مقالات پژوهش كشاورزي

در اين بررسي فعاليت ضد قارچي اسانس هاي چند گونه گياهي شامل ميخک هندي، رازيانه، زيره سبز و نعناع فلفلي عليه کپک خاکستري سيب مورد مطالعه قرار گرفت. اسانس هاي ميخک هندي و رازيانه فعاليت قارچ کشي قابل ملاحظه اي را عليه Botrytis cinerea روي محيط کشت PDA نشان دادند. نتايج به دست آمده از بررسي هاي آزمايشگاهي نشان داد که بالا رفتن غلظت اسانس هاي گياهي، فعاليت ضدقارچي آن ها را برعليه B.cinerea افزايش مي دهد. همچنين قابليت بيوکنترل دو اسانس ميخک هندي و رازيانه با غلظت هاي صفر، 750 و 1000 ميکروليتر در ليتر بر روي ميوه هاي آلوده در شرايط تاريکي و در دماي 20 درجه سانتي گراد مورد مطالعه قرار گرفت. پس از 10 روز نتايج نشان داد که اسانس رازيانه در هر دو غلظت به کار رفته در کنترل بيماري کپک خاکستري سيب، در مقايسه با اسانس ميخک هندي موثرتر بوده و ميزان بيماري تا 15.5 درصد در مقايسه با شاهد آلوده (100 درصد) کاهش يافته است. پس از گذشت 20 روز، قابليت بيوکنترل هر دو اسانس ميخک هندي و رازيانه در غلظت 1000 ميکروليتر در ليتر در مقايسه با ساير تيمارها موثرتر بوده و ميزان بيماري به ترتيب تا 41.6 و 50.8 درصد در مقايسه با شاهد آلوده (100 درصد) کاهش يافت. سم تيابندازول در مهار کپک خاکستري سيب در مقايسه با اسانس هاي ميخک هندي و رازيانه موثرتر واقع شد.

 نسخه قابل چاپ

يکي از مناطق عمده کشت سير در ايران، استان همدان است. اين گياه بهترين وضعيت رشدي را در مناطق داراي آب و هواي معتدل دارد. هدف اين مطالعه شناسايي عوامل بيماري زاي قارچي سير در استان همدان بود. طي سال هاي 1387-1385 تعداد 693 نمونه مشکوک به بيماري از مناطق مختلف کشت و کار سير در استان جمع آوري شد. نمونه هاي بيمار مشکوک به آلودگي قارچي روي محيط هاي کشت سيب زميني- دکستروز-آگار، سيب زميني-هويج-آگار، برگ ميخک-آگار، عصاره شاهدانه-هويج، مالت-آگار، Czapeck Yeast, Benomyl Nistatin PCNB Rifampcin Agar Glyserol 25% Nitrat Agar, Agar کشت گرديدند و از آن ها 648 جدايه قارچي به دست آمد. با توجه به مشخصات ظاهري پرگنه، ويژگي هاي ميکروسکوپي کنيديوفور، کنيديوم، سختينه و اندام هاي توليد مثل جنسي اقدام به شناسايي جدايه ها گرديد. در بين جدايه ها گونه هاي Aspergillus niger, Penicillium allii, Fusarium oxysporum, F. proliferatum, F. solani, Embellista allii, Pythium graminicola, Rhizoctonia solani, Puccinia allii, Ulocladium allii, Botrytis allii, Cladosporium allii, Sclerotium cepivorum,, شناسايي گرديدند. جنس هاي Rhizoctonia, Ulocladium, Pythium, Botrytis, Cladosporium و گونه هاي اشاره شده از آن ها براي اولين بار از سير در استان همدان گزارش مي شوند. آزمون بيماري زايي در مورد انگل هاي اختياري بر اساس اصول کخ انجام شد و بيماري زايي جدايه هاي مربوطه به اثبات رسيد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثرات روش آبياري (باراني و جويچه اي) و رقم سيب زميني (آگريا، هرتا، پيکاسو، کاسموس و مارفونا) بر روي بيماري خال سياه، رشد ثانويه غده و عملکرد سيب زميني آزمايشي در ايستگاه تحقيقات کشاورزي تجرک همدان، به صورت کرت هاي خرد شده در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار اجرا شد. روش آبياري به عنوان فاکتور اصلي و ارقام به عنوان فاکتور فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد اثر روش آبياري بر عملکرد غده معني دار نيست، هر چند آبياري باراني با مصرف آب کمتر (7054 مترمکعب در هکتار) از ميانگين عملکرد بيشتري معادل 24.8 تن در هکتار برخورد بود. اثر رقم و اثر متقابل روش آبياري × رقم بر عملکرد غده سيب زميني معني دار بود. رقم مارفونا بيشترين مقدار عملکرد را در مقايسه با ساير ارقام به خود اختصاص داد. بررسي درصد رشد ثانويه غده و درصد آلودگي قارچي ارقام نشان داد که رقم هر تا با توجه به ويژگي هاي فوق، رقم حساس بوده و رقم مارفونا نسبت به ساير ارقام مقاوم تر است. هم چنين آبياري باراني به طور معني داري نسبت به آبياري جويچه اي در کاهش بيماري خال سياه عمل کرده است. به نظر مي رسد در آبياري باراني به دليل عدم پيري زودرس گياه، مجموع نور دريافتي و راندمان استفاده از نور توسط گياه افزايش يافته و در نتيجه توليد ماده خشک آن ارتقا يافته است. به همين دليل در آبياري باراني بوته ها با استفاده بيشتر و مطلوب تر از آب و مواد غذايي مقاومت بيشتري در مقابل بيماري ها و در نتيجه عملکرد بالاتري دارند. در شرايط آب و هوايي معتدل همدان انتظار رشد ثانويه غده به دليل عدم نوسانات دمايي کمتر است، با اين حال، ويژگي هاي رقم بي تاثير بر روي بيماري و رشد ثانويه غده نمي باشد. به طوري که رقم مارفونا با 6.17% کمترين درصد رشد ثانويه غده را داشت. نتايج حاکي از آن است که روش آبياري باراني تاثير معني داري در حد 57.23 درصد بر کاهش بيماري خال سياه داشت. ترکيبي از روش آبياري (باراني) و رقم مناسب (مارفونا) نيز بيماري خال سياه را در حد معني داري کاهش داد. ضمن آن که آبياري باراني با مصرف بهينه و کمتر آب، از ميزان عملکرد بيشتري در مقابل روش جويچه اي برخوردار بود. با توجه به محدوديت منابع آب، هزينه هاي بهره برداري و آلودگي محيط زيست، آبياري باراني نقش مهمي را مي تواند ايفا کند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير اسيد جيبرليک بر برخي خصوصيات کمي، غالبيت انتهايي غده و عملکرد غده هاي بذري سيب زميني، اين آزمايش در سال 1381 در ايستگاه تحقيقات کشاورزي تجرک، وابسته به مرکز تحقيقات کشاروزي و منابع طبيعي همدان انجام شد. آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با تيمارهاي هورمون اسيد جيبرليک در سه سطح (صفر، 5 و 10 قسمت در ميليون) بر روي سه رقم سيب زميني (مارفونا، اگريا و دراگا) در سه تکرار به اجرا درآمد. نتايج نشان داد که هورمون اسيد جيبرليک در غده هاي سيب زميني توانست تعداد ساقه هاي اصلي در گياه و در نتيجه تعداد غده هاي نزديک به اندازه بذري را در هر بوته افزايش دهد و مشاهده شد که رقم مارفونا در تيمارهاي 5 و 10 قسمت در ميليون از نظر تعداد و وزن متوسط غده بذري، نسبت به دو رقم ديگر برتري دارد به طوري که اختلاف آن در غلظت 5 قسمت در ميليون با رقم آگريا و در دو غلظت 5 و 10 قسمت در ميليون با رقم دراگا در سطح 1% معني دار شد. بيش ترين اثر اسيد جيبرليک در افزايش توليد غده بذري در هر سه رقم با غلظت 5 قسمت در ميليون مشاهده شد. هر دو غلظت 5 و 10 قسمت در ميليون اسيد جيبرليک باعث افزايش تعداد ساقه در گياه شدند. عملکرد، رقم مارفونا در تمامي تيمارها نسبت به ارقام ديگر بالاتر بود. در مجموع استفاده از غلظت 5 قسمت در ميليون اسيد جيبرليک در افزايش غده بذري و هم چنين عملکرد کل نتايج مطلوب تري داشته و قابل توصيه مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش، شرايط لازم براي باززايي گياه به روش رويان زايي بدني از ريزنمونه گلبرگ در دو رقم ميخک (Spirit, Sagres) بررسي شده است. پينه هاي رويان زا روي محيط کشت MS حاوي 0.5، 1، 2، 4 و 6 ميلي گرم در ليتر 2, 4-D توليد شدند و بيش ترين پينه (37 درصد) از محيط کشت حاوي 2 ميلي گرم در ليتر 2, 4-D به دست آمد. پس از انتقال پينه هاي رويان زا به محيط کشت MS بدون تنظيم کننده رشد و محيط هاي کشت حاوي 0.2، 0.5، 1، 2 و 4 ميلي گرم پيکلورام رويان هاي بدني توليد شدند. بيشترين رويان زايي (251 رويان) روي محيط کشت حاوي 0.5 و 1 ميلي گرم در ليتر پيکلورام به دست آمد. رقم هاي پينه زايي و رويان زايي پاسخ هاي مختلفي را نشان دادند. وقتي که رويان هاي لپه اي به محيط کشت 1/2MS بدون تنظيم کننده رشد انتقال داده شدند، گياهچه نمودند. گياهچه هاي به دست آمده پس از سازگاري در شرايط گلخانه به طور عادي مراحل رشد خود را ادامه دادند.

 نسخه قابل چاپ

آبياري قطره اي زيرسطحي جز انواع آبياري هاي زيرسطحي است که امروزه از اهميت و گسترش روز افزوني برخوردار است. آبياري قطره اي زيرسطحي نسبت به ساير سيستم هاي آبياري آب را در حجم و فشار کم تري استفاده مي کند. در اين روش، آب توسط نيروي ماتريک خاک جابجا مي شود که اين خود موجب حذف روناب سطحي و اثرات نفوذ سطحي مي گردد. آب توسط لوله هاي فرعي مدفون در سرتاسر نيم رخ خاک توزيع مي شود. در اين روش، حجم مرطوب شده ناحيه رشد ريشه حداکثر و تلفات نفوذ عمقي حداقل مي باشد. به منظور مطالعه و بررسي توزيع رطوبت در سيستم آبياري قطره اي زيرسطحي طرحي با دو عمق کارگذاري لوله ها (30 و 60 سانتي متر)، سه عمق نمونه برداري (30 و 60 و 90 سانتي متر) و سه فاصله نمونه برداري (صفر، 100 و 200 سانتي متري از تنه درخت) در باغ پسته محمد آباد واقع در حومه شهرستان رفسنجان در سه تکرار انجام گرديد. در اين طرح تاثير تيمارهاي مختلف (عمق و فاصله نمونه برداري) بر روي تغييرات مکاني رطوبت از منبع نقطه اي (قطره چکان ها) در سيستم آبياري قطره اي زيرسطحي به صورت اسپليت پلات (کرت هاي خرد شده) در قالب کاملا تصادفي با سه تکرار مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از اجراي طرح نشان داد که توزيع رطوبت در اطراف قطره چکان هاي مدفون وابسته به عمق کارگذاري لوله ها و نوع خاک بستگي دارد. با توجه به تحليل انجام شده تنها اثر عمق نمونه برداري در سطح 5 درصد معني دار گرديد. بيش ترين درصد وزني رطوبت مشاهده شده براي هر دو عمق کارگذاري برابر 12.79 و متعلق به عمق 60 سانتي متري بود. کمترين مقدار در عمق 30 سانتي متري و برابر 8.45 اندازه گيري گرديد. با توجه به توزيع شوري (هدايت الکتريکي عصاره اشباع خاک) مشاهده شد که تجمع املاح در اطراف پياز رطوبتي صورت مي گيرد. پياز رطوبتي در عمق کارگذاري 30 سانتي متري به سطح خاک مي رسد که اين موجب افزايش تبخير مي گردد. در عمق کارگذاري 60 سانتي متري پياز رطوبتي فاصله بيش تري از سطح خاک داشت، اين عامل موجب نگه داري رطوبت بيشتر در اين عمق مي گردد. با توجه به نتايج اين پژوهش، عمق 60 سانتي متري به دليل نگه داري رطوبت بيشتر در خاک و افزايش آب قابل استفاده گياه و هم چنين تجمع کم تر املاح پيشنهاد مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

محدوديت منابع آب در بسياري از مناطق استان همدان باغ کاهش مقدار عملکرد و ايجاد مشکلاتي براي کشاورزان شده است. بنابراين بررسي نحوه مديريت آب در مزارع توسط کشاورزان، به منظور افزايش بازدهي آبياري و کاهش تلفات آب ضروري به نظر مي رسد. اين پژوهش به منظور بررسي راندمان کاربرد آبياري سطحي در مزارع سيب زميني استان همدان طي سال هاي 1384-1382 انجام شد. براي اين منظور با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي سه مرحله اي، 11 مزرعه در دشت بهار انتخاب و مورد ارزيابي فني قرار گرفتند. جهت تعيين بازده کاربرد، رطوبت خاک قبل و بعد از آبياري، عمق توسعه ريشه و حجم آب آبياري اندازه گيري شد. نتايج اين پژوهش نشان داد که دامنه تغييرات بازده کاربرد آب آبياري در مزارع مورد آزمايش بسيار وسيع و از حداقل 9.8 تا حداکثر 90.3 درصد متغير مي باشد. ميزان متوسط بهره وري آب 2.6 کيلوگرم محصول به ازاي يک مترمکعب آب بود. عدم مديريت صحيح آبياري، عدم استفاده از سيفون جهت انتقال آب به شيار و نداشتن برنامه آبياري از عوامل عمده پايين بودن راندمان کاربرد آب در مزارع است. يک پارچه سازي اراضي، تنظيم دبي به شيار، استفاده از سيفون و لوله دريچه دار از جمله اقدامات مديريتي است که مي تواند در افزايش راندمان آبياري در اين منطقه نقش موثري داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ

بررسي ميزان رسوبات در رودخانه ها يکي از مسايل مهم در مهندسي رودخانه مي باشد. براي تخمين ميزان بار معلق و بار بستر روابط متعددي ارايه شده اند، ولي پيچيدگي پديده انتقال رسوب باعث شده است که روش هاي متعددي توسعه داده شوند. در اين پژوهش به منظور گزينش مناسب ترين روش هاي برآورد بار معلق و بار بستر، مشخصات هيدروليکي و هندسي رودخانه اهرچاي در ايستگاه هيدرومتري اورنگ در بالادست سد ستارخان و هم زمان با آن بار معلق با استفاده از بطري هاي نمونه برداري و بار بستر نيز با استفاده از دستگاه هلي اسميت در دو حالت مواقع سيلابي و عادي رودخانه اندازه گيري و سپس در آزمايشگاه هاي مرتبط، ميزان بار معلق و بستر تعيين گرديدند. از چهار روش معتبر براي محاسبه ميزان بار معلق و از هشت روش پرکاربرد براي محاسبه ميزان بار بستر استفاده گرديد که بر اساس نتايج به دست آمده از مقادير مشاهداتي و مقايسه آن با روش هاي محاسباتي، روش مير پيتر و مولر با جذر ميانگين مربع خطاي 7.78628 براي محاسبه بار بستر و روش چانگ، سايمونز و ريچاردسون با جذر ميانگين مربع خطاي 861.269 جهت محاسبه بار بستر پيشنهاد گرديده است.

 نسخه قابل چاپ

بررسي وضعيت فسفر در خاک هاي تحت نيشکر جهت نيل به عملکرد بالا ضروري مي باشد، تا توصيه کودي مناسبي انجام شود و گياه دچار کمبود اين عنصر نگردد. لذا هدف اين پژوهش بررسي ميزان جذب سطحي و آزادسازي فسفر در برخي از خاک هاي تحت کشت نيشکر هم راه با بررسي برخي از ويژگي هاي اين خاک ها بود. به منظور بررسي ويژگي هاي جذب سطحي فسفر در خاک هاي تحت کشت نيشکر از 12 قطعه منطقه شعيبيه نمونه هاي خاک با خصوصيات متنوع فيزيکي و شيميايي از عمق صفر تا 30 سانتي متري تهيه و پس از آماده سازي 2 گرم از هر نمونه خاک با 40 ميلي ليتر محلول کلريد کلسيم 0.01 مولار حاوي صفر تا 70 ميلي گرم فسفر در ليتر، به مدت 24 ساعت در دماي 25 درجه سانتي گراد در تعادل گذاشته شد. ارتباط فسفر جذب سطحي شده با غلظت تعادلي فسفر به وسيله هم دماهاي جذب سطحي لانگ موير، فروندليچ و ون هاي برازش داده شد و هر سه معادله به خوبي اين ارتباط را توصيف نمودند. شاخص حداکثر جذب سطحي فسفر با استفاده از معادله لانگ موير محاسبه گرديد که با درصد رس و ظرفيت تبادل کاتيوني خاک در سطح يک درصد رابطه مثبت و با ميزان فسفر قابل جذب خاک در سطح پنج درصد رابطه منفي نشان داد. در ضمن به منظور مطالعه بين جذب و آزاد سازي فسفر، خاک هاي تيمار شده با فسفر به وسيله کلريد کلسيم 0.01 مولار بعد از 24 ساعت تعادل در دماي 25 درجه سانتي گراد عصاره گيري و رهاسازي فسفر مطالعه گرديد. در اين مطالعه مشخص شد که بين جذب و رهاسازي فسفر در سطح يک درصد رابطه مثبت وجود دارد، اما رهاسازي فسفر با هيچکدام از خصوصيات خاک ها رابطه معني داري را نشان ندارد. به طور کلي جذب سطحي فسفر در خاک هاي مورد مطالعه به شدت تحت تاثير درصد رس و ظرفيت تبادل کاتيوني و تا حدي ميزان فسفر قابل جذب خاک بود، که در نهايت توصيه مي گردد اين 3 ويژگي در مراحل عملي آزمون فسفر خاک مد نظر قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور تعيين واکنش عملکرد و اجزاي عملکرد سيب زميني در تراکم بذري و تجاري به طول دوره کنترل علف هاي هرز، آزمايشي در سال 1385 در مزرعه پژوهشي دانشکده کشاورزي دانشگاه بوعلي سينا به اجرا درآمد. اين آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل تراکم بوته سيب زميني رقم آگريا در دو سطح 5.33 (تراکم مطلوب مزارع تجاري) و 6.66 (تراکم مطلوب مزارع توليد بذر) بوته در مترمربع و کنترل علف هاي هرز در هفت سطح بود. بدين صورت که در پنج تيمار علف هاي هرز به ترتيب تا 10، 20، 30، 40 و 50 روز بعد از سبز شدن حذف شدند و پس از آن تا انتهاي دوره به آن ها اجازه رشد داده شد و دو تيمار تداخل کامل و کنترل کامل علف هاي هرز نيز به عنوان شاهد منظور شدند. به منظور محاسبه روند تجمع ماده خشک سيب زميني، اولين مرحله نمونه برداري در کليه تيمارها 10 روز پس از سبز شدن سيب زميني (همراه با رهاسازي علف هاي هرز در اولين تيمار کنترل) شروع و بعد از آن هر 10 روز يک بار طي 11 مرحله تکرار شد. عملکرد و اجزاي عملکرد و وزن خشک کل علف هاي هرز در زمان برداشت سيب زميني اندازه گيري شد. نتايج نشان داد که از حدود 40 روز بعد از سبز شدن سيب زميني، اثر کنترل علف هاي هرز بر روند تجمع ماده خشک کل شروع و در حدود 90 روز بعد از سبز شدن به حداکثر مقدار خود رسيد. اثر کنترل علف هاي هرز بر ماده خشک کل، عملکرد نهايي و متوسط وزن غده در واحد سطح در تراکم پايين بيشتر از تراکم بالاي سيب زميني بود. به طوري که در تراکم پايين شاخص هاي ياد شده در حداکثر مقدار خود، در تيمار کنترل کامل نسبت به تداخل کامل علف هاي هرز به ترتيب 79، 121 و 110.4 درصد افزايش نشان دادند در حالي که تفاوت دو تيمار مزبور از نظر شاخص هاي ذکر شده در تراکم بالا به ترتيب 65، 81.7 و 41.9 درصد بود. تعداد غده در مترمربع در حداکثر مقدار خود، در تيمار کنترل کامل نسبت به تداخل کامل علف هاي هرز در تراکم پايين 5 درصد و در تراکم بالا 27.9 درصد افزايش يافت. نتايج نشان دهنده عدم واکنش معني دار تعداد ساقه اصلي به طور دوره کنترل علف هاي هرز در هر دو تراکم تجاري و بذري بود. در بين تيمارهاي اعمال شده، تيمارهاي کنترل کامل علف هاي هرز و کنترل تا پنجاه روز پس از سبز شدن سيب زميني به دليل کسب بيشترين مقادير عملکرد و اجزاي عملکرد، بهترين تيمارهاي آزمايشي بودند.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش پيش بني زمان خشک شدن انگور و پارامترهاي کيفي محصول نهايي (کشمش) در خشک کردن به روش جريان هواي گرم به کمک شبکه هاي عصبي مصنوعي انجام شد. دماي هوا، سرعت جريان هوا و نوع آماده سازي اوليه انگور از پارامترهاي مهم در خشک کردن انگور با خشک کن هاي جريان هاي هواي گرم مي باشد که به عنوان پارامتر مستقل براي شبکه هاي عصبي مصنوعي در نظر گرفته شد. براي ايجاد الگوهاي آموزش و ارزيابي فرايند، آزمايش هاي خشک کردن به کمک يک خشک کن آزمايشگاهي انجام گرفت. با به دست آمدن زمان خشک شدن و کيفيت محصول نهايي از چندين شبکه عصبي مصنوعي با الگوريتم يادگيري لونبرگ-مارکوارت براي آموزش الگوها استفاده شد. نتايج نشان داد که شبکه بهينه پس انتشار المان با توپولوژي 3-6-3 و الگوريتم يادگيري لونبرگ-مارکوارت با تابع آستانه سيگموييد لگاريتمي قادر است زمان خشک شدن و پارامترهاي کيفي محصول نهايي (شاخص روشنايي وشاخص نسبت قرمزي به زردي) را به ترتيب با ضرايب تعيين 0.991، 0.973، 0.993 و با خطاهاي حقيقي 1.65، 0.39، 0.026 پيش بيني کند. اعمال خطا به متغيرهاي ورودي شبکه بهينه نشان داد که عملکرد شبکه به دليل توليد خطاي آموزش کمتر از خطاي ورودي، به طور مناسبي قادر به پيش بيني مقادير خروجي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

خود ناسازگاري و دگرناسازگاري در گيلاس به يک مکان ژني چند آللي (S-locus) نسبت داده مي شود که به صورت گامتوفيتيک کنترل مي گردد. جهت تشکيل ميوه اقتصادي در باغات تجاري گيلاس بايد از گرده زاي مناسب و سازگار استفاده نمود. در اين پژوهش ارقام گرده زاي مناسب براي گيلاس صورتي همدان از طريق شناسايي آلل هاي ناسازگاري به روش واکنش زنجيره اي پليمراز با استفاده از آغازگرهاي اختصاصي و با توجه به روشن بودن هم پوشاني گل دهي بين هفت رقم گيلاس مجتهدي، حاج يوسفي، شعاع السلطنه، قرمز رضاييه، سياه قزوين، سياه مشهد و شبستر تعيين شد. با استفاده از 13 جفت آغازگر اختصاصي دو گروه دگرناسازگار تشخيص داده شد. ارقام صورتي همدان و سياه قزوين باندهاي مربوط به آلل هاي ناسازگاري S₄ و S₁₄ را نشان داده و با هم کاملا دگرناسازگار هستند. در ارقام مجتهدي، حاج يوسفي، شعاع السلطنه، و قرمز رضاييه باندهاي مرتبط با آلل S₃ شناسايي شده و اين دو رقم با رقم صورتي همدان کاملا سازگار هستند. بررسي خصوصيات گل دهي ارقام طي يک دوره ده ساله نشان مي دهد که کليه ارقام به جز رقم شعاع السلطنه هم پوشاني گل دهي کافي با گيلاس صورتي همدان به ميزان 75 درصد يا بيشتر دارند. با توجه به نتايج بدست آمده از اين پژوهش و خصوصيات گل دهي آن ها ارقام شبستر، سياه مشهد، مجتهدي و قرمز رضاييه به ترتيب به عنوان گرده زاهاي مناسب و سازگار و رقم حاج يوسفي به عنوان گرده زاي درجه دو براي گيلاس صورتي همدان پيشنهاد مي شوند. نتايج اين بررسي نشان مي دهد که تکثير اختصاصي آلل ها به روش واکنش زنجيره اي پليمراز يک روش سريع و موثر براي تعيين گروه هاي دگرناسازگار و انتخاب گرده زاي مناسب براي ارقام مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

علف هاي هرز يکي از مهم ترين عوامل محدود کننده توليد نخود مي باشند که مديريت غيرشيميايي آن ها اهميت بسيار زيادي در کشاورزي اکولوژيک دارد. به منظور بررسي تاثير تراکم بوته و زمان وجين بر تغييرات ماده خشک علف هاي هرز و نخود (رقم آرمان)، آزمايشي در سال زراعي 85-1384 در ايستگاه تحقيقات کشاورزي خرم آباد به اجرا گذاشته شد. در اين آزمايش پنج زمان وجين علف هاي هرز (عدم وجين، يک بار وجين در 3، 5 و 7 هفته پس از ظهور شاخه هاي ثالثه و وجين علف هاي هرز در تمام دوره رشد گياه نخود) و چهار تراکم بوته (20، 40، 60 و 80 بوته در مترمربع) به صورت آزمايش فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 3 تکرار مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان داد که فراواني علف هاي هرز پيچک، شاتره، گندم خودرو، شيرسگ و گلرنگ وحشي بيش از ساير علف هاي هرز بود. اثر زمان وجين و تراکم بوته بر ماده خشک علف هاي هرز و ماده خشک نخود بسيار معني دار بود (p<0.01). تاخير در انجام وجين روي تجمع ماده خشک علف هاي هرز افزايش معني داري داشت. افزايش ماده خشک علف هاي هرز به ويژه در تيمار وجين 7 هفته پس از ظهور شاخه هاي ثالثه، سبب کاهش ماده خشک گياه نخود گرديد. با افزايش تراکم نخود، توليد ماده خشک علف هاي هرز کاهش و توليد نخود افزايش يافت. بر اساس نتايج اين پژوهش به نظر مي رسد که تراکم 40 بوته در مترمربع و وجين علف هاي هرز 5 هفته پس از ظهور شاخه هاي ثالثه، براي کاهش رقابت علف هاي هرز و بهبود توليد نخود پاييزه در شرايطي مشابه با پژوهش حاضر مناسب باشد.

 نسخه قابل چاپ

آثار فرسايش خاک در عرصه توليد کشاورزي به شکل کاهش کيفيت و کميت محصول زراعي و در عرصه خاک به اشکال مختلف فقر مواد غذايي و تغيير ساختمان خاک ظهور مي يابد که ماحصل آن ها ايجاد هزينه هايي در سطح مزرعه مي باشد. در اين مقاله با بهره گيري از اطلاعات ميداني در عرصه خاک هفت استان آذربايجان شرقي و غربي، همدان، کردستان، زنجان، گلستان و کرمانشاه، هزينه فرسايش خاک با استفاده از روش هزينه جايگزين برآورد شده است. يافته ها نشان داد که ميانگين هزينه سالانه فرسايش در هر هکتار از اراضي گندم ديم در سال زراعي 79-1378 برابر 204411 ريال مي باشد. با فرض ثابت بودن هزينه فرسايش خاک براي اراضي گندم ديم کشور، ميزان آن براي کل اراضي گندم ديم (3951 هزار هکتار) تقريبا 807 ميليارد ريال مي باشد. با توجه به يافته ها، سرمايه گذاري در عمليات حفاظت خاک و توجه جدي به بخش خاک در سياستگزاري هاي حفاظت خاک و تخصيص اعتبارات و بالاخره پرداخت يارانه سبز، به عنوان راهکار ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ