برای اسطوره ای که او را نشناختیم

 تو ای فرزند مظلوم دیار من، تو ای استوره صدق و صفا ، ای شیر دورانها، ترا دیدم که با آن قامت مردان دوران ساز زشام تیره ننگی , سخن گفتی.

 شهید احمد شاه مسعود از اسطوره گان افغانستان است که به حق باید گفت این مرد بزرگ در گمنامی زیست و در گمنامی به شهادت رسید و هنوز هم که هنوز است آن طور که باید او را نشناخته ایم. شعری که خواهید خواند به مناسبت شهادت شیر دره پنجشیر سروده شده است.

*ترا در خواب دیدم

شبی افسرده و ناامید ، از درد جان سپردنها

برفتم تادمی در بستر اوهام ، ازخود بیخبرگردم

نیآمد خواب بر چشمم

دمی از خود، دمی از سرنوشت تیره خودشکوه ها کردم

دمی با توسن رویا

به دیدار وطن رفتم

سحر گاهان به چشمم ، خواب مهمان شد

ز عرش آسمان نا گاه

ترا دیدم که با نور جهانبخش سحرگاهان

ترا دیدم که چون خورشید

ز شرق آفرینش

چون اختر امید، تابیدی

تو ای فرزند مظلوم دیار من

تو ای استوره صدق و صفا ، ای شیر دورانها

ترا دیدم که با آن قامت مردان دوران ساز

زشام تیره ننگین , سخن گفتی

صدایت ناله جان سوز دوران بود

نگاهت غصه ها و دردهای سوز هجران داشت

نوایت را پیامی بود

به آن جویندگان لذت و مستی

به آن یاران

که ننگ زندگانی را به پاس نام بخشیدند

ز یاران جفاپیشه ، زدَدان دغاپیشه

ز جنگ سالار ،

که ازباغستان مغرب ، برگهای سبز میچیند

دلت آزرده خاطر بود

دلم می خواست , زجوری جامه سبزان

ز جوری زورمندان، زجوری برتری خواهان

برایت قصه ها گویم

ولیکن حیف ، صد حیف

جوری بیداری

سکوت ژرف وهم آلود

سکوت وهم بیداری

پیام درد انسانهای قرنم را

ز من دزدید

شعر: ش . رویان