این مقاله سومین مقاله از سری مقالات امنیت و بیومتری است. در دو مقاله "تشخیص هویت با اثر انگشت" و "تشخیص هویت با کف دست و رگ‌ها" به طور مفصل آن روش های را توضیح دادیم. دراین مقاله می پردازیم به چگونگی تشخیص هویت از روی چهره و تپش قلب.
تشخیص دو بعدی چهره
در هر چهره مشخصات چانه، دهان، بینی، چشم و پیشانی، منحصر به فرد هستند. اما برای تشخیص هویت از روی چهره برخی عوامل مانند ریش و سبیل، عینک و زاویه تابش نور، کار را دشوار میکنند. از همین رو، سیستم ما باید این اطلاعات قابل تغییر را حذف کرده و روی ویژگیهای ثابت هر چهره متمرکز شود. افزون بر این، باید هنگام پردازش به حالت چهره (شاد، غمگین و ...) نیز توجه داشت برای رسیدن به یک نتیجه قابل اطمینان در تشخیص چهره، دو روش وجود دارد:
1- Elastic Graph Matching
2- Eigen- Faces
در روش نخست، ویژگیهای کلیدی چهره با کمک گراف به دست میآید.برای اینکار یک شبکه روی چهره قرار میگیرد. سپس نقاط تلاقی این شبکه که روی نقاط کلیدی چهره مانند چشمها، انحنای لب یا نوک بینی قرار گرفتهاند ثبت میشوند. این نقاط یک شبکه الاستیکی با نسبتهای ثابت میسازند. این تناسبها حتی با تغییر حالت چهره یا موقعیت دوربین نیز ثابت میمانند. درون عکسهای گرفته شده از چهره شخص میتوان این نقاط را پیدا کرد. در پایان، سیستم با مقایسه مشخصات به دست آمده با مشخصاتی که از پیش ذخیره شده در باره شخص داوری میکند.
در روش دوم تلاش میشود تا عکس اسکن شده صورت با اطلاعات پایهای از قبل ذخیره شده مطابقت داده شود.برداری که در پایان به دست میآید، ملاک خوبی برای شناسایی چهره است.
تشخیص سه بعدی چهره
برخلاف روش تشخیص دو بعدی، روش سه بعدی به تجهیزات بسیار پیچیدهتری نیاز دارد. در این روش، انحراف دادههای ورودی از دادههای ذخیره شده زیادتر است و روش با دقت بیشتری عمل میکند.
روش تشخیص سه بعدی چهره از یک چشمه نور مادون قرمز و یک اسکنر به عنوان دریافت کننده استفاده میکند. فرستنده شبکهای از نورهای مادون قرمز که برای انسان قابل رویت نیست را روی صورت شخص میتاباند. سپس یک اسکنر ویژه پرتوهای بازتاب را دریافت کرده و اطلاعات تصویر را پردازش میکند. دریافت بازتاب و تصویربرداری با سرعت 25 فریم در ثانیه انجام میگیرد.
برتری روش سه بعدی در همین سرعت بالای شناسایی و عدم وابستگی به حرکت و جا به جایی صورت است.
شناسایی فرد حدود 2 تا 3 ثانیه طول میکشد.
انتقال و نصب سیستم تصویربرداری هم بسیار ساده است. زاویه دید سیستم چندان مهم نیست. همچنین آینهای شدن یا نورپردازی نامناسب تاثیری در این شیوه ندارد. همچنین عملیات آن برای اشخاص ساده بوده و کاملاً پذیرفتنی است. سیستم برای شناسایی دقیق اشخاص، برای هر نفر برداریهای سه بعدی میسازد.
شناسایی از روی تپشهای قلب
پژوهشگران دانشگاه ویسکانسین – مادیسون یک روش بیومتریک تازه برای شناسایی افراد پیدا کردهاند. این پژوهشگران تپشهای قلب را مبنای کار خود قرار دادهاند. آنها دریافتهاند که هر قلب الگوی یکتای خود را برای تپش دارد.
آنها از این کشف برای ساختن یک روش بیومتریک برای شناسایی افراد استفاده کردهاند. تقریباً مانند همه روشهای بیومتریک، سیستم نخست یک الگو از تپش قلب میسازد. برای این کار از ویژگیهای خاص که با حسگرهای متعارف مانند ECG جمعآوری میشوند، استفاده میشود.
هر قلب الگوی یکتای خود را برای تپش دارد.
سپس دادههای کلیدی کاردیوگرام برای مقایسه بعدی در بانک اطلاعاتی ذخیره میشود. برای هر چه بالاتر بردن ضریب اطمینان این روش، عملیات pre-processing و pre-screening اهمیت ویژهای دارند. در این مرحله، تپشهای قلب به گونهای فیلتر شده و در مورد پردازش قرار میگیرد که بتوان دادههای حاصل را در یک بانک اطلاعاتی ذخیره کرد. البته این روش هنوز دقت و اطمینان کافی را ندارد و هنوز در آغاز راه خود است. اما همه این پژوهشگران مطمئن هستند که شناسایی از روی تپشهای قلب کاملاً شدنی است.
