مقالات پژوهش كشاورزي

در تحقيق حاضر اقدام به تلفيق موزع نيوماتيكي (بشقاب خلاء) روي كارنده سمبه اي از نوع بيلچه اي گرديد. اين نوع كارنده هنگام كار، حفره هايي با فاصله و عمق يكسان در زمين ايجاد نموده و در داخل هر حفره يك بذر قرار مي دهد و روي آن را مي پوشاند. كارنده در شرايط آزمايشگاهي بوسيله گريس بلت ارزيابي شد.
در اين آزمايش اثر سطوح مختلف سرعت پيشروي (2.8، 3.7، 4.6، 5.5، 6.4 و 7.3 كيلومتر در ساعت) بر شاخص چند كاشتي، شاخص كيفيت تغذيه، شاخص نكاشت، انحراف دقت و ميزان قرارگيري بذرها در درون حفره ها مورد بررسي قرار گرفت. اين شاخص ها كه بر مبناي فاصله تئوري بين بوته ها بدست مي آيند، بيان كننده دقت كار كارنده هايي هستند كه از موزع تك دانه كار استفاده مي كنند. نتايج حاصل نشان داد كه افزايش سرعت پيشروي باعث افزايش شاخص انحراف دقت شده و ميزان قرارگيري بذرها در درون حفره ها را كاهش مي دهد اما تأثير معني داري بر شاخص چند كاشتي، شاخص نكاشت و شاخص كيفيت تغذيه مشاهده نشد. به علاوه، مناسب ترين سرعت پيشروي دستگاه 6.4 كيلومتر در ساعت بدست آمد.

 نسخه قابل چاپ

قدرت تشكيل جوانه و ميكروتيوبر از طريق كشت قطعات تك جوانه در دو رقم تجاري سيب زميني به نام هاي آگريا و مارفونا روي دو محيط مايع و جامد بر پايه MS (موراشيج و اسکوک، 1962) با تراكم هاي مختلف كشت، مطالعه گرديد.?آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح كامل تصادفي با سه تكرار که هر تکرار شامل 10 ارلن 250 سي سي براي هر واحد آزمايشي بود اجرا گرديد. تعداد جوانه ها و ميكروتيوبرهاي تشكيل شده روي گياهچه ها در هر ارلن پس از 4 و 10 هفته به ترتيب ياداشت گرديدند. نتايج تجزيه واريانس وجود تغييرات معني داري را بين بسترهاي کشت و دانسيته گياه براي هر دو صفت مورد مطالعه و بين ژنوتيپ ها براي تعداد ميکروتيوبر توليد شده در هر ارلن نشان? داد. در اين بررسي رقم آگريا با 6.22 ميکروتيوبر در هر ارلن در مقابل 4.77 ميکروتيوبر توليد شده توسط رقم مارفونا عملکرد بهتري داشت. مطالعات مقايسه اي بين محيط مايع و جامد نشان  داد كه محيط مايع براي توليد جوانه و ميكروتيوبر نسبت به محيط جامد موثرتر مي باشد. مقايسه ميانگين هاي سطوح مختلف تراكم كشت نشان? داد كه بين سطوح، اختلاف معني داري وجود دارد و تراكم هاي 6 و 9 گياهچه در هر ارلن عملكرد بهتري را نسبت به تراكم 3 گياهچه براي هر دو صفت مورد مطالعه دارد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور تعيين همبستگي ميان برخي صفات و اجزاء عملكرد در ذرت و نيز روابط علت و معلولي بين آنها در شرايط مختلف رطوبتي، آزمايشي با سه ميزان تنش خشكي از طريق دور آبياري بر اساس 50، 60، و 70 درصد FC، به عنوان سطوح فاكتور اصلي و عناصر روي در سه مقدار صفر، 10 و 20 و فسفر(P₂O₅) در دو مقدار صفر و 150 كيلوگرم در هكتار در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي بصورت اسپليت پلات- فاكتوريل در چهار تكرار و طي دو سال به اجرا گذاشته شد. همبستگي عملكرد دانه و شاخص برداشت در سطوح مختلف تنش خشكي مثبت و معني دار بود، ليكن عملكرد كاه همبستگي منفي و معني داري با شاخص برداشت نشان داد. مدل هاي برآورد شده رگرسيون مرحله اي  نشان دادند كه عملكرد دانه و عملكرد كاه بخش عمده اي از تغييرات شاخص برداشت را در كليه سطوح تنش خشكي توجيه نمودند (**r² ³ 0.98). تجزيه عليت شاخص برداشت نشان داد كه عملكرد دانه اثر مستقيم مثبت و بالا، و عملكرد كاه اثر مستقيم منفي و پائيني در سطوح مختلف تنش خشكي بر شاخص برداشت داشت. در ميان اجزاء عملكرد دانه، تعداد بلال در واحد سطح در 60 و 70 درصد FC (به ترتيب و 0.74 و 0.65) و تعداد رديف در بلال در تيمار 50 درصد FC بيشترين اثر مستقيم (0.51) را بر عملكرد دانه داشتند. با افزايش شدت تنش خشكي، اثر مستقيم عملكرد بيولوژيك در عملكرد كاه افزايش يافت (0.1، 0.92 و 0.85 به ترتيب در50، 60 و 70 درصد)، كه نشان دهنده كاهش سهم دانه در عملكرد بيولوژيك و در كاهش شاخص برداشت با افزايش تنش خشكي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مطالعه عوامل محيطي موثر بر صفات رشد در يك گله گوسفند نژاد زندي، از ركوردهاي مربوط به تعداد 5791 راس بره متولد شده طي سال هاي 1370تا 1380 ايستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند زندي استفاده شد. صفات مورد نظر شامل وزن هاي تولد، 3 ماهگي، 6 ماهگي،12 ماهگي، افزايش وزن هاي تولد تا 3 ماهگي و 3 ماهگي تا 6 ماهگي بودند. ميانگين حداقل مربعات صفات فوق به ترتيب 0.32±3.94، 0.30±19.41، 0.38±28.06، 0.57±30.30، 0.003±0.157 و 0.003±0.124 کيلوگرم برآورد شدند. اثر عوامل جنس بره، نوع تولد، سن مادر و سال زايش بر تمامي صفات معني دار بود (P<0.05). اثر متقابل جنس بره با نوع تولد براي تمامي صفات معني دار بود (P<0.05). اثر متقابل جنس بره با سن ميش براي تمامي صفات بجز وزن تولد معني دار بود (P<0.05). اثر متقابل نوع تولد با سن ميش تنها براي صفات افزايش وزن روزانه معني دار بود (P<0.05). آثار متقابل جنس بره با سال زايش و نوع تولد با سال زايش براي هيچكدام از صفات معني دار نبود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثرات جيره مرطوب در دوره رشد جبراني بر افزايش وزن، خوراك مصرفي، ضريب تبديل غذايي و برخي خصوصيات لاشه جوجه هاي گوشتي، آزمايشي در ايستگاه دامپروري مجتمع عالي آموزشي پژوهشي كشاورزي رامين دانشگاه شهيد چمران اهواز انجام گرديد. در اين آزمايش تعداد 240 قطعه جوجه گوشتي سويه آرين بطور تصادفي انتخاب شده و به 6 تيمار آزمايشي تقسيم شدند. اين آزمايش شامل سه سطح محدوديت فيزيكي صفر درصد محدوديت (شاهد)، ده درصد و بيست درصد كمتر از شاهد، و دو روش تغذيه خشك و مرطوب،با استفاده از آزمايش فاكتوريل 3×2 در قالب طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار و 10 قطعه جوجه براي هر تكرار در داخل هر تيمار انجام گرديد. افزايش وزن زنده نهايي در پايان هفت هفته گي، در تيمارهاي غذايي 0، 10 و20 درصد محدوديت به ترتيب2031.13، 1905.13 و 1907 گرم بود، كه تيمار صفر درصد با ساير تيمارها افزايش معني داري داشت (P<0.05). نوع جيره (خشك و مرطوب) بر روي افزايش وزن زنده نهايي تاثير معني داري نداشت (P<0.05). مصرف خوراك تيمار بيست درصد محدوديت خوراك از ساير تيمارها كمتر بود، همچنين ميانگين مصرف جيره مرطوب كمتر از جيره خشك بود (P<0.05). ضريب تبديل غذايي تيمار صفر درصد محدوديت (شاهد) كمتر از تيمارهاي ده و بيست درصد محدوديت بود (P<0.05). اما بين تيمارهاي ده و بيست درصد محدوديت تفاوت معني داري وجود نداشت (P<0.05). ضريب تبديل جيره مرطوب نسبت به جيره خشك بهبود داشته است (P<0.05). از نظر وزن لاشه، وزن سينه، وزن ران، وزن چربي محوطه بطني و وزن امعا و احشاء بين تيمارها اختلاف معني داري وجود نداشت (P<0.05). وزن امعا و احشا در جيره مرطوب كاهش معني داري نسبت به جيره خشك داشت (P<0.05).

 نسخه قابل چاپ

ضايعات غلات در تغذيه جوجه ‎هاي گوشتي نقش بارزي ايفا مي كنند. در اين آزمايش اثر جايگزيني سطوح متفاوت خرده‎ هاي برنج به جاي ذرت در جيره جوجه‎ هاي گوشتي مورد بررسي قرار گرفت. به طور ميانگين خرده‎ هاي برنج در سه سطح 0 ، 9.6 و 19 درصد جايگزين ذرت در جيره گرديد. جيره‎ هاي آزمايشي در سه مرحله تغذيه آغازين، رشد و پاياني، طي 42 روز و به طور آزاد در اختيار جوجه‎ ها قرار گرفتند. در اين بررسي مجموعا 486 قطعه جوجه خروس گوشتي سويه آرين استفاده شد. اين آزمايش در قالب يك طرح كاملا تصادفي در 3 تكرار و هر تكرار با 54 قطعه جوجه خروس گوشتي سويه آرين انجام پذيرفت. به منظور تعيين ميزان رشد، مصرف خوراك و ضريب تبديل، به طور هفتگي وزن كشي انجام شد و در پايان هر مرحله تغذيه اي نيز ميزان گلو كز خون در گروه ‎هاي مورد بررسي اندازه‎گيري شد‎.
در اين آزمايش افزايش ميزان جايگزيني خرده‎ هاي برنج در جيره سبب كاهش مصرف خوراك در پايان دوره پرورش گرديد  (P<0.05) و اگر چه ميزان رشد كاهش يافته و ضريب تبديل خوراك مصرفي نيز به طور جزيي بهبود يافت ولي اين تغييرات معني‎دار نبود  (P<0.05)، همچنين در اين بررسي مشاهده شد با افزايش جايگزيني برنج در جيره قيمت دان مصرفي به ازاي هر كيلوگرم افزايش وزن زنده نيز افزايش يافت. بر اساس نتايج به دست آمده مي توان از خرده‎هاي برنج تا سطح 20 درصد جيره به عنوان جايگزين مناسب براي ذرت استفاده نمود.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه ويسكوزيته كاربردي بالقوه تعداد 25 نمونه مواد خام خوراكي اندازه گيري شد كه نسبت به هم تفاوت داشتند. كمترين مقادير ويسكوزيته كاربردي بالقوه در مورد ذرت خوشه اي، نخود فرنگي و ذرت بود و بيشرين مقدار براي جو و چاودار مشاهد گرديد. درجه حرارت صفحه پلت کننده  با قطر 2.5 ميلي متر روي مقدار ويسكوزيته كاربردي واقعي  تاثير داشت، که مقادير زياد آن فقط موقعي ديده مي شود كه ويسكوزيته كاربردي بالقوه بالا و درجه حرارت هم بيشتر از 90 ^oC باشد. اندازه ذره هاي آردي شكل (بلغور) استخراج شده به ميزان زيادي مقادير ويسكوزيته كاربردي واقعي را تغيير مي دهد و ريز كردن ذرات درشت نيز باعث تغييرات كمتر ويسكوزيته كاربردي واقعي  مي شود. اندازه ذرات در فعاليت آنزيمي تاثيري ندارد و دفع فضولات و مصرف آب مربوط به مقدار جذب مواد غذاي در جوجه بوقلمون هاي گوشتي در سن 5 هفتگي با استفاده از 25 ماده خام خوراكي اندازه گيري شد. رگرسيون خطي محاسبه شده با داده هاي مربوط به پرندگان (براي هر ماده خوراك) به صورت متغيير وابسته محاسبه گرديد و نيز پارامترهاي غذايي به صورت متغييرهاي مستقل غير وابسته اند. موثرترين معادلات ويسكوزيته كاربردي واقعي  و پتاسيم بر مبناي ويسكوزيته كاربردي بالقوه، درجه حرارت پلت زدن و پتاسيم مي باشد با ضريب همبستگي 0.75 که متغيرهاي وابسته افزايش نخواهد يافت.

آزمايشي جهت مقايسه تاثير تغذيه سطوح مختلف دو نوع پروبيوتيك بر عملكرد جوجه هاي گوشتي به مدت 45 روز انجام گرديد. در اين آزمايش از 625 قطعه جوجه نر و ماده استفاده شد. آزمايش داراي پنج گروه آزمايشي بود. هر گروه آزمايشي داراي پنج تكرار و هر تكرار داراي 25 قطعه جوجه بود كه در قالب طرح كاملا تصادفي اجرا گرديد. گروه آزمايشي يك فقط جيره پايه را دريافت كرد. گروه هاي آزمايشي دو و سه طي دوره هاي 1-10 و 16-25 روزگي به ترتيب جيره پايه بعلاوه 80% مقدار توصيه شده از پروبيوتيك ايمونوباك (4 ميلي گرم به ازا هر جوجه در روز) و جيره پايه بعلاوه مقدار توصيه شده از پروبيوتيك ايمونوباك (5 ميلي گرم به ازا هر جوجه در روز) و طي دوره 31-40 روزگي به ترتيب جيره پايه بعلاوه 80% مقدار توصيه شده از پروبيوتيك ايمونوباك (8 ميلي گرم به ازا هر جوجه در روز) و جيره پايه بعلاوه مقدار توصيه شده از پروبيوتيك ايمونوباك (10 ميليگرم به ازا هر جوجه در روز) را دريافت كردند. گروه هاي آزمايشي چهار و پنج طي دوره 1-10 روزگي به ترتيب جيره پايه بعلاوه 80% مقدار توصيه شده از پروبيوتيك استرپتوبيفيد (40 ميلي گرم به ازا هر جوجه در روز) و جيره پايه بعلاوه مقدار توصيه شده از پروبيوتيك استرپتوبيفيد (50 ميلي گرم به ازا هر جوجه در روز) و طي دوره هاي 16-25 و 31-40 روزگي به ترتيب جيره پايه بعلاوه 80% مقدار توصيه شده از پروبيوتيك استرپتوبيفيد (80 ميلي گرم به ازا هر جوجه در روز) و جيره پايه بعلاوه مقدار توصيه شده از پروبيوتيك استرپتوبيفيد (100 ميلي گرم به ازا هر جوجه در روز) را دريافت كردند. در اين آزمايش پروبيوتيك ها طي دوره هاي 11-15، 26-30 و 41-45 روزگي از جيره پايه حذف گرديدند. نتايج نشان داد كه ضريب تبديل در تمام گروه هايي كه پروبيوتيك ايمونوباك مصرف كردند و نيز در گروه هايي كه پروبيوتيك استرپتوبيفيد در سطح توصيه شده دريافت كردند در مقايسه با گروه شاهد، در كل دوره آزمايش (1-45 روزگي) به طور معني داري بهبود يافت(P<0.05) . همچنين مقدار دان مصرفي در 1-30 روزگي با مصرف پروبيوتيك استپتوبيفيد در مقايسه با گروه شاهد به طور معني داري كاهش يافت (P<0.05). نتايج كلي اين آزمايش نشان مي دهد كه اثر پروبيوتيك هاي مورد استفاده در افزايش راندمان مواد غذايي اثر مثبت داشته است.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ