عکسهای هوایی

تاریخچه عکسهای هوایی
عکسبرداری هوایی ، تفکیکی نسبتا" جدید است که تاریخ آن کم و بیش مقارن با پیدایش هنر و علم عکاسی و همچنین صنعت هوانوردی است. اولین گزارش کتبی اختراع فن عکاسی به آکادمی علوم و هنرهای فرانسه به سال 1839 باز می‌گردد. برای اولین بار فردی فرانسوی به نام لوئیس داگور (Luis Daguevre) روش استفاده از فن عکاس را اختراع کرد. اولین عکس‌ هوایی که در دنیا گرفته شد از طریق بالون و بوسیله شخصی به نام نادار Nadar در سال 1858 میلادی صورت گرفت. با اختراع هواپیما و جنگنده‌های نظامی و پیشرفت‌های هوایی در طول جنگهای اول و دوم جهانی و نیاز به تهیه نقشه‌های دقیق به منظور هدفهای نظامی ، عکسبرداری هوایی رو به توسعه گذاشت. گفتنی است که استفاده عظیم از عکسهای هوایی در امور نظامی در طول جنگ اول بوده در حالیکه برای مصارف غیر نظامی در جنگ جهانی دوم بطور وسیع آغاز شد.
    



ارزش و اهمیت عکسهای هوایی در امور نظامی
امروزه کشورهای قدرتمند جهان اقدام به ساختن هواپیماهای دور پرواز و ماهواره‌های جاسوسی نموده‌اند تا بتوانند از نقاط مورد نظر و غیر قابل دسترسی عکسبرداری کرده و به اطلاعات و داده‌های مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند. اگر بتوان اطلاعات مفید و سرنوشت سازی را در روی عکسهای هوایی بدست آورده می‌توان بطور موثری سرنوشت جنگ را تغییر داد.

به عبارت دیگر لشگرها و نیروهایی که از این اطلاعات بطور کافی در اختیار داشته باشند، می‌دانند که در حمله‌ها پس از عبور از هر منطقه به چه مناطقی وارد خواهند شد و مشخصات این مناطق چیست، می‌دانند که برای عبور از هر منطقه چه وسایل و ابزارهایی نیاز دارند و کیفیت این ابزار چگونه باشد. بنابراین مفسر عکسهای هوایی قادر خواهد بود پس از تمرینات مداوم و کسب تجربه اطلاعات تاکتیکی و استراتژیکی زیادی را تهیه کند و نهایت بهره برداری واحد کسب اطلاعات مربوط به زمین و دشمن و فعالیت‌های او به عمل آورد.
مزایای عکسهای هوایی نسبت به نقشه
عکسهای هوایی تصاویر حقیقی عوارض هستند و آنها را به شکل واقعی به ما نشان می‌دهند، در حالیکه نقشه ترسیمی بوده و علامت و نشانه‌های قراردادی از عوارض هستند. عکسهای هوایی جدیدترین و تازه‌ترین اطلاعات و تغییرات سطح زمین را نشان می‌دهد. جزئیات عوارض و پدیده‌هایی که در عکسهای هوایی مشاهده می‌شوند، در نقشه وجود ندارد. عکسهای هوایی ساده‌تر ، سریع تر و ارزانتر از نقشه‌ها تهیه می‌شوند و از نقاطی که به علل جغرافیایی یا نظامی غیر قابل دسترس بوده و نمی‌توان نقشه تهیه کرد، می‌توان عکسبرداری نمود.
معایب عکسهای هوایی نسبت به نقشه
مقیاس عکسهای هوایی در همه جای آن کاملا ثابت نیست و از مرکز عکس به طرف حاشیه ، مقیاس تغییر می‌کند، در حالیکه نقشه ثابت است. برای استفاده از عکسهای هوایی نیازمند آموزشهای تخصصی ‌تری نسبت به استفاده از نقشه می‌باشد. برای استفاده از عکسهای هوایی ، نیاز به وسایل و امکانات مخصوص می‌باشد، در حالیکه استفاده از نقشه‌ها با وسایل ساده میسر می‌باشد. اطلاعات حاشیه‌ای عکسهای هوایی مانند اطلاعات حاشیه‌ای نقشه کامل نیست و از عکسهای هوایی ممکن است عوارض کوچک به وسیله و پدیده‌های بزرگ یا بوسیله سایه عوارض پوشیده و پنهان شوند.     



انواع عکسهای هوایی
بطور کلی عکسهای هوایی بر اساس این که محور دوربین عکسبرداری نسبت به سطح زمین عمود یا مایل باشد به چند دسته تقسیم می‌شوند:


عکسهای هوایی قائم: محور دوربین از این نوع از عکس‌ها عمود بر سطح زمین است.
عکسهای هوایی کمی مایل: از این نوع عکسها ، محور دوربین عکسبرداری با خط قائم بر سطح زمین تشکیل زاویه داده ولی افق در این عکسها دیده نمی‌شود و محدود است.
عکسهای هوایی بسیار مایل: در این عکسها ، تمایل محور دوربین عکسبرداری زیاد بوده ، بطوری که افق در اینگونه عکسها دیده می‌شود.
ویژگیهای عکسهای هوایی
اندازه متعارف عکسهای هوایی ، معمولا 23x23 سانتیمتر است. برای شناسایی و تفصیل عکسهای هوایی اطلاعاتی بر روی آنها درج می‌شود، عبارتند از: شماره عکس و شماره خط پرواز ، فاصله کانونی ، ارتفاع پرواز ، تاریخ و زمان عکسبرداری ، تراز دوربین ، شماره طرح یا شماره بلوک ، شماره دوربین و علائم گوشه‌ای و حاشیه‌ای عکس.