شيوع سندرم بچههاي كليددار در جامعه
عضو هيئت علمي دانشكده علوم تربيتي دانشگاه اصفهان نسبت به شيوع سندرم بچههاي كليددار در جامعه هشدار داد و گفت: در اين سندروم بچهها به علت شغل والدين اكثر اوقات در خانه تنها ميمانند كه اين موضوع ميتواند زمينه بسياري از بزهكاريها باشد.
سالار فرامرزي در گفتوگو با خبرنگار اجتماعي فارس اظهار داشت: در حال حاضر مهمترين مسئلهاي كه آسيبهاي اجتماعي از جمله اعتياد را ايجاد ميكند، سبك زندگي مردم و شيوههاي فرزندپروري است. متأسفانه سبك زندگي مردم به گونهاي شده كه پدر و مادر هر دو شاغل هستند و اگر شاغل نباشند گاهي اشتغالات بيش از حدي دارند و اين اشتغالات باعث شده والدين به فرزندان كمتر توجه كنند.
وي با بيان اينكه توجه والدين به بچهها توجه عاطفي نيست بلكه توجه از نظر برطرفكردن نيازهاي فيزيولوژيك است، تصريح كرد: همين مسئله باعث ميشود كه فرزندان نتوانند خانوادههاي خود را به عنوان مدلي براي زندگي خود انتخاب كنند.
فرامرزي اضافه كرد: دومين مسئلهاي كه ايجاد آسيب در خانواده را رقم ميزند اين است كه گاهي متأسفانه خود والدين مشكلاتي دارند كه ميتواند خواسته يا ناخواسته به فرزندان منتقل شود. اختلاف بين پدر و مادر و درگيريهاي آنها و گاهي اوقات اعتياد پدر و مادر ميتواند به عنوان مدل براي فرزندان قرار گيرد و در اين صورت چون نيازهاي بچهها تأمين نميشود خود آنها هم درگير ميشوند.
وي ادامه داد: نكته مهمتر اينكه خانوادهها گاهي خود ممكن است مهارتهاي لازم را براي زندگي كردن نداشته باشند. يعني در واقع شيوههاي تربيتي، ارتباطي، فرزند پروري و شيوههاي زندگي آنها كاملاً رشد پيدا نكرده است و به عبارتي پدران و مادران هنوز به مرتبهاي از رشد نرسيدهاند كه شايستگي و لياقت پدرشدن و مادر شدن را داشته باشند تا بدانند يك پدر و مادر چه وظيفهاي را بر عهده دارند.
اين دكتراي روانشناسي گفت: همين موضوع باعث ميشود بچهها آسيب ببينند. يك مربي ابتدا بايد خودش تربيت شده باشد. خانوادههايي وجود دارند كه راههاي تربيت را بلد نيستند و اين موارد موجب ميشود كه بچهها رها شوند و هيچ نظارتي بر روي آنها نباشد.
وي از مشكلي به نام سندرم بچههاي كليددار است نام برد و خاطرنشان كرد: در اين سندرم بچههايي كه از مدرسه به خانه ميآيند و در خانه را باز ميكنند كه با توجه به اينكه كسي خانه نيست غذاي خود را ميخورد. اين فرزندان بيشتر در مواجهه با عوارض كامپيوتر، سيگار، اعتياد و.... هستند. اين بچههاي كليد دار محصول والديني هستند كه يا شاغل هستند يا به اندازه كافي رشد نيافتهاند يا خانوادههايي هستند كه درگير مسائل خود هستند.
اين عضو هيئت علمي دانشكده علوم تربيتي دانشگاه اصفهان در رابطه با شيوههاي فرزندپروري والدين تصريح كرد: بايد گفت امروز خانوادهها گاهي يك فرزندي يا دو فرزندي هستند. زماني تعداد فرزندان خانوادهها زياد بودند و اين تعداد زياد باعث ميشد آنها رها ميشدند اما امروز نه تنها كمشدن تعداد فرزندان در يك خانواده مشكلي را حل نكرده بلكه گاهي مشكلاتي را ايجاد كرده است. يعني اين تكفرزندي خودش باعث شده بچهها آسيب ببينند.
وي افزود: مهم اين است كه والدين با اين تك فرزند چگونه برخورد ميكنند و آيا نيازهاي عاطفي بچه تأمين مي شود؟ آيا از او بيش از حد انتظار ندارند؟ مجموع اين عوامل باعث ميشود كه اگر بچه تحت كنترل و نظارت بيش از حد باشد فاصله عاطفي بين خانواده و فرزندان ايجاد ميشود و اين ميتواند زمينههاي گرايش به اعتياد را ايجاد كند.
فرامرزي ادامه داد: به نظر ميرسد بچههايي كه به سمت اعتياد ميروند بچههايي هستند كه نيازهاي عاطفي و رواني آنها به صورت متعادل و متوازن در خانواده برآورده نميشود و خانواده وقتي آنها به سن نوجواني ميرسند با آنها همدلي نكرده و رفيق نبودهاند.
وي گفت: هم اينكه والدين، نوجوان را سرزنش ميكنند. نميتوانند در مسائل زندگيش با او رفاقت كنند باعث جدايي فرزند از خانواده ميشودو به اين ترتيب گرايش بيشتر به سمت دوستان پيدا ميكند و اين گرايش هر چه قويتر شد زمينههاي بزه بيشتر ميشود.