پژوهش و سازندگي

در اين تحقيق بمنظور برآورد همبستگي فنوتيپي بين تعدادي از صفات مورفولوژيك و اقتصادي زنبوران عسل، 1100 كلني زنبور عسل به صورت تصادفي از 69 زنبورستان در استانهاي تهران، مركزي، قزوين و اصفهان انتخاب شد. صفات اقتصادي در محل زنبورستانها اندازه گيري شد. صفات مورفولوژيك بر اساس روش روتنر اندازه گيري گرديد. ميانگين صفات مورفولوژيك و اقتصادي بدست آمده با انجام تجزيه واريانس، تعيين همبستگي فنوتيپي و همبستگي جزئي و رگرسيون مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج تجزيه واريانس و مقايسه ميانگين ها نشان داد كه بين سيزده منطقه اختلاف معني دار در سطح يك درصد از نظر چهار صفت اقتصادي وجود دارد. ضرايب همبستگي ساده بين صفات حاكي از اين بود كه بين صفات ظاهري و توليد عسل هيچگونه همبستگي معني دار مشاهده نشد. بين توليد عسل با بچه دهي همبستگي منفي معني دار (-0.125=r) و با رفتار تهاجمي همبستگي جزئي ولي معني دار مثبت (0.064=r) وجود داشت. از طرف ديگر رفتار تهاجمي با بچه دهي همبستگي مثبت معني دار (0.164=r) و با آرامش روي قاب همبستگي منفي معني دار (-0.732=r) مشاهده شد. بين اكثر صفات مورفولوژيك همبستگي معني دار مشاهده شد. بين صفات اقتصادي نيز همبستگي معني دار فنوتيپي مشاهده شد همچنين بين صفات ظاهري و مورفولوژيكي همبستگي فنوتيپي معني دار وجود دارد. بنابراين با توجه به نتايج حاصل از اين طرح انجام تحقيقات تكميلي در زمينه همبستگي فنوتيپي و ژنتيكي صفات مذكور با استفاده از مدل چندصفتي كه دقت ارزيابي را افزايش داده توصيه مي شود و نتايج حاصل مي تواند در اصلاح نژاد زنبور عسل مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

براي بررسي اثر جايگزيني نسبي منابع پروتئين گياهي به جاي آرد ماهي بر عملكرد ماهي قزل آلاي رنگين كمان، دو منبع گياهي شامل كنجاله هاي كانولا و سويا در 4 سطح 30،20،10 و 40 درصد به جاي آرد ماهي در قالب طرح كاملا تصادفي به روش فاكتوريل 4×2 به علاوه يك شاهد، در 3 تكرار مورد استفاده قرار گرفت. تعداد 240 قطعه ماهي قزل آلاي رنگين كمان انتخاب و در 24 قفس ( هر قفس 10 قطعه ماهي) جاي گرفتند و پس از دو هفته سازگاري، به مدت 56 روز با 9 جيره آزمايشي تغذيه شدند. وزن نهايي، شاخص وزن بدن، ضريب تبديل غذا، ميزان رشد ويژه، مصرف اختياري غذا و بازده نسبي پروتئين براي كل دوره آزمايش و تركيب لاشه (ماده خشك، پروتئين و انرژي) براي محاسبه تثبيت نيتروژن و تثبيت انرژي در روز اول و 56 آزمايش اندازه گيري شد. اين جايگزيني (بجز در وزن نهايي، مصرف اختياري غذا، تثبيت نيتروژن و تثبيت انرژي) موجب تفاوت آماري معني داري در معيارهاي مورد نظر در مقايسه با جيره شاهد نشد (p>0.05). بدون در نظر گرفتن سطح جايگزيني، مقايسه ماهيان تغذيه شده با دو منبع گياهي مختلف نشان داد که ماهيان تغذيه شده با جيره محتوي کنجاله کانولا به طور معني داري (p<0.05) وزن نهايي، شاخص وزن بدن، ميزان رشد ويژه، مصرف اختياري غذا، بازده نسبي پروتئين، تثبيت نيتروژن و تثبيت انرژي بالاتر و ضريب تبديل غذاي پايين تري نسبت به ماهيان تغذيه شده با جيره هاي محتوي كنجاله هاي سويا داشتند. نتايج اين آزمايش نشان داد كه جايگزيني كنجاله كانولا تا سطح 40 درصد به دليل بهبود بيشتر جذب نيتروژن و عملكرد ماهي قزل آلا نسبت به سطح جايگزيني 40 درصد كنجاله سويا، امكان پذير است. جايگزيني كنجاله كانولا، سبب بهبود عملكرد ماهي قزل آلاي رنگين كمان گرديد. اين نتايج نشان مي دهد كه كنجاله كانولا مي تواند به عنوان منبع، جايگزين مناسب تري نسبت به كنجاله سويا براي آرد ماهي در جيره هاي قزل آلاي رنگين كمان توصيه شود.

 نسخه قابل چاپ

در اين آزمايش سطوح مختلف علوفه گياه مرتعي جاشير در تغذيه بره هاي پرواري مورد مطالعه قرار گرفت. با استفاد ه از طرح آزمايشي كاملا تصادفي، 6 جيره غذايي حاوي 0، 20، 40، 60، 80 و 100 درصد جاشير در مقدار علوفه جيره ها (جايگزين با يونجه) به 6 گروه 12 راسي بره نر شش ماهه كبوده شيراز تغذيه شد. نسبت علوفه به كنسانتره 60 به 40 بود. مدت آزمايش 121 روز بود كه سه هفته جهت عادت پذيري و صد روز مرحله اصلي آزمايش بود. بين وزن شروع، وزن نهايي و اضافه وزن روزانه بره هاي تغذيه شده با جيره هاي مختلف تفاوت معني داري نشان داده نشد. تفاوت خصوصيات لاشه بين بره هاي تغذيه شده با جيره هاي مختلف معني دار نبود. اضافه وزن روزانه تيمارهاي 1 تا 6 به ترتيب 221، 216، 213، 211، 207، 201 گرم، خوراك مصرفي روزانه به ترتيب 1.499، 1.502، 1.507، 1.465، 1.477، 1.471 كيلوگرم و ضريب تبديل غذايي آنها به ترتيب 6.78، 6.94، 7.06، 6.95، 7.12، 7.33 به دست آمد. نسبت وزن گوشت به وزن لاشه سرد در گروه هاي آزمايشي 1 تا 6 به ترتيب 59.08، 59.31، 56.21، 56.4، 55.58، 53.4 درصد و نسبت وزن چربي قابل تفكيك (با دنبه) به وزن لاشه سرد به ترتيب 22.44، 20.7، 24.15، 24.42، 23.28، 28.32 درصد و نسبت وزن استخوان به وزن لاشه سرد به ترتيب 14.26، 16.56، 15.35، 14.71، 15.75، 14.91 درصد بود.

 نسخه قابل چاپ

سد رودخانه ارس در سال 1350 بر روي اين رودخانه با مختصات ´22^o45 طول شرقي و ´39^o7 عرض شمالي احداث شده است. درياچه پشت اين سد هم اكنون پذيراي 27 گونه و زيرگونه ماهي استخواني مي باشد كه ماهي سوف سفيد با 37.3 درصد بيشترين فرواني گونه هاي ماهيان اين درياچه را به خود اختصاص داده است. در اين تحقيق تعداد 125 قطعه ماهي سوف در طول يك سال از مهر 1381 تا شهريور 1382 و تعداد 140 عدد از فرورد ين تا اسفند 1385 به صورت ماهانه از تورهاي صيادي و دامهاي گوشگير جمع آوري و يا توسط تورهاي پرتابي صيد شده اند. نمونه ها در محل مورد زيست سنجي قرار گرفته و پس از كالبد شكافي، دستگاه گوارش و توليدمثل آنها از حفره شكمي خارج و با فرمالين 10 درصد ثبت شده و در آزمايشگاه مورد ارزيابي قرار گرفته اند. 27 ويژگي زيست سنجي در ماهيان مورد ارزيابي قرار گرفته كه مهمترين نتايج آن مربوط به متوسط طول كل 36.73±10.3 سانتي متر، طول استاند ارد 33.8±8.52 سانتي متر و وزن بدن 303.8 376.12 گرم بوده است. رابطه رگرسيوني طولي - وزني نيز (p<0.05) داراي ضريب همبستگي بالا (r²=76.3) و b كوچكتر از 3 بوده كه نشان از رشد آلومتريك اين ماهي در اين درياچه مي باشد. سن ماهيان نيز توسط فلس تعيين شده و نشانگر جمعيت با طبقات 2+ تا 5+ مي باشد. شاخص گنادي (GSI) حد اكثر مقدار خود در ماهيان ماده (5.92) و در ماهيان نر (2.48) را در ماه فروردين نشان مي دهد. شاخص خالي بودن معده CV) 28.8) به دست آمده كه نشان از نسبتا پرخور بودن اين ماهي مي باشد. شاخص كبدي (HIS) نيز 1.62 درصد مي باشد. ترجيح غذايي (FP) بالاترين مقدار خود (62.92 درصد) را به ماهيان استخواني و بعد از آن به لاروهاي خرچنگ دراز آب شيرين (32 درصد) و در مرحله آخر (5.62 درصد) به حشرات آبزي اختصاص داده است. شاخص طول روده (RLG)  0.7و گوشتخوار بودن اين ماهي را تاييد مي كند. همچنين ميانگين ضريب رشد (KF) 729±236.87 را نشان داده است. شاخص خالي بودن معده 29.31±22.51 و شدت تغذيه 1.43±3.06 در اين ماهي تعيين شده است.

 نسخه قابل چاپ

در مطالعه حاضر وجود آفلاتوكسين B₁ در 108 نمونه از خوراك دام شامل يونجه خشك، ذرت، سيلوي ذرت، كنجاله تخم پنبه، جو و سبوس گندم كه از مزارع پرورش گاو شيري استان چهار محال و بختياري جمع آوري شدند مورد آزمايش قرار گرفت. سطح آفلاتوكسين B₁ بوسيله روش الايزا كه روش سريع و حساسي است سنجيده شد. در 73 نمونه (67.6 درصد) از 108 نمونه مورد مطالعه، آفلاتوكسين در محدوده اي مابين 0.80 ميكروگرم در كيلوگرم تا 155.18 ميكروگرم در كيلوگرم رديابي شد. در 19 نمونه (17.6 درصد) آن آفلاتوكسين B₁ بيشتر از حداكثر قابل قبول بود (30 ميكروگرم در كيلوگرم). نتايج نشان داد اختلاف آماري قابل توجهي بين ميزان آفلاتوكسين موجود در نمونه هاي كنجاله پنبه دانه با سبوس گندم (0.014=p)، جو (0.032=p) و يونجه (0.027=p) وجود داشته است. ارزيابي آماري نشان داد كه ميانگين سطح آلودگي آفلاتوكسين B₁ در اقلام خوراك دام در نمونه هاي زمستان به طور قابل ملاحظه اي بيشتر از نمونه هاي تابستان بوده است (0.008=p).

 نسخه قابل چاپ

ماهي هامور معمولي با نام علمي Epinephelus coioides يكي از مهمترين گونه هاي ماهيان از نظر اقتصادي در آبهاي خليج فارس بوده و ارزش غذايي آن نيز حائز اهميت است، لذا كسب اطلاع در خصوص بيولوژي توليدمثل اين ماهي ضروري است. در اين پژوهش 245 قطعه ماهي هامور معمولي در طول 17 ماه نمونه برداري از ارديبهشت 80 لغايت شهريور 81 در منطقه خوزستان مورد بررسي قرار گرفت. پس از صيد ماهي هامور معمولي، ابتدا از ماهيان خونگيري به عمل آمده و پس از تهيه سرم از طريق روش RIA ميزان هورمونهاي استروئيدي اندازه گيري گرديد. سپس بخشي از بافت گناد آن برداشته شده و مراحل مختلف رشد گنادها از طريق روش هاي بافت شناسي و ميكروسكوپ نوري بررسي شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه غلظت هورمون هاي استروئيدي با رشد تخمدان مرتبط است به طوريكه غلظت هورمون 17- بتا استراديول در ماه هاي فروردين و ارديبهشت به حداكثر ميزان خود يعني 1.482 ng/ml رسيد كه اين افزايش غلظت با پيك GSI در ماه ارديبهشت همراه بوده است. ميزان تستوسترون نيز در طول مراحل ويتلوژنز و بلوغ تخمك به حداكثر خود يعني 1.045 ng/ml رسيد. غلظت BP 17-20 به طور معني داري در زمان بلوغ نهايي اووسيت افزايش يافت. بر طبق نتايج اين تحقيق،مشخص گرديد كه همزمان با رشد تخمدان ميزان هورمونهاي استروئيدي در ماهي هامور معمولي افزايش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ

در طي يك بررسي دو ساله از جمعيت حدود 400000 راسي گاوهاي موجود در دامداري هاي صنعتي و سنتي استان مجموعا 10312 نمونه خون به طور تصادفي اخذ گرديد، كه 986 نمونه آن مربوط به گاوهاي شيري واحدهاي صنعتي و 9326 نمونه خون متعلق به گاوهاي شيري گله هاي سنتي بوده كه از بيش از 300 روستا در سطح استان جمع آوري شدند. نمونه ها ابتدا مورد آزمايش رزبنگال قرار گرفته و سپس برحسب ضرورت، آزمايش هاي سروآگلوتينا سيون رايت و 2- مركاپتواتانول بر روي آنها انجام شد. نظر به بررسي هاي انجام شده در اين طرح، ميزان آلودگي بروسلائي در دامداري هاي صنعتي استان %1.62 و در گله هاي سنتي %0.55 و ميزان كل آلودگي در گاوهاي استان %0.65 (67 راكتور از 10312 نمونه) بوده است. به طور كلي با توجه به نتايج بدست آمده از اين بررسي، مي توان بيان كرد كه وجود تب مالت در جوامع انساني استان مي تواند تنها ناشي از مصرف شير گاو و فرآورده هاي آن نباشد و بايد تهاجم عفونت بروسلائي به جامعه انساني را در حيوانات ديگري چون گوسفند و بز نيز جستجو كرد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق اثرات فيزيولوژيكي استرس بر تركيبات عضله و تغييرات هورمون كورتيزول و سلول هاي خوني در ماهي سوف مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نمونه برداري اين پروژه با هد ف بررسي تغييرات كورتيزول در شرايط استرس و همچنين تغييرات بيوشيميايي بافت عضلاني بررسي شد. پس از قرارگيري ماهيها در شرايط استرس زا از نوع Chronic handling، ميزان تركيبات عضله (پروتئين، چربي، رطوبت، خاكستر) و تغييرات هورمون كورتيزول درد و فصل پاييز و زمستان اندازه گيري شد. نوسانات هورمون كورتيزول در طي 4 دوره نمونه گيري و آزمايش سنجش ميزان كورتيزول پلاسما در خون ماهيان حاكي از افزايش معني داري p<0.05)) در ماهيان استرس ديده نسبت به ماهيان شاهد مي باشد. ميزان پروتئين در طي 4 دوره نمونه گيري، به طور كلي افزايش معني دار يافته و ميزان رطوبت كاهش معني دار يافت (p<0.05).

 نسخه قابل چاپ

ابتدا نمونه هاي گاماروس از چشمه اي در اطراف رودخانه شور واقع در منطقه 4 اشتهارد جمع آوري شدند سپس در آزمايشگاه و در محيط محصور، در قالب يك طرح كاملا تصادفي اثر سه نوع بستر غذايي شامل برگ درخت چنار (Platanus orientalis)، برگ درخت توسكا قشلاقي (Alnus glutinosa) و مخلوط اين دو برگ بر مقدار ماندگاري گونه Gammarus komareki در يك دوره سي روزه در يك سازگان مداربسته (چرخش آب) مورد مطالعه قرار گرفت. بنابراين، واحد آزمايش را يك سازگان مداربسته شامل يك آكواريوم به ظرفيت نگهداري 40 ليتر آب و يك ظرف چهارگوش به طول 30، عرض 25 و عمق 10 سانتيمتر و يك پمپ آب با قدرت مكش 5 ليتر آب در دقيقه تشكيل مي داد. در شروع آزمايش هر آكواريوم با 30 ليتر آب با شوري 9 گرم در ليتر پر شد و تعداد 20 قطعه گاماروس، با وزن كل 200 ميلي گرم در هر ظرف چهارگوش قرار داده شد. براي تغذيه گاماروس ها با توجه به تيمارهاي غذايي، در هر واحد آزمايش مقد ار يكساني (0.5 گرم برگ خشك) برگ چنار (تيمار 1)، توسكا (تيمار 2) و مخلوط آن دو (تيمار 3) به عنوان غذاي اوليه گاماروس قرار داده شد و در طول آزمايش برگ ها تعويض شد و از برگ هاي تازه استفاده شد. دماي آب در بين تيمارها در طول مدت آزمايش تغييراتي بين 28-24 درجه سانتي گراد و pH تغييراتي بين 7.49-8.23 را داشت. غلظت پيراسنجه هاي كيفي آب شامل سختي، كلسيم، ازت كل، كربنات و بي كربنات در طول مدت آزمايش كاهش يافت. در روز دهم، بيستم و سي ام، ميزان مرگ و مير گاماروس ها در هر واحد آزمايش ثبت شد. بر اساس آزمون دانكن با سطح اعتماد 0.05، درصد بازماندگي گاماروس ها اختلاف معني داري را در بين تيمارهاي آزمايش نشان داد (p<0.05). مقدار ماندگاري گاماروس ها در تيماري كه برگ چنار استفاده شده بود نسبت به ساير تيمارها بيشتر بود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه گاماروس كوماركي از برگ چنار بهتر تغذيه مي كند و ماندگاري آن در هنگام استفاده از برگ چنار به عنوان غذا در مقايسه با برگ توسكا و مخلوطي از اين دو برگ بيشتر مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

اين مطالعه به منظور تعيين ميزان آلودگي در كنسروهاي تن عرضه شده در شهر تهران كه توسط كارخانجات مختلف توليد شده و روانه بازار مصرف شده به هيستامين با روش ELISA رقابتي صورت گرفت. بدين منظور تعداد 55 نمونه كنسرو تن مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان داد كه %82.81 نمونه هاي كنسرو تن به هيستامين آلوده بوده در ضمن محدوده آلودگي بين چهار فصل با يكديگر تفاوت داشت بگونه اي كه اين محدوده در چهار فصل بهار، تابستان، پاييز و زمستان به ترتيب 0تا 260، 2 تا 185، 0 تا 95 و 0 تا 270.5 ميلي گرم در كيلوگرم بود.ميانگين آلودگي در چهار فصل به ترتيب 63.5، 78.7، 19.1 و 38.8 ميلي گرم در كيلوگرم بدست آمد. به ترتيب بالاترين و پايين ترين ميانگين آلودگي در نمونه هاي كنسرو تن توليد شده در تابستان و پاييز به ترتيب 78.7 و 19.1 بود. محاسبات آماري نشان داد كه تفاوت معني داري بين غلظت هيستامين كنسروهاي توليد شده در پاييز با بهار، تابستان و زمستان وجود دارد (p<0.05) به عبارت ديگر ميزان هيستامين كنسروهاي توليد شده در پاييز پايين تر از سه فصل ديگر بود. تقريبا (31.42 درصد) نمونه ها آلودگي بالاتر از حد استاندارد را نشان دادند. لازم به ذكر است كه حدمجاز استاندارد 50 ميلي گرم در كيلوگرم بوده و مورد تاييد بعضي از كشورهاي اروپايي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه جهت بررسي هيستوپاتولوژيك ضايعات حاصل از تلقيح قارچ Sporothrix schenckeii بر مدل حيواني ايمن و گروه دچار سركوب سيستم ايمني، ابتدا قارچ S. schenckeii در محيط BHI رشد داده شد. سپس سلول هاي قارچي از سطح محيط كشت جمع آوري و از طريق سونيكيشن خرد شدند. پادگن حاصل از خرد شدن سلول قارچي جهت ايمن سازي مورد استفاده قرار گرفت. سپس 25 سر خرگوش به سه گروه تقسيم شده: گروه اول با پادگن اسپوروتريكس ايمن گشت. گروه دوم با استفاده از سيكلوفسفاميد و هيدروكورتيزون استات دچار سركوب سيستم ايمني شد. گروه سوم به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. به هر سه گروه از مدل حيواني مقد ار 1×10⁷ سلول قارچي اسپوروتريكس از دو راه وريدي و داخل نائي تلقيح گرديد. سپس مطالعات كالبدگشايي و هيستوپاتولوژيك به عمل آمد و مشاهده شد ضايعات عمدتا در اندام هاي كبد، ريه، كليه، ايجاد شده و بيشترين ضايعه در كبد بدست آمد. در گروه دچار سركوب ايمني ميزان ضايعات داراي اختلاف معني دار آماري نسبت به گروه ايمن و شاهد بود (p<0.04).

 نسخه قابل چاپ

پرورش طيور به منظور توليد منبع غذايي پروتئين دار با قيمت مناسب، به يک صنعت سودآور تبديل گرديده است. ولي بررسي ها نشان مي دهند که بيشترين ضايعات در اين صنعت، ضايعات خوراکي است که در يک ضريب تبديل نامطلوب ظاهر مي گردد. در پژوهش حاضر عوامل فني، فناوري و مديريتي موثر بر اين ضايعات بررسي شده اند. براي اين منظور از روش پژوهش پيمايشي استفاده شد و با روش نمونه گيري سيستماتيک پنج استان اول کشور که بيش از %53 ظرفيت توليدي را دارا بودند انتخاب شدند. وسيله پژوهش (پرسشنامه) بر اساس بررسي پيشينه نگاشته تهيه شد و روايي و پايايي آن تامين گرديد. با توجه به پراکندگي واحدها در سطح کشور و محدوديت همکاري مديران آنها، تعداد 200 مرغداري گوشتي به روش تصادفي مورد مطالعه قرارگرفتند. نتايج تحقيق نشان داد که بيشترين ضريب تبديل خوراك در استان خراسان (6.21)، کمترين در استان مازندران (2.49) و ميانگين کل کشور 3.80 است. از ميان عوامل سه گانه مورد مطالعه، عوامل فني شامل ظرفيت بالاي مرغداري، نداشتن مجوز رسمي فعاليت، استفاده نکردن از خوراك حبه و حبه خرد شده؛ عوامل فناوري شامل تهيه خوراك از يک منبع، به ويژه از منابع غيررسمي، استفاده ناصحيح از حوضچه ضدعفوني ورودي و رطوبت سنج در سالن ها، استفاده کردن از پنجره در سيستم ترکيبي تهويه سالن ها، استفاده ناصحيح از فناوري هاي ضدعفوني سالن ها؛ و بالاخره، عوامل مديريتي شامل فاصله زماني طولاني بين دو نوبت جوجه ريزي (که منجر به دفعات کمتر جوجه ريزي در سال مي شود)، افزايش تعداد جوجه در يک دوره پرورش، ارسال زودتر از موعد مرغ توليدي به کشتارگاه و بي اطلاعي مديران از استاندارد ضايعات خوراك، زياده روي در خوراك دادن و نحوه ناصحيح توزيع خوراك در سالن، بر بالا بودن ضريب تبديل خوراك تاثير داشته اند. راهکارهاي پيشنهادي براي کاستن ضايعات خوراك در مقاله ارائه شده اند.

 نسخه قابل چاپ

تاكنون دو گونه مار آبي Natrix natrix و مار چليپر Natrix tessellata از ايران گزارش شده است. بر اساس روش هاي تشخيص تك صفتي Monothetic و كليدهاي شناسايي نمي توان تمامي نمونه هاي اين دو گونه را به طور دقيق شناسايي نمود و صفات مشخصه ارائه شده در كليدها داراي همپوشاني مي باشد. اين تحقيق به منظور بررسي توانايي روش چندصفتيPolythetic  و تحليل هاي چندمتغيره در تشخيص دو گونه اين جنس در ايران انجام شد. تعداد چهار صفت مورفولوژيك، دو صفت مورفومتريك و 13 صفت مريستيك در 41 نمونه مار (متعلق به موزه جانورشناسي دانشگاه گرگان جمع آوري شده طي سالهاي 1375 تا 1384) از مناطق مختلف ايران بررسي، اندازه گيري و شمارش گرديد. مقايسه ميانگين ها جدايي معني داري براي صفات تعداد پولك هاي جلوي چشمي، تعداد پولك هاي پشت چشمي، تعداد پولك هاي دور چشم، تعداد پولك هاي زير شكم و تعداد پولك هاي زير دم نشان داد (p<0.01). رسته بندي Ordination نمونه ها بر اساس تحليل محورهاي اصلي (PCO) نشان داد كه محور اول (72 درصد واريانس ها و ارزش ويژه 1.7) و دوم (15 درصد واريانس ها و ارزش ويژه 0.3) نمونه هاي متعلق به دو گونه را از يكديگر متمايز مي سازند. تحليل مميزي Discrimination analysis نمونه هاي متعلق به دو گونه را بر اساس توابع تشخيص اول تا سوم از يكديگر كاملا مجزا نمود. صفات تعداد پولك هاي جلوي چشمي، تعداد پولك هاي زير شكمي، تعداد پولك هاي زير دمي و طول بدن از صفات مميزه مهم بين دو گونه بودند. نتايج نشان مي دهد؛ تحليل هاي چندمتغيره قادر به تشخيص دقيق نمونه هاي اين دو گونه مي باشند.

در اين تحقيق با توجه به روش هاي نوين در توليدمثل گونه ماهي سيچلايد گورخري Cichlasoma nigrofasciatum راهكارها و پيشنهادهاي منطقي و جالب توجه براي دست اندركاران تكثير آن بدست آمد. با توجه به اينكه عوامل مختلفي در نحوه توليدمثل مولدين و ميزان بقا و كيفيت نوزاد آن توليد شده دخيل مي باشند، لذا در اين تحقيق تاثير پنج تيمار نسبت جنسي نر و ماده 3 تيمار فتوپريود بر روي زادآوري ماهي سيچلايد گورخري مورد مطالعه قرار گرفت. در آكواريوم هاي شيشه اي، تيمارهاي با نسبت جنسي شامل 1:1 ((F:، (F:M) 1:2،(F:M) 1:3 ،(F:M) 1:2  و 3:1 (F:M) و آزمايش دوم فتوپريود با سه دوره نوردهي شامل (L:D)12:12 ، 14:10 (L:D) و 10:14 (L:D) هريك در سه تكرار انجام شد. نتيجه توليدمثل كه شامل ميزان هماوري، مقدار تخم هاي تفريخ شده، بررسي درصد بازماندگي بچه ماهي به مد ت 40 روز در تيمارهاي مختلف مورد بررسي قرار گرفت. طي اين مدت ساير عوامل شامل درجه حرارت، pH ميزان اكسيژن محلول، تغذيه و غيره براي همه تيمارها يكسان و مشابه بود. نتايج بدست آمده از اين آزمايشات نشان داد كه با افزايش تعداد ماهيان ماده در هر يك از نمونه ها به طور چشمگيري از تعداد تخم هاي شمارش شده و مقدار تخم گشايي كم شده است. به طوريكه ميانگين تعداد تخم ها در آكواريوم هاي 1:1 (F:M) از 566 عدد به 334 عدد در تيمارهاي1:3  (F:M) كاهش يافت. از طرفي در آكواريوم هايي كه تعداد ماهيان ماده در برابر ماهيان نر بيشتر است مدت زمان لازم تا تخم ريزي از حداقل 10 روز در تيمار با نسبت جنسي 1 نر و 1 ماده به حداكثر 26 روز در تيمار با نسبت جنسي 1 نر و 3 ماده افزايش يافته است. همچنين درصد بازماندگي بچه سيچلايدها پس از 40 روز با افزايش ماهيان ماده نسبت ماهيان نر كمتر شده و از 99 درصد در تيمارهاي 1:1 (F:M) به 73 درصد در تيمارهاي 1:3 (F:M) رسيد. نتايج حاصل شده از آزمايش فتوپريود بيانگر اين مطلب است كه با افزايش دوره نوري از 10 ساعت به 14 ساعت، تعداد تخم هاي شمارش شده و ميزان تخمه گشايي از ميانگين 564 عدد در شرايط 10:14 (L:D) به 823 عدد در شرايط 14:10 (L:D) رسيد كه با افزايش مواجه بوده ولي مدت زمان لازم جهت تخم ريزي با افزايش دوره نوري از 10 روز به 4 روز كاهش يافته كه اين امر نيز اثر منفي بر درصد بازماندگي نوزاد آن داشته به طوريكه از ميانگين 99 درصد در دوره نوري 14:10 (L:D) به مياگين 94 درصد در دوره نوري 10:14 (L:D) رسيده است. با توجه به آزمايشات انجام شده مي توان گفت كه نسبت جنسي يك نر و يك ماده و دوره نوري 12 ساعت تاريك و 12 ساعت روشن بهترين شرايط را از لحاظ تعداد تخمها و تعداد نوزادان باقيمانده داراست.

 نسخه قابل چاپ

تحقيق حاضر به منظور بررسي تعيين مراحل رسيدگي جنسي ماهي سفيد با تكيه بر زمان توليدمثل، اولين اندازه بلوغ نسبت جنسي و هم آوري در طول سالهاي 85-1384 صورت پذيرفت. بدين منظور ماهي سفيدهاي مهاجر به رودخانه در نواحي مصبي و رودخانه ايي با كمك تورپره ريز چشمه (a=22mm) به طور منظم و ماهيانه برداشت شده اند. اطلاعات بدست آمده در نرم افزارهاي Excel و SPSS با كمك آزمون آناليز واريانس (ANOVA) مورد تجزيه و تحليل واقع گشتند. نتايج حاصله نشان مي دهد كه ماهيان ماده در طول ماه هاي اسفند، فروردين و ارديبهشت ماه در مرحله IV و Vو VI رسيدگي جنسي قرار داشته و حد بيشينه آن در ماه فروردين بوده است طول ماهيان در اين مرحله (349±58mm)، وزن (334564g) با درصد تركيب جنسي%45.6  ماده و %54.4 نر بوده است.

 نسخه قابل چاپ