درمان پرخاشگری در کودکان ( با کودکان پرخاشگر چگونه رفتار کنیم (2))
برای درمان پرخاشگری در كودكان اولین گام این است كه نوع پرخاشگری آنها و علت آن را براساس توضیحاتی كه ارائه شد شناسایی كنیم؛ و پرخاشگری را به صورت موردی برطرف نماییم.
- در مورد كودك پرخاشگری كه الگو پذیری عامل این گونه رفتار او بوده، باید روی الگوی كودك كار كرد و راه‌های دیگری جز پرخاشگری را به آن الگو آموخت.
- اگر پرخاشگری در اثر ناكامی به وجود آمده باشد، بایستی كودك ناكام را در رسیدن به اهداف مطلوب و دوست داشتنی كمك كنیم.
- در مواردی كه علت پرخاشگری اضطراب است، باید از نگرانی درونی و اضطراب كودك مطلع شویم.
ورزش كردن برای این كودكان بسیار مؤثر است و باعث تخلیه هیجانی می شود.
- در كشمكش‌های درونی بایستی كودك را از حالت دوگانگی خارج ساخت. كمك به كودكان در تصمیم گیری، باعث می شود كه بیاموزند به حالت‌های دوگانه درونی خود پایان بخشند.
- در پاره‌ای از موارد، كودك افسرده پرخاشگری شدیدی از خود نشان می دهد. در این میان لازم است به این نكته پی ببریم كه او چه چیز دوست داشتنی را از دست داده و چگونه می شود مورد از دست رفته را برای او جبران كنیم.
- در مورد پرخاشگری، شیطنت و مصرف دارو بایستی حتماً با پزشك متخصص ارتباط داشته باشیم تا كودك از نزدیك مورد معاینه قرار گیرد.
- هنگامی كه كودك قربانی خشونت در مدرسه شده است، بایستی با مسئولان مدرسه صحبت كنیم و لازم است كه ایشان طبق قانون و مقررات خاص با كودكان خشونت گرا برخورد كنند؛ و نیز كودكانی را كه قربانی خشونت شده‌اند براساس رفتارهای خوبشان مورد تشویق و تأیید قرار دهند.
- چنانچه نوع پرخاشگری كودك خصمانه است، بایستی كودك را از آزار و اذیت كردن دور كنیم تا مجبور نباشد برای تلافی و انتقام، افراد دیگر را اذیت كند؛ و اگر پرخاشگری از نوع وسیله ای است، بایستی راه‌های دیگری را جهت مطرح كردن كودك برگزینیم تا او ناچار نباشد از روش خشونت برای جلب توجه استفاده كند.
نتیجه گیری
به طور كلی خشونت و پرخاشگری بیشتر عامل بیرونی دارد و فقط در موارد خاص به علل درونی مربوط می شود. والدین در درجه اول، بایستی محرك‌های محیطی را كه باعث تحریك خشم و ایجاد خشونت در فرزندشان می شود شناسایی و سپس برای رفع آن به كمك روان شناسان و متخصصان اقدام نمایند.
