﴿ بسم الله الرحمن الرحیم ﴾
وَإِن یكَادُ الَّذِینَ كَفَرُوا لَیُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ
لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ «51»
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِینَ «52»
و كافران چون قرآن را شنیدند
نزدیك بود كه تو را با چشمان خود به سر درآورند
و می گویند كه او دیوانه است
و حال آنكه قرآن برای جهانیان جز اندرزی نیست
آیات 51 و 52 سوره مبارکه قلم
(آیه و ان یکاد برای چشم زخم استفاده می شود)
بـعضى از مفسرين گفته اند: معناى آيه اين است كه وقتى ذكر را يعنى قرآن را از تو مى شـنـوند با نظرى سرشار از كينه و خشم به تو نظر مى كنند، به طورى كه مى خواهند با همان نگاه تيزشان تو را بكشند.
نـسـبـت ديـوانـگـى بـه آن جـنـاب دادن در هـنـگـامـى كـه قـرآن را از او مـى شـنـونـد، خـود دليـل بـر اين است كه مى خواسته اند بگويند قرآن از القاآت شيطانها و جن است، و به هـمـيـن جـهـت خـداى تـعـالى وقتى مى خواهد پاسخشان بدهد، مى فرمايد: به جز ذكر براى عالميان نيست.