با صحبت‌هايي كه كرد و آدرس‌هايي كه داد مطمئن شدم كه يكي از بستگان دور است و غريبه‌اي نيست كه نشود به وي اطمينان كرد. خلاصه مبلغ چك را كه 2 ميليون تومان بود از كسبه و دوستان در محل جور كردم و به وي دادم و چك وي را با خيال راحت تحويل گرفتم.
فرداي آن روز چك را به بانك برده و به حساب گذاشتم. چند روزي از اين ماجرا گذشته بود كه از بانك زنگ زدند و گفتند چك به حساب گذاشته شده بي‌محل بوده و برگشت خورده است. با تعجب به بانك محل كارم رفتم و پرس و جو كردم ديدم اصلا چك فوق از يك دسته چك سرقتي كنده شده و پولي در بساط نيست و حساب آن دسته چك مسدود است.
با هزار بدبختي شماره تلفن همراه پسر عمويم را كه آن شخص گفته بود از طرف وي آمده پيدا كردم و به او زنگ زدم. در مورد آن شخص كه چك داده بود سوال كردم و پسرعمويم اصلا منكر فرستادن چنين شخصي شد و گفت: نمي‌داند در مورد چه شخصي صحبت مي‌كنم. تازه آن وقت بود كه متوجه شدم سرم كلاه رفته و آن شخصي كه چك را آورده بود، كلاهبردار بوده و از ترفندي استفاده كرده تا پولي به جيب بزند. با همكاران خود كه صحبت كردم معتقد بودند شايد حين گفت‌وگو با آنها و معرفي افراد و فاميل، آن شخص كلاهبردار نيز متوجه شده كه چه شخصي جزو فاميل اينجانب است و از نام وي سوءاستفاده كرده است. به محل كار پسر عمويم رفته و باز هم سوال كردم و چك را نشان وي دادم. با ديدن چك و مهر سرقتي بودن آن هشدار داد كه نبايد به افراد غريبه اطمينان مي‌كردم. البته هر كس ديگري به جاي من بود نيز ممكن بود اين اشتباه را بكند. وقتي كسي تمام مشخصات يكي از وابستگان و فاميل را مي‌داند و اظهار دوستي مي‌كند جاي شك و شبهه‌اي باقي نمي‌ماند.
اين هشداري است براي همكاران در صنف مغازه‌دار كه با انواع و اقسام افراد سودجو و كلاهبردار سروكار دارند.
با تشكر، رمضان علي حيدري ـ ساوه
