1-نيمه شعبان نشانه
تولد نوري بي پايان در ظلمات دنيازدگي و غفلت ها و اسارت بي حاصلي ها و
بيهودگي هاي زندگي انسان است. آغاز انتظار است. انتظار براي طلوع آن «طلعت
رشيده» و چراغ هدايتي كه بيايد و در هواي عطرآگين از عدالت و معنويت، جان
تازه اي در كام بشريت بريزد. بيايد و او كه سبب اتصال زمين و آسمان است،
آدمي را با خدا آشتي دهد.
2-«جهاني شدن» در شكل جدي تر خود پس از پايان
جنگ سرد و فروپاشي كمونيسم و نظام دوقطبي بر سر زبانها افتاد و عليرغم
آنكه نزديك به دو دهه از طرح آن مي گذرد، هنوز تعريف يكسان و واحدي از آن
ارائه نشده است. لذا اين مفهوم در لباس هاي مختلف و تعاريف گوناگوني كه بر
تن كرده و به خود مي گيرد، محل مناقشه قرار گرفته و معمولا موافقان و
مخالفان فراواني را به خود مشغول مي دارد.
به هرحال ظهور چنين پديده اي
باعث بروز تحركات قابل تاملي در عرصه هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و
فرهنگي شده و طبعا تفاسير جديدي از سياست، فرهنگ، اقتصاد و امنيت به دست
داده است.
جهاني شدن و مفاهيم نزديك به آن عموما اشاره به نظرياتي
دارند كه از سوي انديشمندان حوزه سياست و روابط بين الملل براي توصيف و
تبيين وضعيت حاكم بر نظامهاي بين المللي به كار مي رود. شايد معناي عامي
كه از «جهاني شدن» در اذهان شكل گرفته حاكي از فرآيندي است كه در آن قيد و
بندهاي جغرافيايي و مرزهاي سياسي كه بر روابط فرهنگي و اجتماعي مردم سايه
افكنده از بين مي رود تا به يك «جامعه جهاني واحد» برسند. در اين تعريف بر
حاكميت آمريكا به عنوان كدخداي دهكده جهاني تاكيد مي-شود!
اما ديدگاه
اسلام درباره جهاني شدن و حاكماني كه حكومتي جهاني خواهند داشت مبتني بر
«قيام قائم» و «ظهور منجي» است كه روزي خواهد آمد و جهان پر از ظلم و كينه
را سرشار از عدل و داد خواهد كرد. حاكميت منجي حاكميتي جهان شمول است كه
مردم دنيا در سايه آزادي و عدالتي كه او مي گستراند، زندگي خواهند كرد. در
آن دوران «به دست نجات بخش بزرگ» آرمان جامعه عظيم بشري و خانواده جهاني
انساني تحقق يافته و آرزوي همه پيامبران و رهبران آسماني و مصلحان و
خيرانديشان برآورده خواهد شد.
امام رضا(ع) از پيامبر اكرم(ص) نقل مي
كند كه خداوند در شب معراج در قسمتي از سخنان خود چنين فرمود؛ زمين را به
وسيله آخرين از ائمه معصومين(ع) از دشمنانم پاك خواهم ساخت و گستره زمين
از شرق تا غرب عالم را در فرمانروايي او قرار خواهم داد.
اگرچه اعتقاد
به ظهور يك مصلح جهاني به گونه اي در همه اديان آسماني وجود دارد، اما
انتظار فرج و شكل گيري حاكميت منجي موعود در تفكر اسلامي- به ويژه تشيع-
به عنوان يك ركن اعتقادي مطرح است. امام حاضر و حجت بالغه الهي كه روزي
آرمان «حكومت واحد جهاني» را تحقق خواهد بخشيد. حكومت جهاني اسلام با
حاكميت امام معصوم و بر پايه عدالت و اخلاق بنا خواهد شد. حضرت مهدي(عج)
در اعجازي پس از تولدش چنين دعا مي كند: «خداوندا! آنچه را به من وعده
دادي محقق ساز و امر مرا در حكومت عدالت گستر جهاني به كمال برسان و گام
هاي مرا استوار بدار و زمين را به وسيله من از عدل و داد پر كن.»
3-نظام
اسلامي ما سايه روشني از نظام جهاني مهدوي است. انقلاب اسلامي ايران با
الگوپذيري از مختصات حركت اصلاح گرانه و عدالت خواه امام موعود(ع) و تاسي
به آموزه هاي امامان و رهبران ديني در حالي وارد دهه چهارم شده است كه
حاكميت فرهنگ اسلام ناب محمدي(ص) و خدامحوري و عدالت گستري جزء اركان
اساسي آن به شمار مي رود. انقلابي كه موج بيداري و آزادي خواهي را در ميان
ملت ها به راه انداخت و حاكميت قدرت هاي بزرگ استكباري را زير سؤال برد.
حضرت
امام راحل (ره) مي فرمودند: «مسئولان ما بايد بدانند كه انقلاب ما محدود
به ايران نيست. انقلاب مردم ايران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به
پرچمداري حضرت حجت- ارواحنافداه- است كه خداوند بر همه مسلمانان و جهانيان
منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد... بايد دولت جمهوري
اسلامي تمام سعي و توان خود را در اداره هرچه بهتر مردم بنمايد ولي اين
بدان معني نيست كه آنها را از اهداف عظيم انقلاب كه ايجاد حكومت جهاني
اسلام است، منصرف كند.»
4- «ولي فقيه» شأن و جايگاه «نيابت امام
زمان»(عج) را داراست و از ولايت مطلقه برخوردار مي-باشد.اينكه همگان از
جمله مردم و مسئولان ملزم به ولايت پذيري هستند، به عنوان يك اصل اعتقادي
ريشه در باورهاي ديني و الهي مردم دارد.
«قاعده انتظار» و نقشه راهي كه
در مسير صعب و پر پيچ و خم عصر آخرالزمان «منتظر فرج» را هدايت كرده و او
را زمينه ساز ظهور و حاكميت حجت خدا مي كند، «معرفت ولي فقيه» و
«ولايتمداري» است. در اين ميزان تفاوتي بين عوام و خواص جامعه نيست و چه
بسا خواص كه بيشتر در معرض مراجعه جامعه اند و نقش الگو دهي بيشتري ايفا
مي كنند، وظيفه سنگين تر و حساس تري دارند تا آنجا كه در ولايتمداري «ترك
اولي» نيز از آنان جايز نيست.
5- ... فردا جمعه است و نيمه شعبان. چه مي شد شادي اين دو عيد با خبر ظهور و نداي «انا بقيه ا...» درهم مي آميخت.
...خبر آمد خبري در راه است
سرخوش آن دل كه از آن آگاه است
شايد اين جمعه بيايد، شايد
پرده از چهره گشايد، شايد
حميد اميدي
