هرز، بي خطر بودن براي نهال ها و كم هزينه بودن، استفاده از علفكش اكسي فلورفن پيش رويشي بهترين روش از بين روش هاي بررسي شده در شرايط آزمايش مي باشند. ولي با توجه به تنوع گونه هاي علف هاي هرز و پايداري كم علفكش ياد شده، بررسي تلفيقي از مبارزه شيميايي با وجين دستي و يا استفاده تلفيقي از علفكش فوق با يك علفكش پس رويشي در تحقيقات بعد ي پيشنهاد مي گردد. در صورت كاهش هزينه استفاده از مالچ پلاستيكي، اين روش نيز يك شيوه غيرشيميايي موفق در كنترل علف هاي هرز مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش به منظور تعيين پايداري عملكرد و ارزيابي صفات زراعي و كيفيت دانه در هشت ژنوتيپ برنج در سه منطقه گيلان (رشت، هشتپرو رودسر) در سال هاي 1379، 1380 و 1381 انجام شد. نوع طرح، بلوك هاي كامل تصادفي در چهار تكرار، ابعاد كرتها 6× 3 متر مربع و فاصله بوته ها 25×25 سانتي متر بود. در اين تحقيق 17 صفت زراعي و كيفي به روش ارزيابي استاندارد موسسه تحقيقات بين المللي برنج با اندازه گيري 10 نمونه تصادفي از هر واحد آزمايشي اندازه گيري شد. نتايج تجزيه واريانس ساده نشان داد كه بين ژنوتيپ هاي مختلف از نظر توان توليد محصول اختلافات قابل ملاحظه اي وجود دارد. نتايج تجزيه واريانس مركب نشان داد كه اثرات ساده ژنوتيپ و مكان معني دار شدند كه بيانگر وجود اختلاف دربين ژنوتيپ هاي مختلف و هم چنين وجود تفاوت از مكاني به مكان ديگر است. اثر متقابل مكان × ژنوتيپ و سال × ژنوتيپ معني دار نشدند، در حاليكه اثرات متقابل سال×مكان و سال × مكان × ژنوتيپ معني دار شدند. كه حاكي از وجود اثر متقابل بين ژنوتيپ ها و محيط هاي مورد آزمايش بود. براي انتخاب ژنوتيپ هاي پايدار يا ژنوتيپ هايي كه نوسان عملكرد كمتري از سالي به سال ديگر داشتند، از روش لين و بينز استفاده شد. نتايج نشان داد كه لاين هاي 830 و 831 به ترتيب داراي كمترين مقدار واريانس و ضريب تغييرات درون مكاني بوده و به عنوان ژنوتيپ هاي پايدار شناخته شدند. ميانگين عملكرد اين لاين ها به ترتيب 1/5 و 3/5 تن در هكتار يعني حدود يك تن بيشتر از رقم اصلاح شده خزر (شاهد) بود. كيفيت پخت اين لاين ها با داشتن مقدار آميلوز، دماي ژلاتيني شدن و قوام ژل متوسط، مطلوب بود. هم چنين كيفيت تبديل اين لاين ها به ترتيب با داشتن 68 و 69 درصد كل تبديل و 57 و 62 درصد برنج سالم و كيفيت ظاهري دانه آنها با طول دانه بلند و شكل دانه قلمي، مناسب بود. اين لاين ها، متوسط قد به ترتيب با 115 و 116 سانتي متر ارتفاع، مقاوم به ورس، يك هفته زودرس تراز رقم خزر و ميان رس بودند. بنابراين به عنوان لاين هاي پر محصول، پايدار و داراي خصوصيات زراعي، كيفيت پخت، تبديل و ظاهري دانه مطلوب، انتخاب شدند و در دست معرفي به كشاورزان مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير تراكم بوته و الگوي فضايي كانوپي ذرت (.Zea mays L) بر روند رشد و شاخص هاي فيزيولوژيك علف هرز تاج خروس ريشه قرمز (.Amaranthus retroflexus L) در سال زراعي 1383 آزمايشي به صورت فاكتوريل اسپليت در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در اصفهان اجرا شد. در اين تحقيق فاكتوريل تراكم ذرت با دو سطح (74 و 111 هزار بوته در هكتار) و الگوي كاشت ذرت با سه سطح (تك رديفه، دو رديفه روبرو و دو رديفه زيگزاك روي هر پشته) به عنوان عامل اصلي و تراكم تاج خروس با چهار سطح (0، 4، 8 و 12 بوته در متر طولي رديف) به عنوان عامل فرعي درنظر گرفته شد. علاوه بر اين در هر بلوك 3 كرت آزمايشي كشت خالص تاج خروس (با تراكم 4، 8 و 12 بوته در متر رديف) به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گيري روند تجمع وزن خشك و سطح برگ علف هرز، نمونه برداري تخريبي از 29 روز پس از سبز شدن ذرت آغاز و هر 14 روز يكبار انجام شد و با برازش بهترين مدل هاي رگرسيوني بر روي داده هاي اندازه گيري شده، منحني شاخص هاي رشدتاج خروس تعيين شد. نتايج حاکي از كاهش شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشك و سرعت رشد علف هرز تاج خروس در حضور ذرت بود. با افزايش تراكم ذرت كاهش بيشتري در اين صفات ايجاد شد. به طوري كه در بالاترين تراكم تاج خروس (12 بوته در متر رديف) افزايش تراكم ذرت به ترتيب 2/26، 16 و 7/19 درصد افت بيشتر در سطح برگ، ماده خشك و سرعت رشد تاج خروس ايجاد كرد. الگوي كاشت دو رديفه ذرت نيز نسبت به الگوي كاشت تك رديفه آن سبب نقصان بيشتري در اين صفات گرديد كه در اين ميان تاثير كاشت دو رديفه زيگزاك بيشتر از دو رديفه روبرو بود، به طوري كه در بالاترين تراكم تاج خروس، آرايش كاشت دو رديفه زيگزاك نسبت به دو رديفه روبرو به ترتيب 9/7، 1/4 و 1/6 درصد، نقصان بيشتر در شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشك و سرعت رشد تاج خروس ايجاد كرد. در مجموع نتايج اين آزمايش نشان داد كه تاثير الگوهاي كاشت ذرت بر شاخص هاي رشد تاج خروس كمتر از تاثير تراكم ذرت مي باشد. به اين ترتيب با ترويج كشت دو رديفه ذرت و به كارگيري تراكم هاي بالاتر مي توان بدون كاربرد علفكش هاي شيميايي و از طريق تقويت توان رقابتي گياه زراعي، شاخص هاي رشد تاج خروس را تضعيف نمود.

 نسخه قابل چاپ

حساسيت به سرمازدگي ميوه هاي انار مهمترين عامل محدودکننده نگهداري طولاني مدت در دماي پايين انبار مي باشد. بنابراين مقاوم کردن به سرمازدگي امکان نگهداري طولاني مدت ميوه ها را در دماي پايين فراهم مي کند. در اين مطالعه اثرات سطوح مختلف متيل جاسمونات (0، 8، 16و 24 ميکروليتر در هر ليتر فضاي ظرف) بر القاي مقاومت به سرمازدگي و نيز کيفيت داخلي ميوه انار رقم ملس ترش ساوه مورد ارزيابي قرار گرفت. صفات کيفي مختلف ميوه هاي تيمار شده طي دوره نگهداري ميوه ها در دماي پايين (2 درجه سانتي گراد) و نيز پس از پايان دوره انبارداري و نگهداري در دماي محيط مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد که متيل جاسمونات باعث کاهش سرمازدگي، حفظ کيفيت ظاهري و جلوگيري از آب از دست دهي ميوه هاي انار مي گردد، بدون آنکه اثر نامطلوب روي کيفيت داخلي آن داشته باشد. با افزايش غلظت متيل جاسمونات ميزان سرمازدگي به طور معني داري کاهش مي يابد. بيشترين شاخص سرمازدگي در تيمار شاهد و کمترين آن در ميوه هاي تيمارشده با 24 ميکروليتر در ليتر متيل جاسمونات در دماي پايين انبار و نيز پس از بالا بردن دما مشاهده گرديد. از لحاظ ميزان کاهش وزن ميوه و ميزان ويتامين ث تفاوت معني داري بين ميوه هاي تيمار نشده و شاهد وجود داشت اما هيچگونه اختلاف معني داري بين آنها از لحاظ ميزان مواد جامد محلول و اسيديته قابل تيتراسيون عصاره ديده نشد. در مجموع ميوه هاي تيمار شده با 24 ميکروليتر در ليتر متيل جاسمونات بالاترين کيفيت ظاهري با بيشترين اثر بازدارندگي روي سرمازدگي را داشت.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر به منظور سنجش و ارزيابي نيازهاي اطلاعاتي اعضاي هيات علمي سازمان تحقيقات و آموزش كشاورزي، صورت گرفته است. اين تحقيق به روش پيمايشي و با استفاده از پرسشنامه انجام شده است. براي تعيين جامعه آماري از روش نمونه گيري استفاده شده است. در اين پژوهش حوزه موضوعي فعاليت هاي محققان، نوع، زبان و شكل (ساختار) اطلاعات مورد نياز و همچنين موارد كاربرد، شيوه هاي دستيابي و محمل هاي انتقال اطلاعات مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس يافته هاي تحقيق، مهمترين منابع اطلاعاتي مورد نياز محققان را مجلات تخصصي با 5/93 درصد، اينترنت 1/93 درصد و كتاب با 7/67 درصد تشكيل مي دهند. در رابطه با موارد استفاده از اطلاعات توسط اعضاي هيات علمي، مطالعه و پژوهش با 3/97 درصد، انجام پروژه هاي تحقيقاتي با 8/82 درصد و روزآمد سازي اطلاعات تخصصي با 8/66 درصد بيشترين فراواني را نشان مي دهند. از ميان انواع منابع اطلاعاتي مورد استفاده، 3/35 درصد از اعضاي هيات علمي بيشتر از اطلاعات متن كامل، 9/28 درصد از چكيده مقالات و 2/21 درصد از اطلاعات آماري استفاده مي كنند. همچنين 98 درصد از اعضاي هيات علمي بيشترين اطلاعات مورد استفاده خودرا از منابع انگليسي ذكر كرده اند.

 نسخه قابل چاپ

در راستاي مطالعه اثرات تراكم كاشت بر عملكرد كمي و كيفي هيبريدهاي سورگوم علوفه اي تحقيق سه ساله (1379، 1382، 1383) در ايستگاه تحقيقات كشاورزي خوي انجام گرفت، آزمايش به صورت طرح كرت هاي يكبار خردشده در قالب بلوك هاي كامل تصادفي در چهار تكرار انجام شد. تراكم هاي 250، 200، 300 و 350 هزار بوته در هكتار به عنوان سطوح عامل اصلي و هيبريدهاي سورگوم علوفه اي شامل اسپيدفيد، شوگرگريز و جامبو به عنوان سطوح عامل فرعي انتخاب گرديدند تاريخ كاشت 20 تيرماه و گياه پيش كشت گندم بود. در اين آزمايش صفات ارتفاع و قطر ساقه، تعداد برگ و پنجه در بوته، نسبت برگ به ساقه، عملکرد علوفه تر و خشک در چين اول، درصد پروتئين و خاکستر در چين اول و عملكرد علوفه خشک در چين دوم مورد ارزيابي واقع شد. تاريخ برداشت همزمان با 10 درصد گلدهي در هيبريد زودرس اسپيدفيد انتخاب شد. نتايج تجزيه واريانس مركب داده ها نشان داد افزايش تراكم كاشت باعث افزايش ارتفاع ساقه و شاخص سطح برگ گرديد اما قطر ساقه و تعداد پنجه را كاهش داد. بيشترين عملكرد علوفه تر و خشك و نسبت برگ به ساقه در تراكم 350 هزار بوته در هكتار به دست آمد. تراكم بر درصد پروتئين و درصد خاكستر تاثير معني داري نداشت. در بين هيبريدهاي آزمايشي، هيبريد اسپيدفيد توانست بالاترين عملكرد علوفه تر و خشك به ترتيب با ميانگين 69/69 و 99/14 تن در هكتار را به خود اختصاص دهد. همچنين اين هيبريد از نظر عملكردماده خشك در چين اول و دوم، نسبت برگ به ساقه، ارتفاع و قطر ساقه به عنوان دو فاکتور تاثيرگذار بر عملکرد، تعداد پنجه و درصد پروتئين نسبت به دو هيبريد ديگر برتري نشان داد. هيبريد شوگرگريز داراي بالاترين درصد خاكستر بود. در نهايت هيبريد زودرس اسپيدفيد با توجه به خصوصيات ذكر شده با تراكم 350 هزار بوته در هكتار براي كشت دوم در خوي توصيه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مطالعه اثر مقادير مختلف كود نيتروژن و تقسيط آن بر عملكرد و اجزاي عملكرد ارقام مختلف برنج، آزمايش مزرعه اي در سال زراعي 1384 در موسسه تحقيقات برنج كشور - معاونت مازندران (آمل) - اجرا شد. آزمايش به صورت كرت هاي دوبار خرد شده در قالب بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار با سه عامل، مقادير كود نيتروژن (100، 150 و 200 كيلوگرم در هكتار) به عنوان عامل اصلي، تقسيط كود نيتروژن به نسبت هاي متغير در مراحل كاشت، پنجه زني و خوشه رفتن به ترتيب شامل S1 و (50%، 25% و 25%)، S2 و (25 %، 50 % و 25%) و  S3و (25%، 25% و 50%) عامل فرعي و رقم (طارم، شفق و هيبريد GRH1) به عنوان عامل فرعي فرعي انجام گرفت. نتايج نشان داد كه مقادير مختلف كود نيتروژن بر صفاتي مانند عملكرد دانه، تعداد دانه در خوشه، تعداد دانه پر در خوشه، شاخص برداشت، تعداد پنجه بارور و كل ماده خشك اثر معني داري داشته و بين ارقام در همه صفات مورد مطالعه اختلاف معني داري وجود دارد. همچنين سطوح مختلف تقسيط كود نيتروژن در كليه صفات بجز كل ماده خشك (بيوماس) تفاوت معني داري نداشت. به طور كلي در بين ارقام شفق بيشترين عملكرد دانه را به خود اختصاص داد در حاليكه برنج هيبريد GRH1 در اين آزمايش به علت داشتن تعداد دانه پوك بيشتر در خوشه داراي عملكرد كمتري نسبت به شفق بود و در صفاتي مانند تعداد پنجه بارور و تعداد دانه در خوشه بالاتر از دو رقم ديگر قرار گرفت. رقم طارم داراي كمترين مقدار عملكرد بود. در بين صفات مورد مطالعه شاخص برداشت و تعداد دانه در خوشه بيشترين همبستگي را با عملكرد دانه داشتند. اثرات متقابل رقم در تقسيط براي صفات عملكرد، كل ماده خشك و تعداد دانه پوك در سطح 1% معني دار گرديد بدين صورت كه بيشترين مقدار عملكرد در تيمار تقسيط نوع اول و رقم شفق مشاهده شد.

 نسخه قابل چاپ

تاريخ هاي آغاز و خاتمه يخبندان بر مبناي دماي حداقل ديدباني شده در پناهگاه هواشناسي (دماي حداقل كمتر يا مساوي صفر درجه سلسيوس) براي 12 ايستگاه سينوپتيک منطقه آذربايجان در يک دوره مشترک 13 ساله تعيين گرديده و يخبندان هاي فرارفتي با کمک نقشه هاي سينوپتيک و بررسي ساعتي پارامترهاي جوي از يخبندان هاي تابشي – فرارفتي تفکيک گرديدند. در اين ارتباط سري هاي زماني اولين يخبندان پاييزه و آخرين يخبندان بهاره از نوع فرارفتي و تابشي - فرارفتي تشکيل شده و مشخص گرديد که اين سريها تصادفي بوده و از تابع توزيع نرمال تبعيت مي کنند. اين بررسي نشان مي دهد که به طور ميانگين يخبندان هاي فرارفتي در منطقه از 6 تا 40 روز ديرتر از يخبندان هاي تابشي – فرارفتي در پاييز آغاز گرديده و 1 تا 25 روز زودتر در بهار خاتمه مي يابد. طول فصل رشد بالقوه که به صورت فاصله بين آخرين يخبندان بهاره فرارفتي و اولين يخبندان پاييزه فرارفتي تعريف مي شود محاسبه گرديد و نشان داده شد که نسبت به فصل رشدي که با محاسبه فاصله زماني از رخداد آخرين دماي صفر يا کمتر در بهار تا اولين رخداد دماي صفر يا کمتر در پاييز تعيين مي گردد، با توجه به شرايط محلي از 5 تا 65 روز طولاني تر است. چنانچه با اعمال مديريت صحيح، با يخبندان هاي تابشي مبارزه گردد مي توان از طولاني تر شدن فصل رشد به نحو مطلوب استفاده کرد. تعداد يخبندان هاي تابشي قبل از اولين يخبندان فرارفتي در پاييز و بعد از آخرين يخبندان فرارفتي در بهار محاسبه گرديد تا از اين طريق قابليت اجراي عمليات محافظت از سرما براي محصولات ويژه در منطقه مورد ارزيابي قرار گيرد.

در طي سال هاي 1381 و 1382 با هدف بررسي چگونگي تجزيه و ماندگاري بعضي از سموم مصرفي در مزارع ايران، تحت تاثير شرايط مزرعه آزمايشاتي بر روي آترازين (Atrazin) و D-و2،4 در مناطق نظرآباد (كرج)، كامياران (استان كردستان) و دينور (استان كرمانشاه) با استفاده از مقادير متفاوت اين علف كش ها انجام شد و با نمونه برداري هاي مكرر، موقعيت پراكنش سم و نيز چگونگي روند تجزيه مشخص گرديد. سموم به كار گرفته شده در اين پژوهش در لايه هاي اوليه خاك نفوذ كردند، به طوري كه با استفاده از 2 كيلوگرم در هر هكتار از هريك از سم ها آترازين و D-و2،4 در فرم تجاري آنها، فقط در بعضي موارد باعث نفوذ اين سموم به لايه هاي 10 الي 15 سانتي متري خاك گرديد. در استفاده از مقدار 6 كيلوگرم در هكتار از سموم نامبرده، اين سموم به مقدار قابل توجهي به لايه هاي 15 الي 20 سانتي متري نيز نفوذ كردند و پس از گذشت يك سال، هنوز در خاك قابل تشخيص بود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور شناسايي عوامل پوسيدگي غده هاي بذري ارقامي از سيب زميني در منطقه جيرفت (جنوب استان کرمان)، طي سال هاي 80 تا 82 در طول فصل تابستان از سردخانه ها و انبارهاي نگهداري غده هاي بذري سيب زميني بازديد به عمل آمد و به صورت تصادفي از غده هاي داراي علايم پوسيدگي خشک يا نرم نمونه برداري انجام گرفت. نمونه ها مطابق روش هاي متداول و استاندارد بيماري شناسي گياهي، روي محيط كشت هاي عمومي و اختصاصي قارچي و باکتريايي کشت داده شدند. قارچ ها و باکتري هاي رشد يافته پس از خالص سازي، اثبات بيماريزايي روي غده هاي سالم رقم پريمير، و جداسازي و خالص سازي مجدد، مورد شناسايي قرار گرفتند. در مجموع از غده هاي پوسيده جمع آوري شده، 4/56 درصد قارچ Cylindrocarpon didymum و 9/17 درصد قارچ  Fusarium equisetiو، 8/12 درصد قارچ Fusarium culmorum، و 7/7 درصد قارچ Fusarium solani، و 4/15 درصد باكتري Ralstonia solanacearum جداسازي شد. در بين ارقام سيب زميني، رقم ديامونت بالاترين (5/31 درصد) و رقم آژاکس کمترين (1/13 درصد) ميزان پوسيدگي غده را در انبارها و سردخانه ها داشتند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور تعيين مناسب ترين ترکيب کشت مخلوط يونجه يکساله Medicago scutellata cv Robinson با جووالفجر .Hordeum Vulgare L از نظر عملکرد کمي و کيفي در مقايسه با کشت خالص خالص آنها آزمايشي با طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در 2 محل دانشكده كشاورزي دانشگاه لرستان در خرم آباد و كنگاور كرمانشاه در سال زراعي83-1382 در شرايط ديم اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل ترکيب هاي مختلف کشت مخلوط افزايشي يونجه يکساله و جو بودند. سيستم هاي مختلف كشت مخلوط افزايشي عبارت بودند از: کشت خالص يونجه يكساله (شاهد)، 100% يونجه يكساله + 50% جو 100%، يونجه يكساله + 75% جو، 100% يونجه يكساله + 100% جو، 75% يونجه يكساله + 50% جو، 75% يونجه يكساله + 75% جو، 75% يونجه يكساله + 100% جو، 50% يونجه يكساله + 50% جو، 50% يونجه يكساله + 75% جو، 50% يونجه يكساله + 100% جو و کشت خالص جو (شاهد). يونجه يكساله بر اساس 20 كيلوگرم در هكتار و جو بر اساس 140 كيلوگرم در هكتار كشت شدند. برداشت علوفه يونجه يكساله و جو در مرحله آغاز گلدهي يونجه يكساله از محل گره سوم ساقه انجام شد. پس از رشد مجد دو تكميل دوره رشد، كل علوفه به صورت كف بر برداشت گرديد. نتايج حاصله نشان داد که در مجموع تركيب هاي 100 درصد يونجه يكساله و 100 جو و 75 درصد يونجه يكساله و 100 جو به صورت يك رديف در ميان به ترتيب با توليد 8/1906 و 8/1870 كيلوگرم علوفه خشک در هكتار و نسبت برابري زمين 84/1 و 85/1 و با عملكرد پروتئين 08/319 و 7/269 كيلوگرم در هكتار نسبت به ساير تركيب هاي كشت برتري داشتند. در مجموع عملکرد و کيفيت علوفه ا توليدي در خرم آباد به علت شرايط مناسبتر اقليمي نسبت به کنگاور برتري داشت.

 نسخه قابل چاپ