بلوتوث (به انگلیسی: Bluetooth)

 

یک استاندارد صنعتی برای شبکه‌های شخصی بیسیم می‌باشد که با عنوان استاندارد IEEE ۸۰۲٫۱۵٫۱ نیز شناخته می‌شود. این شبکه در حوزه کامپیوترهای شخصی و لوازم الکترونیکی شخصی مانند گوشیهای تلفن همراه، دوربین‌های دیجیتال و PDA‌ها (Personal digital assistants) کاربرد دارد و راهی برای انتقال بیسیم اطلاعات بین دستگاه‌های دیجیتال از طریق فرکانس رادیویی برد کوتاه امن و ارزان قیمت و قابل دسترس برای عموم فراهم می‌کند.


خاستگاه نام و تاریخچه

بلوتوث از نام پادشاه دانمارکی (Harold Bluetooth Blatant) در قرن ۱۰ برگرفته شده او کسی بود که دیپلماسی را از جنگ به سمت گفتگو سوق داد مخترعان فناوری بلوتوث فکر می‌کردند این نام مناسب برای فناوری آنهاست که به وسایل مختلف اجازه می‌دهد نوعی گفتگو با هم داشته باشند.

استاندارد بلوتوث اولین بار توسط Ericsson توسعه و گسترش یافت و بعدها به‌وسیله گروه SIG که در ۲۰ می‌۱۹۹۹ تأسیس شد و اعضای آن شرکتهایی چون:Sony Ericsson, IBM,Intel,Toshiba,Nokia بودند که بعدها شرکتهای کامپیوتری دیگری هم به آنها پیوستند. بلوتوث تحت استاندارد IEEE ۸۰۲٫۱۵٫۱ شناخته می‌شود

ali.xcalibor در سال ۱۹۹۸ شرکت ال.ام. اریکسون علاقه مند شد تا گوشی تلفنهای همراه تولیدی او بتوانند بصورت بی سیم به ابزارهای دیگر (مثل کامپیوترهای جیبی) وصل شوند. اریکسون و چهار شرکت دیگر (آی بی ام، اینتل، نوکیا و توشیبا) یک کنسرسیوم (SIG) تشکیل دادند تا استانداردی بی سیم برای اتصال ابزارهای مخابراتی/رایانه‌ای و ابزارهای جانبی آنها طراحی کنند که بردی کوتاه، مصرف توان پایین و قیمتی ارزان داشته باشد. نام این پروژه، بلوتوث انتخاب شد که برگرفته از نام «هرالد بلاتاند دوم» (مشهور به Bluetooth)، یکی از پادشاهان وایکنیگ اسن. (۹۸۱-۹۴۰) که دانمارک و نروژ را با هم متحد کرد (البته با زور و بدون کابل!).