«اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود»
شفاعت در روز قیامت، یكی از مسائلی است كه مسلمانان علی الخصوص شیعه‌اثنی عشری طبق آیات و روایات به آن معتقدند. در معارف اسلامی مبین شده است كه‌چه كسانی می‌توانند در روز قیامت دیگران را شفاعت كنند. (از این دیدگاه، مناسب بود كه‌موضوع بحث تغییر یابد و به میزان شفاعت امام حسین (ع) تبدیل گردد، چرا كه در روزقیامت انبیا، اولیا، صلحا، علما و شهدا... مقام شفاعت را دارا هستند. اگر چه خود شفیع‌بودن و شفاعت كردن مقام و جای‌گاهی دارد، در روز قیامت كسی كه بتواند بیشترین افرادرا شفاعت كند، دارای مقام بالاتر و
والاتری است. از آن‌جایی كه در زیارت‌نامه‌ها فقط به‌مقام شفاعت حضرت اشاره كرده‌اند، این بحث را پیش كشیده‌ایم وگرنه مقام سید الشهدا در روز قیامت بسیار بالاتر از شفاعت عادی و معمولی است).
السلام علیك یا قائد الغر المحجلین
سلام بر تو ای پیشوا و سرور روسفیدان عالم
امام حسین (ع) از جنبه‌های مختلف می‌تواند در روز قیامت شفاعت نماید: ازجهت این كه امام و پیشوای متقیان است، معصوم، عالم، شهید، صالح و... است. هر یك از این موارد می‌تواند مقام شفاعت به شخص بدهد، اما از نظرگاه زیارت‌نامه، شفیع بودن‌حضرت چند دلیل دارد: اول آن كه حضرت نزد خداوند از وجاهت خاصی برخوردار است و آبروداران می‌توانند نزد پروردگار شفاعت كنند: «السلام علیك یا قائد الغر المحجلین؛سلام بر تو ای پیشوا و سرور روسفیدان عالم». در دعای توسل نیز هنگامی به امام‌حسین(ع) متوسل می‌شویم می‌خوانیم: «یا وجیهاً عندالله اشفع لنا عندالله».
امام حسین (ع) نه این كه حق شفاعت دارد و دارای مقام محمود است بلكه این‌مقام را می‌تواند در آخرت نیز به دیگران تفویض نماید و یا در دنیا توفیق و عنایتی نمایدتا مقام محمود (مقام شفاعت) را به دست آورند. در فرازی از زیارت امام حسین (ع)می‌خوانیم: «واسئله ان یبلغنی المقام المحمود»؛ از تو می‌خواهم كه مرا به مقام محمودكه مقام شفاعت است برسانی».
امید كه امام حسین (ع) در روز قیامت پیروان خود را شفاعت كند و این امر مسلمی خواهد بود اگر زندگی ما همانند زندگی محمد و آل محمد (ص)، و مرگ ما نیزهمانند مردن محمد و آل محمد (ص) باشد.
