● حالتها
بعد از بیان زمانهای راحج و مستحب مباشرت، به حالتهای جنسی و رفتار و گفتار زوجین می‌پردازیم.قبل از آن که به مقدمه مباشرت بپردازیم ضروری است حالتهای جنسی زن و مرد را بدانیم و میزان خواهشها و کششهای درونی هر یک را بشناسیم.
از امام صادق (ع)نقل شده است که:زن نود و نه بار بیش از مرد لذت و شهوت را احساس می‌کند ولی خداوند تبارک و تعالی او را به رشته حیا مقید کرده است.
بنابراین خواهشها و تمنیات درونی زن هرگز اندک نیست بلکه این حجب و حیای زن است که به طور فطری او را ماخوذ به حیا می‌کند و مانع از آن می‌شود که زن در مقابل نامحرم به کارهایی که دور از شرم و حیاست مرتکب شود و زمانی این رشته حیای بین زن و شوهر به درستی از بین می‌رود و تمنیات و خواهشهای درونی زن نسبت به شوهر و مرد حلالش بروز می‌کند و مرد را به رفتار جنسی مناسبی وادار می‌سازد که فروگذاری از آن موجب مشکلات روحی ـ روانی و حتی جسمی برای زوجه می‌شود.
از سوی دیگر خواهش جنسی مرد بر کسی پوشیده نیست و این نیروی درونی از ابتدای سن بلوغ تا کهنسالی باقی است و استعداد مباشرت برای تولید نسل همواره در مردان موجود است گر چه حسب شرایط جسمی و کاری ممکن است شدت ضعف‌هایی پیدا کند ولی قدرت بارور ساختن مردان از بین نمی‌رود، این در حالی است که استعداد باردار شدن خانمها تا سن یائسگی است و بعد از آن معمولا خانمها باردار نمی‌شوند و تمایلات جنسی آنان نیز فروکش می‌کند.
● رفتارها
شاید هیچ رفتاری از انسان پرهیجان‌تر و تاثیرگذارتر از رفتار جنسی و مقدمات آن نباشد.رفتاری که با ترشح هورمونها و فعالیت غدد به اوج هیجان و التهاب می‌رسد و رابطه انکارناپذیری بین روان (روح)و جسم در این مورد هویدا می‌شود;با روانی که اگر از نظر جنسی ارضا نشود به جسم لطمه‌ای سخت می‌زند و افسردگی روحی موجب کوفتگی جسمی می‌شود و جسم انسان در اثر پژمردگی روان کسل و غمناک می‌شود.
رفتار جنسی تنها نزدیکی نیست و اسلام نیز بدین مهم اهتمام داشته است و زوجین را به تمهید مقدماتی ترغیب کرده است تا قبل از مباشرت بدان مبادرت ورزند و این نشان از شناخت دقیق اسلام از انسان است.
اولین توصیه عمومی و خاص این مورد تمیزی و نظافت زوجین است;بنابر روایت مشهور از پیامبر اسلام (ص)که فرمود:«پاکیزگی نشانه ایمان است»همه مومنین در زندگی شخصی و اجتماعی خود باید این صفت را دارا باشند.
جای تاسف است که زیبایی و تمیزی و خوشبویی از ویژگی برجسته پیامبر(ص)است ولی آن را خواه در محیط کار یا منزل رعایت نمی‌کنیم.به هر شکل تمیزی و پاک بودن در اسلام همواره مورد توصیه و تاکید بوده است.به ویژه آن که این وصف مقدمه باید اقدام مهم مباشرت قرار گیرد.به قدری اسلام مسئله طهارت و پاک بودن را اهمیت داده است که مباشرت دوم را بدون طهارت و غسل بعد از مباشرت اول خوب و پسندیده نمی‌داند.
آنگاه بعد از تمیزی و آراستگی در مورد مقدمات رفتار و مباشرت، اسلام مرد را توصیه به تانی و عدم عجله می‌کند و از او می‌خواهد که از نظر رفتار جنسی زوجه را آماده مباشرت سازد، بنابراین فرآیند ملاعبه یا مداعبه (بازی کردن)را مستحب می‌داند.
از امام صادق (ع)نقل شده است:ملاعبه زوجین مباشرت را بهتر می‌سازد.(جامع احادیث شیعه، ج ۲۵، ص ۲۵۶ به بعد)مرحوم کلینی در کافی از امام صادق (ع)و او از پیامبر اسلام (ص)نقل فرمودند که:هنگام مباشرت همانند پرنده عمل نکنید;باید مکث و تامل داشته باشید.(کافی، ج ۵، ص ۴۹۷)
در مستدرک (ج ۱۴، ص ۲۲۱)از رساله ذهبیه منسوب به امام رضا (ع)نقل شده است که حضرت فرمود:مباشرت نکنید با همسرتان مگر این که ملاعبه داشته باشید و بر این کار کثرت و زیاده داشته باشید تا این که شهوت مغلوب شود.
همچنین در کتاب خصال، ص ۶۳۷ از حضرت علی (ع)نقل شده است:هنگامی که مردی اراده مباشرت با زنش را داشته باشد عجله نکند زیرا برای زن نیازهایی است که در مقدمات باید برآورده شود.
بعد از ملاعبه و انجام مقدمات مستحب و ضروری آن گاه که مباشرت و مواقعه انجام می‌شود زوجین باید مراقب این نکته باشند که یکدیگر را ارضا کنند و تنها به فکر لذت‌جویی یک جانبه خود نباشند.به ویژه در مورد مردان که زودتر به اوج هیجان جنسی می‌رسند این مسئله ضرورت دارد که باید ملاحظه ارضای همسر خود را داشته باشند.
از امام صادق(ع)روایت شده است:اگر مردی با همسرش مباشرت کند و او را ارضا نکند و همسرش از بستر برخیزد به سیاه زنگی دست یابد و بدو متوسل و متشبث می‌شود پس به هنگام مباشرت ملاعبه و بازی کنید که لذت بخش‌تر و بهتر است.
سزاور آن است که مباشرت زوجین در عریانی کامل نباشد بلکه با پوششی هر چند اندک همراه باشد و مباشرت در حمام و استخر و...مطابق روایات جایز و درست است.
آنچه از محرمات و مکروهات مباشرت زوجین خارج می‌شود آنان می‌توانند به هر شکل از یکدیگر لذت ببرند و باید توجه داشته باشند که رفتارهای مناسب و موجب لذت را فرا بگیرند که این اعمال نیز در زمره اعمال خوب و پسندیده حضرت دوست قرار گیرد.
