سوره الاعراف
یا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ «31» قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللّهِ الَّتِيَ أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالْطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِي لِلَّذِينَ آمَنُواْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ «32» قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَن تُشْرِكُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ «33» وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ يَسْتَقْدِمُونَ «34» يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي فَمَنِ اتَّقَى وَأَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ «35» وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا أُوْلَـَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ «36» فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ أُوْلَـئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَشَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ «37»
اى فرزندان آدم ! [ هنگام هر نماز و ] در هر مسجدى ، آرايش و زينتِ [ مادى و معنوى خود را متناسب با آن عمل و مكان ] همراه خود برگيريد ، و بخوريد و بياشاميد و اسراف نكنيد ; زيرا خدا اسراف كنندگان را دوست ندارد . « 31» بگو : زينت هاى خدا و روزى هاى پاكيزه اى را كه براى بندگانش پديد آورد ، چه كسى حرام كرده ؟ ! بگو : اين [ زينتها و روزى هاى پاكيزه ] در زندگى دنيا براى كسانى است كه ايمان آورده اند [ البته اگر چه غير مؤمنان هم با آنان در بهرهورى شريكند ، ولى ] در قيامت فقط ويژه مؤمنان است ; ما اين گونه آيات خود را براى گروهى كه مي دانند [ و اهل دانش و بصيرت اند ] بيان مي كنيم . « 32» بگو : پروردگارم فقط كارهاى زشت را چه آشكارش باشد و چه پنهانش ، و گناه و ستم ناحق را ، و اينكه چيزى را كه خدا بر حقّانيّت آن دليلى نازل نكرده شريك او قرار دهيد ، و اينكه امورى را از روى نادانى و جهالت به خدا نسبت دهيد ، حرام كرده است . « 33» براى هر امتى زمانى [ معين و اجلى محدود ] است ، هنگامي كه اجلشان سرآيد ، نه ساعتى پس مي مانند و نه ساعتى پيش مي افتند . « 34» اى فرزندان آدم ! چون پيامبرانى از جنس خودتان به سويتان آيند كه آياتم را بر شما بخوانند [ به آنان ايمان آوريد و آياتم را عمل كنيد ] ; پس كسانى كه [ از مخالفت با آنان ] بپرهيزند و [ مفاسد خود را ] اصلاح كنند ، نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين شوند . « 35» و آنان كه آيات ما را تكذيب كردند ، و از پذيرفتن آنها تكبّر ورزيدند اهلِ آتش و در آن جاودانه اند . « 36» پس ستمكارتر از كسانى كه بر خدا دروغ مي بندند ، يا آيات او را تكذيب مي كنند ، كيست ؟ ! آنانند كه سهمشان از آنچه كه [ از نعمت ها ] مقرّر و مقدّر شده به آنان مي رسد . تا هنگامي كه فرستادگان ما براى ستاندن جانشان به سويشان آيند ، مي گويند : بت ها و معبودهايى كه به جاى خدا مي پرستيديد ، كجايند ؟ [ تا شما را از سختى هاى مرگ و پس از آن نجات دهند ] مي گويند : از دست ما رفتند ; و بر ضد خود گواهى دهند كه كافر بوده اند . « 37»
