پژوهش هاي حبوبات ايران

هدف از اين مطالعه، بررسي تجزيه عليت و تشريح روابط بين اجزاي عملكرد با عملكرد دانه عدس بود. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام گرفت. در تجزيه همبستگي هاي فنوتيپي و ژنوتيپي صفات، اكثر همبستگي هاي ژنوتيپي، روند مشابهي را با همبستگي هاي فنوتيپي نشان دادند و در اكثر موارد همبستگي هاي ژنوتيپي بيشتر از همبستگي هاي فنوتيپي بودند. صفت وزن 100 دانه بيشترين همبستگي فنوتيپي مثبت و صفات ارتفاع بوته و سپس وزن 100 دانه بيشترين همبستگي هاي ژنوتيپي مثبت را با عملكرد دانه در بوته نشان دادند. تجزيه عليت ضرايب همبستگي ژنوتيپي نشان داد كه صفات وزن 100 دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد گره در ساقه اصلي و تعداد خوشه در بوته، به ترتيب بزرگ ترين اثرات مثبت مستقيم را بر عملكرد دانه در بوته داشتند. بررسي ضرايب همبستگي و تجزيه عليت نشان داد كه صفات وزن 100 دانه، تعداد غلاف در بوته و تعداد گره در ساقه اصلي از عوامل تعيين كننده مهم عملكرد دانه در بوته عدس در مواد ژنتيكي مورد بررسي بودند.

 نسخه قابل چاپ

ژن pepck، پروتئين فسفو انول پيروات کربوکسي کيناز را کد مي کند که در طي واکنش گلوکونئوژنز نقش اساسي دارد. اخيرا معلوم شده است که اين آنزيم علاوه بر تامين گلوکز، داراي وظايف ديگري نيز مي باشد. با توجه به اين که يکي از عوامل مهم در ارزش غذايي بقولات، درصد پروتئين موجود در دانه آن ها مي باشد، لذا توجه محققان به بررسي نقش احتمالي آنزيمPEPCK در متابوليسم نيتروژن و ترکيبات نيتروژنه به فرم هاي پروتئين در دانه اين گياهان معطوف شده است. در اين تحقيق، بيان ژنpepck  در رشد و نمو گياه نخود و تاثير آن در پرشدن و افزايش ميزان پروتئين دانه مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور مطالعه بيان ژنpepck  در افزايش ميزان پروتئين دانه گياه نخود، ابتدا پس از اندازه گيري درصد پروتئين دانه در 20 ژنوتيپ از نخود زراعي، تعدادي بذر سالم و يکنواخت از ژنوتيپ هاي داراي حداقل (MCC291 و MCC373) و حداکثر (MCC053 و MCC458) مقدار پروتئين، انتخاب و ميزان بيان ژنpepck  در آن ها با روش RT-PCR مشخص شد. با توجه به تکثير باندهاي 400 و 500 جفت بازي، تنها در ژنوتيپ هاي حداکثر پروتئين، احتمال مي رود اين آنزيم داراي دو ايزوفرم باشد که هر دو فرم آن، در ژنوتيپ هاي با پروتئين بالا بيان مي شوند در حالي که در ژنوتيپ هاي با حداقل پروتئين، هيچ کدام از اين دو فرم بيان نمي شوند. بنابراين با توجه به اين نتايج ممکن است بتوان تفاوت در بيان را به نقش احتمالي اين آنزيم در پرشدن و افزايش ظرفيت دانه نسبت داد.

 نسخه قابل چاپ

آفت پيله خوار، يکي از عوامل اصلي کاهش عملکرد نخود است که سالانه خسارت زيادي به محصول نخود وارد مي کند. بنابراين، اصلاح اين گياه جهت افزايش مقاومت به اين آفت، حايز اهميت است. به همين منظور از ژن تغيير  يافته پروتئين کريستالي cry1Ac از باسيلوس تورينجينسيس در پلاسميد pCry1Ac-nptII حاوي دو T-DNA مجزا به منظور تراريزش گياه نخود استفاده شد. در نهايت پس از گزينش هاي متوالي، 38 گياه حاوي ژن nptII به دست آمد که در بين آنها 36 گياه حاوي ژن cry1Ac و دو گياه به تنهايي ژن nptII را داشتند. از 36 گياه حاوي ژن cry1Ac، 30 گياه اين ژن را بيان و سم Cry1Ac را توليد نمودند. درصد تراريزش در اين بررسي 0.37 درصد برآورد شد. از اين تعداد گياه تراريخته، تنها هفت گياه توليد بذر نموده و نسل T1 را ايجاد کردند. با انجام آزمون هاي وسترن بلاتينگ و PCR براي گياهان نسل T0 و T1، گياهان از نظر ميزان توليد پروتئين Cry1Ac در گروه هايي با بيان بالا، متوسط و ضعيف قرار گرفتند. نتايج مقدماتي زيست سنجي بر روي لارو اين آفت نشان داد که لاين هاي با بيان بالاي پروتئين Cry1Ac باعث کشندگي 100 درصد لاروهاي اين آفت مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش، برخي خواص فيزيکي مانند خواص هندسي، ثقلي، اصطكاكي و آئروديناميکي مربوط به بذر و لپه نخود دسي واريته کاکا به ترتيب با ميانگين رطوبتي 2/8 و 0/9 درصد (بر اساس وزن مرطوب) مورد بررسي قرار گرفت. خواص هندسي و ثقلي شامل طول، عرض و ضخامت، ميانگين هندسي قطر، ضريب كرويت، وزن واحد نمونه، وزن 1000 دانه، حجم، دانسيته جامد، دانسيته توده و تخلخل بودند. نتايج نشان داد كه داده هاي مربوط به دانسيته جامد، دانسيته توده و تخلخل در مورد بذر، بيشتر از لپه بودند. همچنين در اين پژوهش، خواص اصطكاكي بذر و لپه نخود دسي واريته کاکا شامل زاويه هاي ريپوز پركردن و تخليه و ضريب اصطكاك استاتيكي بر روي پنج سطح اصطكاكي (شامل آهن گالوانيزه، شيشه، فايبرگلاس، تخته سه لا و لاستيك) اندازه گيري شدند. شيشه در هر دو نمونه، کمترين ضريب اصطکاکي را به خود اختصاص داد. در مورد نمونه بذر، تخته سه لا بيشترين ضريب اصطکاکي را داشت در حالي که در نمونه لپه، بيشترين ضريب اصطکاکي مربوط به فايبرگلاس بود. سرعت حد اندازه گيري شده براي نمونه لپه، بالاتر از ميزان سرعت اندازه گيري شده براي بذر بود.

 نسخه قابل چاپ

در اين مقاله با استفاده از داده هاي 120 کشاورز استان خراسان رضوي براي دوره زماني 86-1384، نقش پروفيل ريسک عدس ديم در طراحي الگوي بيمه اي بررسي شد. براي ارزيابي خسارت  هر يک از ريسک ها از دو معيار فراواني وقوع ريسک و ميزان اثر ريسک و در نهايت ماتريس ريسک استفاده شد. نتايج نشان داد که بزرگ ترين نواحي ريسک عدس ديم، نواحي ريسک پايين است. در طول دوره مورد مطالعه، تنوع ريسك ها كاهش نيافت و تنها ريسك افزايش قيمت نهاده ها افزايش يافت. متوسط ميزان خسارت ريسک هاي اطلاع رساني، نيروي کار، توليد، قيمتي و اعتبارات به ترتيب 30، 5، 5/4، 75/3 و 33/3 درصد بود. همبستگي ميان نمره ريسک و عملکرد محصول عدس ديم، مثبت بود (0/38). با توجه به يافته ها، ايجاد پروفيل ريسک، استفاده از پروفيل ريسک در طراحي الگوي بيمه درآمدي و پوشش ريسک ها و پرداخت اعتبارات ارزان قيمت، پيشنهاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ