چگونه تشخیص میدهیم فردی برای ازدواج مناسب است
انتخاب صحیح در ازدواج سخت است از این جهت كه شما بر خلاف خیلی از مسائل دیگر نیاز دارید بسیاری از نبایدها را بشناسید و درك كنید .
به این معنی كه شناختن فرد مناسب مستلزم آن است كه تشخیص دهید رابطه زناشوئی شما بسیاری از نكات منفی را نخواهد داشت و به صرف دانستن نكات مثبت معمولا به نتایج كاملی نخواهید رسید .
در گام نخست باید بدانید آیا اصولاً آمادگی یك رابطه را دارید یا خیر ؟
اگر این آمادگی در شما حاصل نشده باشد اختلافات آتی بخاطر ضعف خود شما خواهد بود و نه بخاطر عدم تفاهم با همسرتان .
▪ مصادیق این وضعیت :
ـ وقتی شما فرد دیگری را دوست دارید
- از فرد دیگری بخاطر ناكامی خشم و انزجار دارید
- احساس خلاء درونی شما را به سمت ازدواج هدایت میكند
ـ چیزی ندارید كه به همسرتان ارائه كنید
ـ خودتان را دوست ندارید
ـ اعتیاد دارید
ـ احساس تنهائی و استیصال دارید بصورتی كه بدون بوجود آوردن رابطه احساس بدبختی می كنید
ـ وقتی احساس میكنید كسی نمیخواهد با شما رابطه برقرار كند
ـ وقتی مایل نیستید در مورد احساستان با كسی صحبت كنید .
بعد از اینكه مشخص شد آمادگی نسبی برای ازدواج دارید در مرحله بعد باید بدانید از همسر و زندگی چه توقعی دارید .
▪ موارد مختلفی كه میتواند مورد نظر و توجه شما واقع شوند به عبارت زیر میتواند باشد (و یا بیشتر از اینها) :
وضعیت جسمانی
ـ وضعیت احساسی
ـ وضعیت اجتماعی
ـ وضعیت فكری
ـ وضعیت جنسی
ـ وضعیت ارتباطی
ـ وضعیت شغلی
ـ رشد شخصیتی
ـ وضعیت روحی
ـ وضعیت مذهبی
ـ علایق و سرگرمیها
در موارد ذكر شده باید بدانید كه طرف مقابل شما مثلا در علایق و سرگرمیها مایل به مسافرت ( موسیقی ، هنر ، سینما و. . . .) است یا خیر چون ممكن است این مورد برای شما مهم باشد و یا در بخش وضعیت اجتماعی معاشرتی و اهل مهمانی و با فرهنگ و . . . .باشد .
(تهیه كردن این لیست خصوصیات حتی ممكن است باعث شود ضمیر نا خود آگاه شما فرد مورد نظرتان را بسمت شما بكشاند و جذب كند .)
در مرحله بعد باید تشخیص دهید با فرد مورد نظر تفاهم دارید یا خیر .
این مرحله مستلزم ارتباط و شناخت است، شما بمرور زمان و شناخت طرف مقابل و صحبت كردن با او میتوانید تشخیص دهید كه او نیمه گمشده شماست یا خیر .
بعضی از مسائل از ابتدا و در مدت خیلی كوتاه مشخص میشود و حتی ممكن است در برخوردهای اول مشخص شود و بعضی از مسائل دیگر زمانبر است و بمرور زمان مشخص میشود .خصوصیاتی مثل امانتداری و صداقت در برخوردهای اولیه به سختی شناخته میشود اما مسائلی مثل وضع ظاهری و نحوه برخورد در ابتدا قابل تشخیص است .
▪ بعد از تشخیص اینكه ملاكهایی كه سریع تر مشخص میشوند مورد نظر شماست باید دقت كنید این اشتباهات را مرتكب نشده اید (ممكن است مجبور باشید بعضی از اینها را در دوران اشنائی و نامزدی بررسی كنید ):
ـ سوالات كافی در ارتباط با خواسته های خودتان پرسیده اید
ـ سازشهای ناپخته و زودهنگام انجام نداده اید
ـ تسلیم كوری شهوانی نشده اید
ـ گول مادیات را نخورده اید
ـ تعهد را مقدم بر تفاهم نكرده اید
ـ نشانه های هشدار دهنده در طرف مقابل را نادیده نگرفته اید .
بعد از مشخص شدن این موضوع به مرحله بعد میرسید این مرحله مرحله ارتباط و یا نامزدیست :
▪ در این مرحله میتونید تشخیص دهید :
ـ فرد مورد نظر اعتیاد ندارد
ـ بد اخلاق نیست
ـ ناراحتیهای روحی و عقده های روانی ندارد
ـ سختگیر و متعصب نیست ،دروغگو و خیانتكار نیست و . . . .
▪ همچنین در این مرحله دقت كنید :
ـ احساسات دو طرف متعادل و متناسب است .
ـ همسرتان را میخواهید و نه توانائیهای او را.
ـ احساس ترحم و دلسوزی شما را به ازدواج وادار نكرده .
ـ نامزد شما الگو و معلم شما نیست تا به این خاطر او را خواسته باشید .
ـ صرفاً عاشق ظاهر او نشده اید.
ـ بخاطر واكنش در مقابل اتفاقات و فشارها، همسرتان را انتخاب نكرده اید .
ـ همچنین باید از نظر جنسی با همسرتان تفاهم داشته باشید و برای هم جذاب باشید .
برای شناخت مناسب حداقل شش ماه وقت لازم است باید دقت كنید برای افرادی كه هیچ شناختی ندارند این شش ماه فقط برای شناخت است و ممكن است كه در نهایت به این نتیجه برسید كه این ازدواج عاقبتی نخواهد داشت .پس در مواردی كه شناخت قبلی وجود ندارد این مرحله بسیار حساستر است و چون این احتمال وجود دارد كه فرد مقابل آن چیزی نباشد كه تصور میكرده اید در طی مرحله نامزدی این خطر وجود دارد كه احساسات عمیق شده و طرفین را به ازدواج مجبور كند (در حالی كه صلاح آنها نیست)
در این مرحله ( با گذشت حدود دو ماه از شروع آشنائی تا شش ماه )در عین رشد احساسات باید این قدرت را داشته باشید كه در صورت مصلحت نبودن و وجود مشكلات و اختلافات جدی اقدام به قطع رابطه بكنید و اصولاً این مدت برای شناخت است نه احساسات .
در این رابطه از مشورت با اهل خبره غافل نشوید و در نهایت توكل به خداوند كنید
