پژوهش و سازندگي

هدف از اين مطالعه بررسي و امکان مقايسه دو نوع ابزار صيد خرچنگ آبي شناگر Portunus pelagicus جهت دست يابي به وسيله مناسب صيد اختصاصي اين گونه است. نمونه برداري بصورت ماهانه از مهر ماه سال 1379 تا آذرماه 1380 در دو منطقه مختلف، کنارک در غرب و پسابندر در شرق چابهار در سواحل ايراني درياي عمان صورت گرفت. به اين منظور دو نوع قفس، ژاپني و آکاردئوني جهت صيد استفاده شد. در اين بررسي مجموعا 312 خرچنگ شناگر P. pelagicus جمع آوري گرديد که 202 نمونه توسط قفس هاي ژاپني و 110 نمونه توسط قفس هاي آکاردئوني صيد شدند. مقايسه ميانگين هاي طولي و وزني در نمونه هاي صيد شده در دو نوع قفس مورد استفاده از طريق آزمون t استيودنت نشان داد که اين ميانگين ها در نمونه هاي صيد شده توسط قفس ژاپني به طور معني دار بيش از قفس هاي آکاردئوني است (p<0.05). مقايسه فراواني نمونه هاي نر و ماده صيد شده در هر يک از دو نوع قفس از طريق آزمون مجذور کاي نشان داد که اين فراواني ها در قفس هاي آکاردئوني و نيز بين دو نوع قفس مزبور اختلاف معني داري نداشت (p<0.05)، در حالي که در قفس هاي ژاپني تعداد نرهاي صيد شده به طور معني دار بيش از ماده ها بود (p<0.02). در مجموع نتايج حاکي از مناسب بودن قفس هاي بکار رفته به منظور صيد اختصاصي و برتري قفس هاي ژاپني نسبت به آکاردئوني بود.

 نسخه قابل چاپ

در مطالعه حاضر دو سروتيپ 4a و 4b L. monocytogenes جداشده از شيرخام به روش SDS-PAGE و PAGE مورد شناسايي قرار گرفت. در آزمايش SDS-PAGE پروفيل پروتئيني باکتري ها مورد بررسي قرار گرفت و با استفاده از نشانگر مولکولي پروتئيني ارزيابي و معلوم شد که پروفيل پروتئيني دو سروتيپ نزديک به هم بوده ولي داراي تفاوت هايي در مناطق 18 تا 29 کيلودالتون و منطقه 68 کيلو دالتون بودند. بيشترين تراکم باندهاي پروتئيني در منطقه 14 تا 97 کيلو دالتون بود. در آزمايش PAGE به منظور ارزيابي الکتروفورتيکي ايزوآنزيم ها (MLEE)، 8 سيستم آنزيمي LDH، GLDH، G6PD، GaLDH، 6PGDH، ME، GPI، AP مطالعه شد که در سروتيپ 4a تعداد 15 ايزوآنزيم و در سروتيپ 4b تعداد 13 ايزوآنزيم فعال بود. بر اساس نتايج بيشترين تفاوت در الکترومورفس ها در بين دو سروتيپ در سيستم هاي آنزيمي ME، GaLDH، GLDH، 6PGDH مشاهده شد بنابراين با استفاده از اين 4 سيستم در کنار ساير سيستم هاي آنزيمي مي توان جدايه هاي مختلف را از هم تفريق نمود.

 نسخه قابل چاپ

بيماري آنفلوانزاي پرندگان تحت تيپ H₉N₂ يکي از بيماريهاي ويروسي مهم است که به علت ايجاد افزايش تلفات و کاهش تخمگذاري در گله هاي مبتلا، خسارات اقتصادي فراواني را به صنعت پرندگان کشور وارد آورده است. روش متداول براي تشخيص بيماري، جداسازي ويروس در تخم مرغ هاي جنين دار 10-9 روزه مي باشد که گاهي بسيار وقت گير مي باشد. با توجه به وقوع آنفلوانزاي فوق حاد در بسياري از کشورهاي جنوب شرقي آسيا و کشور همسايه پاکستان، اين مطالعه شکل گرفت تا با استفاده از روشي سريع و مطمئن تشخيص تيپ A و تحت تيپ هاي H₉, H₇, H₅ ويروس آنفلوانزاي پرندگان در بافت ناي صورت گيرد. چهار واکنش RT-PCR با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي نوکلئوپروتئين تيپ A و تحت تيپ هاي H₉, H₇, H₅ ويروس آنفلوانزاي پرندگان بهينه شد. همچنين واکنش هاي RT-PCR نوکلئوپروتئين تيپ A و تحت تيپ H₉ براي رديابي ويروس بر روي بافت ناي بهينه و به صورت مدل مشابه براي واکنش هاي RT-PCR تحت تيپ هاي H₅ و H₇ بر روي بافت استفاده گرديد. سپس با استفاده از واکنش هاي فوق 50 وقوع مشکوک به آنفلوانزاي فوق حاد که از نقاط مختلف کشور در طي سالهاي 1382 الي 1383 نمونه برداري شده بودند مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفتند. در هيچ يک از نمونه هاي بررسي شده ويروس هاي تحت تيپ H₅ يا H₇ شناسايي نشد. واکنش هاي RT-PCR براي H₉ و نوکلئوپروتئين به ترتيب در 50 و 57 درصد جمعيت پرندگان صنعتي مورد مطالعه مثبت ارزيابي شدند. حساسيت بيشتر واکنش نوکلئوپروتئين نسبت به تحت تيپ H₉ مربوط به قابليت سنجش ميزان کمتر RNA ويروسي در واکنش نوکلئوپروتئين بود. اگر چه ويروس هاي H₉N₂ ايران جزو ويروس هاي با حدت کم تقسيم بندي شده اند ولي به نظر مي رسد اين ويروس ها حضور گسترده اي در گله هاي با تلفات بالا دارند. به طور کلي مي توان گفت روش RT-PCR به علت سرعت، حساسيت و ويژگي زيادش يک روش قابل اعتماد در تشخيص سريع آزمايشگاهي آنفلوانزاي پرندگان در پرندگان مبتلا است که مي توان از اين روش در مراکز نظارتي که تشخيص سريع بيماري هدف عمده مي باشد سود جست.

 نسخه قابل چاپ

براي مقايسه و ارزيابي ويژگي هاي الياف شترهاي يک و دوکوهانه و آميخته آنها (تلاقي شتر دوکوهانه نر با ماده يک کوهانه) از الياف ناحيه پهلوي راست 49 شتر نر و ماده يک و دوکوهانه و آميخته در سن يکسالگي نمونه برداري شد و پس انجام آزمايش، داده هاي حاصله با روش خطي عمومي در نرم افزار SAS پردازش شد. نتايج ميانگين طول دسته الياف، ميزان بازدهي پس از شستشو، درصد الياف پوشش زيرين و الياف مدولايي، قطر کرک و ضريب تغييرات قطر به ترتيب برابر 0.28±7.6 سانتي متر، 1.1±72 درصد، 1.11±82 درصد، 2.07±75.21 درصد، 0.36±19.12 ميکرون و 0.87±35.2 درصد نشان داد. تمام صفات الياف به جز درصد پوشش زيرين متاثر از ژنوتيپ بود، بطوريکه قطر الياف پوشش زيرين شترهاي يک کوهانه (0.6±21.6 ميکرون) با آميخته (0.5±18.6 ميکرون) و با شترهاي دوکوهانه (0.86±16.4 ميکرون) تفاوت معني دار داشت (p<0.001) و طول دسته الياف شترهاي يک کوهانه (0.5±8.3 سانتي متر) با دوکوهانه (0.7±5.5 سانتي متر) در سطح (p<0.005). تفاوت معني دار داشتند. دامنه مقدار کرک خالص بين (13.8 و 85.8 درصد) متغير بود که به شترهاي نر دوکوهانه تعلق داشت. ميانگين اين صفت در بيده شترهاي يک کوهانه با دورگ و شترهاي دوکوهان به ترتيب با مقادير (4±54، 3.3±64.3 و 5.6±65.6 درصد) تفاوت داشت (p<0.01). همبستگي ساده بين قطر الياف کرک با درصد الياف مدولايي و الياف بدو مدولا به ترتيب برابر (0.5+ و 0.65-) بود. بين مقدار پوشش زيرين با درصد الياف مدولايي همبستگي منفي (0.3-) و با درصد الياف بدون مدولا همبستگي مثبت (0.4+) وجود داشت.

 نسخه قابل چاپ

در پرورش بچه ماهي خاوياي در استخرهاي خاکي، فاکتورهايي مانند ضريب چاقي، سرعت رشد شاخص سيري، تراکم و بيوماس زئوپلانکتون، و فاکتورهاي فيزيکوشيميايي آب از پارامترهاي مهم در ارزيابي کيفيت و رشد بچه ماهيان محسوب مي شود. براي اين منظور در 6 استخر 1.5-2 هکتاري در مجتمع تکثير و پرورش ماهيان خاوياري شهيد رجايي (ساري) کليه پارامترهاي مذکور در طي يک دوره رشد دو ماهه بطور همزمان مورد بررسي قرار گرفت. ضريب چاقي بچه ماهي تاس ماهي ايراني در پايان دوره پرورش دو ماهه 0.48-0.39 بوده است که در درجه بندي ضرايب چاقي در رده متوسط قرار دارد. نتايج حاصل از بررسي تغذيه در طول دوره پرورش حاکي از آن است که از مجموع بچه تاس ماهي هاي ايراني مورد بررسي 24.4 درصد از شاخص سيري بالاي 400 برخوردار بودند. در بررسي غذاي مصرفي که در طول دوره پرورش انجام گرفت. مشخص گرديد که کلادوسرها، سيکلوپس، لارو پشه، شيرونوميده، استراکود و ليپتستريا به ترتيب بيشترين فراواني را در معده بچه ماهيان خاوياري تشکيل داده و از 18 سري نمونه برداري در 12 مورد کلادوسرا، که غذاي اصلي بچه ماهي خاوياري را تشکيل مي دهد. بيشترين فراواني (56.6%) را نسبت به ساير گونه ها داشته است. در بررسي بيولوژيکي ستون آب گروه هاي عمده زئوپلانکتوني استخرها شامل دافني درشت، دافني ريز، سيکلوپس، ناپليوس و روتيفر بوده است. بيشترين ميزان وزن خشک زئوپلانکتوني استخر به ميزان 21.88 گرم در مترمکعب بوده است. ميزان بنتوز استخر 3 به ميزان 8.5 گرم در مترمربع بوده و از گونه هاي مورد مشاهده خانواده Chironomidae و راسته Ostracoda در همه استخرها حضور داشته اند. فاکتورهاي فيزيکوشيميايي آب نيز اندازه گيري گرديد و در تمام موارد فاکتورهاي مورد اندازه گيري در دامنه استاندارد پرورش بچه ماهي قرار داشت. دامنه فاکتورهاي بدست آمده به قرار زير است. ميزان تغييرات CO₂ بين 0.00-14.08 ميلي گرم در ليتر، pH بين 7.74-8.54، سختي کل (T.H) بين 180-455، فسفات (PO₄^-3) بين 0.084-2.430، نيترات (NO₃^-) بين 0.269-1.644، نيتريت (NO₂^-) بين 0.0013-1.41 و آمونياک (NH₄⁺) بين 0.0109-0.915 ميلي گرم در ليتر در نوسان بوده است. روابط بين اين فاکتورها ميزان و تاثير آن بر رشد بچه تاس ماهي ايراني مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور امکان پرورش يک گونه از کپور ماهيان هندي با نام علمي روهو (Labeo rohita) در شرايط اقليمي کشور و دستيابي به برخي از نرماتيوهاي رشد از مرحله لارو تا مرحله انگشت قد اقدام به واردات بچه ماهي (از کشور هندوستان) از گونه فوق الذکر و پرورش آنها در استخر خاکي از تيرماه 1383 در محل مرکز تکثير و پرورش شهيد انصاري رشت گرديد. بچه ماهيان نورس با وزن 520 ميلي گرم و با ميانگين طولي 33 ميلي متر با تراکم 50 عدد در مترمربع در 2 استخر خاکي رهاسازي شدند. بچه ماهيان پس از ذخيره سازي (با نسبت مساوي) در استخرها با استفاده از غذاي ترکيبي ويژه بچه ماهي سفيد و توليدات طبيعي استخر که با کودهاي آلي غني شده بود، مورد تغذيه قرار گرفتند. در طول انجام پژوهش، اکسيژن، pH، شفافيت و دماي آب به صورت دو هفته يکبار مورد اندازه گيري قرار مي گرفت. نمونه برداري از بچه ماهي ها به منظور انجام عمليات زيست سنجي طولي و وزني و تعيين درصد افزايش وزن و همچنين درصد رشد متوسط روزانه و نرخ رشد ويژه و شاخص وضعيت به صورت ماهانه انجام پذيرفت. نتايج حاکي از رشد قابل توجه اين گونه بوده به طوري که در مدت 210 روز از وزن اوليه 520 ميلي گرم به ميانگين 1.6±77.7 گرم در ماه آذر رسيدند. از نظر طولي نيز در انتهاي دوره ميانگين 1.3±18.5 سانتي متر حاصل شد. رابطه همبستگي طول و وزن در ماهي روهو در قالب تابع نمايي تعريف شد که در اين رابطه شاخص b معادل 2.723 بدست آمد که معرف رشد ايزومتريک گونه روهو مي باشد. رابطه طول و وزن در اين ماهي به صورت W=0.0283×TL^2.723 بدست آمد (r²=0.98). بررسي ضريب چاقي در خصوص بچه ماهي روهو در 7 ماه دوره پرورش، نشان دهنده وجود روند کاهشي در اين ضريب بوده (از 2.3 به 2.1) به طوري که در ماه هاي ابتدايي پرورش، ضريب چاقي از مقادير بالاتري برخوردار بود. بررسي درصد رشد متوسط روزانه (ADG) در بچه ماهي ها نيز حاکي از نوسانات آن در دوره پرورشي بوده به طوري که در شهريور 0.57 گرم، در مهر ماه 0.39 گرم، و در ماه هاي دي 0.13 و بهمن، 0.05 گرم محاسبه شد. نرخ رشد ويژه (SGR) در بچه ماهيان روهو در 7 ماه بررسي معادل 2.3 درصد بدست  آمد. اين شاخص در طول دوره بررسي داراي روند نزولي بوده و در مهر ماه به 4.6 و در بهمن به 0.06 درصد رسيده است. همچنين درصد افزايش وزن (WG) در طي اين مدت 14842 درصد محاسبه گرديد. در بررسي ها هيچ گونه انگل در سطح بدن بچه ماهيان مشاهده نشد. در عين حال به دليل بروز سرما بچه ماهي هاي روهو در اوايل زمستان دچار قارچ زدگي شدند. بررسي پارامترهاي فيزيکي و شيميايي استخرها نيز حاکي از روند کاهش دما در دوره بررسي از 26.6 درجه سانتي گراد در تيرماه تا 9 درجه سانتي گراد در آذر 7 درجه سانتي گراد در بهمن مي باشد. در مجموع نتايج نشان دهنده قابليت سازگاري بچه ماهيان روهو در طي ماه هاي گرم سال در شرايط استان گيلان بوده ليکن با سرد شدن دماي آب، رشد کاهش يافته و ابتلاي ماهي به بيماري قارچي قابل مشاهده بود. با اين وجود به نظر مي رسد رشد کپور ماهيان هندي در مقايسه با کپور ماهيان چيني در شرايط اقليمي شمال کشور داراي تشابهاتي بوده ليکن محدوديت دوره پرورش در استان هاي شمالي 150 تا 200 روز عامل قابل ملاحظه اي در توسعه فعاليت هاي پرورش ماهي در اين استان ها مي باشد. بديهي است شرايط اقليمي در استان خوزستان و ساير استان هاي گرمسيري مي تواند در بهبود روند رشد بچه ماهيان يک ساله موثر باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق با ايجاد حمام تيروکسين و تزريق هورمون تيروکسين در دوزهاي مختلف به همراه هورمون هاي مورد استفاده، جذب کيسه زرده و رشد لارو ماهي قزل آلاي رنگين کمان مورد بررسي قرار گرفت. آزمايشات در تيمارهاي 1، 100µg10 تيروکسين براي دستيابي به بهترين دوز تزريقي هورمون تيروکسين و ميزان موثر آن انجام شد. تعداد مولدين ماهي قزل آلاي رنگين کمان مورد بررسي شامل 16 مولد ماده و 48 مولد نر بود. نتايج حاصل از مقايسه مولدين تزريق شده در 4 تيمار مختلف نشان داد که مولدين تزريق شده با هورمون تيروکسين در مقايسه با گروه شاهد، لاروها داراي رشد بيشتر و کيسه زرده سريع تر جذب شد. از نظر جذب کيسه زرده، لاروهايي که مولدين آن ها با دوز 100µg/gr وزن بدن تزريق شده بودند تفاوت معني داري با تيمارهاي ديگر داشتند و مناسب ترين دوز تزريقي احتمالي جهت جذب سريع تر کيسه زرده لاروهاي ماهي قزل آلاي رنگين کمان، دوز 100µg مي باشد. از طرفي، در دوز تزريقي 10، لاروها با رشد طول متوسط 17.4339 ppm بيشترين رشد طولي را در بين تيمارها داشتند. نتايج حاصل از حمام تيروکسين با تيمارهاي 0.1 ppm، 0.5 و 1 نشان داد، لاروهايي که در حمام تيروکسين 1ppm قرار گرفتند از نظر افزايش عرض اختلاف معني داري نسبت به ساير تيمارها داشتند. از طرفي در تيمار 1 هورمون تيروکسين، لاروها با رشد طولي متوسط 9.8412ppm بيشترين رشد طولي را در بين تيمارها داشتند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين پروژه، مقايسه تغييرات شيميايي، ميکروبي در خلال دوره فرآوري و زمان نگهداري در 6 درجه سانتيگراد براي ماهي دودي گرم و سرد قزل آلا (Oncorhynchus mykiss) مي باشد. اين پروژه در کشور ايسلند در دانشگاه Akureyi انجام گرديد و با حمايت دانشگاه سازمان ملل و انستيتو تحقيقات ماهيان دريايي ريکياويک صورت پذيرفته است. بدين منظور ماهي قزل آلا به 2 روش دودي گرديد. دودي سرد مطابق با روش معمول در کشورهاي اروپايي (11) و دودي گرم مطابق با روش سنتي در ايران، جهت تغييرات شيميايي، چربي، پروتئين، نمک، خاکستر و آب در خلال دوره فرآوري و در انتهاي دوره نگهداري مورد توجه قرار گرفت، و تغييرات کيفي در طي نگهداري در 6 درجه سانتيگراد به وسيله LAB، FC، TC، TPC، TVB مورد آزمون قرار گرفت. (17) و جهت بررسي اثر بسته بندي خلاء محصولات دودي به 2 دسته با و بدون بسته بندي خلاء تقسيم گرديد و کليه آزمون ها بر کل اين محصولات بررسي گرديد. اختلاف معناداري در مورد وزن و کاهش آب بين محصولات گرم و سرد مشاهده گرديد که در مورد وزن در مورد دودي گرم 35.3% و براي دودي سرد 16.9% بود و در مورد کاهش آب براي دودي گرم 14.2% و براي دودي سرد 10 درصد بود و به همين ترتيب اختلاف معني داري بين پروتئين و نمک موجود به خصوص در محصولات دودي گرم مشاهده گرديد و به دليل کاهش آب افزايش درصد پروتئين از 22 درصد به 27.2 درصد و در مورد دودي سرد از 20.9 درصد به 23.5 درصد افزايش نشان داد. تفاوت درصد خاکستر در مورد دودي سرد 57.2 درصد و در مورد دودي گرم 86 درصد بود. افزايش درصد نمک در مورد دودي گرم 150 درصد و در مورد دودي سرد 80 درصد بود. در مورد چربي در مورد دو فرآورده تفاوت چنداني وجود نداشت. در مورد تغييرات ميکروبي نيز محصولات دودي سرد نسبت به دودي گرم از حساسيت ويژه تري نسبت به رشد ميکروبي برخوردار مي باشند و بعد از 2 هفته نگهداري در 6 درجه سانتيگراد جهت مصرف انساني مفيد نخواهد بود به دليل اينکه تمام آزمون هاي ميکربي تعيين کننده آلودگي اين محصولات بودند. ولي تفاوت عمده اي در مورد فرآورده هاي دودي گرم در مورد بسته بندي خلاء ملاحظه نگرديد در صورتي که در مدت نگهداري در يخچال نگهداري شوند. در مورد TVB تغيير از 24.23 به 45.36 (mgN/100g) بود ولي در مورد دودي گرم از 20.34 به 35.165 (mgN/100g) بود و به همين ترتيب در مورد دودي گرم با بسته بندي از 20.34 به 3.31 mgN/100g بود و در مورد توتال کانت افزايش چشمگيري در مورد دودي سرد ملاحظه گرديد و بعد از دو هفته در مقياس LogCFU/g به نزديک 8 رسيد و حال آنکه در مورد دودي گرم در حدود 2 باقي ماند که در واقع نشان دهنده آن است که دودي سرد بعد از دو هفته امکان استفاده ندارد.

 نسخه قابل چاپ

اين مطالعه در دو قسمت و بر روي 20 راس گاو شيري هلشتين (10 راس در هر قسمت) انجام گرفت. در قسمت اول، اجزاي مختلف شير شامل: تعداد سلول هاي سوماتيک، ميزان پروتئين، چربي، لاکتوز، سديم، پتاسيم، کلر و pH در قسمت هاي پيش شير، شير سيسترني، شير اصلي، شير انتهايي و شير باقيمانده بررسي و با يکديگر مقايسه گرديد. در قسمت دوم مطالعه، در يکي از کارتيه هاي پستان توسط تلقيح باکتري Staphylococcus aureus، تورم پستان حاد ايجاد گرديد و سپس اجزاي شير در قسمت هاي مختلف شير حاصل از کارتيه هاي عفوني و سالم اندازه گيري و با يکديگر مقايسه گرديد. در گاوهاي سالم تعداد سلول هاي سوماتيک و ميزان چربي در طول شيردوشي از روند صعودي برخوردار بوده و افزايش آنها در قسمت هاي انتهايي و باقيمانده شير نسبت به قسمت هاي ابتدايي و شير اصلي معني دار بود، در حاليکه ميزان پروتئين و لاکتوز در طول شيردوشي روند نزولي را نشان داده و اختلاف موجود بين قسمت هاي مختلف شير از نظر پروتئين، لاکتوز، سديم، پتاسيم، کلر و pH معني دار نبود. در کارتيه هاي عفوني نسبت به کارتيه هاي سالم، تعداد سلول هاي سوماتيک به طور معني داري افزايش يافت، در حاليکه ميزان لاکتوز از کاهش معني داري برخوردار بود. از نظر ميزان پروتئين، چربي، سديم، پتاسيم، کلر و pH نيز بين کارتيه هاي عفوني و سالم اختلاف معني داري مشاهده نگرديد. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد که به منظور انجام آزمايشات بر روي شير و ارزيابي سلامت پستان و کيفيت شير بايد نمونه ها از شير تام و يا شير اصلي تهيه گردند. زيرا قسمت هاي پيششير، شير انتهايي و شير باقيمانده در مقايسه با شير اصلي، تغييرات قابل توجهي را از نظر برخي از اجزاي شير نشان مي دهند.

 نسخه قابل چاپ

Gracilariopsis longissima (Papenfuss) Stentoft, Farnham & Irvine از گونه هاي خانواد‌ه Gracilariaceae از شاخه جلبكهاي قرمز و از انواع آگاروفيت مهم د‌ر سطح جهاني مي باشد‌ كه محتوي آگار آن د‌اراي كميت و كيفيت بسيار مطلوبي مي‌ باشد‌. د‌ر طي اين تحقيق كه از خرد‌اد‌ 1382 به مد‌ت 2 سال به اجرا د‌ر آمد‌ خصوصيات ريخت شناسي و تشريحي اين گونه و مراحل چرخه زند‌گي آن د‌ر عرصه هاي طبيعي و نيز مزرعه كشت آزمايشي گونه د‌ر د‌ريا مورد‌ بررسي قرار گرفت. ويژگيهاي ريخت شناسي و تشريحي مطالعه شد‌ه گونه د‌ر اين گزارش ارايه مي‌ گرد‌د‌.

 نسخه قابل چاپ

گونه ‌اي از د‌‌نبلان ‌هاي كوهي كه جزو گران‌ ترين و لذيذترين قارچ ‌هاي جهان مي‌ باشند‌‌، د‌‌ر سال ‌هاي پرباران و د‌‌ر مراتع خاصي از شهرستان طارم زنجان مي ‌رويد‌‌. د‌‌ر اين تحقيق بر اساس مشخصات مورفولوژيكي و سيتولوژيكي، گونه مذكور با نام علمي Terfezia boudieri Chatin شناسايي و گزارش گرد‌‌يد‌‌. آسكوكارپ اين قارچ به رنگ زرد‌‌ و بافت مياني آن گوشتي و زرد‌‌ كمرنگ بود‌‌ه و د‌‌ر اند‌‌ازه تقريبي 4 تا 10 سانتي‌ متر و د‌‌ر عمق 8 تا 10 سانتي ‌متري خاك يافت مي‌ گرد‌‌د‌‌. د‌‌ر بررسي‌ هاي سيتولوژيكي هر آسك قارچ د‌‌اراي 8 آسكوسپور به قطر 20 ميكرومتر و با زوايد‌‌ ريز د‌‌ر پيرامون مشاهد‌‌ه گرد‌‌يد.‌‌ سيستم ريشه گياه ميزبان واقع د‌ر مجاورت آسكوكارپ د‌نبلان كوهي از مراتع مورد‌ مطالعه، نمونه‌ برد‌اري و مورد‌ بررسي‌ هاي آزمايشگاهي قرار گرفت. بر اساس مستند‌‌ات ميد‌‌اني و بررسي ‌هاي آزمايشگاهي، گونه مذكور د‌‌اراي زند‌‌گي اكتوميكوريزا با نوعي جگن مرتعي از خانواد‌‌ه Cyperaceae به نام علمي Kobresia bellardii شناسايي شد و هيچگونه شواهد‌ي از رابطه وزيكولار- آربوسكولار بين سلولهاي ريشه گياه و ميسليومهاي قارچ بد‌ست نيامد‌. د‌ر اين مطالعه وجود‌ رابطه آكتو ميكوريزايي بين قارچ‌ هاي كوهي و جگن ‌هاي مرتعي بر اساس شواهد‌ آناتوميكي، براي اولين بار اثبات و گزارش شد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي و مقايسه تراكم زاد‌آوري طبيعي گونه‌ هاي د‌رختي و د‌رختچه ‌اي د‌ر رابطه با عوامل فيزيوگرافيك و خاك د‌ر جنگل ‌هاي زاگرس، منطقه ‌اي به مساحت 170 هكتار از اين جنگل ‌ها د‌ر شمال استان ايلام د‌ر منطقه حفاظت شد‌ه ارغوان انتخاب شد‌. سپس به صورت تصاد‌في سيستماتيك 57 پلات مربعي شكل به ابعاد‌ 8´8 متر مربع پياد‌ه گرد‌يد‌ و تمامي‌ نهال‌ هاي شاخه زاد‌ و د‌انه زاد‌ براي هر گونه ثبت شد‌. همچنين د‌ر د‌اخل هر پلات عوامل فيزيوگرافيك و خاك نيز برد‌اشت شد‌. نتايج نشان د‌اد‌ كه زاد‌آوري د‌انه زاد‌ بلوط ايراني د‌ر د‌امنه ‌هاي شمالي، ارتفاعات بالا و روي خاك ‌هاي غني و حاصلخيز تراكم بيشتري را د‌اراست، د‌ر حالي‌ كه زاد‌آوري شاخه زاد‌ آن د‌ر د‌امنه‌ هاي جنوبي و مناطقي با پوشش د‌رختي كمتر از تراكم بيشتري برخورد‌ار است. گونه كيكم، خاك ‌هايي با ميزان شوري و وزن مخصوص كمتر را پسند‌يد‌ه و به هيچ يك از عوامل فيزيوگرافيك عكس ‌العمل نشان نمي ‌د‌هد‌. زاد‌آوري د‌انه زاد‌ آلبالو د‌ر د‌امنه‌ هاي شمالي و روي خاك‌ هاي حاصلخيز از تراكم بيشتري برخورد‌ار است. نتايج اين تحقيق همچنين نشان د‌اد‌ كه نهال‌ هاي زالزالك و ارغوان به عوامل خاكي و فيزيوگرافي عكس العمل كمي ‌نشان مي ‌د‌هند‌.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي روش ‌هاي برآورد‌ حجم و تعيين روش مناسب برآورد‌ حجم د‌ر استان گيلان، تعد‌اد‌ شصت اصله د‌رخت به طور تصاد‌في د‌ر سه پارسل از سري يك ناو اسالم انتخاب و قطر د‌ر فواصل د‌و متري، يقه، ميانه، 0.9, 0.7, 0.5, 0.3, 0.1 و كند‌ه د‌ر محل قطع د‌رختان نمونه د‌ر طول د‌رختان نمونه اند‌ازه گيري شد‌. همچنين طول د‌رخت، كند‌ه و فاصله بين محل ارتفاع برابر سينه تا محلي كه قطر آن برابر نصف قطر برابر سينه بود‌ (h1) اند‌ازه گيري شد‌. بر اساس اين اند‌ازه گيري ‌ها حجم هاي صنعتي، هيزمي و كند‌ه د‌رختان نمونه به ترتيب از فرمول‌ هاي اسمالين، هوبر و استوانه محاسبه شد‌. از مجموع حجم‌ هاي صنعتي، هيزمي و كند‌ه حجم كل د‌رخت (واقعي) به د‌ست آمد‌. حجم د‌رختان نمونه از طريق فرمول‌ هاي ساد‌ه، پرسلرو ضريب شكل و همچنين با استفاد‌ه از جد‌اول حجم محلي (چوكا) و فرم كلاس د‌ار سازمان جنگل ‌ها به د‌ست آمد‌. تست نرماليته روي د‌اد‌ه‌ ها (حجم هاي به د‌ست آمد‌ه از روش ‌هاي مختلف) غير نرمال بود‌ن د‌اد‌ه‌ ها را نشان د‌اد‌. بنابراين براي نرمال سازي د‌اد‌ه‌ ها از آنها Ln گرفته شد‌. د‌اد‌ه‌ ها پس از محاسبه Ln آنها نرمال گشتند‌. آزمون t جفتي براي مقايسه حجم واقعي با حجم‌ هاي به د‌ست آمد‌ه از روش ‌هاي د‌يگر نشان د‌اد‌ كه تفاوت بين حجم واقعي و حجم هاي به د‌ست آمد‌ه از فرمول ساد‌ه و جد‌ول حجم محلي اختلاف معني د‌اري ند‌ارند‌، اما تفاوت حجم‌ هاي به د‌ست آمد‌ه از فرمول‌ هاي پرسلر، ضريب شكل و جد‌ول حجم فرم كلاس د‌ار د‌ر مقايسه با حجم واقعي اختلاف معني د‌اري د‌اشتند‌. د‌ر اين مطالعه برآورد‌ حجم از طريق جد‌ول حجم محلي د‌قيق‌تر از برآورد‌ حجم به روش‌ هاي د‌يگر بود‌.

 نسخه قابل چاپ

مطالعه بر روي ساختمان ميکروسکوپي چوب شاخه ‌هاي نورسته 10 نهال يکساله E.gunnii کلن 634 جهت رد‌يابي تشکيل چوب واکنشي انجام شد‌، بد‌ين منظور برش‌ هاي ميکروسکوپي به‌ ضخامت حد‌اكثر 5 ميكرون توسط ميکروتوم به روش هيستورزين به صورت سريال از محل جوانه انتهايي تا بن شاخه ‌هاي جانبي تهيه شد‌ و با روش ‌هاي مختلف جهت آشكار نمود‌ن چوب کششي رنگ ‌آميزي شد‌. نتايج اين تحقيق نشان مي ‌د‌هد‌ که چوب کششي با ايجاد‌ فيبرهاي ژلاتيني د‌ر اين گونه بسيار سريع تشکيل مي‌ شود‌ و به ‌طور متوسط پس از 20 روز و د‌ر فاصله 2 سانتي متري از جوانه انتهايي قابل مشاهد‌ه است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مطالعه ساختار تود‌ه هاي طبيعي راش د‌ر جنگل نكا- ظالمرود‌ (بخش تيرانكي ميانشه) د‌و قطعه نمونه چهار هكتاري، يكي راشستان خالص و د‌يگر آميخته انتخاب گرد‌يد‌. هر يك از قطعات به 16 قسمت كوچكتر به مساخت 0.25 هكتار تقسيم و از طريق آماربرد‌اري صد‌ د‌رصد‌ مشخصه هاي تود‌ه هاي جنگلي از قبيل، ساختار عمود‌ي و افقي، تركيب گونه ‌ها، تعد‌اد‌، سطح مقطع برابر سينه و حجم د‌ر هكتار به د‌ست آمد‌. د‌ر مرحله بعد‌ منحني پراكنش تعد‌اد‌ د‌ر طبقات قطري ترسيم گرد‌يد‌. به منظور تعيين حد‌اقل سطح مورد‌ نياز د‌ر مطالعه ساختار تود‌ه‌ ها به جهت جلوگيري از صرف وقت و هزينه علاوه بر بررسي سطح 0.25 هكتار اين مطالعه د‌ر سطوح نيم، يك، د‌و و چهار هكتار نيز انجام گرفت. نتايج نشان مي د‌هد‌، كه با افزايش سطح از 0.25 هكتار به 4 هكتار، نمود‌ار ساختار ناهمسالي بهتر مشاهد‌ه مي شود بطوريكه د‌ر راشستان خالص د‌ر سطح يك هكتار و آميخته د‌ر سطح 0.5 هكتار به ساختار تود‌ه هاي جنگلي خواهيم رسيد‌.

 نسخه قابل چاپ