بصیرت، چند ماه پیش کشورهای غربی برای به زانو درآوردن جمهوری اسلامی، در اقدامی هماهنگ تصمیم گرفتند، به شکل کاملاً غیرقانونی و تحریک آمیز، تحریم ها علیه ایران را تشدید کنند. در تقسیم کار انجام شده آمریکا به تنهایی عهده دار تحریم بانک مرکزی ایران شد تا هیچ ارزی بابت خرید نفت کشورها از ایران، از طریق شبکه جهانی بانکی به حساب های ایران منتقل نشود و عملاً خرید نفت ایران تحریم شود. اتحادیه اروپا هم مسئولیت تحریم نفت ایران در بین کشورهای عضو را پذیرفت. آمریکا و اروپایی ها طی چند ماه گذشته به خریداران نفت ایران فرصت دادند، با پیدا کردن جایگزین نفت ایران خودشان را با وضعیت جدید سازگار کنند و از کشورهای عربی، عربستان، کویت و امارات هم خواستند با افزایش تولید روزانه دو تا سه میلیون بشکه در روز، کسری نفت ایران را در بازار انرژی جبران کنند. آنها به زعم خود تمام مقدمات اجرای تحریم های جدید علیه ایران را به نحوی که با آغاز رسمی تحریم ها افزایش قیمت نفت به بازار انرژی شوک وارد نکند، با دقت و بدون کم و کاست فراهم ساختند و چند روز پیش رسماً آن را اجرا کردند. چند روز پیش از اجرای تحریم های جدید، کاترین اشتون، هماهنگ کننده و سخنگوی طرف غربی در مذاکرات گروه 1+5 گفته بود: «ما نگرانی های جدی داریم، این تحریم ها برای آن است که رژیم ایران دریابد، این نگرانی ها را باید جدی بگیرد و به آنها بپردازد. لازم است که ما فشارمان را حفظ کنیم.» سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران در پاسخ اعتراضی به تحریم های جدید و سخنان اشتون، در نامه ای به وی یادآور شد: «استمرار گفت وگوهای موفق و رو به جلو صرفاً در شرایطی ممکن است که در چارچوب راهبرد همکاری و در پی ایجاد اعتماد ملت ایران باشد... مسئولیت هرگونه لطمه به روند سازنده گفت وگوها متوجه طرفی است که ابزارهای غیر مشروع را جایگزین منطق در گفت وگوها می کند.» طرف غربی در خصمانه ترین شکل، حرکتش را انجام داد و سخنان اشتون هم برای توجیه این حرکت خصمانه در قالبی کاملاً دیپلماتیک بیان شد. حالا نوبت حرکت ایران است. البته با گزینه هایی به مراتب بیشتر از گزینه های غرب. برخی از این گزینه ها که باید مطالعه شده، دقیق و بر اساس یک برنامه سنجیده و برخوردار از ویژگی و قابلیت کارکرد چندجانبه، انتخاب و به کارگیری شوند، عبارتند از:
1- ادامه گفت وگوها با 1+5 یا قطع آن.
2- پیچیده کردن این گفت وگوها با گره انداختن بیشتر در آنها
3- محدودیت ایجاد کردن برای عبور کشتی های حامل نفت از تنگه هرمز و یا مسدود کردن آن
4- تبدیل وضعیت غیرطبیعی تشدید تحریم ها به فرصت برای اتکای بیشتر به قابلیت ها و توانمندی های داخلی که ایران پیشتر تجربه بسیار ارزنده و موفقی در این باره داشته که به پشتوانه آن بهتر می تواند از فرصت جدید استفاده کند.
5- افزودن بر مشکلات منطقه ای آمریکا و غرب
6- ... در اجرای هر یک از گزینه های انتخاب شده باید آنگونه عمل شود که خانم اشتون و کسانی که وی را جلو انداخته اند تا سخنان آنان را بازگوید، متوجه باشند که ما در برابر منافع ملی مان به هیچ وجه کوتاه نمی آییم و برای حفاظت از آن به هر اقدام لازمی دست می زنیم. خانم اشتون و دوستانش که بسیار اصرار دارند ایران جدی بودن آنها را باور کند، به این موضوع خوب بیندیشند که آیا منطقی وجود دارد تا براساس آن ایران بپذیرد، برای روشن ماندن چراغ زندگی در غرب، نفت از تنگه هرمز به غرب منتقل شود، در حالی که همان غربی ها برای خاموش کردن چراغ زندگی در ایران تلاش مذبوحانه می کنند. اشتونی ها پاسخ دهند، در این میان چه کسانی جدی تر عمل می کنند و برای جدی تر عمل کردن از توجیه و منطق قوی تری برخوردارند. اشتونی ها بدانند که گزینه ایران را ایران انتخاب می کند، همانگونه که تاکنون این طور بوده است و به شهادت اسناد، همیشه هم بهترین گزینه ها را انتخاب کرده است.
