بیماری های دام و طیور

اين عارضه بيشتر در گاوهای بالاي يکسال بروز
مي نمايد که با مقدار زيادی کنسانتره در حال تغذيه
هستند.
به علت تغذيه با کنسانتره، توليد اسيد لاکتيک در
شکمبه بالا مي رود، در نتيجه به تدريج ديواره شکمبه
دچار پاراکراتوز و التهاب مي شود. در ﻧﻬايت مخاط شکمبه
آسيب مي بيند. به دنبال اين آسيب، باکتريهايی مانند
استرﭘﻬا، استافها و ... وارد خون شده و از طريق ،E.Coli
جريان خون به کبد مي رسند و ايجاد آبسه های کبدی
مي کند.
ايجاد ترومبوس در Posterior V.C آبسههای کبدی مجاور
اين رگ مي کند که از طريق خون به قلب و در ﻧﻬايت باعث
جايگزين شدن آمبولی ها در ريه مي شود که ريه دچار
مي شود. Metastatic Pneumonia
اگر اين آبسه ها در مجاورت ديواره خونی باشند باعث
آنوريسم رگها يا آسيب ديدن ديواره رگها و ايجاد
خونريزی مي شود که به علت وارد شدن به مجاری هوايی،
يا خونريزی از بينی و دهان Hemoptysis دام دچار
مي شود.

خارش حالتی است که در آن ميل خاراندن، حيوان را
تحريک مي کند و مي بايست از حساسيتهای پوستی آن را
تفريق داد.
Peripheral مرکزی) و ) Central خارش مي تواند به دو علت
(محيطی) باشد.
در نوع محيطی در درجه اول يک احساس پوستی است که
در اثر گرما، درد و ملامسه در ناحيه ايجاد مي شود .
اين نوع خارش شبيه درد در ناحيه است ولی خارش با
منشع محيطی کاملا به اپيدرم مربوط است و در ناحيه ای
که اپيدرم آن از بين رفته است ممکن است وجود داشته
باشد.
خارش در محل اتصال پوست به مخاطات مثل لبها مهبل
و واژن بيشتر است . از موارد خارش با منشع محيطی،مي
توان به آلودگی به انگلهای خارجی (همه حيوانات )،
حساسيت پوست به نور (که باعث تورم پوست مي شود ) و
دانههای کهير حاصل از واکنشهای آلرژی اشاره نمود.

تب کيو يک بيماری مشترک می باشد و مخزن اصلی ايجاد
عفونت در انساا، گوسفند، گاو و بز میباشند.
عامل اين بيماری ريکتيزيا می باشد که حدواسط بين
باکتری و ويروس است که از نوع کوکسيلا بنام کوکسيلا
میباشد. (C.burnetii) بورنيتی
گاو گوسفند بز ناقالان سالم کوکسيلا هستند و در
اثر آلودگی با آن هيچگونه علائم کلينيکی نشان نمی دهند
فقط هنگام زايش مقدار زيادی ميکروارگانسيم همراه جفت و
ملحقات ديگر جنين به محيط خارج ترشح می شود آه منشا
آلودگی میباشند. از طريق شير هم کوکسيلا دفع میشود.
سگ نيز با ب لع جفت گاو و گوسفند آلوده، تا مدتها
ميکروارگانيسم فعال را همراه مدفوع بخارج دفع میکند.
با آنکه تصور می رفت که کوکسيلا ها برای دامها بيماری
زا نيستند ولی گزارشاتی در مورد سقط جنين در گوسفند و
بز وجود دارد.

عامل بيماری هاری يک ويروس بنام رابدوويروس می -
باشد. هاری يک بيماری واگيردار ويروسی است که تمامی
حيوانات خونگرم میتوانند به آن مبتلا شوند.
اين بيماري فاقد محدوديت سنی است و بوسيله گاز
گرفتن توسط حيوانات هار انتقال می يابد . حتی آلوده
شدن زخم های پوستی بوسيله بزاق تازه حيوان بيمار هم
مي تواند باعث بروز بيماری هاری شود.
حيوانات عفونی چند روز قبل از نمايان شدن علائم
بيماری تا زمان مرگشان، ويروس را می توانند توسط
بزاقشان منتقل کنند.
از مهمترين مشخصه های اين بيماری تحريک دستگاه
حرکتی و جنون و تما يل حيوان به حمله به ديگران و
بالاخره فلج و زمينگيری و سپس مرگ است.

اگر آسيبهاي کليوی به آن حدی نباشند که حيات
دام به مخاطره بيافتد و قسمتهای سالم کليه بتوانند
جبران کار قسمتهای آسيب ديده را بکنند، بی کفايتی
کليه بروز مي نمايد.
ولی اگر آسيب به کليه ها به آن حدی باشد که
قسمتهای سالم ديگر نتوانند به اندازه کافی جبران
نيز Renal Failure نمايند، بسيار خطرناک بوده که به آن
مي گويند.
از جمله مهمترين عوامل مستعدکننده مي توان به
اشاره CHF خونريزیهای شديد، شوک، دهيدراتاسيون و
نمود که به علت اختلال در خونرسانی به کليه ها، تيوبهای
کليوی دچار ن کروز مي شوند و در نتيجه بی کفايتی کليه
رخ مي دهد.
هر کدام از قسمتهای نفورﻧﻬا مي تواند به طور
جداگانه درگير شوند . مثلا در ابتدا گلومرولها درگير
مي شوند و بعد تيوبهای کليوی و برعکس.
در نفريت گلومرولی آسيب ابتدا از گلومرولها شروع
شده و بعد به تيوبها کشيده م ي شود ولی در نفروز ما
شاهد عکس اين حالت هستيم.
در نفريت بينابينی، بافت بينابينی دچار التهاب و
نکروز مي شود.
پاتوژنز:

اين عارضه هم در دامهای نر و هم در دامهای ماده
بروز مي نمايد، ولی به علت باريک تر بودن قطر مجاری
ادرار در دامهای نر و نيز طولانی تر بودن آن،
سنگهايی مجاری ادراری بيشتر در جنس نر ديده مي شود.
سنگ مجاری ادراری هنگامی بوجود می آيد که املاح
محلول موجود در ادرار به هم بچسبند و رسوب نمايند.
از جمله عوامل مساعد کننده جهت ايجاد سنگ مجاری
ادراری مي توان به عفونت های دستگاه ادراری، تکه های
بافت اپيتليوم که از ديواره ها کنده شده اند، احتباس
ادراری، فلج مثانه، هوای گرم، غليظ بودن ادرار،
استفاده بيش از حد از مواد معدنی در آب (آب چاه های
آرتزين)، افزايش بيش از حد مواد نيتروژنی و سيستئيني،
اسيد اوريک و اسيدهای آمينه، تغذيه زياد با
کنسانتره، افزايش موکوپلی ساکاريدها، مصرف بيش از حد
اخته نمود ن گاوهای ،a استروژﻧﻬا و شبدر، کمبود ويتامين
نر قبل از بلوغ و... اشاره نمود.